Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 124

Αγάπη και προσφορά

«…  Ὁ ἄνθρωπος, πού πιστεύει στό Θεό, πού Τόν λατρεύει καί Τόν φιλοξενεῖ μέ δέος στήν καρδιά του, ὑψώνει τά βλέμματα στόν οὐρανό, ἀντικρύζει τό “ἐσφαγμένο ἀρνίο”, εὐγνωμονεῖ γιά τή μεγάλη Θυσία τοῦ Θεανθρώπου καί ἀνοίγεται στούς συνοδοιπόρους τῆς ζωῆς ὡς κοινωνός στά δωρήματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὡς ἀχθοφόρος τοῦ χρέους τῆς ἀγάπης. Σφραγίζει τήν ἀκοή του στούς πειρασμούς τῆς σκοπιμότητας. Ἀφίνει ἔξω ἀπό τήν καρδιά του τίς πικρίες. Προσπερνάει τίς κρίσεις καί τίς ἐπικρίσεις τοῦ περιβάλλοντος. Καί σκορπίζει τήν ἀγάπη, μέ μόνο κίνητρο τήν ἀνταπόκριση στή θεϊκή ἐντολή καί στήν προτροπή τῆς καθολικῆς προσφορᾶς.»