Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 82, 1-4-2002

2004 μετά Χριστό...

 

Μητροπολίτου Αττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τό 2004 ἔχει σημανθεῖ ὡς ὁρόσημο γιά τήν ἑλληνική πατρίδα. Κάτι σάν σταθμός συνάντησης μέ τήν αἰώνια δόξα. Σάν ἱστορική ἀναβάπτιση τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου καί ἀνύψωση τοῦ κάθε ῞Ελληνα (καί τοῦ ᾿Ολυμπιονίκη ἀθλητή καί τοῦ ἐθελοντή ὁδοκαθαριστή) στό βάθρο τῆς ὑπέρτατης τιμῆς καί τῆς οἰκουμενικῆς ἀναγνώρισης. ῞Ολοι ἐμεῖς θά βιώσουμε καί θά δείξουμε τό μεγαλεῖο τῆς φυλῆς. Καί ὅλοι οἱ ξένοι θά γονατίσουν καί θά προσκυνήσουν τό ἀθάνατο ὀλυμπιακό πνεῦμα καί τίς ἀθλητικές ἐπιδόσεις τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς νιότης.

Δέν ἀντικρίζω μεμψίμοιρα ἤ ἐπικριτικά τίς ἐργώδεις προετοιμασίες τοῦ σημαντικοῦ ἀθλητικοῦ γεγονότος. ῎Αν καί, μέ τούς μεγαλόπνοους προγραμματισμούς καί μέ τήν ἐμπορική ἅμιλλα, πού συμπορεύεται μέ τό ἄγχος γιά μεγάλες, ἴσως καί ἰδιοτελεῖς, ἐπιδόσεις, ἡ ὀλυμπιακή προοπτική ἄθλησης ἀπωθεῖται ὁλοένα καί περισσότερο στή σκιά καί ἄλλες ἐπιδιώξεις κυριαρχοῦν στό τηλεοπτικό προσκήνιο καί στά ἐργοτάξια τῶν σχεδιασμῶν καί τῆς δουλειᾶς. ῾Η ἄθληση δέ δείχνει νά εἶναι ὁ κύριος στόχος. Καί τό λιτό, ἀλλά δοξασμένο, στεφάνι τῆς ἐλιᾶς δέ θεωρεῖται ἱκανό ἔπαθλο, γιά νά στεφανώσει τά κεφάλια τῶν νικητῶν. Σκοτεινά παρασκήνια δουλεύουν, γιά νά καρπωθοῦν τήν εὐκαιρία. Καί λάγνοι τῆς δόξας καί τοῦ χρήματος κινοῦνται μεθοδικά, γιά νά ἀποσπάσουν τήν παγκόσμια ἀναγνώριση ἤ νά ἁρπάξουν τό περιεχόμενο τῶν πολυκλαδικῶν ταμείων. 

Τό ἐρώτημα, πού μέ συνέχει καί μέ πιέζει, εἶναι τοῦτο· Πατοῦμε τό 2002 μετά Χριστό καί περπατᾶμε, μέ βῆμα γοργό, πρός τό 2004. ῎Εχουμε πίσω μας δυό χιλιετίες ἱστορίας. Δόξας καί ἀδοξίας. Ζωῆς καί θανάτου. Δημιουργίας καί ἀποτυχιῶν. Προβολῆς στό στερέωμα ἀθλητῶν τοῦ πνεύματος καί προσώπων τῆς ἔσχατης ἀλλοτρίωσης καί τῆς διαφθορᾶς. Μιά ζύμωση, πού, ἀπό μόνη της, προσμετράει τό μέγεθος «ἄνθρωπος» καί τήν ἀξία, πού ἔχει ἡ πνευματική του ἄσκηση καί ἡ ἄθληση στό γήπεδο τῆς κοινῆς πορείας καί τῆς κοινῆς ἀγωνίας. ῞Ολο αὐτό τό πνευματικό θησαύρισμα δέν μᾶς ἀπασχολεῖ; Δέν μᾶς κεντρίζει; Δέν μᾶς ἐμπνέει νά συνεχίσουμε τή μακρά καί γόνιμη παράδοση τῆς ἄθλησης, ἔτσι, πού νά μάθουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι καί νά πληροφορηθοῦν καί τά παιδιά μας, πώς “ἡ σωματική γυμνασία πρός ὀλίγον ὠφέλιμος, ἡ δέ εὐσέβεια πρός πάντα ὠφέλιμός ἐστιν, ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς τῆς νῦν καί τῆς μελλούσης”; (Α΄ Τιμοθ. δ, 8).

Κάνετε ζάπινγκ στά κανάλια τῆς κουλτούρας καί τῆς ὑποκουλτούρας. Μελετεῖστε μέ προσοχή τίς φανταχτερές γιγαντοαφίσσες, πού κρέμονται στά κεντρικά σημεῖα τῶν μεγαλοπόλεών μας καί στίς ἀπρόσιτες γωνιές τῆς ὕπαιθρης χώρας. Ξεφυλλίστε τίς ἐπίσημες ἀνακοινώσεις τοῦ κοινοβουλίου μας καί τῶν ὀργανισμῶν, πού δίνουν βηματισμό στήν ἄλκιμη νεολαία μας. Θά βρεῖτε ὄγκο ὑλικοῦ, πού ἀναφέρεται στήν ᾿Ολυμπιάδα τοῦ 2004. ᾿Αλλά δέ θά βρεῖτε ἴχνος ἀγωνίας καί -κατά προέκταση- ἀγωγῆς, γιά ἐπίδοση καί πρόκριση στά πνευματικά ἀθλήματα. Τό ἄθλημα τῆς ἐντιμότητας, ἡ ἐπίδοση στήν ἄσκηση τῆς ἀνθρωπιᾶς καί τῆς ἀγάπης, ἡ προετοιμασία γιά τήν ἀναμέτρηση μέ τήν ἀρρώστια καί μέ τό θάνατο, ὅλες αὐτές οἱ πνευματικές ἀναζητήσεις καί κατακτήσεις ἔχουν περάσει ἔξω ἀπό τό στίβο. Καί στόν ἀγωνιστικό χῶρο ἔχουν μείνει μόνο τά προγνωστικά τοῦ ποδοσφαίρου καί τά ὑπόλοιπα τυχερά παιχνίδια, πού εὐτελίζουν τήν ὕπαρξη καί ἐκτρέπουν τήν ἀγωνιστικότητα σέ ἐγκληματικότητα.

Ἀποτελεῖ τραγική κατάληξη, στήν ἀρχή τῆς τρίτης χιλιετίας, 2002 χρόνια μετά τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας καί μετά ἀπό τή μακρότατη παράδοση τῶν πνευματικῶν ἀγώνων, πού ἀνέδειξε ἥρωες καί ἁγίους, ἡ ἀδυναμία καί ἡ ἀναπηρία γιά ἀγῶνες τοῦ πνεύματος.