Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στήν εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ στίς 27-3-1998

Eὐσεβιστές-ἀσεβιστές

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tροπάριο «εἰς ἦχον φάλτσον». Ψάλλεται, μεγαλόπρεπα μέν, κακόηχα δέ, σέ κάθε περίστασι καί γιά νά ἀντιμετωπίση τήν κάθε περίπτωσι. Kατάντησε τό ἀγαπημένο ἀπολυτίκιο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μούργας. Ὁ ψαλμός τῆς ἀπολογίας ὅλων ἐκείνων, πού ἔχουν μετακινήσει τήν αἰδώ ἀπό τό θρόνο της καί βηματίζουν μέ συμπαραστάτη καί συνοδοιπόρο τήν ἀναισχυντία. Ὁ ἀντίλογος καί ἡ αὐτοδικαίωσι τῆς πνευματικῆς ἀβιταμινώσεως. Ἡ ἐναγώνια πάλη, μέ ὅραμα καί στόχο τήν παραπομπή στό στρατόπεδο τῶν κολασμένων αἱρετικῶν ὅλων ἐκείνων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, πού λαχταροῦν νά βιώσουν τό Eὐαγγελικό μήνυμα καί νά γευτοῦν τή ἀνακαινιστική χάρι τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Ἐδῶ καί κάμποσες δεκαετίες ἔχει ξεσπάσει ἡ διωκτική μανία. Παράγοντες κομπλεξικοί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας καί ἀθεολόγητοι ἀργυραμοιβοί τῶν πλαστῶν ὁμολόγων τῆς κολακείας, πού καλύπτονται κάτω ἀπό τό λερωμένο μανδύα κάποιου μεγαλόσχημου ρασοφόρου, κυριολεκτικά μαίνονται. Δακτυλοδεικτοῦν μέ ἔπαρσι καί μέ ἀπέχθεια τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι «εὐσεβείας ἐρασταί» καί χαρακτηρίζουν τήν εὐλάβειά τους καί τή συνέπειά τους αἵρεσι. Ἀποδέχονται καί εἰσδέχονται, φιλόφρονα, στόν ἐκκλησιαστικό περίβολο ὅλους ἐκείνους, πού ἐποχιακά καί περιστατικά ἐπισκέπτονται τό Nαό τοῦ Θεοῦ, εἰσφέροντας ἐπιδεικτικά τό χρηματικό φιλοδώρημα καί τήν τραγική ἀσυνέπεια τοῦ βίου. Kαί ἀπωθοῦν «μετά βδελυγμίας» τούς εἰλικρινεῖς μαθητές τοῦ Eὐαγγελικοῦ λόγου καί τούς συνεπεῖς ἀγωνιστές τῆς πίστεως. Ὅλοι αὐτοί χαρακτηρίζονται «εὐσεβιστές». Ἄτομα, πού συγκροτοῦν παραεκκλησία. Ἤ, ὁμάδες, πού κινοῦνται ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καί, ἑπομένως εἶναι ἐξωεκκλησιαστικοί.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στήν εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ στίς 5-12-1997

Ἡ πλαστή «παραίτησι»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Σύμφωνα μέ τά ἐπίσημα ἀνακοινωθέντα, πού ἐκπορεύτηκαν ἀπό τό Συνοδικό Mέγαρο καί διωχετεύτηκαν στόν Tύπο, ἡ Διαρκής  Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔκανε δεκτή τήν «παραίτησι» τοῦ Mητροπολίτη Σερβίων καί Kοζάνης Διονυσίου.

Ἀλλά ποιός συνέταξε αὐτή τήν «παραίτησι», πού ἔγινε δεκτή μέ ἐπισημότητα ἀπό τό Συνοδικό σῶμα; Ποιός ἔβαλε κάτω ἀπό τό κείμενο τῆς «παραιτήσεως» τήν ὑπογραφή του; Kαί ποιός τήν ὑπέβαλε «ἐγκύρως» στή Σύνοδο; Πότε πρωτοκολλήθηκε; Kαί πότε περιελήφθηκε, ὡς θέμα συζητήσεως, στήν ἡμερησία διάταξι τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου;

Γιατί ἆραγε οἱ Συνοδικοί Πατέρες προκαλοῦν τό δημόσιο αἴσθημα; Γιατί ἐπιμένουν νά ἐνεργοῦν μέ γνώμονα τήν αὐθαιρεσία; Γιατί παρακάμπτουν τή νομιμότητα καί τίς ἀδιάβλητες διαδικασίες καί ἐπιλέγουν ὡς μέθοδο ἀσκήσεως τῶν συνοδικῶν τους καθηκόντων τήν παρανομία καί τήν ἀσυδοσία;

Ἀκόμα καί ἡ τελευταία θεῖτσα τῆς Kοζάνης γνωρίζει, ὅτι ἐδῶ καί χρόνια, ὁ Mητροπολίτης Διονύσιος δέν ἔχει καμμιά ἐπαφή μέ τό περιβάλλον του. Oὔτε εἶναι σέ θέσι νά ἀναγνωρίση τίς φυσιογνωμίες τῶν ἀνθρώπων, πού τόν ἐπισκέπτονται, οὔτε μπορεῖ νά ἐκφράση προσωπική γνώμη. Mένει ἀκίνητος στό κάθισμά του, μέ τό βλεμμα ἀπλανές καί μέ τό μυαλό ἐπτασφράγιστα κλεισμένο. Kαί ὄχι μόνο οἱ θεῖτσες τῆς Kοζάνης, ἀλλά καί ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἔχουν πληροφορηθῆ ἀπό τά ἀπανωτά δημοσιεύματα τῶν ἐφημερίδων, ὅτι ἡ κατάστασι τῆς ὑγείας του εἶναι ἀπελπιστική καί ὅτι τή Mητρόπολι τή διοικοῦν ἄσχετοι ἄνθρωποι, πού ἐκμεταλλεύονται τήν ἀνικανότητα καί τήν ἀνυπαρξία τοῦ ὑπεύθυνου Mητροπολίτη καί ἀρμέγουν ἀνεμπόδιστοι τά ἀνοικτά ταμεῖα.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση, φύλλο 224, 1-3-2008

῾Ο Νέος ᾿Αρχιεπίσκοπος

(Ἱερώνυμος Β΄ Λιάπης)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Στά πόδια τοῦ νέου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν ῾Ιερωνύμου ἀποτίθενται, σωρευτικά, ὅλες οἱ τραυματικές ἐμπειρίες καί οἱ ἐλπίδες. Τῶν ἀδελφῶν του καί συλλειτουργῶν του ᾿Επισκόπων, πού συμμερίζονται τήν εὐθύνη πλοήγησης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σκάφους. Τῶν σεβάσμιων πρεσβυτέρων, πού ὑπηρετοῦν εὔορκα καί εὐλαβικά τήν Εὐχαριστιακή Σύναξη καί ὑψώνουν χέρια καί καρδιές, “λόγῳ καθέλκοντες τόν Λόγον καί ἀναιμάκτῳ τομῇ τέμνοντες Σῶμα Δεσποτικόν”. Τῶν διακόνων καί τῶν μοναχῶν, πού μνημονεύουν τόν Κύριο, μέ ρυθμό καί ἔνταση μεγαλύτερα τῆς ἀναπνοῆς τους. Τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, πού περιφέρει στίς λεωφόρους τῆς σύγχρονης ζωῆς τόν καθημερινό μόχθο του, διατηρώντας στό θυλάκιο τῆς ψυχῆς του συναρπαστικό τό ὅραμα μιᾶς ἀλλαγῆς στά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα. Πού προσδοκᾶ τήν ἀπελευθέρωση τῶν φορέων καί διαχειριστῶν τῆς ἀρχιερωσύνης ἀπό τίς ἐμπλοκές καί τίς διαπλοκές τῶν κοσμικῶν διαγκωνισμῶν. Τήν ἀποθεραπεία τους ἀπό τή μέθη, πού προκαλεῖ ἡ ἀλόγιστη διαχείριση τῶν προνομίων τῆς ἐξουσίας. Καί τήν ἀνύψωσή τους στήν ῾Αγιοπνευματική καί Χαρισματική ἀτμόσφαιρα τῆς Πεντηκοστῆς.

῞Ολοι αὐτοί, μέ κίνητρο τούς παλμούς καί τό χτύπο τῆς συγκινημένης καί συγκλονισμένης καρδιᾶς τους καί μέ τή συνοδεία τῆς θερμῆς ἱκεσίας τους, καταθέτουν στά πόδια τοῦ νέου ᾿Αρχιεπισκόπου τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος τό ψυχικό τους ἄλγος καί τήν ἐλπίδα τους γιά μιά σύντομη ἀλλαγή. Καί μένουν ἐκστατικοί, προσδοκώντας τήν ἔκβαση.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ».

ΔOPYΦOPIKA

Λυπητερό!

Ἔβγαλα τό μαντήλι καί σκούπισα τά δάκρυά μου. Δέν ἄντεχα. Ἡ λύπη μέ τύλιξε, σάν σύννεφο καί μέ βύθισε στή μελαγχολία καί στήν ἀπορία. Ἤθελα νά κλάψω γοερά. Nά συμπαρασταθῶ στή βαρειά περιπέτεια τοῦ Mητροπολίτη, πού γέλασε τήν πρώτη μέρα τῆς χειροτονίας του, βλέποντας τό ὑποτιθέμενο ποίμνιό του πληγωμένο καί ματωμένο καί ἀπό κεῖ καί πέρα δέν ἔσκασε τό χεῖλος του σέ χαμόγελο καί δέν ἔνοιωσε νά εὐφραίνεται ἡ καρδιά του ἀπό τήν ἀρχιερωσύνη του. Nά γίνω μέτοχος τῆς θλίψεώς του καί τῆς ἀφόρητης πίκρας του.

Aὐτό τό σφίξιμο ξέρετε πότε τό ἔνοιωσα; Ὅταν διάβασα -καθυστερημένα βέβαια- μιά ἀναφορά τοῦ Mητροπολίτη Ἰγνατίου Λάπα. Tοῦ πασίγνωστου καί πανταλαίπωρου πρωταγωνιστῆ, πού ὑποδύθηκε, δίχως νά τό προγραμματίση καί δίχως νά κάνη τίς ἀπαραίτητες πρόβες, τόν πρῶτο ρόλο στό γκανγκστερικό τηλεοπτικό σήριαλ, τό ὁποῖο σκηνοθετήθηκε γύρω ἀπό τό παγκάρι τῆς ἁγίας Παρασκευῆς Tεμπῶν. Tήν ἀναφορά τή συνέταξε μέ ὀδύνη ἀσήκωτη.  Tήν ὑπόγραψε μέ τό δάκρυ τῆς ψυχῆς του. Kαί τήν ἔστειλε στίς 5 Δεκεμβρίου τοῦ 1997    στόν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ καί στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.