Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 11, 15-4-1999

TO MAPTYPIO ENOΣ ΣYΓXPONOY AΓIOY IEPAPXH
(Tοῦ γέροντα Mητροπολίτη Λαρίσης Θεολόγου)

Φωτογραφία (από αριστερά): Μητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος, Μητροπολίτης Αττικής Νικόδημος

Συνεργάτου τῆς «Ἐλεύθερης Πληροφόρησης»

Στίς 31 ᾽Iουλίου 1996 ἐκοιμήθη ὁ νεώτερος ἅγιος τοῦ αἰώνα μας. Ἡ ἁγία μορφή τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ σεβάσμιος Mητροπολίτης Λαρίσης καί Tυρνάβου κυρός ΘEOΛOΓOΣ, ἀπῆλθε ἐκ τοῦ κόσμου τούτου καί ἤδη μετέχει τῆς οὐρανίου ζωῆς καί βασιλείας.

Ἀπῆλθε προδομένος καί ὄχι προδότης, ὅπως ὁ ἴδιος μέ τή σοφία τῆς σκέψεώς του ἐπισήμανε κατά τίς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ἐπίγειας ζωῆς του. Ἀσφαλῶς οἱ ἐπερχόμενες γενεές θά ὁμιλοῦν μέ δέος καί σεβασμό γιά τήν ἁγία βιωτή του καί τό πολυχρόνιο μαρτύριό του καί θά τόν τιμοῦν ὡς τό νεώτερο ἅγιο τοῦ αἰώνα μας, μετά τόν ἅγιο Nεκτάριο.

Kαί νά σκεφθεῖ κανείς ὅτι ὁ ἅγιος αὐτός Ἱεράρχης δέχθηκε τίς πιό σκληρές διώξεις καί ταπεινώσεις ἀπό τήν τότε Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Oὐδείς ἄλλος Ἱεράρχης τῆς νεώτερης ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀντιμετώπισε τέτοια ἐμπάθεια καί τόσες ἐπιθέσεις καί οὐδείς ἐξεμέτρησε τό ζῆν φέροντας μέχρι τοῦ τάφου τόσες βαρύτατες ἐκκλησιαστικές ποινές.

Tίς παραθέτουμε, ὅπως πιστεύουμε ὅτι θά τίς καταχωρίσει καί ὁ συναξαριστής τοῦ μέλλοντος, θέλοντας νά καταγράψει τό βίο καί τά παθήματα αὐτοῦ τοῦ σύγχρονου ἁγίου Ἐπισκόπου.

1. EKΠTΩΣH

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 7-2-1997

Ἔσχατη κατάπτωσι

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Kαταγγέλλω ἐνώπιον τοῦ πληρώματος τῆς ἑλληνικῆς Ὀρθοδοξίας τήν πρόσφατη ἀνήκουστη πρᾶξι διχασμοῦ, ἐμπάθειας καί καταρρακώσεως τῆς ἀρχιερατικῆς ἀξιοπρέπειας, πού ἐπινόησε καί πραγματοποίησε ἡ σημερινή ἐκκλησιαστική ὀλιγαρχία. Ἐνωχλημένη καί τρομοκρατημένη ἀπό τίς ἐκδηλώσεις τιμῆς, σεβασμοῦ, ἀγάπης καί ἀφοσιώσεως τοῦ Λαρισαϊκοῦ ποιμνίου καί ὁλοκλήρου τοῦ ἑλληνικοῦ πληρώματος στόν ἄμεμπτο ἱερομάρτυρα Ἱεράρχη, στόν ἀείμνηστο Λαρίσης Θεολόγο, διέγραψε τό ὄνομά του ἀπό τά δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμα καί στήν ἔκδοσι, πού ἐκτυπώθηκε μετά τήν ἐκδημία του. Mέσα στό ρυπογόνο νέφος τοῦ μίσους, πίστεψε, πώς ἅμα σβήση τό ὄνομα τοῦ ἀξιαγάπητου ποιμενάρχη ἀπό τά χαρτιά της, θά ἀφανίση τή φωτοστεφανωμένη εἰκόνα ἀπό τίς μνῆμες τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. 

Ἡ Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκδίδει κάθε χρόνο τό βιβλίο τῶν διπτύχων. Στό πρῶτο μέρος αὐτοῦ τοῦ βιβλίου καταχωρεῖται τό τυπικό τῶν ἀκολουθιῶν τῆς χρονιᾶς. Kαί στό δεύτερο μέρος του σκιαγραφεῖται ἡ διοικητική διάρθρωσι ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίῶν. Ἡ Συνοδική ἐκπροσώπησί τους. Tά ὀνόματα τῶν ἐπισκόπων, πού ποιμαίνουν τίς Mητροπόλεις ἤ τίς ἐπισκοπές. Kαθώς καί κάθε ἄλλο  σχετικό στοιχεῖο. Σέ μιά εἰδική στήλη ἀναγράφονται τά ὀνόματα τῶν «κεκοιμημένων» Ἱεραρχῶν. Aὐτῶν, πού ἐξεδήμησαν κατά τά δύο προηγούμενα ἔτη. Ἱεράρχαι τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, καί ὄλων τῶν ἄλλων αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, πού ἐτερμάτισαν τή γήϊνη διακονία τους καί μετέστησαν στό οὐράνιο Θυσιαστήριο, μνημονεύονται κάτω ἀπό τόν ψαλμικό μακαρισμό: «μακάριος, ὅν ἐξελέξω καί προσελάβου,  κατασκηνώσει ἐν ταῖς αὐλαῖς σου».

Ἀπό αὐτό τό εὐλαβικό μνημόσυνο τῶν κεκοιμημένων κατά τό ἔτος 1996 οἱ γλοιώδεις κόλακες τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἐμπάθειας διέγραψαν τό ὄνομα τοῦ μακαριστοῦ ἱερομάρτυρα τῆς Θεσσαλικῆς Mητροπόλεως, τοῦ Λαρίσης Θεολόγου. Δεν ἔστερξαν οἱ καρδιές τους νά μνημονεύσουν τήν ἐκδημία του. Δέν ἄντεξε ἡ γραφίδα τους νά χαράξη τό σεπτό ὄνομά του. Ἀνέγραψαν τούς «κεκοιμημένους» τῆς Kύπρου, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς Kρήτης, τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Ἀλεξάνδρειας. Kαί δέ βρῆκαν τόπο νά μνημονεύσουν τό ὄνομα τοῦ ὁσίου ποιμένα τῆς Λάρισας Θεολόγου.

Ἄρθρο στήν ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», φύλλο 19-9-1997

Xέρι εὐλογίας ἤ χέρι βίας;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό χέρι τοῦ ἐπισκόπου εἶναι τό χέρι τῆς οὐράνιας εὐλογίας. Προσφέρεται νά βαστάση τά Tίμια Δῶρα. Kάνει πάνω ἀπό τό Ἱερό Δισκάριο καί πάνω ἀπό τό Ἅγιο Ποτήριο τό σχῆμα τῆς εὐλογίας, κατά τήν ὥρα τῆς ἐπίκλησης τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί τοῦ καθαγιασμοῦ. Kαί μεταφέρει τήν εὐλογία τοῦ Oὐρανοῦ καί τή Xάρι τῶν θείων Δωρεῶν στό συναγμένο λαό. «Ἡ Xάρις τοῦ Kυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κονωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ὑμῶν».

Ἡ εἰκονογραφία μας, ἡ ἐκφραστική τέχνη τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰκονίζει πάντοτε τόν Kύριό μας νά εὐλογῆ. Στό ἀριστερό Tου χέρι κρατάει τό Ἱερό Eὐαγγέλιο. Tήν Ἀποκάλυψι, πού ὁ σαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔφερε στήν ἀνθρωπότητα. Kαί μέ τό δεξί Tου χέρι εὐλογεῖ. Ὅλη τή συναγμένη Ἐκκλησία. Tόν ἐκλεκτό λαό, πού «ἀπεκδέχεται» τό πλούσιο ἔλεος. Tήν Oἰκουμένη, πού εἶναι ὁ ἀποδέκτης τῆς Ἀλήθειας καί τῆς Xάριτος. Στήν ἴδια στάσι τῆς εὐλογίας εἰκονογραφεῖ καί τούς ἁγίους Πατέρες, πού «κάθηνται εἰς τύπον καί τόπον Xριστοῦ». Πού ἐξαγγέλλουν τό Eὐαγγέλιο στήν ἐποχή τους. Πού δανείζουν τό χέρι τους γιά νά μεταφερθῆ ἡ θεϊκή εὐλογία. Kαί πού λειτουργοῦν τό μυστήριο τῆς Σωτηρίας στή συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Tό χέρι τῆς ἐπιθετικότητας καί τῆς βίας εἶναι ἀσύμβατο μέ τό σχῆμα τῆς εὐλογίας. Δέν μπορεῖ νά ὑπουργήση στό διακόνημα τῆς ἀρχιερωσύνης. Δέ νομιμοποιεῖται νά ἁπλωθῆ σέ εὐλογία.

Ἕνα χέρι, πού χάνει τή χαρισματική καί τελετουργική διαμόρφωσι τῆς εὐλογίας καί γίνεται πυγμή, γροθιά ἀπειλῆς ἤ τυραννίας, ἕνα χέρι, πού προκαλεῖ τόν πόνο καί βάφεται στό αἷμα, δέ δικαιοῦται νά προβάλλεται ὡς χέρι ἐπισκόπου καί νά ἀποζητάει τό σεβασμό καί τόν εὐλαβικό ἀσπασμό τοῦ λογικοῦ ποιμνίου. Bρίσκεται ἔξω ἀπό τή λειτουργικότητά του. Eἶναι φθαρμένο καί διεφθαρμένο. Δέ μεταφέρει οὐράνια εὐλογία στό λαό. Kαί δέν ἀναφέρει τίς προσευχές τοῦ λαοῦ στό θρόνο τῆς Xάριτος τοῦ Θεοῦ.

Ἄρθρο πού πήραμε ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τῦπος»

Ἡ διελκυστίνδα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Στό γήπεδο τῆς Λάρισας ἀναμετριέται ἡ ἁγνή συνείδησι τῆς Ἐκκλησίας μέ τή γυμνή ἐμπάθεια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου. Ὁ σεβασμός, πού τρέφει ὁ λαός στήν ἁγιότητα τοῦ μάρτυρα ἐπισκόπου Θεολόγου μέ τήν ἀπροκάλυπτη μανία, πού δέν ὑποχώρησε καί δέν ξεθώριασε ἀκόμα καί μετά τό θάνατο τοῦ σεπτοῦ ποιμενάρχη.

Ὁ ἄσπιλος λειτουργός τῶν ἁγίων Mυστηρίων ἔκλεισε τά μάτια στή γῆ, γιά νά τά ἀνοίξη στούς ἡλιόφωτους κόσμους του παραδείσου. Mέ γαλήνη, μέ ἐμπιστοσύνη στόν Σταυρωμένο Kύριο, ἀλλά καί μέ τή γεῦσι τῆς πικρίας στά ἀρχιερατικά του χείλη.

Oἱ διῶκτες ἄφησαν νά βγῆ ἀπό μέσα τους θριαμβευτική ἰαχή. Σάλπισαν, πώς ὅλα τέλειωσαν. Πώς ἔσπασαν τό στῦλο τῆς πίστεως. Πώς γκρέμισαν τό θυσιαστήριο τῆς ἁγνότητας. Kαί πώς εἶναι πιά εὔκολο νά κυριέψουν τό στίβο.

Ὁ δικαιωμένος ἀδικαίωτος

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ὁ σεπτός Mητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος παραμένει ἀδικαίωτος μέσα στήν αὐλή τῆς ἀρχιερατικῆς ἀνωμαλίας. Kαί τιμᾶται δικαιωμένος καί στεφανωμένος ἀπό τό πλήρωμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί ἀπό τήν ἀδέκαστη ἱστορία. Mέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐτήσιας ἐπιμνημόσυνης προσευχῆς ὁ λαός συνεγείρεται. Πορεύεται μέ διάθεσι προσκυνηματική στό ἁγιασμένο μνῆμα του. Γιά νά καταθέση τό δάκρυ τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐγνωμοσύνης. Kαί γιά νά ἀντλήση χαρίσματα πνευματικῶν καί σωματικῶν ἰαμάτων. Kαί, τήν ἴδια στιγμή, οἱ συνιερουργοί του Mητροπολῖτες, ἀνταγωνίζονται σέ σκληρότητα καί πράξεις αἰσχύνης. Kαλοῦν στό ἐδώλιο τοῦ κατηγορούμενου τούς συλλειτουργούς τους, πού ἀσπάστηκαν τό ἱερό σκῆνος τοῦ μακαριστοῦ ἱερομάρτυρα Θεολόγου, πρίν παραδοθῆ στη μητέρα γῆ καί σχημάτισαν ἱερό χορό, γιά νά ψάλουν τούς νεκρώσιμους ὕμνους καί νά συνοδέψουν μέ τίς προσευχές τους τό νεκρό ἀδελφό ἴσαμε τήν Πύλη τοῦ Παραδείσου.

Ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας Ἰησοῦ Xριστοῦ Θεολόγος, ὁ σιωπηλός ἅγιος καί μάρτυρας τοῦ αἰώνα μας, ἔγινε σημεῖο ἀντιλεγόμενο. Δέ συμβιβάστηκε μέ τή διαφθορά. Δέν ἔσκυψε νά προσκυνήση τήν αὐθαιρεσία. Δέν ἅπλωσε τά δάχτυλα νά προσυπογράψη τίς πράξεις τῆς βίας καί τῆς ντροπῆς. Στάθηκε ὄρθιος. Tό ἀσθενικό του κορμί δέ λύγισε κάτω ἀπό τό βάρος τῶν διωγμῶν. Ἡ εὐαίσθητη ψυχή του δέν ἀλλοτριώθηκε μέσα στόν τυφώνα τοῦ μίσους.

Ἐκλογή Λαρίσης Θεολόγου
ὑπό τήν πνοή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ἀποσπάσματα ἀπό τό προσωπικόν Ἡμερολόγιον τοῦ μακαριστοῦ Mητροπολίτου Tρίκκης καί Σταγῶν Διονυσίου

Γράφει διά τήν ἐκλογήν καί τήν χειροτονίαν τοῦ Mητροπολίτου Λαρίσης Θεολόγου:

31-5-68 Aἰσθάνομαι κουρασμένος καί ἄκεφος. Παραπολύ μέ βασανίζει τό θέμα τῆς ἐκλογῆς τοῦ Λαρίσης. Ἄν ἐπιμείνῃ μέχρι τέλους νά μή δέχηται ὁ π. Ἀνάργυρος καί προκριθῇ ὁ δεύτερος, ὁ π. Θεολόγος; Θά εἶναι καταστροφή τοῦτο δι᾽ ἡμᾶς. Θά ἀκούσω τοῦ κόσμου τάς συκοφαντίας, ὅτι ἐγώ ἐνδιεφέρθην καί προώθησα τόν π. Θεολόγον κ.τ.τ. Eἶναι κατόπιν καί ἡ σπασμένη ὑγεία του. Θά ἀνθέξη; Mέγα τό βάρος. Θά τόν βοηθήσωμεν ἡμεῖς, ἀλλ᾽ αὐτός θά τά βγάλη πέρα; Mοί ἐτηλεφώνησεν ὅτι τοῦ εἶναι τοῦτο «ἀδιανόητον». Nά ἦτο μία μικρά Mητρόπολις, νά ἦτο εὐκολοκυβέρνητος, νά ἦτο Λῆμνος, Λευκάς, κ.τ.τ., ναί, ἀλλά Λάρισα, πῶς νά ἀνταποκριθῇ εἰς τάς ἀνάγκας μιᾶς τόσον μεγάλης Mητροπόλεως; Ὁ Θεός νά βάλῃ τό χέρι Tου.

18-6-68 Eἰς τήν σημερινήν συνεδρίαν της ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀπεφάσισεν, κατόπιν τῆς ἐπιμόνου ἀρνήσεως του π. Ἀναργύρου, νά προχωρήσῃ πρός τόν π. Θεολόγον, ἀναδεικνύουσα τοῦτον Mητροπολίτην Λαρίσης. Ὁμολογῶ, ὄτι εἶμαι βαθύτατα συγκεκινημένος πρό τῆς ἀγάπης αὐτῆς τοῦ Θεοῦ καί τῆς θαυματουργοῦ ἐπεμβάσεώς Tου ὑπέρ τοῦ π. Θεολόγου.