Βαδίζοντας μέ τόν Χριστό

 

Παίρνοντας αφορμή από τη συνοδοιπορία του αναστημένου Ιησού με τους δύο μαθητές προς Εμμαούς, ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α' μάς επισημαίνει ότι "...ο Κύριός μας είναι έτοιμος να έλθη και κοντά μας, αν οι συνομιλίες μας είναι καλές και καθαρές, αν οι κουβέντες μας είναι γεμάτες αγάπη και ανωτερότητα...".

Μιά ἀπ’ τις πασχαλιάτικες διηγήσεις τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, τό ἐπεισόδιο τῆς Ἐμμαούς, εἶναι ἀπ’ τις πιό χαριτωμένες, πού ἔχουν γραφῆ μέσα στήν παγκόσμια λογοτεχνία.

Νομίζει κανείς πώς ἀκούει τό ρυθμικό τους περπάτημα, καθώς δύο Μαθηταί τοῦ Κυρίου προχωροῦν ἀπ’ τά Ἱεροσόλυμα πρός τό χωριουδάκι, τήν Ἐμμαούς, πού ἦταν πάνω-κάτω δύο ὧρες δρόμο ἀπ’ τήν πρωτεύουσα. Εἶναι τόσο ἀφωσιωμένοι στή συζήτησή τους, πού καλά-καλά δέν πῆραν εἴδηση, καθώς τούς πλησίασε ἕνας ἄλλος Ὁδοιπόρος.

Ἡ καρδιά τους ἦταν βαρειά ἀπ’ τή λύπη, καί τά λόγια τους ἦταν σκοτεινά. Ὁ Ὁδοιπόρος τούς ρώτησε τί συμβαίνει καί γιατί φαίνονται τόσο λυπημένοι. Κι’ ἐκεῖνοι, ἀνυπόμονοι κι’ ἐκνευρισμένοι ἀπ’ τή μεγάλη τους θλίψη, ἀντί ν’ ἀπαντήσουν στήν ἐρώτησή Του, Τόν ἐρωτοῦν: «Μπά, σύ μόνον ἀπ’ ὅλους τούς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ δέν πῆρες εἴδηση ἀπ’ ὅσα ἔγιναν ἐκεῖ αὐτές τίς ἡμέρες;» Ἐκεῖνος, πάλι, γιά νά τούς δώση τήν εὐκαιρία νά Τοῦ ἀνοίξουν ἀκόμη περισσότερο τήν καρδιά τους, τούς ρώτησε ξανά: «Τί πρᾶγμα;» «Μά, γιά τόν Ἰησοῦ τόν Ναζωραῖο», Τοῦ ἀπάντησαν πιό μαλακωμένοι. «Αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἕνας προφήτης ἐξαιρετικός. Ὅ,τι ἔλεγε καί ὅ,τι ἔκανε εἶχε πολλή δύναμη καί Τόν ἄκουε πρόθυμα καί ὁ Θεός καί ὁ λαός. Δέν ἔτυχε ν’ ἀκούσης μέ ποιό τρόπο οἱ ἀρχιερεῖς μας καί οἱ ἄρχοντές μας Τόν κατεδίκασαν σέ θάνατο καί Τόν σταύρωσαν; Ἐμεῖς, βέβαια, εἴχαμε μιά ἐλπίδα, πώς Αὐτός θά ἦταν ὁ Μεσσίας πού θά ἐλευθέρωνε τόν Ἰσραηλιτικό λαό ἀπ’ τή σκλαβιά τῆς κατοχῆς. Ἡ ἐλπίδα μας ὅμως ἄρχισε νά κλονίζεται, γιατί δέν φθάνει πού ἔγιναν ὅλ’ αὐτά, ἀλλά σήμερα εἶναι τρεῖς μέρες ἀπό τότε, καί ἀκόμα δέν εἴδαμε τίποτε, πού ξανά νά μᾶς δίνη τό θάρρος μας. Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά καί κάτι γυναῖκες τοῦ κύκλου μας μᾶς ξετρέλλαναν λέγοντας πώς πῆγαν πρωΐ-πρωΐ στό μνημεῖο καί πώς δέν βρῆκαν τό σῶμα Του στόν τάφο, ἀλλά εἶδαν μιά ὀπτασία ἀγγέλων, πού τούς εἶπαν πώς εἶναι ζωντανός! Μάλιστα μερικοί ἀπ’ τούς δικούς μας πῆγαν στόν τάφο Του καί βρῆκαν πώς αὐτά πού εἶπαν οἱ γυναῖκες ἦσαν σωστά. Ἐκεῖνον ὅμως δέν Τόν εἶδαν.»

Ὁ Ὁδοιπόρος, πού ὡς ἐδῶ τούς ἄκουε μέ ὑπομονή νά Τοῦ λένε τήν ἱστορία τους, πού ἦταν ἡ δική Του ἱστορία, τούς ἔκοψε ἀπότομα: «Βρέ ἀνόητοι καί ἀργοκίνητοι» -τούς εἶπε- «Τόσο δύσκολα πιστεύει ἡ καρδιά σας σέ ὅλα ὅσα εἶπαν οἱ προφῆτες; Δέν ἔπρεπε νά πάθη αὐτά πού ἔπαθε ὁ Χριστός, γιά ν’ ἀρχίση κατόπιν τή δοξασμένη Του ζωή;» Καί, ξεκινώντας ἀπ’ τούς πιό παληούς προφῆτες, ἄρχισε νά τούς ἐξηγῇ ὅλα ὅσα ἔγραφε γι’ Αὐτόν ἡ Ἁγία Γραφή.

Κουβεντιάζοντας ἔτσι, ἔφθασαν σιγά-σιγά στήν πολίχνη ὅπου θά ἔμεναν. Ἐκεῖνος, ὅμως, προσποιήθηκε πώς τραβοῦσε γιά κάποια ἄλλη, πιό μακρυνή πολιτεία. Ὅταν εἶδαν τότε πώς θά ἔπρεπε ν’ ἀποχωρισθοῦν ἀπό κοντά Του, λυπήθηκαν. Δέν ἤθελαν νά παραδεχθοῦν πώς τώρα, πού ἡ καρδιά τους εἶχε ἀπαλλαγῆ ἀπ’ ὅλη τήν θλίψη πού τήν βάραινε καί ἦταν ζεστή ἀπό χαρά καί ἐνθουσιασμό γιά ὅσα εἶχαν ἀκούσει, ἔπρεπε νά φύγη μακρυά τους! Γι’ αὐτό Τόν θερμοπαρακάλεσαν νά μείνη ἐκείνη τή βραδυά στό φτωχικό τους καί μ’ ἐπιμονή Τόν πῆραν στό σπίτι τους. Δέν ἦταν σωστό, Τοῦ εἶπαν, νά φύγη νυχτιάτικα καί νά περπατῆ μέσα στά σκοτάδια. Ἐκεῖνος, συγκινημένος ἀπ’ τήν θέρμη τῆς ἀγάπης τους, δέχθηκε νά μοιρασθῇ τό φτωχικό δεῖπνο μαζί τους. Καθώς ὅμως κάθισε στό τραπέζι, κι’ Ἐκεῖνος πῆρε τό ψωμί καί τό εὐλόγησε, τότε, σάν ν’ ἄνοιξαν ξαφνικά τά μάτια τους. Κατάλαβαν μέ Ποιόν μιλοῦσαν καί Ποιόν εἶχαν μαζί τους. Ἐκεῖνος ὅμως, ἀμέσως, μέ μιᾶς ἔγινεν ἄφαντος.

Πόση ἦταν ἡ χαρά τῶν δύο Μαθητῶν, τό φαντάζεσθε μόνοι σας. Τό σπιτάκι τους πιά δέν τούς χωροῦσε. Τήν ἴδια ὥρα πετάχθηκαν ἔξω καί τρέχοντας ἔφθασαν στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά φέρουν καί στούς ἄλλους τό χαρούμενο μήνυμα, νά τούς ποῦν πώς Ὁ Χριστός Ἀνέστη! Πώς Τόν εἶδαν, πώς Τόν ἄκουσαν, πώς συνωμίλησαν μαζί Του. Πῆγαν γιά νά μοιρασθοῦν μαζί μέ τούς ἄλλους τή συγκίνησή τους καί τή χαρά τους, πού μαζί μ’ ἐκείνους τή μοιραζόμαστε κι’ ἐμεῖς.

Ἀλλά ὁ Κύριος, ὅπως πῆγε κοντά στούς δύο Μαθητάς, καθώς μιλοῦσαν γιά Κεῖνον, ἔτσι εἶναι ἕτοιμος νά ἔλθη καί κοντά μας, ἄν οἱ συνομιλίες μας εἶναι καλές καί καθαρές. Ἄν οἱ κουβέντες πού κάνουμε μεταξύ μας δέν ἔχουν βρωμιές, ἀλλά εἶναι γεμᾶτες ἀγάπη καί ἀνωτερότητα, τότε κι’ Ἐκεῖνος ἔρχεται κοντά μας. Καί τότε, ὅπως οἱ δύο Μαθηταί, θά αἰσθανώμαστε τήν καρδιά μας νά θερμαίνεται καί νά φουσκώνη ἀπό συγκίνηση καί χαρά. Ὁ Ἀναστάς θά εἶναι μαζί μας.

Ὁ Πατήρ Ἱερώνυμος

*  *  *   

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του μακαριστού αρχιεπισκόπου, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο: