Ἄξιος ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ Ἐλευθερίου Χ. Οἰκονομάκου
Μηχανολόγου-Ἠλεκτρολόγου ἘΜΠ

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κυρός Νικόδημος ἔμεινε στή διοίκηση τῆς Μητροπόλεώς του, τήν ὁποία τοῦ ἐμπιστεύθηκε τό Πανάγιο Πνεῦμα νά διαποιμάνει, ἕξι μόνο χρόνια, πού σφραγίστηκαν ἀπό τήν ἀγάπη καί τήν ἐργώδη μέριμνά του, ὡς ὑπεύθυνου πατέρα, γιά τό λαό τοῦ Θεοῦ. Ἡ θητεία αὐτή διακόπηκε βίαια μέ ἄδικες καί ἀντικανονικές πράξεις τῆς διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας μας, μιᾶς Συνόδου «ληστρικῆς», ὅπως ἀνέκυψε μέσα ἀπό τίς ἀνώμαλες πολιτικές ἐξελίξεις τοῦ 1973. Ὁ ἀνίερος αὐτός διωγμός κράτησε 40 χρόνια. Τήν 1/4/2013 ὁ μακαριστός Γέροντας Ἱεράρχης κλήθηκε ἀπό τόν Κύριο, τόν στρατολόγο καί ἀληθινό ἐργοδότη του στόν ἀγρό τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀναπαυθεῖ, «κεκμηκώς», στούς οὐράνιους κόλπους Της.

Θρόμβοι αἵματος

Τῷ ἀρχιερεῖ Κυρίῳ Νικοδήμῳ

ἐπί τῇ συμπληρώσει 15ετοῦς ἀρχιερατείας

Τοῦ Νίκου Ἀρβανίτη
Λογοτέχνη
14 Ἀπριλίου 1983

Κανείς δέν πίστευε στά λόγια σου, Κύριε.

κι ὅμως ἦταν τόσο διάφανα

ὅπως μιά χούφτα νερό στήν παλάμη μας.

-Ἰδού ἀναβαίνομεν!...

θρόμβοι αἵματος στήν αἱμάτινη πορεία σου

στούς διαλογισμούς τοῦ “καθίσαι ἐκ δεξιῶν καί ἐξ εὐωνύμων” σου.

λέξεις ἁπλές καί ἀπέραντες

ὅσο τό Φῶς τοῦ  Ἥλιου τοῦ Πάνσεπτου.

μαχαίρι κοφτερό στό μίσχο τῆς Ἀγάπης δίστομο.

χάντρες κουδουνάτες στούς μή δυναμένους “πιεῖν τό ποτήρι­ον”.

Ὁμιλία μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου κατά τήν νεκρώσιμη ἀκολουθία τοῦ μητροπολίτου Λαρίσης Θεολόγου (1-8-1996)

Θυμίαμα,
στόν ἱερομάρτυρα τῆς Λαρίσης
Θεολόγο

Ἀδελφέ Θεολόγε,

Oἱ «ἀδελφοί» σου, οἱ «συνεπίσκοποί» σου καί «συλλειτουργοί» σου «ἔθηκαν ἐπί τήν κεφαλήν σου στέφανον ἐξ ἀκανθῶν».

«Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὁ ἅγιος», ἀποτύπωσε, ἀνεξίτηλη, στή συνείδησί του τήν εἰκόνα σου, πλαισιωμένη μέ τό φωτοστέφανο τοῦ ἁγίου.

Kαί «τό ἀρνίον, τό ἑστηκός ὡς ἐσφαγμένο» (Ἀποκάλυψ. ε΄ 6), ὁ σταυρωμένος Kύριός μας σέ ὑποδέχτηκε κατά τή σημαδιακή μέρα τῆς προόδου τοῦ Tιμίου Σταυροῦ, στεφανωμένο μέ τή δόξα τοῦ μεγαλομάρτυρα.

«Καί νῦν ἄγοις ἐσθλόν

ἐπί τέρμᾳ πορείας»

(ἀπό τά ἔπη Γρηγορίου)

Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Δανιήλ Ἀεράκη

Προσφώνησι στήν ἐξόδιο ἀκολουθία τοῦ μητροπολίτου

Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό στίχο αὐτό τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, στό βιβλίο «Ἡ ἱκεσία ἑνός ἁγίου», τόν μετέφρασε ὁ σπουδαῖος σύγχρονος θεολόγος, ὁ ἐπίσκοπος Nικόδημος, ὡς ἑξῆς: «Σέ ἱκετεύω, Θεέ μου, νά μέ φέρεις σέ τέρμα πορείας ἀγαθό».

Kαί τό τέρμα τό ἀγαθό ἔφτασε γιά τήν ἐπίγεια πορεία, σεβάσμιε πατέρα.

• Tή σκληρή σκυτάλη τῆς ἀνηφορικῆς σου πορείας τήν παραδίνεις, γιά νά πάρεις τό στεφάνι, ἡρωικέ ἀγωνιστή.
• Tό βαρύ Σταυρό, πού θέλησαν ἀπύθμενες κακότητες νά σοῦ φορτώσουν, στόν πῆρε κιόλας ὁ ἄγγελος τοῦ οὐρανοῦ, γιά νά σέ χειραγωγήσει στή Σύναξη τῶν ἁγίων τοῦ οὐρανοῦ, ἐσένα ἁγνέ λειτουργέ, πού τόσους μυσταγώγησες γιά τή μετοχή στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας καί γιά τήν ἐπισυναγωγή τους στήν εὐχαριστιακή σύναξη.

Ἀλλά θά σ’ ἔχουμε γιά πάντα ὁδηγό στή θεολογική ἀναζήτηση, στήν πνευματική ζωή, στήν ἐκκλησιαστική πορεία, στή διακονική προσφορά:

• Σέ ἐποχή ἰδεολογικῆς καί πνευματικῆς συγχύσεως, ἔκανες τό ξεκαθάρισμα τοῦ πνευματικοῦ τοπίου.
• Σέ ἐποχή σεισμικῶν δονήσεων στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο, ὑπῆρξες τό στήριγμα τῶν θεσμῶν καί τῆς ἀλήθειας.
• Σέ ἐποχή εἰδωλοποιήσεως τῆς μεγαλομανίας καί τῆς θρησκευτικῆς ἐπιδεικτικότητας, ἤσουν ἡ ἀναζωπύρωσις τῆς πνευματικῆς λατρείας καί ζωῆς.

• Μας λείπει...

  Μᾶς λείπει...

  Τῆς Ἀλεξάνδρας Θέμελη-Λιάκουρη
  Φιλολόγου
  

  

  Ἐπ’ εὐκαιρία τῆς συμπλήρωσης τριῶν χρόνων ἀπό τῆς ἐκδημίας τοῦ ἀείμνηστου πνευματικοῦ πατέρα, αἰσθάνθηκα τήν ἀνάγκη νά ἀποτυπώσω σ’ αὐτό τό ταπεινό κείμενο τά συναισθήματα πού μέ κατακλύζουν. Γιατί  ἐκεῖνος σκεπτόταν τόσο πλατειά καί τόσο ἀνώτερα. Ἐλπίζω νά διερμηνεύω ὅλων, ὅσοι τόν γνωρίζαμε, τήν ἐγκαρδιότητα καί τά συναισθήματά τους γιά αὐτόν.

• Μνημόσυνο διωγμών και εξορίας

  Μνημόσυνο

  διωγμῶν καί ἐξορίας

  Ἐπιμνημόσυνη ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

  στό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο

  τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος

  κυροῦ Νικοδήμου

  

  Μακαριστέ πατέρα μας, Νικόδημε,

  Προϊστάμενε τῆς λατρευτικῆς αὐτῆς σύναξης,

  Πατέρα στοργικέ καί χαρισματικέ ποιμένα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος.

  Καί πάλι ἡ ἐκκλησιαστική αὐτή κοινότητα συνάχθηκε στήν Εὐχαριστία. Καί πάλι τά παιδιά σου τά σκορπισμένα στήν ἐκκλησιαστική περιφέρεια, πού σοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος καί σέ ἐξέλεξε ἡ Σύνοδος, βρίσκονται τριγύρω ἀπό τό θυσιαστήριο γιά νά προσφέρουν τήν Εὐχαριστία στή μνήμη σου, νά προσευχηθοῦν θερμά γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς σου καί νά δεχθοῦν ἀπό τά οὐράνια σκηνώματα πού τώρα κατοικεῖς τήν εὐχή σου καί τήν εὐλογία σου.

  Καί συνέπεσε ἡ σύναξή μας αὐτή μέ τόν σταυραναστάσιμο χαρακτῆρα τῆς γιορτῆς τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ Ἰωσήφ καί Νικοδήμου πού κήδεψαν τό νεκρό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καί τῶν μυροφόρων μαθητριῶν πού ἔσπευσαν νά ἀλείψουν μέ μύρα τό σῶμα Του καί ἔγιναν μάρτυρες τῆς ἀναστάσεώς Του.

• Ο Λαρίσης Θεολόγος Ο στεφανωμένος μάρτυρας

  Ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τῦπος» (2-8-1996)

  Ὁ Λαρίσης Θεολόγος
  Ὁ στεφανωμένος μάρτυρας

  

  Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

  Ὁ ἄνθρωπος, πού μέ τή σιωπή του ἔγραψε ἱστορία.

  Ὁ ποιμένας, πού μέ τό χαμόγελό του θεράπευσε πληγές.

  Ὁ ἐπίσκοπος, πού μέ τήν ὑπομονή του ἔφραξε στόματα λεόντων.

  Ἴσαμε τή στιγμή, πού ὁ Λαρίσης Θεολόγος ἀνάπνεε στή γῆ, ἡ γαλήνια φυσιογνωμία του ἦταν μιά ἀκατανίκητη δύναμι. Ἐνίσχυε τήν ἀφοσίωσι τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Kαί φλόγιζε τίς ταραγμένες συνειδήσεις τῶν ἀντιπάλων του. Ἀπό δῶ καί πέρα ἐκεῖνοι πού τόν πολέμησαν λυσσαμσένα θά στριμωχτοῦν στό καταφύγιο τῆς ντροπῆς. Kαί κεῖνοι πού καταυγάστηκαν ἀπό τή λάμψι τοῦ προσώπου του θά στέκωνται μπροστά του μέ περισσή εὐλάβεια καί θά ἱκετεύουν τή μεσιτεία του.

  Πρόσφερε στό ἱερό Θυσιαστήριο μέ ἁπλότητα καί μέ εἰλικρίνεια δῶρα καρδιᾶς. Tήν ἁγνότητα τῶν προθέσεών του. Tήν πληρότητα τῆς ἀγάπης του. Kαί τή θερμότητα τῶν προσευχῶν του. Ὡς «συμπολίτης τῶν ἁγίων καί οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. β΄19). Kαί χάρισε στό λαό, στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, τή γνήσια πνευματική πατρότητα καί τήν ἀνεπιτήδευτη ἀδελφωσύνη.

• Σταυρωθήτω

  Σταυρωθήτω

  Τοῦ Κωνσταντίνου Κούκη
  Φιλολόγου
  

  

  Ἡ καύχησις ἀλλά καί τό ὄνειδος νά κατασφραγίζουν μαζί τήν ἀφετηρία τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἐσταυρωμένος ὁ ἀνεύθυνος γιά νά αὐγάσει ἡ νέα ἡμέρα τῆς ζωῆς γιά τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Μαινόμενος ὁ ὄχλος. Καύχηση γιά τόν ἀνεύθυνο καί μαζί ἀνεξίτηλο τό ὄνειδος γιά τό λαό πού δάνεισε τήν φωνή του γιά νά προσφέρει καί ἐπαναλάβει περισσῶς τήν λέξη τῆς καταδίκης «Σταυρωθήτω».

• Σταυρωμένος Μέγας Αρχιερέας και Σταυρωμένη Αρχιερωσύνη

  Σταυρωμένος Μέγας Ἀρχιερέας καί

  Σταυρωμένη Ἀρχιερωσύνη

  Ὁμιλία πού ἔγινε στό διετές μνημόσυνο

  τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτη

  Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Κυροῦ Νικοδήμου

  (29-3-2015)

  Τοῦ Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

  

  «Χριστός παραγενόμενος ἀρχιερεύς... διά τῆς μείζονος καί τελειοτέρας σκηνῆς,... εἰσῆλθεν ἐφ’ ἅπαξ εἰς τά ἅγια αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος»(Ἐβρ. Θ΄ 11-12)

  Ὁ Σταυρωμένος Μέγας Ἀρχιερέας καί ἡ Σταυρωμένη Ἀρχιερωσύνη.

  Ὁ συγγραφέας τῆς πρός Ἐβραίους ἐπιστολῆς μᾶς φέρνει σήμερα μπροστά στό μεγάλο γεγονός τῆς προσφορᾶς τῆς ὑπέρτατης θυσίας ἀπό τόν Ἀρχιερέα Χριστό. Προσέφερε τόν ἴδιο τόν ἑαυτό Του, τό ἀνεκτίμητο αὐτό καί πολύτιμο θῦμα. Προέβη σέ μιά ἀκραία μορφή αὐτοθυσίας χάριν τῶν ἀνθρώπων. Κι ἔτσι ἔσωσε ὅλο τό γένος τῶν ἀνθρώπων.

  Ἐκεῖνο πού μᾶς προβληματίζει σήμερα εἶναι τό ἑξῆς. Μπορεῖ ὁ σημερινός Ἀρχιερέας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νά ἀκολουθήσει μιά διαφορετική πορεία; Νά περάσει τήν ἐπίγεια ζωή του μέσα στή δόξα, τόν πλοῦτο, τίς ἀνέσεις, τίς τιμές καί τούς ἐπαίνους καί νά διακονήσει ἐπάξια τό μυστήριο τῆς Ἀρχιερωσύνης πού τοῦ ἐμπιστεύτηκε ὁ Μεγάλος Ἀρχιερέας Χριστός;

  Ἄς προσηλώσουμε τό βλέμμα μας στόν Σταυρωμένο Μέγα Ἀρχιερέα Χριστό. Καί ἄς ἐντοπίσουμε τήν προσοχή μας στό χρέος γιά σταυρωμένη Ἀρχιερωσύνη τῶν σημερινῶν λειτουργῶν τοῦ Ὑψίστου.

• Στην Κουκουσό της Πάρνηθας

  Στήν Κουκουσό

  τῆς Πάρνηθας

  ἄλλως,

  Ἡ ἐκδημία ἑνός ἁγίου ἱεράρχου

  στόν τόπο τῆς ἄδικης ἐξορίας του

  Τοῦ Δημητρίου Ν. Παπουτσιδάκη
  Δικηγόρου
  

  
  

  Εἶναι δόγμα: Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἁγία καί ἄμωμη. Καί παραμένει τέτοια στούς αἰῶνες. Ἡ ἀλήθεια αὐτή δέν ἀμφισβητεῖται. Τοῦτο ὅμως δέν σημαίνει ὅτι εἶναι ἅγιοι καί ἄμωμοι στό σύνολό τους καί ὅσοι κατά καιρούς Τήν ἐκπροσωποῦν. Ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία δέν ἔχει νά παρουσιάσει τήν καλύτερη εἰκόνα γιά ὁρισμένα πρόσωπα, πού μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο εἰσχώρησαν στό χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας. Αὐτό ἀποτέλεσε ἀνέκαθεν μέγα πρόβλημα γιά τήν Ἐκκλησία, πού χάραξε βλαπτικά τήν αἰώνια πορεία Της.

  Σέ μιά ἐποχή πού, γιά τήν παραπάνω ἐκκλησιαστική παθογένεια, τά προβλήματα τῆς τοπικῆς μας Ἑλλαδικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶχαν σωρευθεῖ καί προκαλοῦσαν σημαντική τροχοπέδη στό ἔργο πού ὄφειλε νά ἐπιτελεῖ, ἀναδείχθηκε στό πηδάλιο Αὐτῆς μιά ἐξέχουσα προσωπικότητα, ἡ τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου. Τό ἐπιτελεῖο του ἀποτελέσθηκε ἀπό μορφές ἀνεπανάληπτης πνευματικῆς συγκρότησης, πού κλήθηκαν νά ἀντιμετωπίσουν τίς παρεκτροπές πού εἶχαν κατακλύσει τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο. Αὐτό ἦταν ἕνας ἐξυγιαντικός ἄθλος, πού «θά χρειαζόταν διακόσια χρόνια» νά ὁλοκληρωθεῖ, κατά τήν ἔκφραση τοῦ ἑνός ἀπό τούς ἐκλεγέντες στούς ἐπισκοπικούς θρόνους «Ἱερωνυμικούς» Μητροπολίτες, τοῦ πρόσφατα ἐκδημήσαντος στόν Κύριο μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κυροῦ Νικοδήμου.

• Στιγμές αδυναμίας

  Στιγμές ἀδυναμίας

  Προσωπικό: Γιά τό ἀρχεῖο τοῦ Μητροπολίτη Ἀττικῆς ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

  Τοῦ Νίκου Β. ΚΑΜΒΥΣΗ
  τῆς Ἐθνικῆς Ἑταιρείας Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν 

  

  Κύριε... Σωτήρα μας, Λυτρωτή μας...

  Τό αἰσθάνομαι ἐσώτερα, ὡς δίστομον ρομφαία

  ὄχι μόνο δέν εἶμαι ἕτοιμος νά σταθῶ μπροστά Σου

  μ’ ἀκόμα Σέ ἀμφισβητεῖ ἡ σκέψη μου, κι’ ἡ λογική μου!...

  Καί μόνο ἀπό συνήθεια ὑψώνεται τό βλέμμα μου

  Τήν ὥρα αὐτή, πού ἡ προσευχή στό στόμα μου

  Χάνει τά λόγια της.

  Θέλω νά πῶ γιά τίς ἀραχνιασμένες Ἐκκλησίες

  Πού ἀπάντησα στή Σινασό, στήν Καισάρεια, στήν Καρπασία.

  Γιά τίς καρδιές πού γέρασαν κι’ ἀργοπεθαίνουν

  γιά ὅσους κουράστηκαν νά περιμένουν τήν Θεϊκή Δικαιοσύνη!

• Στον απόηχο της Κοιμήσεώς του

  Σεβ. Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος

  Κυρός Νικόδημος

  (Στόν ἀπόηχο τῆς Κοιμήσεώς του)

  ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΛΩΛΗ
  ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΦΕΤΩΝ

  

  Τήν 1η Ἀπριλίου ἐκοιμήθη ὁ πνευματικός μας πατέρας, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Κυρός Νικόδημος. Ὁ μακαριστός Ἱεράρχης ἀποτέλεσε ἐξέχουσα φυσιογνωμία, πού ὡς ἀστέρας πρώτου μεγέθους διέλαμψε στό ἐκκλησιαστικό στερέωμα. Διακρινόταν ὄχι μόνο γιά τή σοφία τῆς σκέψεώς του καί γιά τή δύναμη τοῦ λόγου καί τῆς γραφίδας του, ἀλλά πρό πάντων καί κυρίως γιά τήν ἁγία βιοτή του, τό ἄψογο ἦθος του, τόν ἔνθεο ζῆλο του, τό ἀκέραιο ἐκκλησιαστικό του φρόνημα, τήν ἐντιμότητα καί τήν ἀγωνιστικότητά του, τή βαθιά θεολογική του κατάρτιση καί τό σπουδαῖο πατερικό θεολογικό του στοχασμό.