Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ,

Μη πυροβολείτε τους θεσμούς

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Το εκκλησιαστικό πρόβλημα βρίσκεται στο κέντρο των συζητήσεων και των επικρίσεων. Νευρώνει το λαό, που αγαπάει την Εκκλησία και την oραματίζεται ακροβολισμένη στην πρώτη γραμμή των αγώνων. Απογοητεύει το πλήθος, που αναπαύεται στήν αδιατάρακτη νομή της ευμάρειας. Τροφοδοτεί την επικριτική ορμή της μερίδας, που επιδιώκει να εξαλείψει κι αυτά ακόμα τα ίχνη της μεγάλης Θυσίας του Γολγοθά και της ιστορικής πορείας του εκκλησιαστικού σώματος.

Δέν προτίθεμαι, με τούτο το μικρό κείμενο, να κάνω ιστορική αναδρομή και να παρουσιάσω τις πτυχές και τις πληγές, που προκαλούν τον σπασμό και φέρνουν στις στήλες των εφημερίδων ή στο γυαλί της τηλεόρασης τις εικόνες της εκκλησιαστικής αποδιοργάνωσης.

Ούτε επιδιώκω να μεταθέσω προσωπικές ευθύνες. Ή να διαμαρτυρηθώ για τις κατηγορίες, που με τον ρυθμό της κινηματογραφικής εικόνας εναλλάσσονται στα Μέσα της Μαζικής Ενημέρωσης.

Η εκκλησιαστική διοίκηση μου στέρησε τον διάλογο και τη δυνατότητα να αποσείσω τον σωρό των επικρίσεων. Παρά ταύτα, έχω δηλώσει, ότι είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω το κατηγορητήριο σε ανοιχτή σύναξη. Με την αντιπαράθεση των κατηγόρων μου. Με την παράσταση του νομικού κόσμου της πατρίδας μας. Με την συμμετοχή των εκπροσώπων της δημοσιογραφίας. Με την παρουσία του λαού.

Δεν αποφεύγω την κρίση. Δεν αποστέργω τον έλεγχο. Δεν φοβάμαι το δικαστικό βήμα.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ,

Εκκλησιαστική δημοσιογραφία

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Το πρόβλημα της δημοσιογραφίας είναι καυτό από οποιαδήποτε γωνιά κι αν το προσεγγίσει κανείς.

Στα οργανωμένα δημοσιογραφικά συμφέροντα η διοίκησι της Εκκλησίας της Ελλάδος προσπάθησε να αντιπαρατάξει μια αυτόνομη και καθαρά εκκλησιαστική δημοσιογραφία. Να ανοίξει δικούς της δίαυλους πρόσβασης στο λαό και ενημέρωσης.

Η όλη προσπάθεια, ίσαμε τούτη τη στιγμή διακλαδώνεται σε τέσσερες βασικές κατευθύνσεις.

1. Στην ίδρυση και τη λειτουργία εκκλησιαστικού ραδιοφωνικού σταθμού. Ο ραδιοφωνικός αυτός σταθμός φέρει την επίσημη σφραγίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος, στεγάζεται στα κεντρικά κτίρια διοικήσεως και ελέγχεται πλήρως από τα πρόσωπα, που ασκούν φανερά ή παρασκηνιακά την διαχείριση της εκκλησιαστικής εξουσίας.

2. Στην έκδοση εφημερίδας, με τον τίτλο "Εκκλησιαστική αλήθεια", που συντάσσεται από τα ίδια βασικά πρόσωπα κι απηχεί περισσότερο τις απόψεις του παρασκηνίου.

3. Στην προσπάθεια επηρεασμού του καθημερινού τύπου. Για τον σκοπό αυτό εκδίδονται πυκνά δελτία ειδήσεων, τα οποία στέλλονται στις εφημερίδες και στα περιοδικά, για να περάσουν στις ειδήσεις και να γίνουν σε μεγάλη κλίμακα το περιεχόμενο των επισήμων ανακοινώσεων. Οι ψίθυροι, που ακούγονται ευρύτατα, δίχως να μπορεί κανείς να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει, είναι, ότι η διανομή αυτή των δελτίων ειδήσεων συνοδεύεται και με την παροχή του σχετικού χρηματικού ποσού, ανάλογου με την απαίτηση της εφημερίδας ή του δημοσιογράφου.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ,

Δημοσιογραφία και Εκκλησία

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ένα απ' τα καυτά θέματα της επικαιρότητας. Πώς μπαίνει η δημοσιογραφία στον χώρο της Εκκλησίας; Με ποιό θεωρητικό και πρακτικό οπλισμό; Και με ποιά επιδίωξη;

Καθημερινά βλέπουμε στις εφημερίδες μας ρεπορτάζ για εκκλησιαστικά θέματα. Συχνά, οι τίτλοι, με τους οποίους παρουσιάζεται η ειδησεογραφία, είναι εντυπωσιακοί ή και προκλητικοί. Προδίδουν την πρόθεση των συντακτών ή των αρχισυντακτών να διεγείρουν τον οίκτο ή τη λαϊκή αγανάκτηση. Και το περιεχόμενο του χρονικού ή του άρθρου αποκαλύπτει πως δεν πρυτανεύει ο σεβασμός προς την αλήθεια και το χρέος μιας αμερόληπτης και αντικειμενικής ενημέρωσης του λαού, αλλά εξυπηρετούνται άλλοι στόχοι και διευκολύνονται άλλες επιδιώξεις.

Το ίδιο φαινόμενο παρουσιάζεται και στην τηλεοπτική ενημέρωση. Στην προσφορά των ειδήσεων υπάρχει μια κρούστα πλαστής αντικειμενικότητας. Η μάσκα, όμως, αυτή της δήθεν πιστής απεικόνισης των γεγονότων δεν κατορθώνει να αποκρύψει και να καλύψει το χαλκείο παραχάραξης της πραγματικότητας.

Απλά και ειλικρινά θα βάλουμε το δάχτυλο στην πληγή. Θα πούμε μερικές αλήθειες, που είναι πικρές, αλλά δυστυχώς αποτελούν καθημερινή εμπειρία όλων εκείνων, που αγαπούν την Εκκλησία και επιθυμούν να έχουν σωστή κι απαραχάρακτη την ενημέρωση.

1. Είναι γεγονός, ότι τα μεγάλα δημοσιογραφικά συγκροτήματα έχουν την πολιτική τους γραμμή και τους δημοσιογραφικούς στόχους τους. Μέσα απ' αυτό το κάτοπτρο της πολιτικής ή της κοινωνικής σκοπιμότητος φωτογραφίζουν όλα τα γεγονότα. Ακόμα και αυτά, που αποτελούν τις διακυμάνσεις ή και τις πληγές της Εκκλησίας.

Και το συχνότερο είναι, ότι μέσα στους στόχους αυτούς περιλαμβάνεται και το σχέδιο μιας αποδυναμωμένης Εκκλησίας, υποταγμένης στην εκάστοτε πολιτική διοίκηση κι ανίκανης να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας ή να αναπτύξει μέτωπο αντίστασης ενάντια στην ανεντιμότητα ή την εκμετάλλευση του λαϊκού αισθήματος.

Ἐμπειρίες αἰώνων

Αἰφνιδιάζει, ὡς τολμηρή καί ἀπρόσφορη, ἡ ἄποψη, πώς τό αἴτημα τῆς νομοθετικῆς καί πρακτικῆς ἀποδέσμευσης τῆς ᾿Εκκλησίας ἀπό τό θεσμικό πλαίσιο τῆς Πολιτείας δικαιοῦται νά τό παρουσιάσει καί νά τό ὑποστηρίξει, μέ τή δική του ἐκκλησιολογική καί ἱστορική διαλεκτική, ἕνας λειτουργός τοῦ πανίερου Θυσιαστηρίου.

Οἱ εἰσηγήσεις, γιά τό χωρισμό Κράτους-᾿Εκκλησίας, ἠχοῦν μονόπαντα, ἀπό τά στρατηγεῖα τῆς ἀπέναντι ὄχθης. Οἱ ἀκοές μας ἔχουν στομώσει ἀπό τά μακρόσυρτα, ἠχηρά συνθήματα καί ἀπό τίς νευρώδεις ἀπαιτήσεις τῶν ἐκπροσώπων τοῦ στρατευμένου ἀθεϊσμοῦ καί τῶν διαφημιστῶν τοῦ, πνευματικά ἀχρωμάτιστου, ἀλλά ὁμοιόμορφου, παγκοσμιοποιημένου ἐκσυγχρονισμοῦ. Τόν ὀρυμαγδό τόν ἐντοπίζουμε -δεκαετίες τώρα- νά ξεσηκώνεται ἀπό τά στρατηγεῖα τῆς μανιακῆς ἀντιεκκλησιαστικῆς προπαγάνδας καί νά περνάει στήν πίστα τῶν κοινωνικοπολιτικῶν ἀντιπαραθέσεων ὡς προοπτική “πολιτιστικῆς ἀνάπτυξης” καί “προόδου”.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 26, 1-12-1999

«Ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δέ ἀγάπη οἰκοδομεῖ»

(A΄ Kορινθ. η΄ 1)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου 

Παλιά ἡ διάγνωσι. Ἀπόσταγμα προσωπικῆς σοφίας  καί  ἔλλαμψης τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἐμπειρία τῆς θεοφώτιστης προσωπικότητας τοῦ μεγάλου ἀποστόλου. Tοῦ Παύλου. Kαί χαραγμένη ἀπό τό εὐλογημένο χέρι του στήν ἐπιστολή, πού στέλνει στήν Ἐκκλησία τῆς Kορίνθου.

Ἡ γνῶσι, μικρή ἤ μεγάλη, λυμφατική ἤ πληθωρική, μπορεῖ νά ἀλλοιώσει τήν ὕπαρξι. Nά τήν ἐκτρέψη ἀπό τήν ἰσορροπία τῆς αὐτογνωσίας, τῆς σεμνότητας καί τῆς ταπεινοφροσύνης. Nά τήν ἀπομονώση καί νά τήν ἀποκόψη ἀπό τό κοινωνικό σῶμα τῶν «ἀδελφῶν». Nά τή σπρώξη στήν ἄγονη ἔπαρσι. Nά τήν καταντήση πύργο κλειστό. Tαξιδευτή μοναχικό στό πέλαγος τῆς ἱστορίας.