† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Ἀθεΐα
Θέλω, σέ μιά σειρά σημειωμάτων μου, νά διατυπώσω προσωπική, ἀμερόληπτη κρίση γιά τήν ἀθεΐα. Γιά τό ρεῦμα σκέψης καί ζωῆς, πού κάλυψε, μέ παρέμβαση δυναμική, τήν ἱστορική διαδρομή τῶν νεώτερων χρόνων... Μπορεῖ κανείς, μετά λόγου, νά ὑποστηρίξει, πώς οἱ ἀμφισβητήσεις συνθέτουν διαφορετική, στερητική ἀποτύπωση τῆς ψυχικῆς ἀνάγκης γιά προσέγγιση καί γιά προσωπικό διάλογο μέ τό Θεό-Πατέρα... Ἐκτιμώντας καί τήν ὑπαρξιακή ἀγωνία τῶν ἄθεων ἀδελφῶν μου, ἀλλά καί τή θετική εἰσφορά κριτικῆς στήν τράπεζα τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας προβληματισμῶν, τολμῶ νά ἀντιπροσφέρω κριτική ἀγάπης στό κίνημα καί στήν ἐπιχειρηματολογία τοῦ σύγχρονου ἀθεϊσμοῦ...
Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 242, 1 Δεκεμβρίου 2008
Λαχανιασμένοι δρομεῖς
Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου
Θέλω νά πλησιάσω, γιά μιά ἀκόμα φορά, τόν ἄθεο συνοδίτη, εἰσφέροντας στήν τράπεζα τῶν ἀνησυχιῶν του μιά δήλωση ἀπόλυτης συμφωνίας καί, ταυτόχρονα, ρίχνοντας στό καλάθι τῶν πολυδιαφημισμένων “ἀγώνων” του, μιά εἰσφορά ρητῆς, τεκμηριωμένης διαφωνίας.
Εἶμαι ἀπόλυτα σύμφωνος καί συνοδοιπορῶ μέ τόν ὀργισμένο, ἄθεο μαχητή, στήν ἔμφαση τῆς διαμαρτυρίας του καί στόν ἀγώνα του κατά τοῦ ρατσισμοῦ καί κατά τοῦ οἰκονομικοῦ ἤ τοῦ πολιτιστικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ. Εἶναι κοινή, ὀδυνηρή ἐμπειρία τῶν σκεπτόμενων ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας, ὅτι κατά τούς τελευταίους, ὑλοκρατούμενους αἰῶνες, ἡ ἀξία “ἄνθρωπος” ὑποβαθμίστηκε ἀπελπιστικά, ἴσαμε τήν πλήρη ἰσοπέδωση καί ἐξουθένωσή της. Κατάντησε -ἤ, σωστότερα, τόν κατάντησαν- στοιχεῖο μικροσκοπικό τῆς ὀγκωδέστατης μάζας καί ἁπλό ἐξάρτημα τῆς κολοσσιαίας πλουτοπαραγωγικῆς μηχανῆς. Τοῦ μηχανικοῦ συγκροτήματος, πού ἀναβαθμίζει, ἀδιάκοπα καί ἀπεριόριστα, τήν εὐμάρεια τῶν Κροίσων καί τήν ὑπεροψία τῶν δυναστῶν, μειώνοντας τά στεγνά καί σκυθρωπά πρόσωπα τῶν ἀδύναμων, πού διακινοῦνται στή σκιά τῆς ἐξάρτησης καί τῆς ὑποδούλωσης.
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων