Οἱ Ἅγιοι

«… Οἱ ἅγιοι εἶναι πιστοί μαθητές τῆς ἀγάπης καί σοφοί δάσκαλοι. Δέν εἶναι ἁπλοί ἑρμηνευτές τοῦ περιεχομένου τῆς Βίβλου. Οὔτε στεγνοί μελετητές τῶν ἀπροσδιόριστων ψυχικῶν ἀντιδράσεων τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Πολύ περισσότερο, δέν εἶναι ἐπιπόλαιοι δοκιμαστές τῶν συνθημάτων, πού πλημμυρίζουν τήν ἐποχή τους. Οἱ ἅγιοι ζοῦν τή συντριβή τῆς μετάνοιας, τή γλυκύτητα καί τήν καθαρότητα τῆς Εὐαγγελικῆς διδαχῆς, τή χαρά τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ τῆς Ἀγάπης, τή βεβαιότητα τῆς λύτρωσης, τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν ἐπανάπαυση στή Θεϊκή ἀποκάλυψη. Καί ὅλα αὐτά τά βιώματα καί τά αἰσθήματα τά ζυμώνουν μέ τήν προσωπική τους θέληση καί τά ἀναπλάθουν σέ προσωπική ζωή καί σέ ἄμεση ἐμπειρία. Δέν ἀναπαράγουν ψυχρά σχήματα διδαχῶν. Καί δέν προβάλλουν ξένα ἀποκτήματα. Μιλοῦν ἀπό περιουσία Πνεύματος Ἁγίου καί ἀπό θησαύρισμα ἐμπειριῶν. Τόν πλοῦτο τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τόν ἔχουν φυλαγμένο στή δική τους καρδιά. Καί, καθώς τήν ἀνοίγουν, λαμπυρίζει ἡ καθαρότητα καί ἡ ὁμορφιά τῆς θεϊκῆς σφραγίδας.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 8