ΣΤΙΧΗΡΟ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 (κείμενο-μετάφραση)

 

Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ,

το παρόν μυστήριον ἐκδιηγούμενοι.

Το μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ διαλέλυται,

ἡ φλογίνη ρομφαία τά νῶτα δίδωσιν,

και τα Χερουβείμ παραχωρεῖ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

κἀγώ του παραδείσου τῆς τρυφῆς μεταλαμβάνω,

οὗ προεξεβλήθην διά τῆς παρακοῆς.

Ἡ γάρ ἀπαράλλακτος εἰκών τοῦ Πατρός,

ὁ χαρακτήρ τῆς αϊδιότητος αὐτοῦ,

μορφήν δούλου λαμβάνει, ἐξ ἀπειρογάμου μητρός προελθών,

οὐ τροπήν ὑπομείνας. ὅ γάρ ἦν διέμεινε, Θεός ὤν ἀληθινός.

Και ὅ οὐκ ἦν προσέλαβεν, ἄνθρωπος γενόμενος διά φιλανθρωπίαν.

Αὐτῷ βοήσωμεν. Ὁ τεχθείς ἐκ Παρθένου Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ἐμπρός ἄς χαροῦμε καί ἄς εὐφρανθοῦμε μέ τόν Κύριο

ὅσο διηγούμαστε τό παρόν μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ.

Ὁ νόμος, πού ὡς ὑψηλός μεσότοιχος χώριζε τούς Ἰουδαίους μέ τούς ἐθνικούς, γκρεμίστηκε κι ἔτσι ἐνώθηκαν ὅλοι οἱ λαοί σέ ένα νέο,

ἡ φλογίνη ρομφαία, ἡ οποία στρεφότανε ἀπό τό χερουβείμ καί ἐμπόδιζε τήν εἴσοδο στόν παράδεισο, στρέφει τά νῶτα της στόν ἄνθρωπο καί ἀπέρχεται,

καί τά χερουβίμ πλέον παραχωροῦν στον ἄνθρωπο την δυνατότητα να μετέχει τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

Καί ἐγώ λοιπόν ἔχω τήν δυνατότητα να μεταλαμβάνω τῆς τρυφῆς τοῦ παραδείσου,

ἀπό τόν ὁποῖο ἐκδιώχθηκα προηγουμένως διά τῆς παρακοῆς.

Διότι ὁ Χριστός, ἡ ἀπαράλλακτος εἰκόνα τοῦ Θεοῦ Πατρός,

Τό ἀποτύπωμα τῆς αἰωνιότητος αὐτοῦ,

παίρνει δούλου μορφή, προερχόμενος ἀπό μητέρα ἄπειρη γάμου,

χωρίς νά ὑποστεῖ τροπήν, γιατί παρέμεινε αὐτό πού ἦταν, δηλαδή Θεός ἀληθινός.

Καί προσέλαβε αὐτό πού δέν ἦταν, ἀφοῦ ἔγινε ἄνθρωπος ἀπό φιλανθρωπία.

Αὐτόν νά ἱκετεύσουμε. Ὁ Θεός πού γεννήθηκες ἐκ τῆς Παρθένου, ἐλέησέ μας.