Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 242, 1-12-2008

Κριτική-αὐτοκριτική

Τρία πορτρέτα

1) Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος Κοτσώνης

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Δέν εἶναι εὔκολο νά εἰκονίσεις, μέ πληρότητα καί πειστικότητα, τή διακύμανση τοῦ δίδυμου “κριτική-αὐτοκριτική” στή λειτουργία τῶν δυό διοικητικῶν Σωμάτων τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, τῆς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας καί τοῦ ἐξουσιοδοτημένου ἀπό αὐτήν ὀργάνου, τῆς Διαρκοῦς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Πρέπει νά ἀπομονώσεις τίς ἱστορικές περιόδους. Καί νά προωθήσεις στή βάσανο τῆς ἀνάλυσης καί τῆς κριτικῆς σου τίς συμπεριφορές τῶν κορυφαίων, σημαιοφόρων ἡγετικῶν παραγόντων, πού, μέ τόν προσωπικό τους δυναμισμό ἤ μέ τήν πολύχρωμη ἀδυναμία τους, χάραξαν τό ἰδιόμορφο στίγμα τῆς ἐποχῆς. Τά Συνοδικά σχήματα λειτουργοῦν σέ ἀτέρμονο μῆκος χρόνου. ᾿Αλλά τά πρόσωπα βηματίζουν σέ σχηματισμό συνεχοῦς διαδοχῆς. Καί ἡ ἐναλλαγή τῶν ἡγετικῶν ᾿Επισκοπικῶν στελεχῶν, σηματοδοτεῖ τροποποίηση ἤ καί ἀνατροπή τοῦ προηγούμενου modus potestatis καί εἰσαγωγή νέου ὁράματος καί νέων ἀντιδράσεων στίς προκλήσεις τῆς ἐπικαιρότητας. Σέ περίπτωση, πού δέ θά ψυχογραφήσεις, μέ πιστότητα, τήν ἄλλη προσωπικότητα καί, παράλληλα, πού δέ θά φωτογραφήσεις τόν ἄλλο τρόπο διαχείρισης τοῦ ποιμαντικοῦ λειτουργήματος και τό ἄλλο φάσμα τῶν προσωπικῶν συμπεριφορῶν, κατά τή διαδοχή τῶν προκλήσεων τῆς καθεμιᾶς μέρας, δέ θά κατορθώσεις  νά προσδιορίσεις ἄν καί μέ πόση εὐσυνειδησία ἀνταποκρινόταν ἡ ἡγεσία τοῦ “χθές” καί ἀνταποκρίνεται ἡ διάδοχη φρουρά τοῦ “σήμερα” στό ἐπιτακτικό χρέος τῆς ἐλεύθερης κριτικῆς τῶν ποιμαντικῶν σχεδιασμῶν καί τῆς ταπεινόφρονης, ἐνσυνείδητης αὐτοκριτικῆς, στίς περιπτώσεις ἐλλείψεων ἤ καί ὀλισθημάτων.

Ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 97, 16 Νοεμβρίου 2002.

ΜΝΗΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥ

Ἱερώνυμος Κοτσώνης

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς ἀγάπης

(ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 14 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΜΕΣΑ

ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Στά ἄδυτα τοῦ ῾Ιεροῦ Θυσιαστηρίου καί στά ἀπύθμενα βάθη τῆς ἑλληνικῆς αὐτοσυνειδησίας ἀκούστηκε ἔντονος ὁ χτύπος μιᾶς καρδιᾶς, πού ἀναμετάδινε τό ἐνθουσιαστικό στοιχεῖο τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Μαρτύρων καί τούς ἀνύσταχτους μόχθους τῶν Πατέρων τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ῾Η καρδιά αὐτή, μέ ὅλο τό θησαύρισμά της καί τόν ἁγιοπνευματικό τόνο τῶν παλμῶν της, θρονιάστηκε πρίν μερικά χρόνια στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ. «῎Ενθα ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκατάπαυστος». Συνέχισε, ὅμως, νά ἀκούγεται ἀνάμεσά μας ὁ χτύπος της στό ρυθμό τῆς γνήσιας ἐκκλησιαστικῆς διακονίας καί τῆς ἀκόρεστης ἀγάπης.

῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος ῾Ιερώνυμος εἶναι πιά ἱστορία. ᾿Αλλά μιά ἱστορία πού συνεχίζει νά προκαλεῖ καί νά προσκαλεῖ. ῞Ενα πέρασμα, πού ἄφησε πίσω του βαθιά τυπώματα. Καί δέν ἀφήνει περιθώρια καί δυνατότητες σ᾿ ἐκείνους πού ἔχουν συμφέρον νά τά ἐπικαλύψουν.

῾Η δική μας γενιά τόν γνώρισε καί τόν παρακολούθησε. Στούς ὁραματισμούς του καί στούς ἀγῶνες του. Στούς ἀποστολικούς μόχθους του καί στίς πικρίες του.

Τό παρακάτω κείμενο τό πήραμε ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 64, 1 Ἰουλίου 2001.

Ὁ Mακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος
Ἱερώνυμος
ἦταν ἐκλεκτός τίνος;

 Γ. I.

      Tό ἔτος 1962 σοβαρή κρίση ξέσπασε στή διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Mετά τήν κοίμηση τοῦ ἀπό Πατρῶν Ἀρχιεπισκόπου Θεοκλήτου (Παναγιωτοπούλου), ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ ἀπόλυτη πλειοψηφία, ἐξέλεξε ὡς Ἀρχιεπίσκοπο γνωστό μέλος της. Ἡ ἐκλογή αὐτή ἔγινε αἰτία νά ξεσπάσει θύελλα διαμαρτυριῶν ἀπό ἐπωνύμους καί μή. Ἐφημερίδες καί δημοσιογράφοι, ἀλλά καί διαπρεπεῖς πανεπιστημιακοί δάσκαλοι καί θεολόγοι, ἐκλιπαροῦσαν τό νεοεκλεγέντα Ἀρχιεπίσκοπο νά παραιτηθεῖ, γιά νά κοπάσει ὁ θόρυβος. Ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ ἐκλέξασα αὐτόν Ἱεραρχία «ἰδόντες τόν σεισμόν καί τά γενόμενα» σιώπησαν καί δέν τόλμησαν νά διατυπώσουν κανένα σοβαρό καί ὑπεύθυνο ὑπερασπιστικό λόγο. Kαί τελικά, ὑπό τή γενική κατακραυγή, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀναγκάσθηκε, μετά δεκαπέντε ἡμέρες, νά ὑποβάλει τήν παραίτησή του.