Ὁ «Ἐκτρωσικός» Δημογραφικός Μαρασμός τῶν Ἑλλήνων
Τοῦ Ἐ. Χ. Οἰκονομάκου
Ἡ φυσική αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ δέν ὑπάρχει, οὔτε ὑπάρχουν ἐνδείξεις ἀντιστροφῆς ἑνός καταστροφικοῦ γιά τό ἔθνος μαρασμοὺ. Τό δημογραφικό σέ συνάρτηση μέ τή μετανάστευση τῶν 500.000 νέων Ἑλλήνων ἐπιστημόνων ἀποστεροῦν ἀπό τήν ἑλληνική οἰκονομία τούς πραγματικούς κινητῆρες της καί μηχανοδηγούς της. Ἐλευθέριος Τζιόλας Εφημ. Ρήξη φ. 149
Ὅσοι νιώθουμε ὅτι ἀνήκουμε σ’ αὐτό τό μικρό σήμερα ἔθνος τήν Ἑλλάδα, αὐτό τό καρυδότσουφλο στό παγκόσμιο φουρτουνιασμένο πέλαγος, φορτωμένοι μέ τό ἄχθος μιᾶς λαμπρῆς ἱστορίας 3500 χρόνων, ζοῦμε τήν ὀδύνη τῆς δημογραφικής του κατάρρευσης, τῆς πιό τραγικῆς παραμέτρου τῆς βαθειᾶς παρακμῆς του. Ποιά εἶναι τά αἴτια; Εἶναι πολλά. Ἀρκετοί πάντως ἐνοχοποιοῦν τίς ἐκτρώσεις ὡς τό κύριο αἴτιο αὐτοῦ τοῦ μαρασμοῦ. Τά στοιχεῖα, πού παραθέτουν, εἶναι ὄντως ἐφιαλτικά: «Κατά τήν τελευταία 30ετία, ἀπό τῆς ψηφίσεως τοῦ νόμου «περί ἀμβλώσεων» (1986-2016), ἔχουν φονευθεῖ 10,5-13,5 ἑκατομμύρια ἀθῶα ἑλληνόπουλα, ἤτοι μία δεύτερη μεγαλύτερη Ἑλλάδα»1. Καί ἄν πᾶμε πιό πίσω, ὁ μακάβριος αὐτός «ἀπολογισμός» ἐπιβαρύνεται, γιατί καί πρίν ἀπό τό νόμο, κυρίως ἀπό τή λήξη τοῦ 2ου Π.Π. καί μετά, οἱ ἐκτρώσεις ἦταν ἤδη κρυφή πράξη ρουτίνας. Προφανῶς, ἕνας μεγάλος Ἑλληνισμός θά πρέπει νά ἔχει χαθεῖ, καί ἐξακολουθεῖ νά χάνεται, σιωπηρά ἐδῶ καί 70 χρόνια, σέ καιρούς εἰρήνης καί εὐμάρειας ἀδιανόητης γιά τά χρόνια πρίν τό 1950, χωρίς πολεμικές συρράξεις καί γενοκτονίες, χωρίς λιμούς καί πανδημίες. Ἁπλά, μέ ἀφανεῖς ἐνσυνείδητες πράξεις στήν ἰδιωτική ζωή τῶν Νεοελλήνων.