Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 286, 1-10-2010 

Φαρμακερές μνῆμες (β)-1

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Γνωρίζουν οἱ ἀναγνῶστες μου, ὅτι οἱ Μητροπολίτες εἶναι ἰδιαίτερα διστακτικοί, ὅταν οἱ συγκυρίες τούς προκαλοῦν νά ἐμφανιστοῦν δημόσια καί νά στιγματίσουν, μέ δυναμική καί πειστική ἐπιχειρηματολογία, τούς ἀνατροπεῖς τῆς Κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἰσορροπίας. Ὡστόσο, αὐτό, πού εἶναι συνήθης πρακτική, δέν ἴσχυσε κατά τήν ἔκρηξη τοῦ πραξικοπήματος τοῦ 1994, ὅταν ἕνας τιτουλάριος Μητροπολίτης ὅρμησε νά ἀνατρέψει τό κατεστημένο νομικό σχῆμα ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης, γιά νά πετύχει τήν ἀναρρίχησή του, ἀρχικά στό θρόνο τῆς Μητρόπολης Ἀττικῆς καί, ἀπό κεῖ, στήν ἐπίσημη καθέδρα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος. Ὅταν οἱ μυστικές συναντήσεις διολίσθησαν στό δίκτυο τῆς πληροφόρησης, ὁ μηχανισμός τῆς ἀντίδρασης, κυριολεκτικά, πυρακτώθηκε. Καί τά κείμενα, τό ἕνα μετά τό ἄλλο, ἔφευγαν ἀπό τούς κλειστούς χώρους τῶν Μητροπολιτικῶν γραφείων καί γίνονταν κοινά ἀναγνώσματα καί κοινές ἀπογοητεύσεις.

Στό προηγούμενο φύλλο μετέφερα μερικές ἀπό τίς πολλές Μητροπολιτικές ἀντιδράσεις. Δέν παρουσίασα κανένα ἀπό τά κείμενα, πού συνέταξαν καί παρέδωσαν στή δημοσιότητα Ἐπίσκοποι, πού κατανοοῦσαν τή δική μου περιπέτεια καί κάκιζαν ἐκείνους, πού μεθόδευαν τήν -κατά τό δυνατό- ἐπιμήκυνσή της. Τό ἔκανα αὐτό, γιά νά μή προκαλέσω τήν ἐντύπωση, ὅτι ἐπιχειρῶ τήν προσωπική μου ἀντεπίθεση. Ἐπικαλέστηκα τίς κρίσεις ἐκείνων, πού -κατά τή συγκεκριμένη περίοδο- ἀποτελοῦσαν τή νομενκλατούρα τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας καί εἶχαν προσυπογράψει πολλές ἀπό τίς ἐξοντωτικές γιά τούς δώδεκα Μητροπολίτες ἐπινοήσεις καί προτάσεις.

Στό τρέχον φύλλο, θά προσθέσω δυό ἀκόμα ἀντανακλαστικά δημοσιεύματα, πού στιγματίζουν καί κακίζουν τήν ἐκτροπή τοῦ 1994 καί καλοῦν σέ καθολικά στρατευμένη ἀντίσταση.

Τό πρῶτο κείμενο εἶναι προϊόν τῆς ἀνησυχίας καί τῆς πολεμικῆς γραφίδας τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἀμβροσίου. Καί τό δεύτερο, τοῦ τότε Μητροπολίτη Θηβῶν καί Λεβαδείας καί σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου.

Κυριακή Ε΄ Λουκᾶ
(Παραβολή πλουσίου καί πτωχοῦ Λαζάρου)
Ἄν ἔχουμε σπλάχνα οἰκτιρμῶν
κερδίζουμε τόν παράδεισο

(Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης, 3-11-2024)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Στοχασμοί τοῦ Σαββάτου», δ΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1998), σελ. 67-71

Στοχασμοί τοῦ Σαββάτου

ΘΑ ΣΚΥΨΩ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟ ΜΝΗΜΕΙΟ 

Εἶμαι ταλαιπωρημένος, πολύ ταλαιπωρημένος ἀπόψε. Δέν εἶναι τό σῶμα μου πού φορτώθηκε μέ κόπο καί σέρνεται μέ δυσκολία. Ἡ ψυχή μου χτυπήθηκε, πληγώθηκε καί στάζει αἷμα. Τοῦτες τίς τελευταῖες μέρες τίς πέρασα μέ πολύ κόπο. Τό κάθε εἰκοσιτετράωρο κι' ἕνα μαρτύριο! Ἡ κάθε ὥρα καί μιά μαχαιριά στήν καρδιά!

Πόσο δύσκολα εἶναι τά βήματά μας σέ τούτη τή γῆ! Πέτρες στή μέση τοῦ δρόμου. Ἀγκάθια στά ρεῖθρα. Σκοτάδια καί βοριάδες καί θύελλες στίς ἐπικίνδυνες στροφές. Κάνεις νά προχωρήσης καί σκοντάφτεις. Ἀποσύρεσαι στήν ἄκρη γιά νά ξεκουραστῆς καί γεμίζεις πληγές. Οἱ ἄνθρωποι μέ τήν νοοτροπία τους καί μέ τά συμφέροντα τους… ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας, ὁ διάβολος, μέ τούς πονηρούς του σκοπούς… Ὅλοι ἐπιτίθενται. Ὅλοι ζητοῦν νά μοῦ μαράνουν τόν ἐνθουσιασμό, νά μέ τυλίξουν στήν ἀπελπισία, νά μέ ἀχρηστέψουν.
Ἀπόψε νοιώθω τήν ταλαιπωρία τῆς ἐπιθέσεώς τους. Τῆς ἐπιθέσεως πού μοῦ ἔκαναν χθές, προχθές, τόσες μέρες τώρα.

Ὅμως μέσα στή λύπη μου μιά ἀκτίνα ἐλπίδας μέ λούζει. Μιά ἀκτίνα, πού ἔρχεται ἀπ' τό αὐριανό φῶς, ἀπό τό φῶς τῆς Λειτουργίας. Κάτι μέσα μου μοῦ λέει, πώς θά μπορέσω αὔριο νά ἐλευθερωθῶ ἀπό τή λύπη μου καί τόν πόνο μου, πλησιάζοντας τήν πόρτα τοῦ τάφου τοῦ Κυρίου μου. Ἐκεῖ πού στέκονται οἱ ἄγγελοι καί ἀναγγέλουν στίς κουρασμένες ψυχές τό χαρούμενο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως.

Εἶναι Κυριακή αὔριο.

Ἀποστολικό Κήρυγμα ἑορτῆς ἁγίων Ἀναργύρων

Ἡ ἀγάπη στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας


Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 285, 16-9-2010 

ΕΠΙΤΙΜΙΟ ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑΣ

«Ἐπιβολὴ

καὶ μεθοδευόμενη ἄρση του»

1) Ὁ Μητροπολίτης Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος Σεβ. Νικόδημος, ἐκλεγεὶς Μητροπολίτης τὸ ἔτος 1968, παρέμεινε στὴ διαποίμανση τῆς Μητροπόλεως μέχρι τὸ ἔτος 1974, ὅταν κηρύχθηκε «ἔκπτωτος», μαζὶ μὲ ἄλλους ἕνδεκα Μητροπολίτες, μὲ βάση ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τίς τότε 3 καὶ 7/1974 Συντακτικὲς Πράξεις τῆς δικτατορίας Ἰωαννίδη, χωρὶς κανονικὴ ἐκκλησιαστικὴ δίκη οὔτε κἄν ἀκρόαση. Μὲ τὶς ἴδιες Σ.Π. καθιερώθηκε «τὸ ἀπαράδεκτο» προσβολῆς τῶν ἐκπτωτικῶν πράξεων ἐνώπιον τοῦ ΣτΕ.

2) Ὅταν μετὰ τὴ μεταπολίτευση, καὶ σὲ χρόνο πολὺ μεταγενέστερο (1988) δόθηκε ἡ δυνατότητα στοὺς διωχθέντες δώδεκα Μητροπολίτες νὰ προσφύγουν, τελευταῖοι αὐτοί, στὸ Σ.τ.Ε. (νόμος 1816/1988, ἄρθ. 15), ὅλες οἱ παραπάνω ἐκπτωτικὲς πράξεις ἀκυρώθηκαν. Ἐπακολούθησε μεγάλος ἀριθμὸς ἀκυρωτικῶν ἀποφάσεων (πέραν τῶν 30) γιὰ τὸ ἴδιο ἢ συναφῆ μὲ αὐτὸ θέματα καὶ ἡ ὅλη ὑπόθεση ἔκλεισε ὁριστικὰ μὲ τὴν 1028/1993 ἀπόφαση τῆς Ὀλομέλειας τοῦ ΣτΕ, μὲ τὴν ὁποία κρίθηκε ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ, ὅτι, μετὰ τὴν ἀκύρωση τῶν ἐκπτωτικῶν πράξεων, μόνοι νόμιμοι καὶ ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτες στὶς ἀντίστοιχες Μητροπόλεις, ἦσαν οἱ Σεβασμιώτατοι Κωνσταντῖνος (Θεσσαλιώτιδος), Θεολόγος (Λαρίσης) καὶ Νικόδημος (Ἀττικῆς) καὶ μόνο αὐτοὶ μπορούσαν νόμιμα νὰ μετέχουν στὰ συλλογικὰ ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας.

3) Ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, πρὸ αὐτοῦ τοῦ ἀδιεξόδου ποὺ δημιουργήθηκε γιὰ τὶς περαιτέρω μεθοδεύσεις της, ἐπινόησε «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ!» (βλ. παρέμβαση σὲ ΙΣΙ 1998 Μητροπολίτη Λαγκαδά) τὰ ἀνυπόστατα καὶ ἀντικανονικὰ «Ἐπιτίμια Ἀκοινωνησίας» καὶ μὲ βάση αὐτὰ τὰ Ἐπιτίμια καὶ μὲ τὸ αὐθαίρετο περιεχόμενο ποὺ τοὺς προσέδωσε, ἀπομάκρυνε καὶ πάλι, χωρὶς δίκη οὔτε κᾶν ἀκρόαση, τὸ Μητρ. Νικόδημο (καὶ τοὺς ἄλλους δυὸ Μητροπολίτες) ἀπὸ τὶς ἕδρες τους.

4) Ἡ ἀπομάκρυνση τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν ἀπὸ τὶς Μητροπόλεις τους, μὲ βάση αὐτὰ καὶ μόνο τὰ ἐκκλησιαστικῶς ἀνυπόστατα «Ἐπιτίμια Ἀκοινωνησίας», ἦταν προδήλως παράνομη, ὡς ἀντιβαίνουσα εὐθέως στὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας (Νόμος 590/1977 ἄρθ. 34, σὲ συνδυασμὸ μὲ Νόμο 5383/1932), κατὰ τὶς διατάξεις τῶν ὁποίων ὁ Μητροπολίτης δὲ παύεται, παρὰ μόνο μὲ καθαίρεση, ἔκπτωση ἢ ἰσόβιο ἀργία. Ἐξάλλου τὰ παραπάνω Ἐπιτίμια, μὲ ὅποιο περιεχόμενο προσέδωσε αὐθαιρέτως σ’ αὐτὰ ἡ Ἐκκλησία, ἦταν καὶ εἶναι ἀνυπόστατα, ἀντικανονικὰ καὶ παράνομα, ὡς στερούμενα παντελῶς κάθε κανονικοῦ ἢ νομίμου ἐρείσματος.

Κυριακή Z΄ Λουκᾶ
(Ἀνάσταση κόρης Ἰαείρου)
Πίστη στήν ἀνάσταση καί στήν αἰώνια ζωή

(Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης, 27-10-2024)

Ἐλεύθεροι ἀπό τόν θάνατο

Τρίτη Ἑσπέρας, α΄ Στιχηρό

Ἦχος α΄ Πανεύφημοι μάρτυρες

Θεολογική ἑρμηνεία

Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

Ἐκκλησία καί πολιτική

Ραδιοφωνική ἐκπομπή "ΑΤΤΙΚΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ"
"Οἱ ἀνησυχίες μας σέ διάλογο καί ἀντίλογο"

(26-11-1995)

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 285, 16-9-2010 

Φαρμακερές μνῆμες (α)-3

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

...Μετά ἀπό τέσσερες μέρες, στίς 12 Ἀπριλίου 1994, ὁ τότε Μητροπολίτης Πειραιῶς Καλλίνικος ἔστειλε ἐπιστολή διαμαρτυρίας στόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνο Καραμανλή. Μέ τήν ἐπιστολή του αὐτή τονίζει, ὅτι ἡ τυχόν ἔκδοση Προεδρικῶν Διαταγμάτων, πού θά ἀκυρώνουν τά διατάγματα καταστάσεως τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν, Λαρίσης, Θεσσαλιώτιδος καί Ἀττικῆς καί ἡ παροχή τοῦ δικαιώματος ἐκλογῆς ἄλλων στίς ἕδρες τους, ἀποτελεῖ καθαρό πραξικόπημα. Καί πληροφορεῖ τόν ἀνώτατο ἄρχοντα, ὅτι οὐδέποτε ἔγινε λόγος, τόσο στή Διαρκή Ἱερά Σύνοδο ὅσο καί στή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας γιά τήν ἔκδοση τέτοιων διαταγμάτων.

Μεταφέρω ἐδῶ ὁλόκληρο τό κείμενο καί αὐτῆς τῆς διαμαρτυρίας.

Πειραιάς 12 Ἀπριλίου 1994

Πρός τόν Ἐξοχώτατον

Πρόεδρον Δημοκρατίας

κ. Κωνσταντῖνον Καραμανλῆν

Ἀθήνα

Ἐξοχώτατε,

Ἐν θλίψει ψυχῆς καί ἐν βάρει τῆς Ἀρχιερατικῆς μου συνειδήσεως καί ὡς μέλος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, σᾶς πληροφορῶ ὅτι τυχόν ἔκδοσις τῶν διαταγμάτων γιά τήν ἄρσιν τῶν πρό 26 ἐτῶν ἐκδοθέντων διαταγμάτων ἐγκαταστάσεως τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν, θά ἐπιφέρη δεινά εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί θά μεγενθύνη τό πρόβλημα.

Σᾶς πληροφορῶ ὅτι οὐδεμία ἀπολύτως Ἱερά Σύνοδος, οὔτε ἡ περυσινή, οὔτε ἡ φετεινή, τῆς ὁποίας εἶμαι μέλος, οὔτε ἡ τελευταία Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας πού συνῆλθε πέρυσι τό καλοκαίρι, συνεζήτησε ἤ ἐζήτησε ἀπό τήν Κυβέρνησι τήν ἄρσι τῶν διαταγμάτων ἐγκαταστάσεως τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν.

Τό πρόσχημα τοῦ δῆθεν ἐπιτιμίου κατά τῶν Μητροπολιτῶν, στερεῖται κανονικότητος καί νομιμότητος. Οὔτε οἱ ἱεροί Κανόνες, οὔτε οἱ ἐκκλησιαστικοί Νόμοι, προβλέπουν ἕνα τέτοιο ἐπιτίμιο δι’ ἀρχιερεῖς. Μόνον τά Συνοδικά Δικαστήρια ἔχουν τό δικαίωμα, μετά ἀπό κανονικές καί νόμιμες διαδικασίες, νά ἐπιβάλλουν ποινάς εἰς τυχόν παρεκτρεπομένους ἀρχιερεῖς. Ἀλλά ποινή ἀκοινωνησίας δέν προβλέπεται γιά Ἐπισκόπους πουθενά. Τό δῆθεν ἐπιτίμιον κατά τῶν τριῶν Ἀρχιερέων, τό ὁποῖον ἐπέβαλε ἡ περυσινή Διαρκής Ἱερά Σύνοδος πρός τούς τρεῖς Ἀρχιερεῖς, ἐπεκρίθη δριμύτατα ἀπό τοῦ νομομαθοῦς Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Χριστοδούλου, μέλους τότε τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἀπό τοῦ ἐπίσης τότε μέλους Κίτρους κ. Ἀγαθονίκου.

Τό ἐπιτίμιον δέν ἐπεκυρώθη ἀπό τῆς συνελθούσης πέρυσι τό καλοκαίρι Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἀλλ᾿ ἐπεκρίθη δριμύτατα ὑπό τῶν περισσοτέρων Ἀρχιερέων.