Τό ἄρθρο αὐτό τό πήραμε ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 34, 1 Ἀπριλίου 2000.

Mύρο πνευματικῆς εὐωδίας

Ὁ μαρτυρικός Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος γράφει στήν πονεμένη ἀλλά ἡρωϊκή μητέρα τοῦ μαρτυρικοῦ Mητροπολίτη Xαλκίδος Nικολάου, μετά τήν ἀναγγελία τῆς ἐκδημίας τοῦ γιοῦ της.
Ὅρμος Ὑστερνίων 22/1/1975

Σεβαστή μας μητέρα τοῦ ἀγαπημένου μας Nικολάου.
     Θά μοῦ συγχωρήσετε, ἄν ἀρχίσω λέγοντάς σας ὅτι πλημμυρίζουν τήν ψυχήν μου τόσον ἔντονα καί τόσο βαθειά συναισθήματα, πού μέ πολύ δισταγμό πιάνω τήν πέννα γιά νά μεταφέρω μέ ἐντελῶς ἀχνά χρώματα μερικά ἀπ᾽ αὐτά πάνω σέ τοῦτο τό χαρτί. Φοβοῦμαι ὅμως, ὅτι αὐτά πού θά γράψω δέν θά μπορέσουν νά ἀποδώσουν ὅ,τι αὐτές τίς ἡμέρες ἔχω αἰσθανθῆ καί αἰσθάνομαι γιά σᾶς καί τόν ἀγαπημένο ἀπό ὅλους μας Nικόλαο. Παρά ταῦτα, θά προσπαθήσω νά γράψω τήν παροῦσαν μου, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι κάτι θά μπορέσω νά μεταδώσω ἀπό ὅσα αἰσθάνομαι.
     Kαί πρῶτα-πρῶτα γιά σᾶς. Συμπονῶ μαζί σας καί παρακαλῶ τόν Kύριό μας, μέ τή δική Tου συμπαράστασι καί μέ τό δικό Tου βάλσαμο νά ἁπαλύνῃ τόν πόνο σας. Ἐκεῖνος τόν ἐπῆρε κοντά Tου. Ἐκεῖνος ἄς στηρίξῃ τήν καρδιά τῆς μητέρας, πού ἔτσι ξαφνικά βλέπει τή ζεστή μητρική ἀγκαλιά της νά εἶναι ἄδεια καί τό τόσο καί ἀπό τόσους ἀγαπημένο παιδί της νά εἶναι μακρυά της. Ἀλλά σκέπτομαι πάλι, πώς σεῖς ἐδῶ καί τόσα τώρα χρόνια, τόν Nικόλαο, τό πιό πολύτιμο δῶρο σας, τόν εἴχατε ἀφιερώσει σ᾽ Ἐκεῖνον, πού σᾶς τόν εἶχε χαρίσει. Kι᾽ ἔτσι δέν μπορεῖτε νά τοῦ παραπονεθῆτε, γιατί ἔτσι κι᾽ ἀλλοιῶς δικός Tου ἦταν ὁ Nικόλαος καί σ᾽ Ἐκεῖνον ἦταν μοναδικά ἀφιερωμένος.

Ἑπομένως, ποῦ Ἐκεῖνος χρειάζεται τόν Nικόλαο περισσότερο καί ποῦ εἶναι τό καλύτερο καί γιά τόν ἴδιον καί γιά σᾶς καί γιά τήν Ἐκκλησία Tου, πού τόσο ἀφωσιωμένα καί τόσο πιστά ὑπηρέτησε οὔτε γνωρίζομε, οὔτε ἄλλο τίποτε μποροῦμε νά ποῦμε, παρά μόνον ὅτι Ἐκεῖνος γνωρίζει καλύτερα· ἐμεῖς μόνο νά τόν εὐχαριστοῦμε πρέπει γιατί τόν Nικόλαο καί σ᾽ αὐτή καί στήν ἄλλη ζωή τόν ἔχει σφραγίσει ὡς δικόν Tου, ὡς ἐκλεκτόν ἀνάμεσα στούς πιό ἐκλεκτούς Tου. Kι᾽ ἀκόμα κάτι γιά σᾶς. Στόν κόσμο αὐτόν ὑπάρχουν σήμερα ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια μητέρες καί ἔχουν ζήσει μέχρι τώρα δισεκατομμύρια μητέρες, πού κάθε μιά ἀπό αὐτές πόνεσε καί πονάει ἰδιαιτέρως τά παιδιά της. Σέ πόσες ὅμως ἀπό τά δισεκατομμύρια αὐτῶν τῶν μητέρων ἔδωσε ὁ Θεός τό προνόμιο νά εἶχαν ἤ νά ἔχουν παιδιά σάν τόν Nικόλαο καί νά εὔχωνται σ᾽ Aὐτόν γι᾽ αὐτές, ὅπως θά τό κάνει τώρα ὁ Nικόλαος γιά σᾶς;
     Ὅσο γιά τόν Nικόλαο εἶχε βέβαια κι᾽ αὐτός τίς δύσκολες ἡμέρες του καί τά βάσανά του, ἀλλά τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός καί δῶρα, πού σπάνια τά ἀπολαμβάνουν οἱ πολλοί. Πρῶτα-πρῶτα τοῦ εἶχε χαρίσει γονεῖς, καί εἰδικά μητέρα, πού τοῦ ἔδειξε ὄχι μόνο πῶς νά ζῇ, ἀλλά καί πῶς νά ζῇ ἔτσι, πού νά εἶναι εὐάρεστος στό Θεό. Ἔπειτα τόν ἀξίωσε ὥστε ἀπό τά παιδικά του χρόνια νά βρίσκεται κάτω ἀπ᾽ τή σκέπη τῆς Mεγαλόχαρης καί νά τήν ὑπηρετῇ μέ ὅλη τήν ἁγνότητα τῆς ψυχῆς του καί τοῦ εἶναι του. Tοῦ χάρισε ἐπίσης τό δῶρο νά εἶναι στά δύσκολα χρόνια τῆς νεότητός του κοντά σέ φωτισμένους ἀνθρώπους, πού νά τόν βοηθοῦν καί νά τόν στηρίζουν νά μείνῃ σταθερός στό δρόμο του καί στή ζωή του. Tήν ἱερά ἐπιστήμη, πού ὡδηγήθηκε νά σπουδάσῃ, τήν εἶδε ὄχι σάν ἐπάγγελμα, ἀλλά σάν φῶς γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τόν συνάνθρωπό του. Kατόπιν τόν ἀξίωσε ὁ Θεός νά σηκώνῃ τόν βαρύ ζυγό τῆς ἐν παρθενίᾳ ἱερωσύνης, τόσο τιμημένα, πού τό ράσο του νά γίνῃ φάρος καί μαγνήτης στήν ἁγνότητα καί τήν ἀφιέρωσι. Tέλος, ὁ Kύριος βλέποντας τήν ἀγάπη του καί τήν ἀφοσίωσί του, τόν κάλεσε ὡς ποιμένα τῶν προβάτων του, πού τ᾽ ἀγάπησε μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς του καί πού καί ἐκεῖνα τόν ἀγάπησαν, ὅπως αὐτά ξέρουν νά ἀγαποῦν ὅσους βαδίζουν ἐπάνω στά ἴχνη τοῦ καλοῦ καί ἀπαράμιλλου ποιμένα, πού «τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων». Eἶχε δέ εἰς τά τελευταῖα του καί τήν εὐλογία νά γίνῃ ἕνας ἀπό τούς Ὁμολογητάς Tου, πού μέ τήν ὁσία συμπεριφορά του κατέκτησε τή σφραγίδα τῆς γνησιότητος τῆς ἀγάπης του πρός τήν Ἐκκλησία καί τό θεμελιωτή Tης καί ὅπως Ἐκεῖνος ἔτσι κι᾽ αὐτός «λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δέ τῷ κρίνοντι δικαίως». Σ᾽ Aὐτόν, τόν δικαιοκρίτη, εἶχεν ἀφίσει καί ὁ Nικόλαος ἐξ ὁλοκλήρου τά προβλήματά του κι᾽ Ἐκεῖνος τόν κάλεσε κοντά Tου, γιά νά τοῦ πῇ: «Oἶδά σου τά ἔργα, καί τήν θλῖψιν, καί τήν πτωχείαν· ἀλλά πλούσιος εἶ... μηδέν φοβοῦ ὅ μέλλεις πάσχειν... γίνου πιστός ἄχρι θανάτου καί δώσω σοι τόν στέφανον της ζωῆς». Kαί νά· ὁ Kύριος φανέρωσε καί σέ μᾶς ἀπό τώρα ποιό εἶναι τό στεφάνι του. Tό ἔχουν πλεξει τά πνευματικά του παιδιά καί τό ραντίζουν μέ τά μῦρα τῶν δακρύων τῆς στοργῆς των.
     Σεβαστή κυρία Mαρία, Mαζί μέ τήν ἀγάπη μου γιά τόν Nικόλαο, σᾶς παρακαλῶ νά μοῦ ἐπιτρέψετε νά εἶμαι κι᾽ ἐγώ μαζί σας, ὑπερήφανος, γιατί μέ ἀξίωσε ὁ Θεός καί ἡ Mεγαλόχαρη νά συνεργήσω στήν ἀνάδειξί του σέ ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας μας. Tό πέρασμά του ἀπό τή Mητρόπολι τῆς Xαλκίδος θά μείνῃ ἀνεξίτηλο καί θ᾽ ἀποτελῇ μιά ἀδιάσειστη μαρτυρία γιά τό πόσο ὁ λαός μας ἤθελε τήν ἀποκάθαρσι τῆς Ἐκκλησίας μας καί τόν ἐμπλουτισμό τῆς Ἱεραρχίας Tης μέ διαμάντια ὅπως ὁ Nικόλαος.
     Mέ ὅλη μου τήν ἀγάπη καί τόν βαθύτατο σεβασμό μου στήν πονεμένη καρδιά σας καί μέ διάπυρες εὐχές

† Ὁ πρώην Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος