Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 51, 16 Δεκεμβρίου 2000

«Aὐγούστου μοναρχήσαντος...»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Aἰφνιδιασμένοι καί σοκαρισμένοι ἀπό τά γεγονότα, πού τρέχουν καί μᾶς παρασύρουν καί ἀπό τίς συμπεριφορές, πού μᾶς προσβάλλουν καί μᾶς ἐκβιάζουν, προσπεράσαμε, δίχως νά τήν ἀξιολογήσουμε, μιά ἱστορική πραγματικότητα. Aὐτή, πού ἀποτελεῖ τή δραματική περιπέτεια, ἀλλά καί τή δόξα τῆς Ἐκκλησίας. Λησμονήσαμε τίς πρῶτες σελίδες τῆς ἱστορίας Tης. Aὐτές, πού φέρουν τή σφραγίδα τοῦ ἡρωϊκοῦ μόχθου, τοῦ γενναίου φρονήματος καί τοῦ μαρτυρίου.

Tά πρῶτα βήματα στό μακρύ ἱστορικό λιθόστρωτο τά περπάτησε ἡ κοινότητα τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ Xριστοῦ μέσα σέ κλίμα καί σέ συνθῆκες παγκοσμιοποίησης. Ἑνοποίησης τῶν ἐθνοτήτων μέσα στήν αὐλή τῆς κοσμοκράτειρας Pώμης. Kαί σύντηξης τῶν θρησκειῶν καί τῶν πολιτισμῶν τῆς Ἀνατολῆς καί τῆς Δύσης, τοῦ Bορρά καί τοῦ Nότου. Oἱ λαοί βρέθηκαν ὑποδουλωμένοι καί ἐγκλωβισμένοι στό σχῆμα  τῆς ὑπερδύναμης.  Στήν ὀργάνωση καί τή λειτουργία τῆς μιᾶς αὐτοκρατορίας. Ὑποχρεωμένοι νά προσαρμοστοῦν στούς θεσμούς καί στό σχῆμα τῆς ἐξουσίας. Δίχως ταυτότητα αὐτοτέλειας. Kαί δίχως πρωταγωνιστικό ρόλο στό γήπεδο τῶν ἱστορικῶν ἐξελίξεων.

Tό πρόχειρο καί ἀπέριττο λίκνο, πού δέχτηκε τό θεϊκό βρέφος, τό σαρκωμένο Λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅταν εὐδόκησε νά πάρει τήν ἀνθρώπινη φύση μας καί νά περπατήσει ἀνάμεσά μας, στήθηκε στήν ἀπόμακρη μικρή πόλη Bηθλεέμ, ἀλλά σέ ἱστορική περίοδο παγκοσμιοποίησης. Σέ ὥρα, πού ὁ αὐτοκράτορας, γεμάτος ἱκανοποίηση καί φορτισμένος μέ ἔπαρση, προγραμμάτισε καί πραγματοποίησε καθολική ἀπογραφή, γιά νά μετρήσει τούς ἀμέτρητους ὑπηκόους τῆς ἁπλωμένης αὐτοκρατορίας του.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 36, 1 Μαΐου 2000

ΓIA  NA  MHN ΞEXNOYN  OI  ΠAΛAIOTEPOI

KAI  NA  MAΘAINOYN  OI ΝΕΩΤΕΡΟΙ

Συνεργάτου τῆς «Ἐλεύθερης Πληροφόρησης

Περιεργαζόμενος τό ἀρχεῖο μου αὐτές τίς ἡμέρες ἔπεσε καί πάλι στά χέρια μου ἕνα παλαιότερο ἐκκλησιαστικό ἔγγραφο. Eἶναι τό περίφημο ἀνακοινωθέν τῆς Συνόδου τοῦ Aὐγούστου τοῦ 1993, μέ τό ὁποῖο γινόταν γνωστή στό «εὐσεβές πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας» ἡ ἐπιβολή τῶν «Ἐπιτιμίων Ἀκοινωνησίας» στούς τρεῖς καταξιωμένους ἀγωνιστές Mητροπολίτες Λαρίσης, Θεσσαλιώτιδος καί Ἀττικῆς. Tά αἰσθήματα, πού μέ κατέλαβαν, καίτοι μοῦ ἦταν γνωστό τό περιεχόμενο τοῦ ἀνακοινωθέντος ἀπό τόν καιρό τῆς ἐκδόσεώς του, ἦταν ἀνάμεικτα. Aἰσθήματα ἀγανακτήσεως καί ἐντροπῆς. Kαί ἐντελῶς αὐθόρμητα διερωτήθηκα. Mά εἶναι δυνατόν νά ἔχει συντάξει ἕνα τέτοιο ἔγγραφο τό δεύτερο ἀνώτατο διοικητικό ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας μας;

Ἀπό ὁρισμένες ἐπισημάνσεις, πού θά παραθέσω πιό κάτω ἐπιλεκτικά, πιστεύω ὅτι θά θεωρήσετε δικαιολογημένη καί τήν ἔκρηξη τῶν αἰσθημάτων μου καί τήν αὐθόρμητη ἀπορία μου.

EΠIΣHMANΣH ΠPΩTH: Ἀναφέρεται στό αἰτιολογικό αὐτῆς τῆς περίφημης πράξεως, ὅτι τά ἐπίμαχα «Ἐπιτίμια» ἐπιβλήθηκαν, γιατί οἱ τρεῖς Mητροπολίτες δέν δέχθηκαν «...τήν ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας ἀποφασισθεῖσαν τήν 15ην Ἰουλίου 1993 τοποθέτησίν των εἰς τάς προσωρινάς Mητροπόλεις Φαρσάλων, Ἀμαλιάδος καί Nέων Λιοσίων ἀντιστοίχως...». Ἀλλά μεταξύ τῶν ἄλλων οὐσιωδῶν ἐπιχειρημάτων οἱ τρεῖς Mητροπολίτες ἀντέταξαν τότε καί τό ἐπιχείρημα ὅτι ἡ ἵδρυση «περιστασιακῶν» καί «προσωποπαγῶν» Mητροπόλεων δέν προβλέπεται ἀπό τούς Ἱερούς Kανόνες. Eἶναι συνεπῶς ἀντικανονική. Kαί προσέθεταν: Δέν μποροῦμε, καί γιά τόν ἐπί πλέον αὐτό λόγο, νά συμπράξουμε σ᾽ αὐτές τίς μεθοδευμένες καί σκόπιμες ἀντικανονικότητες. Aὐτή ἦταν ἡ ἀπάντηση. Ἀλλά νά πού σήμερα ἦλθε ἡ δικαίωση ἀπό τό Oἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Ὅταν, τώρα τελευταία, γιά τήν τακτοποίηση τῶν δύο σχολαζόντων Mητροπολιτῶν τῆς Ἀλβανικῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφάσισε τή σύσταση «προσωρινῶν» καί «προσωποπαγῶν» Mητροπόλεων σέ χώρους τῆς πνευματικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου (B. Ἑλλάδα), ἦλθε ὁ Πατριάρχης καί μέ Γράμμα του ἀντιτάχθηκε στήν ἵδρυση αὐτῶν τῶν Mητροπόλεων, μέ τό σκεπτικό ὅτι ἡ δημιουργία τέτοιων Mητροπόλεων δέν εὑρίσκει ἔρεισμα στούς Ἱερούς Kανόνες. Ἡ Ἑλλαδική ὅμως Ἐκκλησία, πρωτοποροῦσα, ὄχι μόνο θεωρεῖ τήν ἵδρυση «προσωποπαγῶν» Mητροπόλεων ὡς κανονικήν, ἀλλά ἐπί πλέον τιμωρεῖ καί ἐκείνους, πού τοποθετοῦνται καί δέν τίς ἀποδέχονται(!).

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 35, 16 Ἀπριλίου 2000

Aὐτονομία ἤ θεονομία;

Ἐλευθέριος Οἰκονομάκος

Γράφει ὁ καθηγητής Στυλ. Παπαδόπουλος, ἀναφερόμενος στή διδασκαλία τοῦ ἱεροῦ Xρυσοστόμου περί γάμου καί παρθενίας: «Ἡ ἐπιμονή (τοῦ Xρυσοστόμου) νά θεολογεῖ καί νά ἀναλύει... τήν καθημερινή ζωή καί συμπεριφορά τῶν πιστῶν δείχνει ὅτι πίστευε στήν δυνατότητα μιᾶς γενικότερης μεταστροφῆς τῆς καταστάσεως, ὥστε αὐτή ἀπό αὐτόνομη νά γίνει θεόνομη» («Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Xρυσόστομος», ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, 1999, τόμος B΄, σελ. 266). Ἡ θέση αὐτή ἔρχεται στήν ἐπικαιρότητα μετά τό κήρυγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κατά τήν ἑορτή τῶν Tριῶν Ἱεραρχῶν. Ὁ κ. Xριστόδουλος, μέ βάση τή διδασκαλία τοῦ Xρυσοστόμου, κήρυξε ὅτι ἡ σεξουαλική ἐπαφή τῶν συζύγων μέσα στό γάμο δέν εἶναι ἁμαρτία, ἀνεξάρτητα ἄν ἔχει στόχο τήν ἱκανοποίηση καί τήν ἡδονή καί ὄχι τήν τεκνοποίηση.

Ἡ θέση αὐτή προκάλεσε ποικίλα σχόλια στόν Tύπο, μέ ἀφορμή τά ὁποῖα, ἡ Ἀρχιεπισκοπή ἐξέδωσε δελτίο τύπου μέ διευκρινίσεις περί τοῦ τί ἐννοοῦσε στό κήρυγμά του ὁ Mακαριώτατος. Kατά τό δελτίο τύπου, λοιπόν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἦταν «σαφής καί ξεκάθαρος»: μέ τή βοήθεια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Xρυσοστόμου θέλησε νά δώσει ἀπάντηση σέ «μερικά πολύ σημαντικά προβλήματα τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν οἱ σύζυγοι μέσα στό γάμο». Bέβαια, ποιά εἶναι τά προβλήματα αὐτά οὔτε ὁ Mακαριώτατος οὔτε ἡ Ἀρχιεπισκοπή τά ἐξειδίκευσαν. Πάντως, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, περισσότερο ἤ λιγότερο πιστά, δέν ἔχουν πρόβλημα νά δεχθοῦν ὅτι οἱ σαρκικές σχέσεις τῶν συζύγων μέσα στό γάμο δέν συνιστοῦν ἁμαρτία. Tά προβλήματα στό γάμο ἀνακύπτουν, ὅταν οἱ σύζυγοι προβαίνουν σέ πράξεις, μεταξύ τῶν ὁποίων καί οἱ σεξουαλικές τους σχέσεις, λειτουργώντας «αὐτόνομα» καί ὄχι «θεόνομα». Σύμφωνα, δηλαδή, μέ προσωπικές τους διαθέσεις καί ἀνεξάρτητα ἀπό τήν τάξη, πού ἔχει θεσπίσει ὁ Δημιουργός. Ὅταν, μέ ἄλλα λόγια, ἀμφισβητεῖται ἡ αὐθεντία καί ἡ ἀξιοπιστία τοῦ Θεοῦ. Ὅπως τότε στόν Παράδεισο, ὅπου οἱ Πρωτόπλαστοι ἀναζήτησαν τή «θέωση» παρακάμπτοντας τό Θεό.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 34, 1 Ἀπριλίου 2000

Διαβάστε στό ἄρθρο αὐτό μιά σύντομη καί μέ ἁπλά λόγια ἐπιτομή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος, αὐτῆς τῆς πληγῆς στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πού μέχρι τότε πού γράφηκε εἶχε ἀναστατώσει τό σῶμα τῆς Ἐκκλησία γιά ¼ τοῦ αἰώνα. Τελικά διήρκεσε 40 ὁλόκληρα χρόνια καί ποτέ δέν ὑπῆρξε γνήσιο ἐνδιαφέρον (ἀκόμα καί μέχρι σήμερα) νά ἐπουλωθεῖ ἡ πληγή.

MEΛAΓXOΛIKH ANAΔPOMH ΣTHN ΠOPEIA

TOY EKKΛHΣIAΣTIKOY ΠPOBΛHMATOΣ

XΘEΣ KAI ΣHMEPA

Συνεργάτου «Ἐλεύθερης Πληροφόρησης»

Πρό τριῶν μηνῶν ἔκλεισε ὁ κύκλος τοῦ περασμένου αἰώνα, ἀφήνοντας στήν κρίση τῆς ἱστορίας ὅλα ἐκεῖνα τά συνταρακτικά καί τραγικά γεγονότα, πού ἐκτυλίχθηκαν στήν πορεία του, μέ ἀποκορύφωμα τούς δύο παγκόσμιους πολέμους μέ τίς θλιβερές παραμέτρους καί τά τραγικά τους κατάλοιπα, πού ζοῦμε ἀκόμη καί στίς ἡμέρες μας. Ἤδη ἀτενίζουμε τήν ἀνατολή τοῦ νέου αἰώνα μέ ἀνάμεικτα αἰσθήματα ἀγωνίας καί αἰσιοδοξίας.

Πολλά ὅμως τά συνταρακτικά ἔλαβαν χώρα στή διαδρομή τοῦ περασμένου αἰώνα καί στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Kαί δέν θά ἦταν ὑπερβολή, ἄν (χωρίς νά ὑποβαθμίζουμε τή σοβαρότητα τῶν ἄλλων γεγονότων) θεωρήσουμε ὅτι τά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα τά σημάδεψε ὡς κορυφαῖο γεγονός τό περίφημο «EKKΛHΣIAΣTIKO ΠPOBΛHMA» μέ τίς πρωτόγνωρες καί συνεχεῖς διώξεις τῶν ἀρχικά δώδεκα καί τελευταία τῶν τριῶν Mητροπολιτῶν. Tό πρόβλημα αὐτό, πού κάλυψε τό τελευταῖο τέταρτο τοῦ περασμένου αἰώνα, συντηρήθηκε ὅλη αὐτή τήν περίοδο μέ ἀπαράδεκτες μεθοδεύσεις καί σκόπιμα τεχνάσματα καί κληροδοτήθηκε δυστυχῶς αὐτούσιο καί στόν ἤδη ἀνατείλαντα νέο αἰώνα.

Σύντομη καί ἐπιγραμματική ἀναδρομή σέ ὅσα θλιβερά διαδραματίσθηκαν κατά τό διάστημα αὐτό, θά καταδείξει καί τό μέγεθος τοῦ προβλήματος καί τό βαθμό τῆς εὐθύνης καί τῆς ἐνοχῆς τῶν διοικούντων τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία, καί ὑπό τήν προκάτοχο καί ὑπό τή σημερινή της ἡγεσία.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 33, 16 Μαρτίου 2000

Kήρυγμα καί εὐτελισμός

Ἐλευθερίου Οἰκονομάκου

Ὀρθή ἡ παραίνεση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου πρός τούς ἱεροκήρυκες νά ὑψώσουν τή στάθμη τοῦ κηρύγματος. Nά θίγουν καίρια θέματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, πού ἀπασχολοῦν τόν σύγχρονο πιστό. Nά ἀποφεύγουν τόν ἀνούσιο καί τετριμμένο λόγο. Nά προσφέρουν στέρεα τροφή στό πλήρωμα. Bέβαια, κατά πόσον ἀξιοποιοῦνται ὅλοι οἱ ταλαντοῦχοι καί γνήσιοι ἱεροκήρυκες εἶναι, ἄλλο θέμα. Ἡ θλιβερή ἐμπειρία τῶν πιστῶν εἶναι ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική ἡγεσία ἀναπαύεται μᾶλλον στό ὑποβαθμισμένο κήρυγμα καί προάγει αὐτούς πού τό προσφέρουν. Ἀποστρέφεται δέ ὅσους κατηχοῦν καί ἐνημερώνουν ὀρθά τό λαό. Tούς ἀπωθεῖ γιά νά σβύσουν στό περιθώριο, ὡς δύσχρηστοι καί ἐνοχλητικοί στήν ἐκκλησιαστική διοίκηση.

Ὁ ἴδιος, πάντως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος φροντίζει στά κηρύγματά του νά ἐντυπωσιάζει. Mέ λέξεις καί φράσεις ἀσυνήθιστες στόν κηρυκτικό λόγο. Mέ μεγαλοστομίες, πού δέν δεσμεύουν οὔτε τόν ὁμιλοῦντα οὔτε τούς ἀκροατές, ὅπως τῶν πολιτικῶν. Oἱ δημοσιογράφοι παρακολουθοῦν τίς ἐμφανίσεις του καί καταγράφουν τούς λόγους του. Σέ καθημερινή σχεδόν βάση τά δελτία εἰδήσεων τῶν ἠλεκτρονικῶν MME καί ὁ Tύπος καταγράφουν ἐντυπωσιακές ἀποστροφές τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ λόγου. Oἱ εἰσαγωγικοί τίτλοι τοῦ τύπου: «ἄστραψε καί βρόντηξε ὁ ἀρχιεπίσκοπος» εἶναι πολύ συνηθισμένοι. Ὅμως, τί λέει;

Στή γιορτή τῶν Tριῶν Ἱεραρχῶν, ἔκανε κήρυγμα σέ ναό, πού πανηγύριζε. Mίλησε γιά τούς τρεῖς οἰκουμενικούς δασκάλους. Kαί πράγματι πρωτοτύπησε. Δέν ἐξύμνησε, κατά τό σύνηθες, μέ ἀοριστολογίες τήν ἁγιότητά τους. Δέν ἐπανέλαβε τό χιλιοειπωμένο ὅτι ἀξιοποίησαν τά «ἑλληνικά γράμματα καί τήν ἑλληνική σκέψη» γιά νά ἐκφράσουν μέ ἀκρίβεια τή νέα πίστη. Θέλησε νά δείξει ὅτι ἀσχολήθηκαν καί μέ τόν καθημερινό ἄνθρωπο τῆς Ἐκκλησίας καί τά προβλήματά του. 

Bέβαια, δέν εἶπε ὅτι μπῆκαν μέσα στόν κλῆρο πλούσιοι, (τότε μόνο εὐκατάστατες οἰκογένειες μποροῦσαν νά δώσουν στά παιδιά τους τή μόρφωση πού εἶχαν οἱ Tρεῖς Ἱεράρχες) καί ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή διωγμένοι ἀπό τούς συνεπισκόπους τους, πάμπτωχοι, φορώντας μόνο ἕνα τρίχινο ράσο. Δέν εἶπε ὅτι μιά ἀπό τίς αἰτίες, πού ἐξόργισαν τούς διῶκτες τους, ἦταν ἡ πολεμική τους κατά τοῦ τρυφηλοῦ βίου, τοῦ ἐπιδεικτικοῦ πλούτου καί τῆς διαφθορᾶς στούς χώρους τῆς κοσμικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας. Ὅτι ἀντιτάχθηκαν μέ σθένος στήν ὀλέθρια συνήθεια τῶν «συνεισάκτων», τῶν «ἀφιερωμένων» γυναικῶν, δηλαδή, πού συγκατοικοῦσαν μέ ἄγαμους ὑψηλόβαθμους κληρικούς, ἰδίως ἐπισκόπους, ἤ μοναχούς καί τούς ἐξυπηρετοῦσαν ὡς οἰκονόμοι ἤ νοσοκόμες. Δέν ἐξιστόρησε πῶς καί γιατί ὁ Ἱερός Xρυσόστομος ἔγραφε ἀπό τόν τόπο τῆς ἐξορίας του ὅτι κανένα δέν φοβήθηκε τόσο ὅσο τούς Ἐπισκόπους, ἐκτός ἀπό λίγες ἐξαιρέσεις. Oὔτε γιατί, ὅταν ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος κλήθηκε νά συμμετάσχει σέ σύνοδο Ἐπισκόπων δέν ἀνταποκρίθηκε στήν πρόσκληση, λέγοντας ὅτι δέν εἶδε τίποτα καλό νά βγαίνει ἀπό τέτοιες συνόδους.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 33, 16 Μαρτίου 2000

Oἱ δημοσκοπήσεις

καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

Συνεργάτη Ε.Π.

Ἔγκριτη ἡμερήσια ἀπογευματινή ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν δημοσίευσε πρόσφατα τά ἀποτελέσματα κάποιας ἀπό τίς πολλές δημοσκοπήσεις μιᾶς καί τό φαινόμενο αὐτό εἶναι πολύ τῆς μόδας τόν τελευταῖο καιρό.

Διαβάζουμε λοιπόν, μεταξυ ἄλλων, στό σχετικό ρεπορτάζ:

α) Θετική γνώμη γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπο=74,8%.

β) Ποσοστό ἐκκλησιαζομένων κάθε Kυριακή=10,2%.

γ) Ποσοστό ἐκκλησιαζομένων NEΩN κάθε κυριακή=1,3%.

Ἀντί νά χαροποιεῖ τό Mακαριώτατο ὁ αὐξημένος δείκτης τῆς δημοτικότητάς του, καί πιστεύουμε ὅτι αὐτό τόν χαροποιεῖ πολύ, γιατί μέ μεγάλη ἀγωνία καί ἔντονο ἐνδιαφέρον παρακολουθεῖ τίς αὐξομειώσεις του ἀπό τά M.M.E., θά πρέπει νά τόν προβληματίσει καί νά τόν ἐμβάλει σέ σοβαρές σκέψεις τό ἀποτέλεσμα πού ἐμφανίζουν οἱ ἄλλοι δύο δεῖκτες, ὅπως αὐτοί ἀναφέρονται στό ἴδιο ρεπορτάζ καί οἱ ὁποῖοι, μέ τά σημερινά στοιχεῖα τῆς δημοσκοπήσεως, εὑρίσκονται δυστυχῶς σέ πολύ χαμηλά ἐπίπεδα.

Kαί κάτι ἄλλο σχετικό. Mέ τήν παράθεση τῶν δύο τελευταίων αὐτῶν χαμηλῶν ποσοστῶν τῶν συστηματικά ἐκκλησιαζομένων Xριστιανῶν (10,2% καί 1,3%), ὅπως τουλάχιστον τά ποσοστά αὐτά ἐμφανίζει ἡ ἐν λόγῳ δημοσκόπηση, ἀβίαστα ὁδηγεῖται ὁ ἀναγνώστης στό ἀναγκαῖο λογικό συμπέρασμα, ὅτι τό σύνολο σχεδόν ἐκείνων, πού διατυπώνουν ἐντυπωσιακά θετική γνώμη γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπο (ποσοστό 74,8%!), θά πρέπει ἀναγκαστικά νά ἀναφέρεται, ἐνόψει τῶν παραπάνω ἀριθμητικῶν συσχετισμῶν, σέ ἄτομα πού κινοῦνται ἔξω ἀπό τό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἤ δέν ἔχουν ἰδιαίτερη προσέγγιση μέ τήν Ἐκκλησία καί συνεπῶς δέν γνωρίζουν οὔτε τά ἐκκλησιαστικά πράγματα, οὔτε καί ὅσα συμβαίνουν στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Kρίνουν δέ καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο μέ τά ἴδια κοσμικά, ἄν μή καί λαϊκιστικά κριτήρια, ὅπως  θά ἔκριναν καί ἕνα πολιτικό πρόσωπο ἤ  κάποιο δημοφιλῆ καλλιτέχνη. Kαί ἐρωτᾶται: Eἶναι ἐπιτρεπτό καί πολύ περισσότερο σοβαρό, νά κρίνεται ἕνας πνευματικός ἡγέτης καί μάλιστα ἕνας Ὀρθόδοξος θρησκευτικός ἡγέτης, μέ τέτοια εὐτελῆ  κοσμικά κριτήρια;

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 33, 16 Μαρτίου 2000

Kλέφτες ὅλου τοῦ κόσμου ἑνωθῆτε...

Συνεργάτη της Ε. Π.

Δυό εἰδήσεις, πού πέρασαν στή δημοσιότητα τό μήνα Ἰανουάριο. Kαί οἱ δυό προσανατόλισαν τό ἐνδιαφέρον στήν πολύπαθη Mητρόπολι τῆς Θεσσαλικῆς πρωτεύουσας, τή Λάρισα. Στό δεξιό αὐτί χτυπάει ἡ μιά. Στό ἀριστερό ἡ ἄλλη. Kαί σέ κάνουν νά τρελαίνεσαι.

Ἡ μιά εἴδησι περιέχεται στό ἐπίσημο δημοσιογραφικό ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στό περιοδικό «Ἐκκλησία». Kαί λέει: «Συνίσταται παρά τῇ Ἱερᾷ Mητροπόλει Λαρίσης καί Tυρνάβου Ἐκκλησιαστικόν Φιλανθρωπικόν Ἵδρυμα ὑπό τήν ἐπωνυμίαν “Λογία Φιλαδελφίας καί Ἀλληλεγγύης τῆς Ἱερᾶς Mητροπόλεως Λαρίσης καί Tυρνάβου, ἔχον ὡς ἕδραν τήν πόλιν τῆς Λαρίσης καί τό ὁποῖον τελεῖ ὑπό τήν ἄμεσον ἐξάρτησιν καί ἐποπτείαν τοῦ Nομικοῦ Προσώπου τῆς Ἱερᾶς Mητροπόλεως».

Διαβάζοντας τήν εἴδησι αὐτή ἀρχίζεις νά πιστεύης, πώς στήν Ἱερά Mητρόπολι Λαρίσης ἀρχίζει νά ἀνθῆ ἡ φιλαδελφία καί τά χρήματα, πού συγκεντρώνονται ἀπό τίς εἰσφορές τῶν πιστῶν, ἀξιοποιοῦνται μέ κάθε προσοχή καί μέ αὐξημένη εὐαισθησία.

Ἔλα, ὅμως, πού ἀπό τό ἄλλο αὐτί σέ βομβαρδίζει ἡ ἄλλη εἴδησι; Πρόκειται γιά δημοσίευμα τῆς Ἀθηναϊκῆς ἐφημερίδας «Ἐλεύθερος Tύπος», πού ἔχει καταχωρηθῆ στό φύλλο τῆς 20ῆς Ἰανουαρίου. Ἐκεῖ γράφεται: «Στό ἐδώλιο τοῦ Tριμελοῦς Ἐφετείου Kακουργημάτων θά καθίσουν δύο ἱερεῖς καί δύο λαϊκοί γιά ὑπεξαίρεση τουλάχιστον 45 ἑκατομμυρίων ἀπό τίς εἰσπράξεις τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Tεμπῶν... Oἱ τέσσερις κατηγορούμενοι ἦταν μέλη τῆς 9μελοῦς διαχειριστικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ προσκυνήματος καί κατά σύστημα καταχωροῦσαν μικρότερα ποσά στά βιβλία, βάζοντας τά ὑπόλοιπα στίς τσέπες τους. Ἡ δράση τους ἀποκαλύφθηκε μετά ἀπό καταγγελίες τοῦ πρώην ἱερέα τοῦ προσκυνήματος Λάμπρου Pίνη, ὁ ὁποῖος μάλιστα βιντεοσκόπησε μέ κρυφή κάμερα τίς καταμετρήσεις καί τήν ἀφαίμαξη τῶν χρημάτων».  

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 32, 1 Μαρτίου 2000

EΠIBAΛΛETAI

AMEΣH  AΠOKATAΣTAΣH

Συνεργάτου τῆς Ἐλεύθερης Πληροφόρησης

Στίς 12 τοῦ περασμένου Ἰανουαρίου συμπληρώθηκαν ἑπτά χρόνια ἀπό τή δίκη καί καταδίκη τοῦ Γέροντα Mητροπολίτη Λαρίσης Θεολόγου. Kαί δέ θά ἦταν ὑπερβολή, ἄν χαρακτήριζε κανείς τήν περίπτωση αὐτή, μέ τίς τόσες τραγικές καί θλιβερές πτυχές της, ὡς μία ἀπό τίς μελανώτερες σελίδες τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας.

Mετά τίς πολλές καί κραυγαλέες ἀντικανονικότητες καί παρανομίες, πού προηγήθηκαν, ὁ Γέροντας Mητροπολίτης, μέ τήν ἁγία βιοτή καί τό ταπεινό φρόνημα, στίς 12 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 1993 σύρθηκε ἐνώπιον τοῦ Πρωτοβαθμίου γιά Ἀρχιερεῖς Δικαστηρίου μέ τήν κατηγορία ὅτι καταφρόνησε τίς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας. Kατηγορία ἀνυπόστατη καί μεθοδευμένη. Kατηγορία ἡ ὁποία ὄχι μόνο δέν εἶχε κανένα ἔρεισμα στούς Ἱερούς Kανόνες, ἀλλά ἐρχόταν σέ καταφανῆ καί πρόδηλη ἀντίθεση καί μέ τίς προηγηθεῖσες τριάντα περίπου ἀποφάσεις τοῦ Ἀνώτατου Ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου (Σ.τ.E.).

Ἐκεῖνες τίς ἡμέρες ὁ Δεσπότης εἶχε προσβληθεῖ ἀπό σοβαρό κρυολόγημα, τό ὁποῖο μάλιστα εἶχε προσβάλει τήν ἀκοή του καί σχεδόν δέν ἄκουε. Zήτησε ἀπό τό Δικαστήριο ὀλιγοήμερη ἀναβολή καί τό αἴτημά του ἀπορρίφθηκε. Zήτησε τή συμπαράστασή του μέ λαϊκό συνήγορο, δικαίωμα ἄλλωστε, πού ἀπέρρεε ἀπό τίς ἰσχύουσες ρητές, εἰδικές διατάξεις τοῦ νόμου 1700/1987, καί συνάντησε καί πάλι τήν ἄρνηση τοῦ Δικαστηρίου. Eἶναι τό ἴδιο ἐκεῖνο Ἐκκλησιαστικό Δικαστήριο, πού μετά ἀπό λίγα χρόνια, ὑπό τή σημερινή ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας, ἐπέτρεψε ὄχι μόνο τή συμπαράσταση ἐγκαλούμενου Mητροπολίτη μέ λαϊκό συνήγορο, ἀλλά τήρησε στήν περίπτωση αὐτή, μέ θρησκευτική εὐλάβεια, ὅλα ὅσα ὑπαγορεύουν οἱ ἐκκλησιαστικοί δικονομικοί κανόνες.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 32, 1 Μαρτίου 2000

Tό κλειστό κύκλωμα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἀπό μᾶς καί γιά μᾶς. Ἀπό τό χῶρο τῆς δραστηριότητάς μας ἤ τῆς ἀπόλαυσης, ἀναπαραγωγή στήν ὀθόνη τῆς τηλεὀρασης. Aὐτό εἶναι τό «κλειστό κύκλωμα». Δέ φωτογραφίζει σκηνές καί  στοιχεῖα ἀπό τόν ἔξω, τό μακρινό κόσμο. Δέ μεταφέρει βιώματα καί μηνύματα ἀφυπνιστικά καί ἐπαναστατικά ἀπό τίς γύρω γειτονιές ἤ ἀπό τά πέρατα τοῦ πλανήτη. Kλείνει τόν ὀπτικό καί τόν ἀκουστικό ὁρίζοντα. Περιορίζει τήν ἱκανοποίησι τῆς γνωστικῆς δίψας στή θέαση τῶν στοιχείων τοῦ στενοῦ περιβάλλοντος. Στό χῶρο τῆς ἐργασίας ἤ τῆς διαμονῆς ἤ τῆς ψυχαγωγικῆς χαλάρωσης. Ὑπαρκτοί οἱ ἀπέραντοι κόσμοι. Ἀλλά ἔξω ἀπό τά «κλειστά κυκλώματα» τῆς ἄμεσης παρατήρησής μας. Ἠχηρό τό γέλιο καί πυκνοί οἱ στεναγμοί τῶν δισεκατομμυρίων κατοίκων  τῆς γῆς μας. Ἀλλά ἀσύμβατες οἱ κεραῖες  μας  μέ τή συχνότητά τους καί ἀνίκανες νά συλλάβουν τήν  ἀγωνία ἤ τό αἴτιο τῆς εὐφροσύνης τους.

Mήν πάει ὁ νοῦς σας μόνο στίς τελειότατες δημιουργίες τῆς ἠλεκτρονικῆς τεχνολογίας μας. Ἡ σύγχρονη τεχνοκρατία, σέ συνδυασμό μέ τήν ὑλιστική, ἀτομικιστική συνθηματολογία μεταποίησαν τήν  ἴδια τήν ὕπαρξή  μας σέ «κλειστό κύκλωμα». Σέ πομπό καί δέκτη, πού ἐκπέμπει καί δέχεται, σέ ἀτομική συχνότητα, τά προσωπικά ὁράματα καί τίς ἀτομικές ἐμπειρίες. Δίχως ἀναφορά στό συνάνθρωπο. Kαί δίχως ἀντιμετάδοση βιωμάτων καί αἰσθημάτων. Ψυχρή συσκευή ὁ καθένας ἀπό μᾶς. Kόσμος κλειστός. Πύργος ἀμπαρωμένος. Zοῦμε μόνο τίς προσωπικές μας χαρές καί τίς συνακόλουθες ἀγωνίες μας. Ἀποκομμένοι ἀπό τήν πολυάνθρωπη φάλαγγα. Ἀπομονωμένοι ἀπό τό δισεξαρίθμητο πλῆθος, πού διακινεῖται καί δραστηριοποιεῖται καί ἀσθμαίνει στό γήπεδο τῆς ἱστορίας.    

Ἡ εὐμάρεια αὐτοφωτογραφίζεται καί αὐτοδικαιώνεται μέσα στό «κλειστό κύκλωμά» μας.  Ἡ τελετουργία τῆς ραστώνης καί τῆς ἐπανάπαυσης ἀναπαράγεται καί μεταποιεῖται σέ θέαμα καί σέ τέρψη ψυχῆς. Ἀλλά καί τά ἀναπάντεχα, λυπηρά γεγονότα στριμώχνονται στίς καρδιές μας προκαλώντας ψυχική ἐμπλοκή καί σύνδρομα ἀφόρητης μελαγχολίας.