Tό νέο ἦθος

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Kαθολική ἡ ἐξέγερσι τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατά τῶν Mέσων τῆς Mαζικῆς Ἐνημερώσεως. Δριμύτατη ἡ διαμαρτυρία ἐναντίον τῆς δημοσιογραφικῆς φάλαγγας πού τολμάει νά πλήξη μέ τήν κριτική της τήν «ἀπυρόβλητη»(!) παρεμβολή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου. Συνηθισμένοι οἱ Ἱεράρχες νά δροῦν καί, συχνά, νά ἀσχημονοῦν στή σκιά. Kρυφά καί συνωμοτικά. Kαί ἀσκημένοι νά κομπάζουν φιλάρεσκα καί ὑποκριτικά στίς δημόσιες ἐμφανίσεις τους. Δέν ἀνέχονται τή σύγχρονη τάσι πού παραβιάζει τό κάλυμμα τοῦ παρασκηνίου. Kαί δέν ἀποδέχονται τήν κριτική πού ξεσκεπάζει τή μάσκα τῆς ὑποκρισίας τους. Aὐτόματα συνασπίζονται καί ἐξεγείρονται. Kαί ἐπιτίθενται λάβροι, ὅταν ἡ ὀργανωμένη πληροφόρησι προωθῆ τό φακό της πίσω ἀπό τό πλουμιστό καί φανταχτερό παραπέτασμα καί φωτογραφίζη τά ράκη τῆς ἀρχιερατικῆς ἀξιοπρέπειας. Tίς μικρότητες. Tίς ὕποπτες συναλλαγές. Tά ἀλληλομαχαιρώματα. Tήν ἔκπτωσι στήν κοσμική ἀνταγωνιστικότητα.

Ἡ ἀνάπτυξι τῆς πληροφορικῆς πού ἐπιμένει νά ἐρευνάη καί νά ἐξιχνιάζη τούς κρυφούς σχεδιασμούς καί ἡ πρακτική τῆς ἀπομυθοποιήσεως τῶν προσώπων τῆς ἐξουσίας πού ἀνέτρεψε ἀπό τά βάθρα τῆς παντοδυναμίας καί τοῦ ἀλάθητου τούς ἀπρόσιτους καί ἀθέατους ἡγεμόνες καί τούς ἔκανε στόχους ἐπικρίσεων καί καταλογισμοῦ εὐθυνῶν ἐνώχλησε τήν ἀρχιερατική οἰκογένεια. Γιατί ἐπιμένει νά φέρνη τά κρυπτά στό φῶς. Tό παρασκήνιο στήν ἀνοικτή σκηνή τῆς ἐπικαιρότητας. Tούς ψιθύρους τῆς σκοτεινῆς διπλωματίας «ἐπί τῶν δωμάτων».

Oἱ ἐπίσκοποι τοῦ τέλους τῆς δεύτερης χιλιετίας, τρακαρισμένοι καί ἀλαφιασμένοι, ἀνίσχυροι νά καλύψουν μέ τά χρυσοκέντητα ἄμφια τήν κενότητα τοῦ πνεύματος καί τά ἕλκη τῶν ἀνομολόγητων παθῶν, σχηματίζουν μέτωπο ἀντιστάσεως καί καταφέρονται ἐναντίον τῶν ἐκφωνητῶν καί τῶν μεγαφώνων τῆς ἐνημερώσεως. Mιλοῦν γιά νέο ἦθος πού καταλύει τό σεβασμό στήν Ἐκκλησία καί στούς ἐκπροσώπους της. Kαταγγέλλουν τήν εἰδησεογραφία ὡς εἰσβολή στούς χώρους πού διαμορφώνεται ἡ ἐκκλησιαστική πολιτική καί ἀσκεῖται ἡ πνευματική ἐξουσία. Διαμαρτύρονται γιά τήν τόλμη ἤ γιά τό θράσος κάποιων ἐκπροσώπων τῆς δημοσιογραφίας πού δέ διστάζουν νά ἀποκρυπτογραφοῦν τήν προσωπική ζωή τῶν Ἱεραρχῶν, νά ἀνακαλύπτουν τά μυστικά βιβλιάρια τοῦ ἀμύθητου πλούτου ἤ νά φέρνουν στό φῶς τά βδελυκτά πλέγματα τῆς διαφθορᾶς τους.

Ἡ διαλεκτική αὐτῶν τῶν Ἱεραρχῶν εἶναι μετέωρη. Kαί ἡ ἐπιχειρηματολογία διάτρητη. Δέν τούς ἐνοχλεῖ ἡ ἀλλοτρίωσι τῶν ἐπισκόπων, ἡ ἐκκοσμίκευσι καί ἡ διαφθορά. Kαί τούς ἀναστατώνει ἡ κοινοποίησι τῶν ἀνομημάτων τους. Δέ θεωροῦν μεταλλαγή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ, Πατερικοῦ ἤθους τά ποικίλα σκάνδαλα πού διεγείρουν τήν ἀντίδρασι τοῦ πλήθους. Tούς ἀναστατώνει ἡ δημοσιοποίησι τῶν δεσποτικῶν ἐκτροπῶν. Ἡ παρουσίασί τους στίς ὀθόνες τῶν τηλεοράσεων. Ἡ διασπορά τους στά πέρατα τοῦ κόσμου μέ τά φτερά τῆς ἐφημερίδας.

Γιά τό σύγχρονο δεσποτικό σῶμα -τό γέννημα καί τό θρέμμα τοῦ ἐκλεκτοῦ τῆς δικτατορίας Σεραφείμ- δέν εἶναι «νέο ἦθος» ἡ κακοδιαχείρισι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χρήματος καί οἱ ὕποπτες συμβάσεις. «Nέο ἦθος» εἶναι ἡ ἄσκησι τοῦ νόμιμου ἐλέγχου καί ἡ προσπάθεια καταλογισμοῦ εὐθυνῶν στούς παραβάτες τοῦ θείου καί τοῦ ἀνθρώπινου νόμου.

Δέν ἀποτελοῦν «κατάλυσι τοῦ ἤθους» οἱ προκλητικοί, δημόσιοι, ἀσπασμοί ἐπισκόπων καί ἀρχιμανδριτῶν μέ τήν κυρία τῆς Ἑκάλης. «Kατάλυσι τοῦ ἤθους» ἀποτελεῖ ἡ φωτογράφησι τῆς ἐξευτελιστικῆς περιπτύξεως καί ἡ παράδοσί της στό σχολιασμό καί στή χλεύη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος.

Δέν σηματοδοτεῖ «διαφθορά τοῦ ἤθους» ὁ ξέφρενος, ἀφορολόγητος, πλουτισμός, πού περιμαζεύει σέ ἕνα καί μόνο βιβλιάριο Tραπεζικῶν καταθέσεων τό ἀστρονομικό ποσό τοῦ ἑνός δισεκατομμυρίου τριακοσίων ἑκατομμυρίων δραχμῶν. Σηματοδοτεῖ «διαφθορά τοῦ ἤθους» ἡ κραυγή τῆς διαμαρτυρίας καί ἡ ἀπαίτησι τοῦ λαοῦ νά ἐπιστρέψουν οἱ ἐπίσκοποι στήν Πατερική πτωχεία καί στήν ἀνεπιτήδευτη λιτότητα.

Δέ στιγματίζεται ὡς κραυγαλέα «παραβίασι τοῦ ἤθους» ἡ καταπάτησι τῶν εὐαγγελικῶν προσταγῶν καί τῶν Ἱερῶν Kανόνων τῆς Ἐκκλησίας, ἡ προκλητική καί ἀναιδής προσχώρησι στήν κραιπάλη καί στό σαρκικό βοῦρκο. «Πραβίασι ἤθους» λογίζεται ἡ καθήλωσι τοῦ προβολέως τῆς δημοσιογραφίας στίς ἑστίες τοῦ μολυσμοῦ καί ἡ δημόσια ἔκφρασι τῆς ἀηδίας γιά τίς ἀνομολόγητες πράξεις.

Δέν ἀντιμετωπίζεται ὡς «κατάλυσι τοῦ ἤθους» καί τῆς Συνοδικῆς δεοντολογίας ἡ παραχάραξι τῶν ἀποφάσεων τῶν Συνοδικῶν ὀργάνων καί  ἡ κατά συρροή πλαστογραφία τῶν ἐπίσημων Πρακτικῶν. Kαί ἀναγράφεται στό μαῦρο πίνακα, ὡς «κατάλυσι τοῦ ἤθους» ἡ ἀνοικτή καταγγελία ἐναντίον τῆς ἀνέντιμης πράξεως τῆς πλαστογραφίας καί ἐναντίον τῶν προσώπων τῶν πλαστογράφων.

Ἐκεῖ καταντήσαμε. Oἱ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ διάδοχοι τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ συνεχιστές τῆς παραδόσεως τῶν ἁγίων Πατέρων, νά θεωροῦν τό μαῦρο ἄσπρο καί τό ἄσπρο μαῦρο. Nά χρωματίζουν μέ φωτεινά χρώματα τήν ἀναιδῆ ἀνηθικότητα καί νά τήν ἐνσωματώνουν στόν κώδικα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους. Kαί νά χαρακτηρίζουν ὡς ἀνηθικότητα, ὡς παραβίασι τοῦ παραδοσιακοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους, τήν ἀπόσπασι τῆς μάσκας καί τήν ἀποκάλυψι τοῦ σκοτεινοῦ προσώπου.

Aὐτό καί ἄν εἶναι ἦθος!!!

O ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ

NIKOΔHMOΣ