Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 42-43

Φυσική ἐκδήλωση

«… Ἡ ἀγάπη μας δέν εἶναι συμβατική, ἁπλό ἄρτυμα. Δέν εἶναι ἐπίχρισμα μιᾶς κοσμικῆς καλλιέργειας. Εἶναι στοιχεῖο τῆς ψυχῆς μας. Γέννημα τῆς κοινωνίας μας μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἰδιότητα ἀναφαίρετη τοῦ δικοῦ μας προσώπου. Ἔκφραση τῆς πίστης μας καί τῆς ἐγκράτειάς μας καί τῆς ἀπάθειάς μας.
Ἀγαποῦμε, ὄχι «κατά συνθήκην». Οὔτε γιατί περιμένουμε ἀνταλλάγματα. Συμπαθοῦμε, ὄχι γιατί μᾶς συνέχουν πρόσκαιρα συναισθήματα. Ἀλλά γιατί ἡ ἀγάπη ἔχει γίνει ποιότητα τοῦ «εἶναι» μας καί ἀποτελεῖ τή φυσική καί ἀνεπιτήδευτη ἐκδήλωσή μας.
Καί ἡ ἀγάπη αὐτή προσανατολίζεται, πρωταρχικά καί μέ ἕνα ἀποκλειστικό τρόπο, στό Πρόσωπο τῆς λατρείας μας, στο Θεό, πού ἔστειλε τόν Υἱό Του τόν ἀγαπητό καί σταυρώθηκε γιά τή δική μας σωτηρία. Καί σκορπίζεται πρός τήν ὁριζόντια κατεύθυνση, πρός τούς ἀδελφούς μας, μέ δύναμη καί μέ καθαρότητα.
“Ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τήν ἀγάπην, ὅτι ἐκεῖνος ὑπέρ ἡμῶν τήν ψυχήν αὐτοῦ ἔθηκε· καί ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν τάς ψυχάς τιθέναι” (Α’ Ἰωάν. γ’16)»