Ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τῦπος» (2-8-1996)

Ὁ Λαρίσης Θεολόγος
Ὁ στεφανωμένος μάρτυρας

Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ὁ ἄνθρωπος, πού μέ τή σιωπή του ἔγραψε ἱστορία.

Ὁ ποιμένας, πού μέ τό χαμόγελό του θεράπευσε πληγές.

Ὁ ἐπίσκοπος, πού μέ τήν ὑπομονή του ἔφραξε στόματα λεόντων.

Ἴσαμε τή στιγμή, πού ὁ Λαρίσης Θεολόγος ἀνάπνεε στή γῆ, ἡ γαλήνια φυσιογνωμία του ἦταν μιά ἀκατανίκητη δύναμι. Ἐνίσχυε τήν ἀφοσίωσι τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Kαί φλόγιζε τίς ταραγμένες συνειδήσεις τῶν ἀντιπάλων του. Ἀπό δῶ καί πέρα ἐκεῖνοι πού τόν πολέμησαν λυσσαμσένα θά στριμωχτοῦν στό καταφύγιο τῆς ντροπῆς. Kαί κεῖνοι πού καταυγάστηκαν ἀπό τή λάμψι τοῦ προσώπου του θά στέκωνται μπροστά του μέ περισσή εὐλάβεια καί θά ἱκετεύουν τή μεσιτεία του.

Πρόσφερε στό ἱερό Θυσιαστήριο μέ ἁπλότητα καί μέ εἰλικρίνεια δῶρα καρδιᾶς. Tήν ἁγνότητα τῶν προθέσεών του. Tήν πληρότητα τῆς ἀγάπης του. Kαί τή θερμότητα τῶν προσευχῶν του. Ὡς «συμπολίτης τῶν ἁγίων καί οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. β΄19). Kαί χάρισε στό λαό, στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, τή γνήσια πνευματική πατρότητα καί τήν ἀνεπιτήδευτη ἀδελφωσύνη.