Ὕμνος ἄλλος
(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη θεολογικά: ΛΑ΄, Migne XXXVII, 510)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ δοξολογία πλημμυρίζει τήν καρδιά καί φτάνει ἀσταμάτητη στά χείλη.

 

Δόξα στό Θεό πατέρα

            καί στόν παμβασιλέα υἱό.

Δόξα στό πανάγιο Πνεῦμα

            πού ἀπ’ ὅλους δέχεται ὕμνο.

Ἡ Τριάς εἶναι ἕνας καί μόνο Θεός,

            πού ἔκτισε καί γέμισε τά πάντα,

τόν οὐρανό μέ τά οὐράνια,

τή γῆ μέ τά γήϊνα·

τίς θάλασσες καί τούς ποταμούς καί τίς πηγές

            γέμισε μ’ ὅσα στά νερά ζοῦνε.

Κι’ ὅλα τά ζωογονεῖ μέ τό δικό του πνεῦμα.

Γιά νά δοξάζῃ τό σοφό κτίστη

            ὁλόκληρη ἡ κτίσι,

γιατί αὐτός μόνος εἶναι αἴτιος,

            πού τά πάντα ζοῦν καί μένουν.

Πιό πολύ ἡ λογική δημιουργία

            θά τόν ὑμνῇ γιά πάντα,

ὡς μεγάλο βασιληᾶ,

            ὡς ἀγαθό πατέρα.

Μέ πνεῦμα καί ψυχή,

            γλῶσσα καί σκέψι,

Πατέρα, νά σέ ψάλω

ἄσπιλα, δός μου.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἡ ἱκεσία ἑνός Ἁγίου», β΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1994), σελ. 57 καί 59