Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 228, 1 Μαΐου 2008

Μάταιος μόχθος

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου   

Στήν πλήμμυρα τῆς ἀναστάσιμης φωτοχυσίας, στό πλαίσιο τῆς δοξολογικῆς ὑπόκλισης μπροστά στό κενό μνημεῖο, πού φιλοξένησε γιά κλάσμα χρόνου τό νεκρό Σῶμα τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου μας, στό ἀπεριόριστο ἄνοιγμα τῶν ὑπαρξιακῶν ὁριζόντων μας καί στήν ἄμετρη, ἀτέρμονη χαρά μας, τό παλιό, ξεχασμένο ἐρέθισμα τῆς κάποιας πικρίας καί τοῦ συνοδευτικοῦ αἰσθήματος οἴκτου, γιά τούς ἐκπρόσωπους τοῦ ἀθεϊστικοῦ φονταμενταλισμοῦ, ξαναχτύπησε μέσα μου. Σέ στιγμές, πού σέ συνεπαίρνει, κυριολεκτικά, ἡ χαρά, ἀναδύονται, δειλά, οἱ ἀναμνήσεις τῆς ὁποιασδήποτε ὀδυνηρῆς ἔκπληξης καί δρομολογοῦνται οἱ κρίσεις καί οἱ συγκρίσεις.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 218, 1 Δεκεμβρίου 2007

Τό κολύμπι στήν ἀκροθαλασσιά

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου  

Φίλε ἄθεε, διαβάζω, κάθε τόσο, στόν ἡμερήσιο τύπο, ἀπόψεις, πού διατυπώνονται, σέ στύλ φονταμενταλιστικῆς ἀνελαστικότητας, ἀπό γραφίδες τοῦ περιβάλλοντός σου. Ἀπό ἀνθρώπους, πού μάχονται, γιά τήν προώθηση τοῦ ἀθεϊστικοῦ μοντέλου σέ εὐρύτερα κοινωνικά στρώματα. Δημοσιογραφοῦν μέ αὐτή τήν ἀπολυτότητα, ἴσως γιατί πιστεύουν πώς, προνομιακά αὐτοί, ἔχουν ἀποθησαυρίσει ὅλο τό νέκταρ τῆς ἐπιστημονικῆς ἐμπειρίας καί ἔχουν ἀποκρυπτογραφήσει τό πυκνό μυστήριο τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος καί τό κρυφό νόημα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ἴσως καί γιατί τήν ἀθεϊστική προπαγάνδα τούς τήν ἐπιβάλλει φορτικά κάποια ἀπό τίς ὁρατές ἤ τίς ἀόρατες σύγχρονες σκοπιμότητες. Μελετῶ μέ προσοχή τή διαλεκτική τους. Μέ ὅση ἀμεροληψία διαθέτω ἤ μοῦ ἐμπνέουν, κείνη τήν ὥρα, τά κείμενα. ῾Ωστόσο -σοῦ τό λέω ἀνοιχτά- δέ συγκατανεύω νά παραιτηθῶ ἀπό τό ἀναφαίρετο δικαίωμα τῆς κριτικῆς ἐπεξεργασίας τῶν δομικῶν ἰσχυρισμῶν τους καί τῶν τελικῶν συμπερασμάτων τους.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 217, 16 Νοεμβρίου 2007 

Γιατί οἱ ἐκρήξεις;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου 

Φίλε ἄθεε, παρακολουθῶ, μέ ἐνδιαφέρον καί μέ κάποια περιέργεια, τά δημοσιεύματα τῶν φίλων σου καί τῶν ἐκπροσώπων τῆς ὑπαρξιακῆς τοποθέτησής σου, πού παρελαύνουν στά μέσα τῆς λαϊκῆς ἐνημέρωσης. Τά διαβάζω μέ πολλή προσοχή. Καί προσπαθῶ νά διακρίνω, ὅσο μοῦ εἶναι δυνατό, τό πνευματικό καί ψυχικό βάθος, πού εἶναι ἡ μήτρα τῶν ἀθεϊστικῶν πεποιθήσεων καί τῆς λογικῆς στήριξής τους.

Γιά τήν ἔντιμη ἤ τή μή ἔντιμη στράτευση τῆς λογικῆς ἀπό τούς ἐκπρόσωπους τοῦ ἀθεϊστικοῦ κινήματος, τό λέω και τό διακηρύττω ἀνοιχτά, ἔχω τίς ἐπιφυλάξεις μου. Καί τίς ἔχω ἀποτυπώσει σέ πολλά κείμενά μου. Δέν εἶναι δυνατό, μέ τήν ἐπίκληση τῆς λογικῆς, νά ἀποφαινόμαστε, πώς τό κάθε πολιτιστικό μας δημιούργημα, ἀπό μόνο του, μέ τήν προβολή τῆς ὀμορφιᾶς του ἤ τῆς κακογουστιᾶς του, παραπέμπει στή σοφία, στήν ἐπιδεξιότητα ἤ στήν ἀτζαμοσύνη τοῦ δημιουργοῦ του καί μέ τήν ἴδια διεργασία τῆς λογικῆς, νά ἰσχυριζόμαστε, ὅτι τό ἀπροσμέτρητο καί ἀπροσπέλαστο σύμπαν, ὁ κόσμος τῆς ἄπειρης δύναμης καί τῆς ἀνέκφραστης ὀμορφιᾶς, στήθηκε μόνος του, ἐντελῶς τυχαία καί δίχως τήν παραμικρή ἐπέμβαση τῆς ἄμετρης δύναμης καί τῆς ἄπειρης σοφίας.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 216, 1 Νοεμβρίου 2007

Στήν παρυφή τοῦ παράλογου

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Φίλε ἄθεε, παρακολουθῶ, τοῦτο τόν τελευταῖο καιρό μιά μαχητική, ἀθεϊστική προέλαση, στά μέσα τῆς ἑλληνικῆς πληροφόρησης. Οἱ σημαιοφόροι τοῦ ἀγώνα δέν εἶναι πολλοί. Εἶναι, ὅμως, ἰδιαίτερα ἐπιθετικοί. Μέ σκληρό ὕφος, μέ γραφίδα βουτηγμένη στήν καυτή ἔξαψη, ἐνοχοποιοῦν κάθε ἄνθρωπο, γνωστό ἤ ἄγνωστο, πού ἀνοίγει τό νοῦ καί τήν καρδιά, σέ θαυμασμό τῆς παγκόσμιας ἁρμονίας καί σέ λατρευτικό προσκύνημα τοῦ πάνσοφου καί παντοδύναμου Δημιουργοῦ.

Κεντρικό μοτίβο τῆς διαλεκτικῆς τους καί τῆς συνθηματολογίας τους, εἶναι ἡ ὑπερέξαρση τοῦ ἀνθρώπινου λογικοῦ. Ὁ “ὀρθός λόγος” εἶναι ὁ κινητήριος μοχλός τῆς ἐπιστημονικῆς γνώσης, τῆς ἔρευνας καί τῆς σπουδῆς τῆς παγκόσμιας πραγματικότητας καί ὁ ὁδηγός κατά τήν ἐπεξεργασία τῶν εὑρημάτων καί τῶν συμπερασμάτων καί τή διατύπωση τῆς ἀλήθειας. Κάθε πληροφορία καί κάθε γνώση, πού δέν ἐκπορεύεται ἀπό τό ἐρευνητικό ἐργαστήριο καί δέν ἐπισημοποιεῖται ἀπό τήν καταξιωμένη, σύγχρονη ἐπιστημονική οἰκογένεια, ἀπορρίπτεται ὁριστικά καί πεισματικά.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 215, 16 Ὀκτωβρίου 2007

Ἀπό τό ἴδιο ἐφαλτήριο

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Φίλε ἄθεε, κάπου ἐκεῖ, στήν ἀφετηρία τῶν προβληματισμῶν μας καί σύ καί ἐγώ, πατᾶμε στό ἴδιο ἐφαλτήριο. Στήν ἀγωνία γιά τό νόημα τῆς ὕπαρξης. Καί στή λαχτάρα νά δοῦμε μπροστά μας, φωτισμένο, τό σκοτεινό μυστήριο τῆς ζωῆς. Μέ τά πρῶτα, ὅμως, βήματά μας, τά μονοπάτια διχάζονται. Ὁ καθένας μας, μέ τήν ἐλεύθερη θέλησή του καί μέ ὁράματα, ἐντελῶς προσωπικά, γεννήματα καί ἀναπτύγματα τῆς ψυχῆς του, χαράζει τό δικό του δρομολόγιο. Καί ἀρχίζει νά ἀνεβοκατεβαίνει στόν πυκνό δρυμό τῆς ζωῆς, στίς ὀμορφιές καί στίς κακοτοπιές, πού οἱ ἐναλλαγές τῶν ἐμπειριῶν ξεδιπλώνουν μπροστά του.