Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση, φύλλο 224, 1-3-2008

῾Ο Νέος ᾿Αρχιεπίσκοπος

(Ἱερώνυμος Β΄ Λιάπης)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Στά πόδια τοῦ νέου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν ῾Ιερωνύμου ἀποτίθενται, σωρευτικά, ὅλες οἱ τραυματικές ἐμπειρίες καί οἱ ἐλπίδες. Τῶν ἀδελφῶν του καί συλλειτουργῶν του ᾿Επισκόπων, πού συμμερίζονται τήν εὐθύνη πλοήγησης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σκάφους. Τῶν σεβάσμιων πρεσβυτέρων, πού ὑπηρετοῦν εὔορκα καί εὐλαβικά τήν Εὐχαριστιακή Σύναξη καί ὑψώνουν χέρια καί καρδιές, “λόγῳ καθέλκοντες τόν Λόγον καί ἀναιμάκτῳ τομῇ τέμνοντες Σῶμα Δεσποτικόν”. Τῶν διακόνων καί τῶν μοναχῶν, πού μνημονεύουν τόν Κύριο, μέ ρυθμό καί ἔνταση μεγαλύτερα τῆς ἀναπνοῆς τους. Τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, πού περιφέρει στίς λεωφόρους τῆς σύγχρονης ζωῆς τόν καθημερινό μόχθο του, διατηρώντας στό θυλάκιο τῆς ψυχῆς του συναρπαστικό τό ὅραμα μιᾶς ἀλλαγῆς στά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα. Πού προσδοκᾶ τήν ἀπελευθέρωση τῶν φορέων καί διαχειριστῶν τῆς ἀρχιερωσύνης ἀπό τίς ἐμπλοκές καί τίς διαπλοκές τῶν κοσμικῶν διαγκωνισμῶν. Τήν ἀποθεραπεία τους ἀπό τή μέθη, πού προκαλεῖ ἡ ἀλόγιστη διαχείριση τῶν προνομίων τῆς ἐξουσίας. Καί τήν ἀνύψωσή τους στήν ῾Αγιοπνευματική καί Χαρισματική ἀτμόσφαιρα τῆς Πεντηκοστῆς.

῞Ολοι αὐτοί, μέ κίνητρο τούς παλμούς καί τό χτύπο τῆς συγκινημένης καί συγκλονισμένης καρδιᾶς τους καί μέ τή συνοδεία τῆς θερμῆς ἱκεσίας τους, καταθέτουν στά πόδια τοῦ νέου ᾿Αρχιεπισκόπου τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος τό ψυχικό τους ἄλγος καί τήν ἐλπίδα τους γιά μιά σύντομη ἀλλαγή. Καί μένουν ἐκστατικοί, προσδοκώντας τήν ἔκβαση.

Νοιώθω τό χρέος νά ὑπογραμμίσω, πώς ἡ κατάθεση τῆς ἐλπίδας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πλήθους δέν εἶναι προσαγωγή, προσφορά καί καύση ἐγκωμιαστικῶν θυμιαμάτων. Δέν εἶναι ταπεινωτική ὑπόκλιση μπροστά στήν καινούργια ἐξουσία. Δέν εἶναι προσφορά λεκτικῶν κολακευτικῶν ἀνθέων καί ἀρωμάτων, πού θωπεύουν τήν εἰδωλική αὐταρέσκεια καί ἀκυρώνουν τό διακονικό χάρισμα. ῾Η πυκνή νέφωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας χώρου εἶναι τόσο βαρειά, πού δέν ἀφήνει περιθώρια γιά “κατά συνθήκην” φιλοφρονήσεις. Τούτη τήν ὥρα, ὁ κάθε στεναγμός χτυπάει συναγερμό. Καί τό κάθε ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς σηματοδοτεῖ πηγαῖο αἴτημα.

῾Ο νέος ᾿Αρχιεπίσκοπος πρέπει νά κατεβεῖ τά σκαλοπάτια τοῦ θρόνου τῆς κοσμικῆς “ὑπεραξίας”. Νά ἀποκόψει καί νά ἀποστασιοποιήσει τό ἀποστολικό διακόνημα ἀπό τήν κοσμική, τή χλιδάτη, τήν ἐγωτραφή ἐξουσία. Νά σταθεῖ -δοῦλος καί μαθητής- κατενώπιον τοῦ ᾿Εσταυρωμένου Κυρίου μας. Νά ζωστεῖ καί αὐτός, λέντιο. Νά διδάξει, μέ τό παράδειγμά του καί μέ τό λόγο του, τήν ταπείνωση. Νά ὑπηρετήσει, μέ σθένος καί μέ πιστότητα, τήν καθαρότητα τοῦ ἁγίου Θυσιαστηρίου.  Νά ἐξασφαλίσει τήν πνευματική τροφοδοσία τοῦ λαοῦ μέ καθαρό ψωμί Εὐαγγελικῆς διδαχῆς. Νά βάλει τή σφραγίδα τῆς Πατερικῆς σοφίας καί τῆς Πατερικῆς ἁγιότητας στή σύγχρονη ποιμαντική φροντίδα.

῾Ο λαός τοῦ χαρίζει τήν ἐμπιστοσύνη του καί τίς ἐλπίδες του. Καί ἀκουμπάει μπροστά του μιά λευκή βίβλο. Γιά νά τήν ἱστορεῖ ἐκεῖνος, μέρα μέ τή μέρα, λεπτό μέ τό λεπτό. Νά τή συμπληρώνει, μέ τήν εὐωδία τῆς ἁγνότητάς του. Μέ τόν ἱδρώτα τοῦ μόχθου του. Μέ τά ψήγματα τῆς Θεολογίας του. Μέ τό δάκρυ τῶν προσευχῶν του.

῞Ολοι προσδοκοῦν καί προσεύχονται νά ἀνατείλει ἡ καινούργια μέρα.