Θρῆνος πρός τόν Χριστόν

(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ΞΓ’, Migne XXXVII, 1406)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ λεπτή του ψυχή θρηνεῖ, γιατί καί πάλι τόν ἐπισκέφθηκε ὁ διάβολος καί τοῦ δημιούργησε καινούργιο πόνο.

 

Ἀλλοίμονο! Ἦρθε, Χριστέ μου,

            πάλι ὁ δράκων.

Ἀλλοίμονο! Ἦρθε.

            Τή στιγμή, πού ἤμουν γεμᾶτος δειλία.

Ἀλλοίμονο! Ἔχω δοκιμάσει

            τό ξύλο τῆς γνώσεως.

Ἀλλοίμονο! Μ’ ἔπεισε ὁ φθόνος νά γίνω,

            ὅ,τι ἐσύ φθονεῖς.

Οὔτε εἶμαι θεϊκό πλάσμα

            κι’ ἔχω διωχτεῖ ἀπ’ τόν παράδεισο τῆς τρυφῆς.

Ρομφαία, σβῆσε γιά λίγο

            τήν κακή φλόγα σου,

γιά νά με δεχτῇς καί πάλι,

            μέσα στά παραδείσια δέντρα,

πού θά μπῶ μαζῆ μέ τό Χριστό, σάν τό ληστή,

            ὁ ὁποῖος μπῆκε μέ τή δύναμι τοῦ ξύλου τοῦ σταυροῦ.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἡ ἱκεσία ἑνός Ἁγίου», β΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1994), σελ. 231