Εὐχή Ἐωθινή
(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ΚΔ’, Migne XXXVII, 1284)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Μέ τό ἄνοιγμα τῆς ἡμέρας παραδίδει τόν ἑαυτό του στόν Κύριο. Τοῦ ἐμπιστεύεται τό μεγάλο του πόθο, νά ζήσῃ σάν ἅγιος.

 

Εἶναι ὄρθρος,

            καί σέ σένα τό Θεό μου δίνω τήν ὑπόσχεσι,

τίποτα σκοτεινό,

            οὔτε νά κάνω οὔτε νά πῶ,

ἀλλ’ ἀπ’ τήν ἀρχή ὡς τό τέλος

            νά θυσιάσω σέ σένα τή μέρα μου

μένοντας ἀκλόνητος·

            καί κυρίαρχος τῶν παθῶν.

Ντρέπομαι τά γηρατειά,

            ἄν εἶμαι πολύ κακός,

ἀκόμα ντρέπομαι τή θεία Τράπεζα

            στήν ὁποία παραστέκομαι.

Ἡ ὁρμή τῆς ψυχῆς μου εἶν’ αὐτή, Χριστέ μου,

            καί σύ ὁδήγησέ την στό καλό.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἡ ἱκεσία ἑνός Ἁγίου», β΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1994), σελ. 205