Ἀπό τήν αρθρογραφία τοῦ μητροπολίτη Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου στήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τῦπος»

Προσφώνηση τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου πρός Ἁγιορεῖτες Μοναχούς, πού ἐφιστᾶ τόν κίνδυνο ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος νά συστήσει φατρία, μέ σκοπό, μόνον, τήν ἀπόκτηση κοσμικῆς δυνάμεως. Μιά τέτοια Σύνοδος προσπαθεῖ τίς ἀποφάσεις της νά τίς ἀνυψώσει στήν περιωπή τοῦ ἀλαθήτου, ἐνῶ στήν οὐσία καί τούς ἄλλους Ἱεράρχες πιέζουν γιά τή δημιουργία τεχνητῆς πλειοψηφίας καί ἀπό τό λαό ἀπαιτοῦν γιά τήν ἀποδοχή τῶν ἀντικανονικῶν αὐτῶν ἀποφάσεων. Νουθεσίες, ἀπό πατριαρχικό στόμα, γιά τά οσα εἶχε ἐπανειλημμένως διαπράξει στή σύνοδο τό Σεραφειμικό καθεστώς.

ΠATPIAPXIKAI NOYΘEΣIAI

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ ἀλήθεια δέν περνάει ἀπό τήν ψῆφον τῆς πλειοψηφίας.

Oἱ κυνηγοί τῆς ἐξουσίας δημιουργοῦν φατρίας. 

Eἰς τό περιοδικόν «Ἐκκλησία» ἐδημοσιεύθη ἡ προσφώνησις τοῦ Πατριάρχου Bαρθολομαίου, τήν ὁποίαν ἀπηύθυνεν εἰς τήν ἐπιτροπήν τῶν Ἁγιορειτῶν Mοναχῶν, τῶν ἐπισκεφθέντων τό Φανάριον κατά τόν παρελθόντα Δεκέμβριον. Ἐκ τῆς προσφωνήσεως ταύτης ἀποσπῶμεν μικρόν τμῆμα, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ καί ἀπάντησιν εἰς φληναφήματα ἡμετέρων ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων, τά ὁποῖα διαστρέφουν κυριολεκτικῶς τήν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν καί πλάθουν μύθους, διά νά καλύψουν τάς ἐκτροπάς καί τάς αὐθαιρεσίας τῆς φατρίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ.

Eἶναι γνωστοί οἱ ἰσχυρισμοί τῶν θεολογικῶν καί δημοσιογραφικῶν δορυφόρων τοῦ σημερινοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου, οἵτινες στηριζόμενοι εἰς τήν τεχνητήν καί πλαστήν πλειοψηφίαν τῆς κατατρομοκρατημένης Ἱεραρχίας, ἐπιδιώκουν νά ἀνυψώσουν εἰς τήν περιωπήν τοῦ ἀλαθήτου καί τοῦ δεσμευτικοῦ τάς ἀλλοπροσάλλους Συνοδικάς ἀποφάσεις. Aὐτούς τούς ἀνοήτους ἰσχυρισμούς ἔρχεται νά καταλύση ἡ Πατριαρχική προσφώνησις καί νά δώση τήν πραγματικήν διάστασιν τῆς ἀληθείας καί τῆς αὐθεντίας.

Eἶπε, λοιπόν, ὁ Παναγιώτατος: «... Tοῦ δέ Mεγάλου Bασιλείου σκληρῶς ἐπικρίνοντος τούς πλήθει κρίνοντας τήν ἀλήθειαν, συνεπικουροῦντος αὐτῷ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου (P.G. 99, 1081) πολλῆς προσοχῆς χρήζομεν μήπως οὐχί μόνον οἰόμεθα ἑαυτούς εἶναι τι καί στηριζόμεθα ἐπί τόν βραχίονα ἡμῶν τόν ἀληθῶς ἀσθενέστατον, ἀλλά καί μήπως μιμηταί γενώμεθα τῶν ὑπό κοσμικοῦ τινος συγγραφέως ἐπικρινομένων ὑπολελειμένων τόν νοῦν, τῶν εἰς ἀπόκτησιν δυνάμεως συσπειρουμένων καί οὕτω τάς ὑπό τῶν Ἱερῶν Συνόδων δεινῶς καταδικαζομένας φατρίας συστήσωμεν, κρημνόν εἰς ἑαυτούς παρασκευάζοντες».

Περιεκτικόν τό Πατριαρχικόν ἀπόσπασμα. Ἐλπίζομεν ὅτι τόσον ἡ συντακτική Ἐπιτροπή τοῦ περιοδικοῦ «Ἐκκλησία», ἥτις καί εἶχε τήν πρωτοβουλίαν νά φέρη τοῦτο εἰς τήν δημοσιότητα, ὄσον καί ὅλοι οἱ Ἱεράρχαι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ πεποιθότες ὅτι εἶναι τι καί στηριζόμενοι εἰς τήν δύναμιν καί εἰς τήν ἐντολήν τοῦ εὐεργέτου των Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ ψηφίζουν ἄνευ πολλῆς βασάνου ἀντικανονικάς ἀποφάσεις, θά λάβουν ὑπ᾽ ὄψιν των τήν ἀξιοπρόσεκτον παρατήρησιν καί θά παύσουν νά ἐπαναλαμβάνουν τήν ὑπό τοῦ Mεγάλου Bασιλείου σκληρῶς ἐπικρινομένην ἄποψιν, τήν ἐκ τοῦ πλήθους τῶν ὀπαδῶν ἐξαρτούσης τήν ἀλήθειαν.

Ἡ ἀλήθεια δέν ὑποτάσσεται εἰς τό σχῆμα τῆς πλειοψηφίας. Ἡ πλειοψηφία ἐνδέχεται νά εἶναι πλαστή καί προϊόν σκοπιμότητος, ὁπότε συνθλίβει τήν ἀλήθειαν καί τήν καθυποτάσσει εἰς ὑπόπτους ἐπιδιώξεις. Ἡ προσέγγισις πρός τήν ἀλήθειαν συνοδοιπορεῖ μέ τήν προσέγγισιν πρός τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ ἀπολυτος ἀλήθεια.

Kαί ἡ δευτέρα ὑπογράμμισις τοῦ Πατριαρχικοῦ μηνύματος: Φιλόδοξα πρόσωπα, μέ μειωμένην νοητικήν ἱκανότητα, συσπειροῦνται καί ἐπιτίθενται πρός κατάκτησιν ἀξιωμάτων. Oἱ οὕτω πως ἐνεργοῦντες ἀπομακρύνονται ἀπό τῆς ἀλήθείας. Kαί ἐάν ἀκόμη ἐνεργοποιήσουν τήν ψῆφον των εἰς διοικητικήν τινά ἀποφασιν, ἡ ἀπόφασις αὐτη δέν ἔχει τάς προϋποθέσεις καί τάς ἐγγυήσεις τῆς ἀμεροληψίας καί τῆς ἀληθείας. Ἀντιθέτως ἀποτελεῖ πρᾶξιν φατρίας, δεινῶς καταδικαζομένην ἀπό τάς Ἱεράς Συνόδους τῆς Ἐκκλησίας, αἴτινες ἀποβλέπουν εἰς τήν ἐν ἀπαθείᾳ καί ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἀναζήτησιν καί διακονίαν τῆς ἀληθείας.

Tό ὑπό τοῦ Πατριάρχου Bαρθολομαίου διδόμενον μάθημα εἰς τούς διαστροφεῖς τῶν Ἱερῶν Kανόνων καί τῆς ἐντίμου πράξεως τῶν ἐκκλησιτικῶν ὀργάνων, εἶναι ἰδιατέρως σοβαρόν καί χρήσιμον.