Τό ὅραμα, ἡ στάση καί ἡ νοοτροπία δυό διαφορετικῶν ὁμάδων ἀνθρώπων, τῶν ἀσεβῶν καί τῶν δικαίων ὅπως χαρακτηριστικά τά περιγράφει ἡ «Σοφία Σολομῶντος» στήν Παλαιά Διαθήκη.

Οἱ ἀσεβεῖς καί οἱ δίκαιοι

Σοφία Σολομώντος –Εκλογή

(Μετάφραση Ιω. Κολιτσάρα, Εκδόσεις Ζωή –Διασκευή)

Α’

Οι ασεβείς σκέφτηκαν και είπαν: «Μικρή και γεμάτη λύπες και κόπους είναι η ζωή μας. Δεν υπάρχει δε ελπίδα ότι θα ζήσουμε πέρα απ’ τον τάφο. Άλλωστε κανείς δεν γύρισε από τον άδη για να μας πει τα εκεί. Αυτόματα και τυχαία γεννηθήκαμε στον κόσμο. Και μετά το θάνατο, θα βρεθούμε σε τέτοια κατάσταση, σα να μην υπήρξαμε ποτέ. Καπνός που διαλύεται είναι η πνοή μας, ο δε λόγος μας, που βγαίνει από τις επιθυμίες και τις κινήσεις της καρδιάς μας, είναι σαν σπίθα. Όταν λήξει η ζωή μας, το σώμα μας θα γίνει στάχτη. Και αυτό που λέμε πνεύμα, θα διαλυθεί σαν κούφιος άνεμος. Το όνομά μας, όσο ο χρόνος θα περνά, θα λησμονιέται και κανένας δε θα θυμάται τα έργα μας. Η ζωή μας θα περάσει σαν το σύννεφο που δεν αφήνει ίχνη. Σαν σκιά περνά ο βίος μας και καμιά επιστροφή από τον θάνατο δεν υπάρχει.

«Λοιπόν, εμπρός, ας απολαύσουμε τα αγαθά που υπάρχουν γύρω μας, όσο μπορούμε περισσότερο, και με νεανική ορμή ας χαρούμε τον κόσμο. Ας μεθύσουμε με το πιο ακριβό κρασί, ας λουστούμε με αρώματα. Ας στολιστούμε με τριαντάφυλλα, πριν αυτά μαραθούν. Κανείς μας ας μη μείνει αμέτοχος από τις μεγαλοπρεπείς απολαύσεις μας. Παντού να αφήσουμε τα ίχνη των διασκεδάσεών μας, γιατί αυτές είναι το μερίδιο και η κληρονομιά μας πάνω στη γη.

Ὁ Μοναχισμός στήν Ὀρθοδοξία

(Μονή Στουδίου, Κωνσταντινούπολη) 

«Ὁ Μοναχισμός εἶναι ἕνας εὐαίσθητος χῶρος ἔκφρασης τοῦ Ὀρθοδόξου βιώματος. Μιά βαθειά πτυχή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, μυστική καί κρυφή στό περίεργο βλέμμα τοῦ κόσμου, ἀλλά πλουτισμένη μέ τή χάρη τῆς ἐρήμου καί τόν δυναμισμό τῆς κατακόμβης».

(Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἰερώνυμος Κοτσώνης ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Ἀποστολικῶν Ὁραματισμῶν», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1990), σελ. 463)

(Μονή Στουδίου, Κωνσταντινούπολη, σήμερα)

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι πηγή ζωῆς

«Ἡ Λειτουργία πρέπει νά παύσῃ νά εὑρίσκεται ἐν ἀπομονώσει ἀπό τήν ζωήν. Πρέπει νά ἀποτελέσῃ τό ὑπόβαθρον καί τήν πηγήν τῆς ζωῆς».

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Λειτουργική Αγωγή», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1980), σελ. 40

Συγχωρεί όσους τόν πίκραναν

Ἀρχιεπίσκοπος Ἰερώνυμος Κοτσώνης: «...πάντοτε κατά τήν μέχρι τοῦδε ζωήν μου ἔχω συγχωρήσει πάντας ἀνεξαιρέτως, ὅσοι συνέπεσε νά μέ πικράνουν προσωπικῶς».

Απ’ το βιβλίο του Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἰερώνυμος Κοτσώνης ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Ἀποστολικῶν Ὁραματισμῶν», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1990), σελ. 542

Αγάπη στήν Εκκλησία

«Κάθε ἄνθρωπος, πού ἔχει μέσα του πνευματική ἀνησυχία καί λαχταράει νά βρῆ τό γνήσιο λόγο τῆς τροχιᾶς του στή ζωή, θά ἀγαπήση περισσότερο τήν Ἐκκλησία καί θά προσφέρη τήν ὑπαρξί του σ’ αὐτήν».

Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἐκκλησία σήμερα;», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1976), σελ. 62