Ἀνάσταση καί τό Φῶς (1)

 

Ὁ Κανών,
ποίημα Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ
ᾨδὴ α', Ἦχος α΄, Ὁ εἱρμὸς

Κείμενο «Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας».

Μετάφραση Νά γίνουμε λαμπεροί γιατί ἡ μέρα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι Πάσχα, Πάσχα Κυρίου, γιατί ἀπό τόν θάνατο στή ζωή, καί ἀπό τή γῆ πρός τόν οὐρανό, Χριστός ὁ Θεός μᾶς ἀνέβασε, ψάλλοντας ἆσμα τῆς νίκης.

Θεολογική ἑρμηνεία

Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

Προτροπή: Νά γίνουμε λαμπεροί, φωτεινοί, νά ἀστράψουν οἱ ὑπάρξεις μας ἀπό τήν στιλπνότητα.

Τί εἶναι αὐτό πού κάνει τήν ὕπαρξή μας νά φεγγοβολᾶ; Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Κι αὐτό γιατί ἡ Ἀνάσταση εἶναι Πάσχα, Πάσχα τοῦ Κυρίου.

Ἰουδαϊκή ἔννοια τοῦ Πάσχα: Τό πέρασμα ἀπό τή γῆ τῆς δουλείας (Αἴγυπτο) στή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας (Χαναάν). Πλῆθος ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ. Δηλώνουν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Ἑορτασμός: Εὐγνωμοσύνη γιατί ὁ Θεός τῶν δυνάμεων, «ἐν χειρί κραταιᾷ καί ἐν βραχίονι ὑψηλῷ»,«ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου».

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι πέρασμα. Ἀπό τόν θάνατο στή ζωή, ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό.

Ὁ Χριστός, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἔχοντας προσλάβει τήν ἀνθρώπινη φύση, καταδέχθηκε ἀπό ἄπειρη συγκατάβαση θάνατο καί ταφή. Πέθανε ὡς ἄνθρωπος καί ἀνέστη ὡς Θεός παντοδύναμος αὐτεξουσίως. Στό πρόσωπο τοῦ θεανθρώπου ἔγινε αὐτό τό πέρασμα τῆς ἀνθρώπινης φύσης ἀπό τόν θάνατο στή ζωή. Στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἔγινε τό πέρασμα τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό καί μάλιστα ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ. Ἡ ἀνθρώπινη φύση μέ τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου ἦλθε καί στάθηκε ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα.

Στήν πορεία αὐτή τοῦ θεανθρώπου διαβιβάζει καί ὅλους ἐμᾶς πού πιστεύουμε σ’ αὐτόν καί μετέχουμε στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας του ἀπό τόν θάνατο στή ζωή, ἀνεβάζει καί ἐμᾶς ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό καί στόν ἐπουράνιο θρόνο του.

Μιά νίκη συγκλονιστική, θαυμαστή, πού μᾶς κάνει νά ψέλνουμε ἐπινίκιο ὕμνο.