Προσευχή εἰς Χριστόν

(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ΟΖ’, Migne XXXVII, 1423)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τήν ὕπαρξί του τήν ρίχνει στά πόδια τοῦ Κυρίου. Καί ζητάει ἀπ’ τόν Κύριο ν’ ἀπλώσῃ τό χέρι καί νά τόν πιάσῃ.

 

Πέθανα μ’ αὐτό

            τόν ταλαίπωρο βίο,

ὁ ὁποῖος πάνω καί κάτω πηγαίνει

            σάν τά νερά τοῦ Εὐρίπου,

καί δέν ἔχει τίποτα σταθερό

            οὔτε καί γιά μιά μόνη μέρα.

Μέ κατέχει ὁ πόθος νά ζήσω

            σέ κείνη τήν ἀτέλειωτη ζωή,

πού ἀπομένει σάν βραβεῖο

            στούς καλούς ἀγωνιστάς.

Γι’ αὐτό σᾶς χαιρετῶ σᾶς,

            πού ἀγαπᾶτε τά ἐγκόσμια·

ἐγώ χαρούμενος

            θά δῶ τό Δεσπότη.

Τολμῶ νά πῶ κάτι, μακάριε,

            τό σῶμα μου, ποὖναι δικό σου

γιατί εἶναι πλασμένο ἀπ’ τό χέρι σου

            τό ρίχνω μπροστά σου

τόσο ἰσχνό, βρωμερό,

            παραμελημένο!

Νά, βρίσκεται μπροστά σου,

            κοίταξε, χάθηκα.

Παρουσιάσου, βοήθησέ με,

            ἤ δῶσε τέρμα στό βίο μου,

πρίν μέ βρῇ

            χειρότερο τέλος.

Γιατί νά ξανάρθουν κι’ ἄλλες

            καθαρτήριες συμφορές;

Χάθηκα, χάθηκα στίς συμφορές,

            ἀλλά χάνομαι ἑνωμένος μαζῆ σου.

Γιατί σύ εἶσαι ὁ Θεός μου·

            σύ διάλυσε τό σκοτάδι τῶν κακῶν

στό νεκρό πού μόλις ἀναπνέει,

            ἤ δῶσε τέρμα στό λυπηρό βίο.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἡ ἱκεσία ἑνός Ἁγίου», β΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1994), σελ. 265 καί 267