Ἀγάπη στόν ἄνθρωπο

«… Ἡ ἀγάπη δέ λογίζεται καθόλου τό κακό. Δέν τό βάζει στό νοῦ. Δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά γίνει κριτήριο συμπεριφορᾶς καί ρυθμιστής τοῦ κρουνοῦ τῆς εὐσπλαχνίας. Ἀποδέχεται τήν περιφρόνηση. Συμμερίζεται τό ψυχικό δράμα τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Συμπαθεῖ τόν ταλαίπωρο ἔνοχο. Βοηθάει τόν κακότροπο. Γιατί πάντα στό πρόσωπό του βλέπει τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Τή φύση, πού πλάστηκε νά κατοικεῖ ἀδιατάρακτα στόν Παράδεισο καί πού ἔπεσε στήν πονηρή πλεκτάνη τοῦ διαβόλου καί βρέθηκε στήν ἐξορία τοῦ κόσμου τούτου.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 61