Ἀποστολικό Κήρυγμα ἑορτῆς Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου

Ἡ ἀμεσότητα μέ τόν Θεό στή λατρεία


(Ἑβρ. 9,1-7)

Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 287, 16-10-2010 

Ἡ ἱεραποστολική πορεία τῆς Ὀρθοδοξίας στό σύγχρονο κόσμο 

Σύγχρονοι Ὀρθόδοξοι Τοῦρκοι (Ι)

Ἐλευθερίου Οἰκονομάκου

(Στό ρωσικό διαδικτυακό τόπο www.pravoslavie.ru/english βρήκαμε δημοσιευμένη μιά ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη. Στόν πρόλογο διαβάζουμε: «Στήν Τουρκία, χῶρο τῆς κανονικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἔχουν ἀπομείνει πολύ λίγοι Ἕλληνες στίς ὀρθόδοξες ἐνορίες. Αὐτοί συμπληρώνονται, σέ κάποιο βαθμό, ἀπό Ρώσους, πού ἐγκαθίστανται μόνιμα ἐκεῖ. Ὑπάρχουν ὅμως στό Πατριαρχεῖο καί Τοῦρκοι, πού ἔχουν γίνει ὀρθόδοξοι. Τελευταῖα, ὁ ἀριθμός τους αὐξάνει. Ἤδη, ὀρθόδοξη γραμματεία τυπώνεται γι᾿ αὐτούς στά τούρκικα, καί ἐμφανίζονται στόν τύπο ἄρθρα σχετικά μέ τους νεομεταστραφέντες. Ὁ Ἀχμέτ καί ἡ Νεζλά εἶναι δύο ἀπό τούς χίλιους, ἤ κάτι τέτοιο, Τούρκους, πού ἔχουν ἁλλάξει πίστη· καί, ἀντίθετα πρός ἄλλους, δέν τό κρύβουν καθόλου. Ἔδωσαν συνέντευξη σ᾿ ἕνα βουλγάρικο διαδικτυακό τόπο, τό «Dveri na Pravoslavieto», σχετικά μέ τήν ἱστορία τους καί διηγήθηκαν τήν πνευματική τους ἀναζήτηση, πού τούς ὁδήγησε στήν Ὀρθοδοξία, καί τί σημαίνει νά εἶναι κανείς Χριστιανός στήν Τουρκία». Δημοσιεύουμε παρακάτω τή συνέντευξη σέ μετάφραση ἀπό τά ἀγγλικά καί σημειώνουμε ὅτι ἀνάλογη συνέντευξη, μέ μικρές διαφορές, τοῦ ἴδιου αὐτοῦ ζευγαριοῦ εἶχε δημοσιεύσει ἡ δική μας «Καθημερινή» στίς 12/12/2007).

-Ὁ τουρκικός τύπος ἑρμηνεύει τό φαινόμενο τοῦ νά βαπτίζονται σύγχρονοι ἄνθρωποι στήν Τουρκία, ὡς ἐπιστροφή Τούρκων πολιτῶν ἑλληνικῆς ἤ ἀρμενικῆς καταγωγῆς στίς ρίζες τους. Μήπως ἡ δική σας ἐθνική καταγωγή ἔπαιξε κάποιο ἀποφασιστικό ρόλο στό νά γίνετε Χριστιανοί;

Ἀχμέτ: Ἡ ἐθνική καταγωγή ἔπαιξε σέ κάποιες περιπτώσεις ρόλο, ὄχι ὅμως στή δική μας περίπτωση. Ὅσον ἀφορᾶ ἐμένα, ἔχω γεννηθεῖ στήν Καππαδοκία, καί ἔχω συγγενεῖς, πού ἦλθαν ἀπό τόν Καύκασο. Ἀπ᾿ ὅτι γνωρίζω κανείς στήν οἰκογένειά μου δέν εἶχε χριστιανικό μπαγκράουντ.

Νεζλά: Ἡ μητέρα μου ἦταν ἀπό τήν Καβάλα καί ὁ πατέρας μου ἦταν πόντιος. Κάποιοι συγγενεῖς μου μιλούν ρωμαίικα. Ἡ ἀπόφαση ὅμως νά γίνω Ὀρθόδοξη ἦταν δική μου προσωπική ἐπιλογή, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν καταγωγή μου.

Κυριακή Θ΄ Λουκᾶ
(Παραβολή του ἄφρονος πλουσίου)
Μακριά ἀπό κάθε μορφῆς πλεονεξία

(Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης, 17-11-2024)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Στοχασμοί τοῦ Σαββάτου», δ΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1998), σελ. 5-10

Στοχασμοί τοῦ Σαββάτου

ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΗΧΗΣΟΥΝ ΚΑΜΠΑΝΕΣ 

Ἐκκλησία καί πολιτική στίς μέρες μας

Ραδιοφωνική ἐκπομπή "ΑΤΤΙΚΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ"
"Οἱ ἀνησυχίες μας σέ διάλογο καί ἀντίλογο"

(3-12-1995)

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 287, 16-10-2010 

Αὐτοπροδοσία καί αὐτοεξευτελισμός (2)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

...Ἀπό ντοσιέ τῶν διαμαρτυριῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης θά ἀνασύρω καί ἕνα κείμενο, πού προέρχεται ἀπό τήν ἐνοχλημένη συνείδηση καί ἀπό τή γραφίδα τοῦ τότε Μητροπολίτη Θηβῶν καί Λεβαδείας καί σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, τοῦ κ. Ἱερώνυμου.

Τό κείμενο αὐτό ἔχει μιά διαφορετική χροιά. Ὁ Ἱερώνυμος ἐπισημαίνει τή δραματικότητα τῶν καιρῶν, ἀλλά δέ δανείζεται ὕφος σκληρό, γιά νά μή λυπήσει, «καθ᾿ ὑπερβολή», στενούς φίλους καί γιά νά μή φανεῖ ἀχάριστος στόν προκαθήμενο εὐεργέτη του.

Στέλνει τήν ἐπιστολή του στό στενό φίλο καί συνοδοιπόρο Μητροπολίτη Ἰωαννίνων Θεόκλητο. Ἱστορεῖ τό χάος. Τόν ἱκετεύει νά δραστηριοποιηθοῦν, ἀπό κοινοῦ, γιά νά πείσουν τό «Γέροντα» (τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ), νά κινηθεῖ θετικά καί δυναμικά, γιά νά ἀποσοβηθεῖ «τό ἐκκλησιαστικό πραξικόπημα» καί νά διασωθεῖ -κατά τό τελευταῖο κομμάτι τῆς ἡγετικῆς διαδρομῆς του- τό ἀρχιεπισκοπικό του γόητρο.

Αὐτή ἡ ἁβρότητα καί ἡ συναδελφική διασύνδεση προβάλλει μέ τήν πρώτη ἀνάγνωση τοῦ κειμένου τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἱερώνυμου. Ὑπάρχει, ὅμως καί μιά ἄλλη χροιά, πού ἔστω καί διακριτικά, διαχέεται στό γραπτό του μήνυμα. Ὁ Θηβῶν Ἱερώνυμος, ἤδη ἀπό ἐκείνη τήν ἐποχή, εἶχε στηλώσει τό βλέμμα καί τούς πόθους τῆς καρδιᾶς του στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Ἡ ἀνάρρησή του ἐκεῖ, ἦταν τό ὄνειρό του καί τό «βραβεῖο» τοῦ ἀθλήματός του. Ἡ αἰφνιδιαστική εἰσπήδηση τοῦ τιτουλάριου Μητροπολίτη στό στάδιο τοῦ ἀγώνα του, ἦταν φυσικό νά διεγείρει τό φόβο καί νά προκαλέσει πανικό. Τό προσωπικό του γράμμα στόν ἀδελφό του Θεόκλητο, μπορεῖ νά διαποτίζεται καί ἀπό αὐτό τό φόβο, ἀλλά εἶναι διατυπωμένο τόσο διακριτικά, πού δέν ἀφήνει σχισμές διαφυγῆς τῶν φόβων του.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 287, 16-10-2010 

Αὐτοπροδοσία καί αὐτοεξευτελισμός (1)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ σύγχρονη πραξικοπηματική ἐπανεκμετάλλευση (γιά πολλοστή φορά καί γιά ἐκ νέου διασυρμό τῆς ἐπισκοπικῆς, Συνοδικῆς ἀξιοπρέπειας) τοῦ τραγικοῦ καί ἀπορριμένου «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας» μέ ἀναγκάζει νά ἀνασύρω καί πάλι στήν ἐπικαιρότητα μιά λησμονημένη σελίδα σκοταδισμοῦ καί ἀφόρητης δυσοσμίας. Ἡ σελίδα αὐτή διασώζει τή μακρά σειρά τῶν θλιβερῶν γεγονότων, πού ὑπερπλήρωσαν τήν ἐκκλησιαστική χωματερή τοῦ 1994.

Εἶναι πολλά καί ἀποκαρδιωτικά τά στίγματα τῆς ἐκτροπῆς, πού ἀλλοίωσαν τό ἁγιοπνευματικό, ἀποστολικό κάλος τοῦ Ἐπισκοπικοῦ κολλεγίου καί ἔσυραν τήν ὑπόληψή του στό πεζοδρόμιο τῆς περιφρόνησης. Τά ντοκουμέντα, πού διασώθηκαν, ἱστοροῦν τή φρενήρη ἰσοπέδωση τῶν πυλώνων τῆς ἐκλησιαστικῆς εὐταξίας, τή μεταποίηση τῶν χώρων λειτουργίας τῆς ἐπισκοπικῆς ὑπευθυνότητας σέ ρίνγκ ἀναμέτρησης τῶν ἀκόρεστων φιλοδοξιῶν, τό βίαιο ἐξανδραποδισμό τῆς χαρισματικῆς Συνοδικότητας, τήν κατάφωρη παραβίαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Πολιτειακῶν Νόμων. Στό σύνολό τους συνθέτουν τό ζοφερό κλίμα τῆς ἔσχατης κατάπτωσης. Τῆς πνευματικῆς ἀλλοτρίωσης, πού προκάλεσε σειρά πύρινων ἀντιδράσεων ἀπό τήν ὀρθοφρονοῦσα πτέρυγα τῆς Συνοδικῆς ὁμήγυρης καί ἀπό τή λαοθάλασσα τοῦ προδομένου ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος.

Στά δυό προηγούμενα τεύχη τῆς Ἐλεύθερης Πληροφόρησης κατεχώρησα κείμενα καυτά-ἀναφορές Συνοδικῶν Μητροπολιτῶν πρός τόν τότε προκαθήμενο Σεραφείμ καί πρός τούς ἀδελφούς Συνοδικούς, πού ἀποκαλύπτουν τό σχεδιασμό μιᾶς ἀνταρσίας, μέ στόχο τή μετάλλαξη τοῦ «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας» (πού δέν ἐπηρεάζει καί δέν ἀλλοιώνει τή διοικητική ὑπευθυνότητα τοῦ Μητροπολίτη) σέ πράξη σφαγῆς καί ἐξόντωσης. Καί αὐτό, γιά νά θεωρηθεῖ κενή ἡ Μητρόπολη Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος καί νά χρησιμοποιηθεῖ, ἀπό ἕνα τιτουλάριο Μητροπολίτη, ὡς ἐφαλτήριο στήν κούρσα του γιά τό θρόνο τῶν Ἀθηνῶν.

Μέ διαπιστωμένο τό γεγονός, ὅτι ἡ παρερμηνεία τοῦ «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας» λειτούργησε καί λειτουργεῖ ἀκόμα, ὡς ἅμαξα τῆς ἰδιοτέλειας καί τῆς ἁμαρτωλῆς σκοπιμότητας, καί μέ ὁλοφάνερη τήν πρακτική ὅτι ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος τό χρησιμοποίησε καί τό χρησιμοποιεῖ, γιά νά πετύχει τή δική μου, ὁριστική ἐξόντωση, θά ἐπικαλεστῶ μερικά περιστατικά καί μερικά ἀποσπάσματα ἀπό τά κείμενα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, γιά νά ἀποδείξω τή δολιότητα τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος.

Κυριακή Η΄ Λουκᾶ
(Παραβολή του καλού Σαμαρείτη)
Ἐγώ εἶμαι πλησίον;

(Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης, 10-11-2024)

Γιατρευτήκαμε μέ τό τραῦμα του

ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα Ἦχος γ΄

Θεολογική ἑρμηνεία

Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη