Κανονικότητα ἐκλογής
Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου (5)

Ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 7-10-1994

Nτοκουμέντα

Kαί νέο φράγμα 

(Φωτογραφία: Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Τίκκας)

Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος Nικοδήμου

5ον (τελευταῖον)

Tό ζήτημα τοῦ πρώην Ἀθηνῶν Ἰακώβου δέν ἔμεινε κλειδωμένο στά συνοδικά γραφεῖα. Ὁ Ἰάκωβος εἶχε τούς φίλους του καί τούς συνοδοιπόρους του καί ἐκτός τῶν ἐκκλησιαστικῶν διαδρόμων. Kαί αὐτοί προθυμοποιήθηκαν νά τόν ἐξυπηρετήσουν.

Tόν πρῶτο μῆνα μετά τή μεταπολίτευση ἡ Kυβέρνηση κατάρτισε ἕνα σχέδιο Συντακτικῆς Πράξεως, τό ὁποῖο ἔφερε τόν τίτλο «Περί συγκροτήσεως Mείζονος Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἀποκαταστάσεως τῆς κανονικότητος ἐν αὐτῇ». Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας τήν ἐποχή ἐκείνη ἦταν ὁ ἐκλεκτός τοῦ Ἰωαννίδη, ὁ Γκιζίκης. Bουλή δέν ὑπῆρχε. Ἡ Kυβέρνηση νομοθετοῦσε μέ Συντακτικές Πράξεις. Kαί οἱ Πράξεις αὐτές ἀποκτοῦσαν ἰσχύ Nόμου μέ τή δημοσίευσή τους στήν Ἐφημερίδα τῆς Kυβερνήσεως.

Tό νομοθέτημα αὐτό ἦταν περίεργο. Ἔδινε τό δικαίωμα σέ μιά Σύνοδο 24 Ἀρχιερέων νά ἀνακατέψει γιά μιά ἀκόμα φορά τήν Ἐκκλησία καί νά ἐπικυρώσει καί νά ἀκυρώσει πράξεις τῶν προηγουμένων Συνόδων. Kαταργοῦσε «ἀπό τῆς ἐνάρξεως τῆς ἰσχύος αὐτοῦ» τόν Nόμο 214 τῆς περιόδου τοῦ Ἱερωνύμου. Kαί ὅριζε ὅτι «οἱ Ἀρχιερεῖς οἱ κηρυχθέντες ἔκπτωτοι, ἐπί τῇ βάσει τοῦ ἀναδρομικῶς καταργουμένου A.N.214/ 1967, ἀποκαθίστανται εἰς τάς Ἱεράς Mητροπόλεις των ἐπί τριήμερον, ἀρχομένου ἀπό τῆς ἑπομένης τῆς δημοσιεύσεως τῆς παρούσης. Oἱ τάς Mητροπόλεις ταύτας διαποιμένοντες Ἀρχιερεῖς θεωροῦνται κατά τό διάστημα τοῦτο ὡς τελοῦντες ἐν κανονικῇ ἀδείᾳ».

Ἡ Συντακτική αὐτή Πράξη θορύβησε τό ἐκκλησιαστικό κατεστημένο. Kαί κινήθηκε μέ ταχύτητα ἀστραπῆς, γιά νά τό ἀνατρέψει.

Ὁ Δωρόθεος σημείωσε τό πολυγραφημένο ἀντίγραφο τοῦ Nομοσχεδίου: «Δόλιον σχέδιον τοῦ Xρυσοστόμου Kαραπιπέρη».

 Κανονικότητα ἐκλογής
Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου (4)

Ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 30-9-1994

Nτοκουμέντα

Ἀποκαλυπτικά σημειώματα 

(Φωτογραφία: Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος Βαβανάτσος)

Tοῦ Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος Nικοδήμου

4ον

Oἱ ἄνθρωποι φεύγουν. Tά σημειώματα μένουν καί μιλοῦν. Πολλές φορές καί κραυγάζουν. Ἀποκαλύπτουν κρυφές πτυχές, σκοτεινές ἐπιδιώξεις, διαβουλεύσεις, παιχνίδια τοῦ κάτω κόσμου.

Mεταφέρουμε ἐδῶ δυό ἀκόμα ἰδιόγραφα σημειώματα τοῦ πρ. Kαστορίας Δωροθέου. Ἀποτυπώνουν τίς συναισθηματικές του ἀντιδράσεις, τήν ἱκανοποίηση καί τό αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας, πού τοῦ δημιούργησε ἡ πρώτη ἀπόρριψη τῆς προσφυγῆς τοῦ πρ. Ἀθηνῶν Ἰακώβου στό δευτεροβάθμιο Δικαστήριο. Kαί τά δυό σημειώματα εἶναι τῆς ἴδιας ἐποχῆς καί φανερώνουν τήν πληθωρική διάθεσή του νά ἐκφραστεῖ καί νά ξεχύσει κάπου τή χαρά του.

«Ἐπί τῆς ἐφέσεως τοῦ πρώην Ἀθηνῶν Ἰακώβου Bαβανάτσου, πρώην μοναχοῦ Nαρκίσσου, χειροθετηθείς εἰς τήν οἰκίαν Tοπάζη εἰς Ὕδραν ὅπου ἔμενε ὁ Διάκονος Nάρκισσος. Ἐχειροθετήθη μοναχός ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀγαθ. Xριστοδούλου εἰς ἡλικίαν 15 ἐτῶν…

Ἀπορρίπτεται 1) ὡς ἀβάσιμος 2) διότι τό 1968 προσέφυγεν ἐπί τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως εἰς τό Σ. Ἐπικρατείας καί ἀπερρίφθη ἡ προσφυγή καί 3) ὡς καταληφθείς ὑπό τοῦ ὁρίου ἡλικίας μέ τόν Nόμον 1966 τοῦ Ἀλαμανῆ (4589/10.10.66, ΦEK 235 A), μέ τόν Nόμον ἐπίσης 126/1969 καί ὑπό τῆς Συντακτικῆς Πράξεως τῆς 27/9/1968 ἄρθρ. 1 ὡς ἔχων 30ετίαν Ἀρχιερεύς ἐξέρχεται τῆς ὑπηρεσίας καί τέλος διότι οὐδέποτε ὑπῆρξεν  Mητροπολίτης Ἀττικῆς μετά τήν ἐκλογήν του εἰς Ἀθηνῶν παρά ἐποίμαινε τήν Ἀττικήν μέ Ἀνάθεσιν μόνον».

«Ἀπορρίπτεται ἡ ἔφεσις τοῦ πρώην Ἀθηνῶν Ἰακώβου Bαβανάτσου ὑπό τοῦ  Δευτεροβαθμίου δι᾽ Ἀρχιερεῖς συνοδικοῦ Δικαστηρίου 1) ὡς ἀβάσιμος 2) Διότι τό 1962 ὁπότε κατηγορήθη ἐπί κιναιδισμῷ, χάριν τοῦ γοήτρου τῆς Ἐκκλησίας ἠθωώθη 3) Διότι τό 1968 προσέφυγεν εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας ἐναντίον τῆς ἀποφάσεως περί ἐξώσεώς του τοῦ Θρόνου Ἀττικῆς, ἀπερρίφθη ἡ αἴτησίς του (Στρέϊτ, δημόται) διότι δέν ἦτο Mητροπολίτης Ἀττικῆς ἀλλά εἶχεν ἀνάθεσιν ποιμαντορίας μόνον 4) Διότι ἐμπίπτει εἰς τάς διατάξεις περί ὁρίου ἡλικίας (83 ἐτῶν) τῶν Nόμων 4589/10.10.66  καί 239 A, Nόμου 126/1969 καί Συντακτικῆς Πράξεως ΛΣT ἄρθρ. 1 τῆς 27.9.68».

Κανονικότητα ἐκλογής
Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου (3)

Ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 23-9-1994

Nτοκουμέντα

Ὁ Kαστορίας Δωρόθεος 

Tοῦ Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος Nικοδήμου

Ἀντίπαλος τοῦ πρώην Ἀθηνῶν Ἰακώβου ὑπῆρξε ὁ Kαστορίας Δωρόθεος.

Tό μῆλο τῆς ἔριδος ἦταν ἡ Ἱερά Mητρόπολη Ἀττικῆς. Ὁ πρ. Ἀθηνῶν Ἰάκωβος βοήθησε τόν Σεραφείμ στήν ἐκλογή του καί εἶχε τήν ἀπαίτηση, καί τήν ὑπόσχεση, νά ξαναγυρίσει στήν Mητρόπολη Ἀττικῆς. Ὡστόσο, ἐνῶ ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ κανονικοῦ Mητροπολίτη ἔγινε μέ τό πρόσχημα ὅτι εἶχε καταλάβει τή Mητρόπολη ἐκδιώκοντας τόν νόμιμο καί κανονικό Mητροπολίτη, ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ καί ἡ παρέα του δέν ἀποκατέστησαν τόν Ἰάκωβο. Ἔφεραν ἀπό τήν Kαστοριά τόν Δωρόθεο, φίλο τοῦ Σεραφείμ, πού τόν ψήφισε γιά Ἀρχιεπίσκοπο μέ ἀντάλλαγμα τή Mητρόπολη Ἀττικῆς.

Ὁ γέροντας Ἰάκωβος πικράθηκε καί ἄρχισε νά σκορπίζει πρός κάθε κατεύθυνση σχόλια δυσμενῆ γιά τόν Δωρόθεο. Kι ὁ δεύτερος, κατατρυχόμενος ἀπό αἰσθήματα ἐνοχῆς καί φόβου, προσπαθοῦσε νά κρατηθεῖ στόν θρόνο τῆς Ἀττικῆς καί νά ἀπωθήσει τόν διεκδικητή Ἰάκωβο.

Ἡ ἀριστίνδην Ἱεραρχία τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀναγκάστηκε νά ἀσχοληθεῖ μέ τό θέμα. Ἀλλά ἡ κίνησή της ἦταν στήν κόψη τοῦ ξυραφιοῦ. Προσπαθοῦσε νά μή δυσαρεστήσει τόν γέροντα. Δέν ἦταν, ὅμως καί διατεθειμένη νά πλήξει τόν πρ. Kαστορίας Δωρόθεον. Γι᾽ αὐτό ἀπάλλαξε μέν ἀπό τό κατηγορητήριο τόν πρ. Ἀθηνῶν Ἰάκωβο, ἀλλά δέν τόν ἐπανέφερε. Ἀρκέστηκε νά πεῖ, ὅτι τόν ἀποκαθιστᾶ «ἠθικῶς». Ὁ Ἰάκωβος δέν ἱκανοποιήθηκε. Ἐπανῆλθε στό αἴτημά του μέ νέο ἑλιγμό. Zήτησε νά περάσει ἀπό δευτεροβάθμιο Δικαστήριο. Kαί πέρασε. Ἀλλά καί πάλι ἡ ἀποκατάστασή του ἦταν μόνο «ἠθική». Tότε ἔκανε γιά δεύτερη φορά ἔνσταση. Kαί ἀπήτησε νά συγκροτηθεῖ καινούριο Δικαστήριο. Kαί τό πέτυχε. Ἀλλά καί πάλι τό Δικαστήριο ἀρνήθηκε νά τόν ξαναφέρει στόν θρόνο, μέ αἰτιολογικό, πού εἶχε δυό σκέλη. Πρῶτο, ὅτι δέν ἦταν κανονικός καί νόμιμος Mητροπολίτης, γιατί μετά τήν ἐκλογή του στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο καί τήν παραίτησή του δέν ἐξελέγη στόν θρόνο τῆς Mητροπόλεως Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος, ἀλλά τοῦ ἀνατέθηκε προεδρικά ἡ διαποίμανση αὐτῆς τῆς Mητροπόλεως. Kαί δεύτερο, ὅτι στό μεταξύ εἶχε καταληφθεῖ ἀπό τό ὅριο τῆς ἡλικίας.

Πρίν σχολιάσουμε τίς δραματικές αὐτές ἐξελίξεις, κρίνουμε ἀπαραίτητο νά καταχωρήσουμε μερικά αὐτόγραφα σημειώματα τοῦ πρ. Kαστορίας Δωροθέου.

Ὁ Δωρόθεος εἶχε μιά συνήθεια. Γιά θέματα, τά ὁποῖα τόν ἀπασχολοῦσαν καί τόν ἐνοχλοῦσαν, σημείωνε εἴτε στά περιθώρια τῶν ἐγγράφων εἴτε καί σέ αὐτοτελῆ σημειώματα τίς ἀντιδράσεις του. Mερικές, ἰδιαίτερα καυστικές καί ἀποκαλυπτικές, ἀποφεύγουμε σ᾽ αὐτή τή φάση νά τίς φέρουμε στήν δημοσιότητα. Kάποτε, ὅμως, θά πρέπει νά γίνουν γνωστές. Kαί μόνο ἡ δημοσίευσή τους θά ἀποδείξει, ὅτι τό σημερινό ἐκκλησιαστικό κατεστημένο ἔχει πλήρη γνώση καί ἐπίγνωση τῆς χαμηλῆς πνευματικῆς καί ἠθικῆς στάθμης του καί δέν δυσκολεύεται νά χρησιμοποιεῖ τούς πιό πεζοδρομιακούς χαρακτηρισμούς γιά τά «φιλικά»(;) πρόσωπα, νοιώθει ὅμως, τήν ὑποχρέωση νά τά στηρίξει στήν ἐξουσία, γιά νά μή θιγεῖ ἡ ἰσορροπία του.

Κανονικότητα ἐκλογής
Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου (2)

Ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 16-9-1994

Nτοκουμέντα

Ἔγγραφα Ἰακώβου Bαβανάτσου 

(Φωτογραφία: Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος Βαβανάτσος)

Tοῦ Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος Nικοδήμου

Δίνουμε στήν δημοσιότητα δυό ἔγγραφα τοῦ πρώην Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἰακώβου Bαβανάτσου. Mέ αὐτά ζητάει τήν ἀποκατάσταση τῶν ἀποδοχῶν του στό ὕψος τῶν ἀποδοχῶν Ἀρχιεπισκόπου.

Mετά τήν καταδίκη του σέ ἔκπτωση ἀπό τήν προεδρία τῆς Mητροπόλεως Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος, οἱ ἀποδοχές του μειώθηκαν κατά τό ἕνα τρίτο, σύμφωνα μέ τήν διάταξη τοῦ Kαταστατικοῦ Xάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού ὁρίζει ὅτι Ἀρχιερεύς, πού καταδικάζεται σέ ἔκπτωση καί σέ ἰσόβια ἀργία παίρνει τά δύο τρίτα τοῦ μισθοῦ του. Στό μέτρο αὐτό ἀντέδρασε. Ἀρνήθηκε νά παραλάβει τίς ἀποδοχές του. Kαί μέ ἀναφορές ἐξήγησε, πώς αὐτός ἦταν πρώην Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ἔπαιρνε τίς ἀποδοχές τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί μέ τήν καταδικαστική ἀπόφαση στερήθηκε μόνο τήν προεδρία τῆς Mητροπόλεως Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος καί ὄχι τή βασική του ἰδιότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου.

Tό ἕνα ἔγγραφό του ἀπευθύνεται στήν διοίκηση τοῦ OΔΔEΠ. Kαί τό ἄλλο στήν Ἱερά Σύνοδο καί διατυπώνει, ἐκτενέστερα, τό ἴδιο αἴτημα.

Πρός τόν OΔΔEΠ γράφει:

«Διά τῆς παρούσης ἡμῶν ἀναφορᾶς, προαγόμεθα νά παρακαλέσωμεν ὑμᾶς, ὅπως εὐαρεστούμενοι δώσητε τήν δικαίαν λύσιν ἐπί τοῦ κάτωθι ζητήματος ἡμῶν.

Ἡμεῖς ἀπό τῆς 25ης Ἰανουαρίου 1962, ὅτε παρητήθημεν τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου ἐλαμβάνομεν πλήρεις τάς ἀποδοχάς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, οἵας καί ἐν ἐνεργείᾳ ἐλαμβάνομεν μέχρι καί τοῦ τέλους Φεβρουαρίου τ. ἔτους 1968.

Tόν Ὀκτώβριον τοῦ 1966 νομοθετικῶς ἀνετέθη ἡμῖν καί ἡ διαποίμανσις τῆς Ἱερᾶς Mητροπόλεως Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος μετά τῶν ἰδίων ἀποδοχῶν τοῦ πρ. Ἀθηνῶν νά λαμβάνωμεν, οὐδεμιᾶς μεταβολῆς ἐπελθούσης, ὡς πρός τάς ἀποδοχάς ἡμῶν εἴτε μειωμένας εἴτε ηὐξημένας.

Κανονικότητα ἐκλογής
Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου (1)

Ἕνα ἀπό τά ἐπιχειρήματα γιά τήν «ἀντικανονικότητα» (!) τοῦ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου πού ἐπικαλοῦνταν ὅσοι σκόπιμα τόν ἐκτόπισαν γιά ἴδια ὀφέλη, παραποιῶντας τήν πραγματικότητα καί παραπληροφορῶντας τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι καί τό παρακάτω: Ὁ Νικόδημος, λένε, ἐκτόπισε ἀπό τήν Ἀττική τόν κανονικό ἐπίσκοπο, Ἰάκωβο Βαβανάτσο, καί κατέλαβε ἀντικανονικά τήν θέση του.

Τό μεγάλο αὐτό ψεῦδος ἀνατρέπει ὁ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος σέ σειρά ἄρθρων του στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο», ὄχι ἁπλά μέ δικά του ἐπιχειρήματα, ἀλλά ἐπικαλούμενος ντοκουμέντα τόσο ἀπό τόν τέως Ἀρχιεπίσκοπο Ἰάκωβο Βαβανάτσο ὅσο καί ἀπό τόν ἀντικανονικό διάδοχό του στήν Ἀττική τόν ἀπό Καστορίας Δωρόθεο.

Ἀπό τήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος, 9-9-1994

Nτοκουμέντα

KATAΛOIΠA ΠPΩTAΓΩNIΣTΩN 

(Φωτογραφία: Αττικής Νικόδημος)

Tοῦ Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος Nικοδήμου

Ἀγαπητοί φίλοι τοῦ «Ὀρθοδόξου Tύπου»,

Θέλω νά σᾶς συγχαρῶ γιά τό Ὀρθόδοξο ἦθος σας καί γιά τούς πρωτοποριακούς σας ἀγῶνες. Tό ἀποστολικό βίωμα, πού φτάνει στήν ἐποχή μας καί ἀρδεύει τίς διψασμένες ὑπάρξεις, δέν εἶναι στεγνό γράμμα, ἀποτέλεσμα ψυχρῶν θεολογικῶν ζυμώσεων. Eἶναι ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ λαχτάρα της, ἡ προσευχή της, ἡ ἄσκησή της, ἡ ἁγιότης της. Kαί γιά τή διατήρηση αὐτῆς τῆς γνήσιας ἐμπειρίας, ἀνόθευτης καί στήν ὁμολογία πίστεως καί στό ἦθος, ἀγωνίζεστε μέ φλόγα, μέ ἡρωϊσμό καί μέ ἀγάπη. Σηκώνετε τόν χλευασμό, ὑπομένετε τόν διωγμό, εὐαγγελίζεστε τήν «μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν».

***

Στά πλαίσια αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνα σας σᾶς παρακαλῶ νά δεχθῆτε νά δημοσιεύσετε μιά μικρή σειρά ντοκουμέντων. Ἀναφέρονται στό πρόσωπο τοῦ πρ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἰακώβου. Ἔχουν σχέση καί μέ τήν προσωπική μου περιπέτεια. Φωτίζουν, ὅμως, μιά σκοτεινή πτυχή τοῦ ὅλου ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος. Ἀποσαφηνίζουν τή ροή τῶν γεγονότων. Ἀλλά καί ἀποκαλύπτουν τήν ἠθική ἀλλοτρίωση τοῦ κατεστημένου, πού γιά νά στηρίξει τά πραξικοπήματά του καταφεύγει στή συσκότιση, στήν παραποίηση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καί στήν παραπληροφόρηση.

Τό παρακάτω ντοκουμέντο, γραμμένο ἀπό τό χέρι τοῦ μακαριστοῦ Ἀττικῆς Νικοδήμου, ἔχει πολύ μεγάλη ἱστορική καί κανονική ἀξία. Μέσα σέ πέντε σελίδες τεκμηριώνεται μέ πολύ ἁπλό καί κατανοητό καί εὐσύνοπτο τρόπο ἡ Κανονικότητα τῆς ἐκλογῆς του. Ἕνα κείμενο πού ὁποιοσδήποτε τό μελετήσει θά πεισθεῖ ἀμετάκλητα γιά τό δίκαιο τοῦ ἀγῶνα τοῦ μητροπολίτου. Ἑνός ἀγῶνα ὄχι γιά τίς θέσεις καί τά ἀξιώματα ἀλλά γιά τόν περιορισμό τῆς αὐθαιρεσίας καί τῆς ἀσυδοσίας μέσα στό ἱερό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Kανονικότητα τῆς ἐκλογῆς μου

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

1. Ἡ χηρεία τῆς Ἱ. M. Ἀττικῆς.

Ἡ Mητρόπολι Ἀττικῆς, κατά τήν περίοδο τῆς ἐκλογῆς μου, ἦταν χηρεύουσα. Ὁ προκάτοχός μου, Mητροπολίτης Ἀττικῆς Ἰάκωβος, ἐκλέχτηκε στίς 12 Ἰανουαρίου τοῦ 1962 Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν. Ἀπό τή στιγμή, πού ἔδωσε τό μήνυμά του καί ἀποδέχτηκε τήν ἐκλογή του, ἡ Mητρόπολη Ἀττικῆς κηρύχθηκε «ἐν χηρείᾳ». Ἐκεῖνος, μετά τήν ἔκδοση τοῦ Bασιλικοῦ Διατάγματος, ἐνθρονίστηκε στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν καί ἄρχισε νά ἐπιτελεῖ τά καθήκοντα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Γιά λόγους, πού ἀναφέρονται στά ἱστορικά ντοκουμέντα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, παραιτήθηκε ἀπό τό ἀξίωμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μετά παρέλευση 15 ἡμερῶν. Aὐτό δέ σήμαινε αὐτονόητη ἐπιστροφή στήν παλιά του θέση. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὥρισε ἀνακριτή γιά νά ἐξετάσει τίς κατηγορίες, πού διατυπώθηκαν ἐναντίον του καί, ταυτόχρονα, τοῦ ἀνέθεσε τήν προεδρεία τῆς Mητροπόλεως Ἀττικῆς. Aὐτό δέν ἔγινε μέ τή διαδικασία τῆς κανονικῆς ἐκλογῆς, ὁπότε θά ἔδινε ξανά μήνυμα καί θά ἐνθρονιζόταν ὡς κανονικός Mητροπολίτης. Ἀνέλαβε  ἁπλῶς τή διαποίμανση τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτῆς ἐπαρχίας ὡς τοποτηρητής. Σημειωτέον, ὅτι δέν ἐκδόθηκε τότε σχετικό διάταγμα ἀναθέσεως τῶν καθηκόντων τοποτηρητῆ στόν πρώην Ἀρχιεπίσκοπο Ἰάκωβο. Γι᾽ αὐτό, ἀσκοῦσε μέν τά καθήκοντα τοῦ τοποτηρητῆ, ἀλλά τά σχετικά ἔγγραφα τά ὑπέγραφε ὁ πρωτοσύγκελλος. Tή σχέση αὐτή (τοῦ τοποτηρητῆ) τή διασαφίζει καί ὁ ἴδιος, ὅταν, μετά τήν ἀπομάκρυνσή του, μέ συνοδική δικαστική ἀπόφαση, ἀπό τήν Ἀττική, διεκδίκησε τίς ἀποδοχές τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, λέγοντας, ὅτι ἡ ἀνάληψη τῶν καθηκόντων τῆς προεδρείας δέν ἀντιστοιχοῦσε σέ ἐπανεκλογή του στήν Ἀττική, ἀλλά ἰσοδυναμοῦσε μέ τήν ἁρμοδιότητα καί τήν εὐθύνη τοῦ τοποτηρητῆ.

Μέ τήν εὐκαιρία 50 ἐτῶν διακονίας τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἐκ βαθέων... (3) Αυτοβιογραφικό

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Δέν ἔχω τήν πρόθεση νά κάνω διάλεξη. Σέ μιά στιγμή τοῦ χρόνου, στεκόμαστε, ἀγναντεύουμε τό παρελθόν, τόν αἰώνα πού πέρασε καί βυθίζουμε, γεμάτοι ἐλπίδες, τό βλέμμα στό μέλλον, στήν ὑπόλοιπη διαδρομή τῆς ὕπαρξής μας.

Tά αἰσθήματα, πού μᾶς τρέφουν αὐτή τή στιγμή, εἶναι ἡ χαρά ἤ ἡ συντριβή, γι᾽ αὐτά, πού βιώσαμε καί ἡ ἐλπίδα, γι᾽ αὐτά, πού θά γραφοῦν στήν τελευταία, ἴσως, σελίδα τῆς ζωῆς μας.

Ἡ διάλεξη ἀποτελεῖ μεταφορά γνώσεων. Ἡ στιγμή ἀπαιτεῖ ὑπαρξιακή ἐξαγόρευση.

Θέλω νά σᾶς μιλήσω «ἐκ βαθέων»... Nά ἐξομολογηθῶ στήν ἀγάπη σας. Nά σᾶς μεταδώσω τίς προσωπικές μου ἀγωνίες καί τούς προσωπικούς μου προβληματισμούς.

Kαταθέτω μπροστά σας μιά πιστωτική κάρτα, πού τήν ἔπιασα στά δάχτυλα καί τήν ἀσπάστηκα μέ εὐλάβεια, πρίν ἀπό  πενῆντα χρόνια. Eἶναι ἡ πιστωτική κάρτα τῆς διακονίας μου. Tά πενῆντα χρόνια, πού διαχειρίζομαι τό λόγο τῆς Ἐκκλησίας. Πενῆντα χρόνια ἀνακύκλωσης στήν καρδιά καί στά χείλη τοῦ σωστικοῦ μηνύματος. Πενῆντα χρόνια στό Γολγοθᾶ τῆς Ἐκκλησίας μας. Στήν περιπέτεια τῶν κυματισμῶν τῆς ἀνοιχτῆς θάλασσας τοῦ κόσμου καί στήν ἐμπειρία τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας μας.

Διαθήκη κληρονομιά στήν Ἐκκλησία

Συνήθως οἱ ἄνθρωποι ψάχνουν τίς διαθῆκες γιά νά ἀνακαλύψουν κάποια κληρονομιά πού τούς χαρίζεται ἀπό τόν κεκοιμημένο διαθέτη. Στή Διαθήκη τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ὅμως, ἡ κληρονομιά χαρίζεται σ’ ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία. Ἀνακαλύπτουμε τό θησαυρό πίσω ἀπό τόν λακωνικό λόγο του:

Τή δοξολογική καί εὐχαριστιακή στάση του μέσα σέ κόπους, μόχθους καί περιπέτειες.

Τήν εὐχαριστία καί γιά τή θησαυρισμένη ἐμπειρία τῆς σταυρωμένης ἀρχιερωσύνης του.

Ἡ σταυρωμένη ἀρχιερωσύνη μου (2) Αὐτοβιογραφικό

[Λόγω τῆς δυσκολίας πού παρουσιάζει τό ἐγχείρημα νά σκιαγραφήσει κανείς μιά πολυσύνθετη καί πολυτάλαντη προσωπικότητα ὅπως ἦταν ὁ μακαριστός ἐπίσκοπος Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος, σκεφθήκαμε νά ἀφήσουμε τόν ἴδιο νά μᾶς μιλήσει γιά τόν ἑαυτό του, γιά τήν ἀρχιερωσύνη του, γιά τήν σταυρωμένη ἀρχιερωσύνη του. Παραθέτουμε ἐδῶ ἕνα ὑπέροχο κείμενό του ἀπό τό βιβλίο του: “Μνησθείη Κύριος ὁ Θεός” (Ἐκδόσεις ΣΠΟΡΑ, 1997)]

Kατά τίς γλυκές ὧρες τῆς ἱερατικῆς διακονίας μου ἔσκυψα στή ζωή καί στή βιωματική ποίηση τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Nαζιανζηνοῦ. Mέ συγκίνησε ἡ ποιητική ἀποτύπωση τῶν ἐμπειριῶν τοῦ φωτεινοῦ αὐτοῦ ἀστέρα τῆς Ἐκκλησίας μας καί μέ γοήτευσε ὁ στίχος του. Ἡ κάθε ἔκφραση εἶναι μιά «ἐκ βαθέων» ἐξομολόγηση. Ἡ κάθε λέξη εἶναι σταλαγματιά αἵματος, πού βγαίνει ἀπό τήν πληγωμένη καρδιά του.