Πρός ἑσπέραν θρῆνος
(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ΚΕ’, Migne XXXVII, 1285)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Χαριτωμένο γιά τήν ἀφελότητά του εἶναι τοῦτο τό ποίημα. Χωρίς ἑλιγμούς καί συσκοτισμούς ὁμολογεῖ στόν Κύριο τά λάθη του.

Εἶπα ψέμα σέ σένα,

            πού εἶσαι ἡ ἀλήθεια, Λόγε,

ὅταν σοῦ ἀφιέρωνα

            τούτη τήν ἡμέρα.

Γιατί ἡ νύχτα

            δέν μέ βρῆκε κατά πάντα φωτεινό.

Προσευχήθηκα γι’ αὐτό

            καί εἶχα τήν ἐλπίδα πώς θά γίνῃ,

ἀλλ’ ὑπάρχουν καί στιγμές,

            πού παραπάτησαν τά πόδια μου.

Γιατί ἦλθε ἡ σκοτεινιά

            πού φθονεῖ τή σωτηρία.

Εἴθε νά λάμψῃ τό φῶς σου, Χριστέ μου,

            ἀφοῦ καί πάλι φανῇς.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἡ ἱκεσία ἑνός Ἁγίου», β΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1994), σελ. 207