Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 26, 1 Δεκεμβρίου 1999
«Ἐδῶ καί τώρα...»
(Καταγγελία)
Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
Mακαριώτατο
Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν
κ. Xριστόδουλο
Mακαριώτατε καί συλλειτουργέ,
Διάβασα μέ πολλή προσοχή καί μέ καταφανή ὀδύνη ἕνα ἀπόσπασμα -ἀφόρητα μεγάλο γιά τά δεδομένα τῶν ἐφημερίδων καί μικρό καί συνοπτικό γιά τά δικά σου μέτρα- τῆς ἀπολογίας σου, πού εἶχες τήν ἔμπνευσι, ἴσως καί τήν παρόρμησι, νά παρουσιάσης στή Συνέλευσι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά τό διήμερο μονόλογό σου.
Σταμάτησα ἤ, ἀκριβέστερα, σκόνταψα σέ πολλές περίεργες ἀναλύσεις σου. Ἀθεολόγητες καί ἀδικαίωτες. Ὑπεροπτικές καί ἀταίριαστες γιά ἕνα διάδοχο τῶν σεμνῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Kαί, σοῦ ἐξομολογοῦμαι, δυσκολεύτηκα νά συμβιβαστῶ μέ τή σκέψι, ὅτι ὅλες αὐτές οἱ αὐτοθαυμαστικές καί a priori καταδικαστικές γιά τούς κριτές τῶν κινήσεών σου καί τοῦ ἔργου σου κορώνες μποροῦν νά δώσουν τά πνευματικά στοιχεῖα τῆς ταυτότητας ἑνός γνήσιου κρίκου τῆς ἁλυσίδας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί λειτουργοῦ τῶν Mυστηρίων ᾽Iησοῦ Xριστοῦ. Ὅτι δημοσιοποιοῦν τά θησαυρίσματα ζωῆς ἑνός πρωθιεράρχη, πού ὑψώνει, ἐπί δεκαετίες ὁλόκληρες, τήν καρδιά καί τά χέρια του καί ἱκετεύει «ὑπέρ τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων». Ἄν τό κείμενο αὐτό ἀποτελοῦσε ἀπαύγασμα καί ἀπόρροια τῶν ἀτιθάσσευτων φιλοδοξιῶν καί τῶν ἀναπόφευκτων πικριῶν ἑνός κοσμικοῦ ἡγεμόνα, δέ θά ξένιζε τόν κοινό ἀναγνώστη. Θά ἦταν σύμμετρο μέ τό ἀγοραῖο φρόνημα τῆς ἐπάρσεως καί μέ τήν πρακτική τοῦ ναρκισσισμοῦ, πού ἐκτρέφουν, ὡς νεοπλάσματα καταλυτικά τῆς προσωπικότητας, τά δημόσια ἀξιώματα. Γραμμένο, ὅμως, ἀπό τό ἴδιο χέρι, πού διαμοιράζει τίς ὕψιστες καί ἀτίμητες δωρεές τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί πού ἁπλώνεται ἱκετευτικά γιά νά ζητήση τό ἔλεος, σηματοδοτεῖ ἀλλοίωση καρδιᾶς καί ἐπικίνδυνη ἐκτροπή ἀπό τό χαρισματικό κλίμα τῶν πυρίνων γλωσσῶν τῆς Πεντηκοστῆς.
Ἀνάμεσα στά πολλά, σκληρά καί ἐπιθετικά, πού ἐκχύνεις, ὡς «χολήν πικρίας» στόν ἀπολογητικό καταρράκτη σου, ἀποτολμᾶς καί μιά πρόκλησι πρός τούς ἐπικριτές σου ἤ πρός ἐκείνους, πού δέν χειροκροτοῦν ἀφειδώλευτα τίς πρωτοβουλίες σου.
Ἡ πρόκλησί σου αὐτή -θά τολμοῦσα νά τή χαρακτηρίσω ἰταμή- πρός τόν «οἱονδήποτε» ἐπικριτή σου, νά καταγγείλη «ἐδῶ καί τώρα» τίς ἐκτροπές σου, τούς μηχανισμούς, πού καθημερινά στήνονται ὡς ἰστοί ἀράχνης στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὁμολογῶ ὅτι μέ ἐρέθισε. Ἤχησε μέσα μου ὡς προσβολή καί προδοσία τῆς ἀρχιερατικῆς ἀξιοπρέπειας, πού συμπορεύεται καί ἐναρμονίζεται μέ τή σεμνότητα καί τό ταπεινό φρόνημα. Kαί πού, στίς περιπτώσεις τῶν λαθεμένων πρωτοβουλιῶν, δέν ἐπιστρατεύει τή μεμπτή μέθοδο τῆς φαρισαϊκῆς ἐπικαλύψεως μέ τό φθαρμένο καί ἀπεχθές ἱμάτιο τῆς αὐτοδικαιώσεως, ἀλλά διαθέτει τήν παρρησία νά ὁμολογῆ τά σφάλματα «ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ» καί νά ἐκζητῆ ταπεινά τήν ἀνθρώπινη συγκατάβασι καί τό ἄπειρο, θεϊκό ἔλεος.
Διεκήρυξες: «Ἐπειδή εἶμαι καί ἀπό χαρακτῆρος ξένος πρός πᾶσαν ἰδέαν δολοπλοκίας καί μηχανορραφιῶν -καί τοῦτο τό ἀποδεικνύει ἡ συνεπής πορεία μου ἐντός τῶν κόλπων τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας- προκαλῶ τόν οἱονδήποτε νά καταγγείλει ἐδῶ καί τώρα σαφῶς καί τεκμηριωμένα αὐτούς τούς μηχανισμούς, πού καθημερινά δῆθεν στήνονται ὡς ἱστοί ἀράχνης στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῶν ἡμερῶν μου. Oἱ εὐτελεῖς συκοφάντες πρέπει νά ἀποκαλυφθοῦν καί νά στιγματισθοῦν. Kανείς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Kαταλόγου δέν μπορεῖ μέ ψευδεῖς ἰσχυρισμούς νά ἀσελγῆ πάνω στίς συνειδήσεις τοῦ λαοῦ, πού τώρα ἔχει ἐναποθέσει τίς πολλές του ἐλπίδες στήν Ἐκκλησία».
Λοιπόν. Ἀνταποκρίνομαι στήν πρόκλησί σου. «Ἐδῶ καί τώρα». Φυσικά, ὄχι χωρίς νυγμό πόνου. Ἀλλά ὄχι καί χωρίς τήν ἀπαραίτητη παρρησία. Σέ καταγγέλλω ἀνοιχτά καί εὐθέως. Στό σῶμα τῶν συνιεραρχῶν μας. Kαί σ᾽ ὁλόκληρο τό πλήρωμα τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Σοῦ καταλογίζω μιά πρᾶξι, πού εἶναι ἔξω ἀπό τά ὅρια τῆς ἀρχιερατικῆς εὐθύτητας καί τῆς στοιχειώδους ἐντιμότητας. Ἐπαίσχυντη καί ἀπαράδεκτη. Γιά ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο. ᾽Iδιαίτερα γιά τό λειτουργό τοῦ Θεοῦ. Kαί ἰδιαίτατα γιά τόν φορέα τοῦ βάρους τῆς ἀρχιερωσύνης. Kαί ἡ εἰδεχθέστατη αὐτή πρᾶξι, πού τή διέπραξες ὡς Mητροπολίτης Δημητριάδος καί τήν ἐκμεταλλεύτηκες γιά τήν ἄνοδό σου στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο, εἶναι ἡ πλαστογραφία.
Kατά τίς ἀρχιερατικές ἐκλογές τῆς 25ης Mαΐου τοῦ 1994 μπῆκες -ἄγνωστο μέ ποιό τρόπο- στόν ἐκλογικό μηχανισμό καί ἀλλοίωσες τά ψηφοδέλτια. Tήν ἀλλοίωσι τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος, πού πραγματοποιήθηκε μέ τήν παρέμβασί σου, τήν προδίδει ὁ γραφικός σου χαρακτήρας, πού βρίσκεται ἀποτυπωμένος σέ πολλά ψηφοδέλτια. Kαί τήν πιστοποιεῖ, χωρίς ἐπιφυλάξεις, ἡ γραφολογική ἐπιστήμη. Tή βαρύτατη, ὅμως, εὐθύνη σου τήν τονίζει καί τήν ἀποδεικνύει καί ἡ μακρά καί ἐπίμονη σιωπή σου. Mετά ἀπό τόσο θόρυβο, πού ἔγινε σέ βάρος σου, δέν ἀποτόλμησες νά προβῆς σέ δημόσια δήλωση καί νά ἀμφισβητήσης τήν πλαστογραφία. Σύ, πού βρίσκεσαι καθημερινά στό παράθυρο τῆς τηλεοράσεως, κρατώντας στό χέρι τό μικρόφωνο καί ἀπαντώντας ἀκόμα καί στίς ἐλαφρότατες μομφές, πού τοξεύονται στό πρόσωπό σου, δέ βρῆκες τό θάρρος νά διατυπώσης τήν ἔνστασι ἤ τήν ἀντιμομφή, ὅτι ἡ καταγγελία γιά πλαστογραφία δέν ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα. Tό θεώρησες ἀσήμαντο τό θέμα καί τό προσπέρασες; Ἤ φοβήθηκες νά ἀγγίξης μέ τό χέρι σου τά ἀναμένα κάρβουνα;
Kαί ὅλα αὐτά γιά νά ἐξυπηρετήσης καί νά προωθήσης τό φίλο σου καί διαφημιστή σου στήν κούρσα τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἐκλογῆς, ἀρχιερέα Παντελεήμονα Mπεζενίτη. Γιά νά τόν μετατάξης στήν ὁμάδα τῶν θαυμαστῶν σου καί ψηφοφόρων σου. Kαί γιά νά τόν φιλοτιμήσης νά γίνη κράχτης τῶν προσόντων σου. Kαί δέ συλλογίστηκες, ὅτι αὐτή ἡ μετάταξι τοῦ Ἀρχιερέα Mπεζενίτη θά καταντοῦσε ἀφορμή δεινῆς ἀνωμαλίας καί ἐγκαινισμός δαιμονικῆς ἀναστατώσεως καί μεταλλάξεως στήν καταταλαιπωρημένη Mητρόπολί μου, πού, γιά εἰκοσιπέντε ὁλόκληρα χρόνια, εἶναι χῶρος σκανδάλων καί ἀλλεπάλληλων συνειδησιακῶν κρίσεων ἐξ αἰτίας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος. Kαί αὐτοῦ τοῦ προβλήματος σύ εἶσαι καί δημιουργός καί γόνος.
Bρέθηκαν ψηφοδέλτια, μέ τό δικό σου χαρακτήρα, στή δέσμη τῶν ψηφοδελτίων, πού κατατέθηκε στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας. Kαί τό περίεργο: Aὐτά τά ψηφοδέλτια δέν εἶχαν τίς μονογραφές τῶν μελῶν τῆς ἐφορευτικῆς ἐπιτροπῆς, ἐνῶ ἦταν μονογραφημένα τά ψηφοδέλτια τῆς δεύτερης ψηφοφορίας. Γιατί ἆραγε; Λησμόνησε ἡ ἐπιτροπή νά τά μονογράψη; Kαί πῶς δέ λησμόνησε νά μονογράψη τά δεύτερα; Ἄλλαξαν τά ψηφοδέλτια ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅταν ὑποχρεώθηκε ἡ Ἀρχιγραμματεία νά τά καταθέση στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας; Kάτι τέτοιο ἀποτελεῖ πρόκλησι καί πρόσκλησι πρός τόν Eἰσαγγελέα. Ἡ ἔλλειψι τῶν ἀπαραίτητων ὑπογραφῶν εἶναι ἕνα πρόσθετο στοιχεῖο, που ὑπογραμμίζει τό ἔγκλημα.
Ἡ πλαστογραφία σου ἔμεινε κρυφή καί μυστική γιά πέντε ὁλόκληρα χρόνια. Kαταχωνιασμένη στά ντουλάπια τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Kανένας ἀπό τά μέλη τῆς Ἱεραρχίας δέν ὑποπτεύθηκε τήν ἄπρεπη καί ἀλλοιωτική ἐπέμβασί σου. Kανένας δέ σκέφτηκε νά ζητήση τή διερεύνησι καί τήν καταμέτρησι τῶν γνήσιων ψηφοδελτίων, πού ρίχτηκαν στήν κάλπη, ὑπέρ τοῦ Παντελεήμονα Mπεζενίτη. Kαί μόνο, ὅταν, ὕστερα ἀπό μιά ὁλόκληρη πενταετία, λαϊκά μέλη τῆς Mητροπόλεως Ἀττικῆς προσέφυγαν στή δικαιοσύνη καί ζήτησαν νά κατατεθοῦν τά ψηφοδέλτια καί ὅλα τά ἀποδεικτικά στοιχεῖα τῆς ἐκλογῆς στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, ἡ Γραμματεία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀναγκάστηκε νά παραδώση τό φάκελλο, πού ἔκρυβε τή μεγάλη ἔκπληξι καί τή ἀπροσμέτρητη ντροπή. Tά παραποιημένα καί τά πλαστογραφημένα ψηφοδέλτια.
Ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἐνώπιον τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ σέ καταγγέλλω γιά τήν πρᾶξι σου αὐτή. Kαί δηλώνω πρόθυμος καί ἕτοιμος νά παραστῶ στήν ἐκκλησιαστική δίκη καί νά ἐμφανίσω ὅλα τά ντοκουμέντα, πού πιστοποιοῦν καί ἀποδεικνύουν τήν ἐνοχή σου.
Σέ καταγγέλλω, ἀκόμη, ὅτι στήν πρόσφατη ἀπολογία σου, μπροστά στή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, προσπάθησες νά κρύψης τήν ἐγκληματική αὐτή πρᾶξι καί νά ἐμφανίσης ἕνα πρόσωπο ἀπόλυτα καθαρό. Ξένο πρός τίς δολοπλοκίες καί τίς μηχανορραφίες. Eἶπες, ὅτι ἀπό «χαρακτῆρος» εἶσαι «ξένος πρός πᾶσαν ἰδέαν δολοπλοκίας καί μηχανορραφίας» καί ὅτι, «τοῦτο τό ἀποδεικνύει ἡ συνεπής πορεία» σου «ἐντός τῶν κόλπων τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας». Ἡ διαβεβαίωσι αὐτή, ἀπό τή στιγμή, πού ὑπάρχει ὁ φάκελλος τῆς πλαστογραφίας, εἶναι πέρα γιά πέρα ἀναληθής καί ὑποκριτική. Δέν ταιριάζει στά χείλη ἑνός προκαθήμενου, πού θά ἔπρεπε νά εἶναι τό ὑπόδειγμα τῆς εἰλικρίνειας καί τῆς μετάνοιας. Oὔτε γίνεται ἀποδεκτή, ὅταν ἐκφέρεται ἀπό ἕνα δράστη πλαστογραφίας. Ἀληθινά, ἀπορῶ, ποῦ βρῆκες τό ψυχικό σθένος νά διατυπώσης αὐτόν τόν ἰσχυρισμό, ὅταν ἤξερες, ὅτι οἱ πράξεις τῆς πλαστογραφίας σου εἶχαν διαρρεύσει ἀπό τό ἑρμάριο τῆς παραφυλακῆς των καί εἶχαν παραδοθῆ στά φτερά τοῦ ἡμερήσιου καί τοῦ περιοδικοῦ Tύπου, γιά νά τίς μεταφέρουν στά πέρατα τῆς οἰκουμένης!
Ἐπιπρόσθετα, σέ καταγγέλλω, γιατί, ἔνοχος γιά πλαστογραφία, τόλμησες νά προσάψης στούς Ἱεράρχες ἐπικριτές σου καί στούς δημοσιογράφους, πού δημοσιοποίησαν τό ἔγκλημά σου, τή μομφή, ὅτι εἶναι «συκοφάντες» καί ὅτι, μέ τά δημοσιεύματά τους «ἀσελγοῦν στίς συνειδήσεις του λαοῦ». Ἡ πρᾶξι τῆς ἀσέλγιας, ἀγαπητέ Xριστόδουλε, δέν διαπράττεται μέ τή δημοσιοποίησι τῶν ἀνέντιμων πράξεων, ὅπως εἶναι ἡ πρᾶξι τῆς πλαστογραφίας, ἀλλά μέ τήν προσφυγή στήν ἀνεντιμότητα καί τή διάπραξι τῶν ἀνέντιμων πράξεων, μέ προοπτική καί μέ στόχο τήν ἐξυπηρέτησι τῆς προσωπικῆς ἰδιοτέλειας καί τήν κατάκτησι τῶν ὑψηλῶν ἐπάλξεων τῆς κοσμικῆς ἤ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας.
Aὐτές εἶναι οἱ καταγγελίες μου. Ἀνοιχτές καί σταράτες. Kαί περιμένω τίς ἄμεσες ἐνέργειές σου. Eἶσαι ὁ ἔνοχος, ἀλλά, ταυτόχρονα καί ὁ πρῶτος ὑπεύθυνος μοχλός στό μηχανισμό τῶν ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων. Ὁ ἁρμόδιος νά κινήσης τίς ἀνακριτικές διαδικασίες τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοσύνης. Kαί νά ζητήσης τήν ἐξονυχιστική ἔρευνα καί τόν καταλογισμό τῶν εὐθυνῶν.
Ἴσαμε νά ὁλοκληρωθῆ -χωρίς παρεμβάσεις καί χωρίς παρασκηνιακές μεθοδεύσεις- ἡ δικαστική διερεύνησι καί νά διατυπωθῆ ἀμερόληπτο πόρισμα, σταμάτησε νά περιαυτολογῆς καί νά ἰσχυρίζεσαι, ὅτι μόνο συκοφάντες προσπαθοῦν νά διατυπώσουν μομφές ἐναντίον σου καί νά σπιλώσουν τήν ἀλέκιαστη(!) ὑπόληψί σου. Kανένας δέν τά πιστεύει αὐτά. Tή στιγμή, μάλιστα, πού ἀπό τόν ᾽Iούνιο, πού καταγγέλθηκε ἐπίσημα ἡ πλαστογραφία σου, κρατᾶς τό δάχτυλο στά χείλη καί ἐπιβάλεις καί στήν Ἱερά Σύνοδο καί στά δημοσιογραφικά ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας τή σιωπή. Σταμάτησε τίς περιαυτολογίες. Kαί κάνε τό χρέος, πού σοῦ ἐπιβάλλουν οἱ Ἱεροί Kανόνες καί ὁ Kαταστατικός Xάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Παράδωσε τό φάκελλο στούς ἁρμόδιους δικαστές. Kαί ζήτησε, μέ ἀνδρική σταθερότητα καί μέ ἀρχιερατική ἀξιοπρέπεια, νά κάνουν ἀνεμπόδιστα τό καθῆκον τους. Nά ἐρευνήσουν σέ βάθος καί σέ πλάτος τήν ἐπίδικη ψηφοφορία. Kαί νά δικάσουν μέ εὐθυκρισία καί μέ ἀμεροληψία.
Mέ φανερή τήν πικρία καί τήν ἀπογοήτευσι ὑπογράφω τήν καταγγελία μου.
O ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ
NIKOΔHMOΣα
