Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 311, 1 Δεκεμβρίου 2011

Χαρισματική ποιμαντορία

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Πρίν λίγο καιρό, στά μέσα τοῦ μήνα Νοέμβρη, συγκλονιστήκαμε καθηλώνοντας τήν προσοχή μας καί τήν προσευχή μας στήν ἀκτινοβόλο φυσιογνωμία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί σέ παράλληλη ἐκκλησιαστική τελετή μνημονεύσαμε ἕνα μεγάλο πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, δυναμικό λειτουργό καί φωτεινό πατέρα τῆς οἰκουμενικῆς ὀρθοδοξίας, τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο Κοτσώνη. Ἡ ταυτόχρονη ἀναφορά στούς δυό πατέρες μας, πού μέ τήν πιστότητά τους στίς ἀποστολικές παραδόσεις, μέ τήν ἡρωϊκή ἀντιπαράθεσή τους μέ τό σκληρό διωγμό καί μέ τήν ἁγιασμένη καί θυσιαστική ποιμαντική τους φροντίδα ὑπηρέτησαν τό μεγαλεῖο τῆς ὀρθοδοξίας καί ἡ ἐπιμνημόσυνη ἀναφορά στόν ἥρωα τῆς ἐποχῆς μας, τόν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο, γεμίζουν τήν ψυχή μας μέ θάμβος καί μᾶς δίδουν ἀφορμές γιά ἀναθεώρηση καί μείζονα ἐμπλουτισμό τῆς πνευματικῆς μας θωράκισης καί τῆς γνησιότερης προσέγγισης στά φωτεινά πατερικά ὑποδείγματα.

 Ἐντυπωσιασμένος ἀπό τά προσωπικά μου βιώματα (ὅσα κατόρθωσα νά συλλέξω καί νά ἐγγράψω στό θυλάκιο τῆς ψυχῆς μου κατά τή σκληρή περίοδο τοῦ πολέμου 1940) ἀποφάσισα νά προσφέρω μέ τίς σελίδες τῆς “Ἐλεύθερης Πληροφόρησης” μερικά θησαυρίσματα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καί μερικές ἀναγραφές πού χαράσσουν τό μέγεθος τῆς προσωπικότητος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, τίς ἀντοχές του στήν περιπέτεια καί τήν ἀποφασιστικότητά του στό κήρυγμα καί στήν πρακτική διδαχή τῆς ἐλπίδας. Τό κείμενο πού μεταφέρω εἶναι καταχωρημένο στό περιοδικό “ΕΚΚΛΗΣΙΑ” τῆς 21ης Ἰουνίου 1941 καί ἀναδημοσιευμένο στήν ταπεινή ἱστορική δική μου προσφορά στή βιογραφία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τοῦ μόχθου καί τῆς ἀγάπης πού κυκλοφορεῖ μέ τόν τίτλο: “Ἱερώνυμος Κοτσώνης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Ἀποστολικῶν ὁραματισμῶν”. Ἀποτελεῖ ἔκθεση πεπραγμένων τῆς Ὑπηρεσίας Προνοίας Στρατευομένων τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν κατά τό πρῶτο ἑξάμηνο τῆς σκληρῆς πολεμικῆς ἀναμέτρησης τοῦ 1940. Τήν ἔκθεση αὐτή τήν συνέταξε καί τήν παρουσίασε στόν μητροπολιτικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν, ὁ τότε ὑπεύθυνος τῆς ἐκκλησιαστικῆς προνοίας ἀρχιμ. Ἱερώνυμος Κοτσώνης σέ συγκέντρωση περισσοτέρων τῶν τριῶν χιλιάδων συνεργατῶν καί συνεργατριῶν, στήν ὁποία προεξῆρχε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος. 

 “Μόλις πρό ἡμερῶν συνεπληρώθη ἑξάμηνον, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ὁ Μακαριώτατος ἐκάλεσεν εἰς τήν Ἀρχιεπισκοπήν τούς πρώτους συνεργάτας τοῦ ἔργου. Ἐπεθύμει ἵνα δώσῃ εἰς τά εὐσεβῆ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας τήν εὐκαιρίαν νά συμμετάσχωσιν ὄχι ἁπλῶς εἰς ἕν οἱονδήποτε φιλανθρωπικόν ἔργον, ἀλλ᾿ εἰς τήν ἐκδήλωσιν μακραίωνος ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, τῆς ἐξασκήσεως δηλ. τῶν ἔργων τῆς ἀγάπης, ὑπό τό πνεῦμα καί τόν χαρακτῆρα τῆς χριστιανικῆς πίστεως.

 Τά προβλήματα, τά ὁποῖα παρουσιάζοντο ἐνώπιον τῶν πρώτων συνεργατῶν, ἦσαν πολλά καί μεγάλα, ἐκεῖνο ὅμως τό ὁποῖο κατεβλήθη προσπάθεια νά ἀντιμετωπισθῇ εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ἦτο πῶς οἱ μέν εἰς τό Μέτωπον ἀγωνιζόμενοι ἤ εἰς τά νοσοκομεῖα νοσηλευόμενοι στρατιῶται θά ἀπέκτων τήν Ἐκκλησίαν ὡς σύντροφόν των, αἱ δέ οἰκογένειαί των θά ἐπανεύρισκον ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Ἐκκλησίας τόν προστάτιν των, ὁ ὁποῖος ἦτο μακράν των.