Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 147, 16-12-2004 

Στή Φάτνη...

 

Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου 

Κείμενο

 

“῾Υψηλέ βασιλεῦ,

τί σοι καί τοῖς πτωχεύσασι;

Ποιητά οὐρανοῦ

τί πρός γηΐνους ἤλυθας;

Σπηλαίου ἠράσθης

ἤ φάτνῃ ἐτέρφθης;

᾿Ιδού οὐκ ἔστι

τόπος τῇ δούλῃ σου

ἐν τῷ καταλύματι·

οὐ λέγω τόπον,

ἀλλ᾿ οὐδέ σπήλαιον,

ὅτι καί αὐτό

τοῦτο ἀλλότριον·

καί τῇ μέν Σάρρᾳ

τεκούσῃ βρέφος

ἐδόθη κλῆρος γῆς πολλῆς,

ἐμοί δέ οὐδέ φωλεός·

ἐχρησάμην τό ἄντρον

ὅ κατώκησας βουλήσει,

παιδίον νέον,

ὁ πρό αἰώνων Θεός”.

 

Μετάφραση

 

Μεγάλε βασιλιά,

πῶς βρέθηκες ἀνάμεσα στούς φτωχούς;

Ποιητά τοῦ Οὐρανοῦ

γιατί ἦρθες στούς γήϊνους;

᾿Ερωτεύτηκες τό σπήλαιο

ἤ ἀναπαύτηκες στή φάτνη;

Νά, δέν ὑπάρχει

τόπος, γιά τή δούλη σου,

στό κατάλυμα.

Δέ λέω γιά τόπο,

δέν ὑπάρχει οὔτε σπήλαιο,

γιατί καί αὐτό

εἶναι ξένο.

Καί στή μέν Σάρρα,

ὅταν γέννησε βρέφος,

τῆς δόθηκε, σάν κλῆρος, γῆ πολλή,

ἀλλά σέ μένα δέ δόθηκε οὔτε φωλιά.

Χρησιμοποίησα τή σπηλιά

πού θεληματικά κατοίκησες,

νέο παιδί,

ὁ προαιώνιος Θεός. 

 

(Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ:

Κοντάκιον τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, γ΄)