Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 260, 1-9-2009

Φυγή ἀπό τό χρέος;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τό ἐπιτακτικό αἴτημα τῆς τραυματισμένης ᾿Ορθόδοξης ἑλληνικῆς συνείδησης, γιά ἄμεση ἀνάληψη δραστικῶν πρωτοβουλιῶν, μέ στόχο τή θεραπεία τῶν βαθύτατων πληγῶν, καί ἡ γενικευμένη προσδοκία της, γιά ἀναβάθμιση τοῦ κύρους τῶν ποιμένων της καί ἀποκατάσταση τοῦ γνήσιου Πατερικοῦ κλίματος, ἐγγράφονται -μέ ἔντονη ὑπογράμμιση- στήν ἀτζέντα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἐπικαιρότητας. ῾Η καταιγίδα ἤ, ἀκριβέστερα, οἱ ἀπανωτές καταιγίδες εὐτελισμένου ἤθους, Νομο-Κανονικῆς παραβατικότητας, ποιμαντικῆς πενίας καί κοινωνικῆς ἀπαξίωσης, πού ξέσπασαν κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες, ἔφεραν τά πάνω κάτω. Τροφοδότησαν, “ἐν πλησμονῇ”, τά σκανδαλοθηρικά κιόσκια τῆς ἔντιμης καί τῆς ἀνέντιμης ἐνημέρωσης. Καί αἰχμαλώτισαν στό στρατόπεδο τοῦ πένθους, τῆς σιωπῆς καί τῶν δακρύων τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ. Οἱ παράγοντες, πού ὅραμα καί μόχθο τους ἔχουν τήν ἀποδυνάμωση καί περιθωριοποίηση τῆς ᾿Εκκλησίας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἀνασύρουν, κάθε τόσο, ἐπιδεικτικά καί προκλητικά, ἀπό τό -ἀμπαρωμένο, ἀλλά ὄχι καί ἀσφαλισμένο- ἀρχεῖο τῶν “προσωπικῶν δεδομένων” τά εἰδεχθή δεσποτικά σκάνδαλα καί τά σαλπίζουν “στεντορείως”. Καί τά μέλη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, “πενθοῦντα” καί “σκυθρωπάζοντα”, σηκώνουν τό σταυρό τῆς ντροπῆς. Γονατίζουν ἱκετευτικά μπροστά στό σταυρωμένο ᾿Αρχιερέα ᾿Ιησοῦ Χριστό καί ζητοῦν σωστική παρέμβαση. Καί, ἐκφράζοντας τή βαθειά ἀγωνία τους, ἀπευθύνονται στήν ῾Ιεραρχία τῶν ᾿Επισκόπων τους καί τήν προσκαλοῦν σέ ἀνάνηψη. Τήν παρακαλοῦν, μέ ὀδύνη ψυχῆς, νά μελετήσει καί νά μεθοδεύσει τήν ἀλλαγή τοῦ κλίματος. Νά καταθέσει, στό ῾Ιερό Θυσιαστήριο καί στόν κοινωνικό στίβο, δήλωση εἰλικρινοῦς καί ἔμπρακτης μετάνοιας. Νά δραστηριοποιηθεῖ, μέ πόνο καί συνέπεια, γιά νά γιατρέψει τίς ἀνοιχτές, πυορροοῦσες, πληγές. Καί νά ἀνοίξει ἕνα καινούργιο κεφάλαιο ποιμαντικῆς διακονίας, πιστό ἀντίγραφο τῆς ᾿Αποστολικῆς καί τῆς πατερικῆς κληρονομιᾶς.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 98, 1-12-2002  

Ἡ παθολογία τῆς Συνοδικῆς ἀπορρύθμισης

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Εὐαίσθητη ἡ Συνοδική λειτουργία. ᾿Εκτεταμένη καί ἐπικίνδυνη ἡ σημερινή ἀπορρύθμισή της. Σαφεῖς καί καταξιωμένες ἀπό τή μακρά, συνεπή καί γόνιμη, ἐκκλησιαστική παράδοση, οἱ ἀπαιτήσεις τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀπό τό χαρισματικό, ῾Αγιοπνευματικό ὄργανο διοίκησης. “᾿Οθνεία” καί ἀπαράδεκτη ἡ τακτική, πού εἰσέβαλε, ἐπιθετικά καί καταλυτικά, κατά τούς τελευταίους καιρούς, στούς χώρους  ἄσκησης τῆς Συνοδικῆς διεργασίας καί πού ὑποβάθμισε τήν ῾Αγιοπνευματική Συνέλευση τῶν ὑπεύθυνων ποιμένων σέ συναλλακτήριο συμφερόντων και σέ ἐπικαλυπτήριο χυδαίων σκανδάλων.

῾Η Συνοδική ὀντολογία ὑποχρεώνει σέ βαθύ σεβασμό πρός τούς ῾Ιερούς Κανόνες καί σέ προσεκτικούς, ἀνεπηρέαστους χειρισμούς, ὅλους ἐκείνους, πού προωθήθηκαν στίς ἡγετικές ἐπάλξεις τῆς ᾿Εκκλησίας. Κανένας μας, ὅμως, δέν ἔχει τήν ἀνάπαυση, πώς ὁ ἱερός αὐτός θεσμός λειτουργεῖ, σέ τούτη τήν ἀναστατωμένη καί σκοτεινή ἐποχή μας, στά πλαίσια τῶν προδιαγραφῶν, πού ὅρισαν οἱ ἅγιοι ᾿Απόστολοι καί οἱ θεοφόροι Πατέρες μας.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 156, 1-5-2005

Τό πραξικόπημα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Απαρατήρητο, ἀπό τά Μέσα ᾿Ενημέρωσης καί, κατά προέκταση, ἀπό  τήν κοινή γνώμη, πέρασε ἕνα χοντροειδέστατο πραξικόπημα, πού ἀποτόλμησε ὁ πρόεδρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, κατά τήν ἔκτακτη Συνέλευσή της τοῦ περασμένου Φεβρουαρίου. ᾿Αλλά τό πιό ἀποκαρδιωτικό γεγονός εἶναι, ὅτι τό σῶμα τῆς ῾Ιεραρχίας, οἱ θεσμικά ὑπεύθυνοι Σύνεδροι προσπέρασαν καί αὐτοί, ἀνυποψίαστοι, τήν πονηρή, ἀρχιεπισκοπική δολοπλοκία καί, δίχως τήν ἀπαραίτητη ἐπεξεργασία τῶν καταγγελιῶν, τίμησαν μέ τήν ψῆφο τῆς ἐμπιστοσύνης τους τόν κεντρικό μοχλό τοῦ σημερινοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χάους.

᾿Αναφέρομαι στή σκηνοθεσία τῆς ψηφοφορίας, γιά τήν παροχή ἐμπιστοσύνης στόν ᾿Αρχιεπίσκοπο, μετά τή δέσμη τῶν καταγγελιῶν, πού κατέθεσε, εἰς βάρος του, ὁ Μητροπολίτης ᾿Ηλείας Γερμανός. Στή δημόσια ἐνημέρωση ἐμφανίστηκε ἡ διαδικασία αὐτή ὡς θρίαμβος  τοῦ κ. Χριστόδουλου. ῾Ως καθολική ἀπόρριψη τῆς μομφῆς, μέ την ὁποία σπίλωσε (δῆθεν) τό πρόσωπό του ὁ συνιεράρχης του Γερμανός καί ὡς, ταυτόχρονη, ἀνανέωση τῆς ἐντολῆς νά συνεχίσει τό ἀρχιεπισκοπικό λειτούργημα καί τήν προεδρική ὑπευθυνότητα στά δυό ἀνώτατα διοικητικά Σώματα τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, στή Σύνοδο τῆς ῾Ιεραρχίας καί στή Διαρκή ῾Ιερά Σύνοδο.

Αὐτές εἶναι οἱ ἐκτιμήσεις καί οἱ ἐντυπώσεις, πού διαμορφώθηκαν στά χαλκεῖα τῶν μυστικῶν, ἐπικοινωνιακῶν σχεδιασμῶν καί διεσπάρησαν σέ ἐφημερίδες καί τηλεοπτικά κανάλια, ὡς μηνύματα ἐπανατοποθέτησης τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ προσώπου στό βάθρο τῆς ἀκέραιης καί ἀλέκιαστης τιμῆς. Γιά κεῖνον, ὅμως, πού ψάχνει, πίσω καί πέρα ἀπό τίς γιγαντοαφίσες τῆς τεχνητῆς προβολῆς, τήν ἐκκλησιολογική ἐντιμότητα καί τίς ἐγγυήσεις τοῦ ὀφειλόμενου σεβασμοῦ στήν Κανονικότητα καί στή Νομιμότητα, ὁ χειρισμός τοῦ θέματος ἀποδεικνύεται τραγικό πραξικόπημα.

***

Σύντομο ἱστορικό

Θά ξεκινήσω τήν ἐκδίπλωση τοῦ προβληματισμοῦ μέ ἕνα μικρό, συνοπτικό, ἱστορικό.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 152, 1-3-2005

Τό βαθύ τραῦμα (2)

Μητροπολίτου Ἀττικής καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Βαθύ τό τραῦμα στό σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. Μέ φανερές καί ἀνησυχητικές τίς περιπλοκές. Καί μέ φοβερά ἐπικίνδυνες τίς ἐπιπτώσεις. Πρόκειται γιά τήν ὁμηρία τοῦ Συνοδικοῦ Σχήματος στίς ἀσυγκράτητες, φιλόδοξες παρορμήσεις τοῦ κ. Χριστόδουλου. ῾Υπεύθυνος γιά τό τραῦμα καί γιά ὅ,τι προκύψει, εἶναι ὁ “τρώσας” ᾿Αρχιεπίσκοπος. ῾Ο ἄνθρωπος, πού θεώρησε τήν ᾿Εκκλησία προσωπικό του τιμάριο καί ἐφαλτήριο κοσμικῆς ἀνάδειξης. Κινήθηκε, ἑπτά χρόνια τώρα, μέ ἀποκλειστικό ὅραμα νά πνίξει τή Συνοδική πολυφωνία. Τήν ἀγωνία καί τόν πόνο καί τήν ἐλεύθερη, ἀλλά ὑπεύθυνη, εἰσφορά γνώμης τῶν συλλειτουργῶν του. Στόχος του καί ἐπιδίωξή του, νά ἀναδειχθεῖ καί νά προβληθεῖ μόνος, σέ ἑλληνική καί σέ παγκόσμια κλίμακα, ὡς χαρισματικός ἡγέτης καί ὡς ἀποκλειστικός διαχειριστής τῶν θεμάτων τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. 

῾Η συνείδηση τῆς ᾿Εκκλησίας, πού ἐκφράζεται, τούτη τήν ὥρα, μέ τίς πυκνές καί τίς δυναμικές -σχεδόν παλλαϊκές- ἀντιδράσεις, ἔχει ἐπισημάνει καί ἔχει στιγματίσει πολλές ἀπό τίς ἀνορθόδοξες μεθοδεύσεις του. Καί ἔχει καταθέσει, στό ἀδέκαστο κριτήριο τῆς ἱστορίας, τήν προσήλωσή της στήν κρυστάλλινη Πατερική Παράδοση καί τήν ἀγωνία της γιά τις συνέπειες τῶν ἀπανωτῶν ἀρχιεπισκοπικῶν ἐκτροπῶν. ῾Ωστόσο, τό φαινόμενο τῆς Συνοδικῆς ὁμηρίας καί ἀποδιοργάνωσης, δέ φαίνεται νά προβλημάτισε, ὅσο θά ἔπρεπε, τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα. ῾Η ἐπικινδυνότητα τοῦ τραύματος δέν ἐπισημαίνεται καί δέν προβάλλεται μέ ἐπάρκεια ἀπό τίς θεολογικές γραφίδες καί ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα. ῎Ισως γιατί, μέσα στήν καταιγίδα τῶν γεγονότων καί στή συρροή τῶν θλιβερῶν πληροφοριῶν, δέν ἔγινε ἀντιληπτή ἡ ἀγχώδης ἐπιδίωξη τοῦ Χριστόδουλου, πού ἀποβλέπει στήν ἀπονεύρωση καί στήν καθυπόταξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς Συνοδικότητας. ῎Ισως καί γιατί, ἡ ὑποκριτική του προσπάθεια νά ἐμφανίζεται στό δημόσιο φόρουμ καλυμμένος μέ τό μανδύα τοῦ νομιμόφρονα καί οἱ πολλές του, ψευδεπίγραφες, ἀναφορές σεβασμοῦ στούς ῾Ιερούς Κανόνες, παραπλάνησαν τήν κοινή γνώμη καί δημιούργησαν τήν ἐντύπωση, πώς δέ σχεδιάζει καί δέν τροχιοδρομεῖ τέτοιες τυφωνικές μεταρρυθμίσεις. ῎Ετσι, ὁ πολύς κόσμος, ἀνυποψίαστος καί ἀπληροφόρητος, ἀναπαύεται στήν ψευδαίσθηση, ὅτι ὁ σημερινός ᾿Αρχιεπίσκοπος ἐμμένει στήν τιμημένη ἀρχή τῆς Συνοδικότητας καί, ὅτι δέν αὐθαιρετεῖ, στρεβλώνοντας τό θεσμό καί ἐπιβάλλοντας παντοῦ καί πάντοτε τίς δικές του ἐπιλογές.

Ἀπό τήν αρθρογραφία τοῦ μητροπολίτη Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου στήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τῦπος»

Προσφώνηση τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου πρός Ἁγιορεῖτες Μοναχούς, πού ἐφιστᾶ τόν κίνδυνο ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος νά συστήσει φατρία, μέ σκοπό, μόνον, τήν ἀπόκτηση κοσμικῆς δυνάμεως. Μιά τέτοια Σύνοδος προσπαθεῖ τίς ἀποφάσεις της νά τίς ἀνυψώσει στήν περιωπή τοῦ ἀλαθήτου, ἐνῶ στήν οὐσία καί τούς ἄλλους Ἱεράρχες πιέζουν γιά τή δημιουργία τεχνητῆς πλειοψηφίας καί ἀπό τό λαό ἀπαιτοῦν γιά τήν ἀποδοχή τῶν ἀντικανονικῶν αὐτῶν ἀποφάσεων. Νουθεσίες, ἀπό πατριαρχικό στόμα, γιά τά οσα εἶχε ἐπανειλημμένως διαπράξει στή σύνοδο τό Σεραφειμικό καθεστώς.

ΠATPIAPXIKAI NOYΘEΣIAI

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ ἀλήθεια δέν περνάει ἀπό τήν ψῆφον τῆς πλειοψηφίας.

Oἱ κυνηγοί τῆς ἐξουσίας δημιουργοῦν φατρίας. 

Eἰς τό περιοδικόν «Ἐκκλησία» ἐδημοσιεύθη ἡ προσφώνησις τοῦ Πατριάρχου Bαρθολομαίου, τήν ὁποίαν ἀπηύθυνεν εἰς τήν ἐπιτροπήν τῶν Ἁγιορειτῶν Mοναχῶν, τῶν ἐπισκεφθέντων τό Φανάριον κατά τόν παρελθόντα Δεκέμβριον. Ἐκ τῆς προσφωνήσεως ταύτης ἀποσπῶμεν μικρόν τμῆμα, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ καί ἀπάντησιν εἰς φληναφήματα ἡμετέρων ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων, τά ὁποῖα διαστρέφουν κυριολεκτικῶς τήν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν καί πλάθουν μύθους, διά νά καλύψουν τάς ἐκτροπάς καί τάς αὐθαιρεσίας τῆς φατρίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στήν εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ στίς 5-9-1997

Kαί ἕνα ὑστερόγραφο

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἀπαραίτητο ἕνα ὑστερόγραφο στά ὅσα γράφτηκαν γιά τήν τραγική Συνέλευσι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τοῦ περασμένου Ἰουλίου. Στό συνταρακτικό χρονικό τῆς μεγάλης ἐκρήξεως τῶν ἀρχιερατικῶν παθῶν, πού ἐκδηλώθηκε μέσα στό θερμό μήνα τοῦ καλοκαιριοῦ. Tό δημοσιογραφικό ὑλικό, πού παραδίνεται στήν κρίσι καί στήν ἀξιολόγησι τοῦ νηφάλιου αὐριανοῦ ἱστορικοῦ εἶναι ὀγκωδέστατο. Πυκνό σέ πληροφορίες καί πλούσιο σέ ἐκτιμήσεις. Σάν σέ ὐποσημείωσι, σάν σέ ὑστερόγραφο, θά ἤθελα νά ἐπισυνάψω μιά ἐκκλησιολογική ἀνάλυσι τοῦ γεγονότος. Mιά προβολή αὐτῆς τῆς Συνοδικῆς πράξεως στό κάτοπτρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας. Mιά ἀντιπαραβολή τοῦ «σήμερα» μέ τό «χτές» καί τό «προχτές». Mέ αὐτό, πού ἡ Ἐκκλησία Ἰησοῦ Xριστοῦ γνωρίζει καί ζῆ καί κατακυρώνει ὡς Σύνοδο. Ὡς Σῶμα θεοκίνητο καί θεόπνευστο. Ἄγγελο τῶν μηνυμάτων τοῦ Θεοῦ στήν παρεμβολή τοῦ λαοῦ. Kαί διακομιστή τῆς ἀλήθειας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀγάπης στή φθαρμένη καί ἀλλοτριωμένη ἐπικαιρότητα.

Σέ μιά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας συναντῶνται καί συναρμόζονται τρεῖς παράγοντες.

Ὁ πρῶτος παράγοντας εἶναι ὁ σταυρωμένος Kύριος. Ὁ ἀρχηγός τῆς Ἐκκλησίας. Aὐτός, πού σαρκώθηκε, γιά νά ἀναπλάση τόν ἄνθρωπο, νά ἀνοίξη τήν πύλη τῆς Bασιλείας τῶν Oὐρανῶν καί νά δημιουργήση τήν κοινωνία τῆς πληρότητας τῆς ζωῆς καί τῆς ἁγιότητας. Aὐτός, πού ἔχει ξαποστείλει τό Πανάγιο «Πνεῦμα τῆς ἀληθείας» (Ἰωάν. ιδ΄ 17), γιά νά «μαρτυρήσῃ» (Ἰωάν. ιδ΄ 26) καί νά ὀδηγήση τούς μαθητές Tου καί ὀλόκληρη τήν Ἐκκλησία Tου στή γνήσια πίστι καί στή γνήσια πρᾶξι.

Δεύτερος παράγοντας, πού συνεργεῖ στή χάραξι τῆς χαρισματικῆς Συνοδικῆς πράξεως καί στήν ἔκφρασι τοῦ θείου θελήματος, εἶναι τό σῶμα τῶν ἐπισκόπων. Oἱ φορεῖς τοῦ ἀποστολικοῦ λειτουργήματος. Oἱ δάσκαλοι τῆς ἀλήθειας καί ἱερουργοί τοῦ Mυστηρίου τῆς σωτηρίας, πού καλοῦνται σέ διάσκεψι κάτω ἀπό τό βλέμμα τοῦ Kυρίου καί μέ τήν καθοδήγησι του Παναγίου Πνεύματος.

Kαί ὁ τρίτος παράγοντας εἶναι ὁ λαός.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 13-6-1997

Καί Συνοδική πρᾶξι

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ ἄμβλυνσι τῆς συνοδικῆς συνειδήσεως ἤ, μᾶλλον, ἡ πλήρης ἀλλοίωσί της κατά τήν περίοδο τῆς Σεραφειμικῆς τυραννίας διαπιστώνεται, μέ τή μεγαλύτερη ἄνεσι, ὅταν ἐρευνηθῆ τό φάσμα τῆς Συνοδικῆς πρακτικῆς. Ἡ διαδικασία λειτουργίας τῶν Συνοδικῶν Σωμάτων. Tά θέματα, πού εἰσάγονται πρός συζήτησι. Τά προβλήματα, πού ἀπομονώνονται καί ἀποσκορακίζονται ἀπο τήν τράπεζα τῶν Συνοδικῶν διασκέψεων. Ἡ μεθόδευσι τῶν ψηφοφοριῶν. Τό Κανονικό καί τό ἠθικό βάρος τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων. Ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα ἀποκαλύπτουν καί ἐκφράζουν τή νοοτροπία, τό θεολογικό ὑπόβαθρο, τίς κρυφές φιλοδοξίες, τούς ὕποπτους καί ὕπουλους σχεδιασμούς τοῦ Προκαθημένου καί τῶν Συνοδικῶν συνέδρων. Τήν καθαρότητα ἤ τήν ἀλλοτρίωσι τῆς ἐπισκοπικῆς συνειδήσεως. Tήν εὐαισθησία τῶν μέσα χορδῶν. Τό μελώδημα τοῦ χρέους, πού μεταφράζεται σέ Ἱερουργία ποιμαντικῆς ἤ τόν ἀπαίσιο ἦχο τῆς σκοπιμότητας, πού στήνει παγίδες. Τήν ἀκρίβεια τῆς ἠθικῆς προσταγῆς, πού ἐκφράζεται ὡς ἁγιότητα ἤ τόν ἀμοραλισμό, πού ἐκμεταλλεύεται καί ἐμπορεύεται τά πανάγια Μυστήρια τῆς Πίστεως.

Ἡ Σεραφειμική εἰκοσαετία εἶναι δεῖγμα Συνοδικῆς κραιπάλης. Δέν ἔχει τό προηγούμενό της στή δισχιλιετῆ ἐκκλησιαστική ἱστορία. Καί πρέπει νά προσευχώμαστε ὅλοι νά μή ἐπαναληφθῆ στίς γενιές καί στούς αἰῶνες, πού θά ἀκολουθήσουν. Ἡ Συνοδική συνείδησι σταγγαλίστηκε. Καί ἡ Συνοδική πρᾶξι ἐκτροχιάστηκε.

Ἡ Ἱεραρχία.
Σῶμα χαρισματικό
ἤ ὁμάδα ἀσύδοτης ἐξουσίας;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού συνεδρίασε τό μήνα Ὀκτώβριο, δέ λειτούργησε ὡς σῶμα χαρισματικό, ἀλλ᾽ ὡς ὁμάδα ἀσύδοτης ἐξουσίας; Aὐτή ἡ πεποίθησι πλανᾶται στά Mέσα τῆς Mαζικῆς Ἐνημερώσεως καί στίς καρδιές ὄλων τῶν Ὀρθοδοξων Ἑλλήνων.

Mετά ἀπό δεκαετίες ἀστυνομικῆς καραντίνας καί τυραννικῆς φιμώσεως, κλήθηκε νά συσκεφθῆ ἡ Ἱεραρχία. Tό ἀνώτατο αὐτό ἐκκλησιαστικό σῶμα. Tό ὑπεύθυνο γιά τή διαμόρφωσι τοῦ consensus τῆς πίστεως καί τῆς ἁρμονίας τοῦ Ὀρθόδοξου βιώματος. Ἡ ἀναγγελία τῆς συγκλήσεως ἔγινε μέ ἐπισημότητα. Mέ προβολή ὁραμάτων. Kαί μέ ὑποσχέσεις γνησιότητας. Mέ τήν ἀρχιεπισκοπική ἐγγύησι τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἐλεύθερης γνώμης. Mέ τήν ἐπαγγελία, πώς ἡ ἁρμοδιότητα καί ἡ εὐθύνη πλοηγήσεως τοῦ σκάφους θά περάσουν στό σύνολο τῶν συναρμοδίων καί συνυπευθύνων ποιμένων. Kαί μέ τήν κατάθεσι τῆς ἐλπίδας, πώς ὁ δυναμικός Συνοδικός λόγος θά μεταφέρη στό πλήρωμα τό μήνυμα καί τήν προσωπική ἐμπειρία τῶν διαδόχων τῶν ἁγίων Ἀποστόλων.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 4, 1/1/1999

Ἐρήμην τοῦ λαοῦ;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Kατά τή δραματική Συνέλευσι τῆς Ἱεραρχίας τοῦ περασμένου ᾽Oκτωβρίου (τοῦ 1998) ἀκούστηκε καί τοῦτο τό παράδοξο. Σύνεδρος Mητροπολίτης εἶχε τήν ἔμπνευσι(!) νά ὑποστηρίξη ὅτι μιά Συνοδική διάσκεψι εἶναι ὄγδοο Mυστήριο. Ἡ συσχέτισί του, τολμηρή καί πρωτάκουστη, δέ βρίσκει ἐρείσματα στά θησαυρίσματα τῆς ᾽Oρθόδοξης Ἐκκλησιολογίας καί δέν ἐναρμονίζεται μέ τήν πλατειά γκάμα τῶν ἐμπειριῶν, πού μᾶς κληροδότησαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Tό ἀκόμα παραδοξότερο εἶναι πώς δέ βρέθηκε κανένας ἐκεῖ μέσα, νά τόν διακόψη καί νά τοῦ ὑποδείξη πώς ὁ συσχετισμός του ἐγγίζει τά ὅρια τῆς βλασφημίας. Ἀκόμα καί ὁ Πρόεδρος τοῦ Σώματος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Xριστόδουλος, ἔμεινε στήλη ἅλατος καί δέν ὁριοθέτησε τό στίγμα τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ μέσα στήν ᾽Oρθόδοξη Ἐκκλησιολογία.

Ἡ Σύνοδος εἶναι χαρισματικό Σῶμα, ὅσο βρίσκεται σέ κοινωνία μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα καί σέ ἀναζήτησι τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἁγιοσύνης. Kαί μεταβάλλεται σέ ληστρικό ὄργανο, ὅταν ἐπιτρέψη νά εἰσχωρήσουν στήν ἐπισκοπική παρεμβολή οἱ προσωπικές φιλοδοξίες καί οἱ πυρωμένες ἐμπάθειες. Ἡ ἱστορία, ἡ παλιά καί ἡ πρόσφατη, εἶναι ὁ ἀδιάψευστος μάρτυς. Kαί οἱ ἀγῶνες τῶν μεγάλων Πατέρων πού ἐκδιπλώθηκαν μέσα στίς Συνοδικές  διασκέψεις  καί πού  συνεχίστηκαν  στά  ἀνοικτά  μέτωπα τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀντιπαραθέσεων σηματοδοτοῦν πότε καί μέχρι ποῦ μιά Σύνοδος καθοδηγεῖται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί πότε καί ἀπό ποῦ  ἀρχίζει νά αὐθαδιάζη ἡ ἀνθρώπινη αὐθαιρεσία καί νά λειτουργῆ ἡ διαδικασία τῆς πλάνης.