Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ
12 ΕΚΘΡΟΝΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ!
(7)
Οι παλαιοί επίσκοποι αναγνώρισαν τους εκλεγέντες από την
Αριστίνδην Σύνοδο του Ιερωνύμου

Αρχιμ. Ειρηναίου Μπουσδέκη

Μια τελευταία, αλλά πολύ βασική, επισήμανση που αποδεικνύει την κανονικότητα των εκλογών που έγιναν από την Αριστίνδην Σύνοδο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου αναφέρουμε στη συνέχεια. Όλα τα χρόνια της Αρχιεπισκοπείας του Ιερώνυμου ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε κάποια εκλογή. Ακόμα και γι’ αυτούς που, πολύ όψιμα, μετά την παραίτηση του Ιερωνύμου,  επικαλούνται «αντικανονικότητα» στις εκλογές της Αριστίνδην επί Ιερωνύμου πρέπει να τονιστούν τα παρακάτω που ο έχων μικρή μόνο γνώση Κανονικού Δικαίου τα αποδέχεται αυτόματα ως πασιφανή: Η όποια «αντικανονικότητα» τού Ιερώνυμου και των μητροπολιτών πού εκλέχθηκαν μετά, από την υπ’ αυτόν Αριστίνδην Σύνοδο, είχε ήδη ολοκληρωτικά θεραπευτεί, αφού:

α) πλήθος μητροπολιτών της πρεσβυτέρας Ιεραρχίας τούς συνεχάρησαν για την εκλογή τους με την παρουσία τους ή με επιστολές,

β) συμμετείχαν σε Ιεραρχίες (1969, 1972, 1973), αλλά και κάποιοι απ’ αυτούς της πρεσβυτέρας Ιεραρχίας στις 3 Αριστίνδην συνόδους (1969 έως 1972, 1972 έως 4ος-1973 καί 5ος -1973 έως 12ος-1973) μαζί με τούς εκλεγέντες από την Αριστίνδην, χωρίς να θέσουν κανένα θέμα κανονικότητάς τους (π.χ. ο Ιωαννίνων Σεραφείμ συμμετείχε σε όλες -3- τις μετά τον Καταστατικό Χάρτη του Ιερωνύμου Αριστίνδην Συνόδους),

γ) στην πρώτη παραίτηση τού Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου (1969) στην Ιεραρχία, όλη η Ιεραρχία δεν έκανε δεκτή την παραίτηση με τον Ιωαννίνων Σεραφείμ να δηλώνει (ως Πρόεδρος επί τού Τύπου):

«Κατελείφθημεν εξ απίνης, διότι ουδείς των αγίων αδελφών ανέμενε παρομοίαν ενέργειαν. Κατάπληξη αιφνιδιασμός και θλίψις συνείχε δια την απόφασιν αυτήν. Και ομολογώ ότι υπήρξε μια θαυμάσια και πεφωτισμένη στιγμή της Ιεραρχίας, όταν όλα τα μέλη της με έκδηλον συγκίνησιν και με δάκρυα εις τους οφθαλμούς ανεκάλεσαν τον Αρχιεπίσκοπον. Έπρεπε να είσθε εις την αίθουσαν, δια να δήτε την ομόθυμον θέλησιν της Ιεραρχίας. Απητήθη πολύς χρόνος δια να πείσωμεν τον Μακαριώτατον να επανέλθη εις την αίθουσαν. Και όταν επανήλθε τότε εξεφράσαμεν την χαρά μας! Επακολούθησε μια θριαμβευτική ψηφοφορία κατά της παραιτήσεως και υπέρ της ανακλήσεως αυτής. Και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήτο η παμψηφεί πρότασις προς ανάκλησιν».

Επίσης σε παρέμβαση του Ιωαννίνων Σεραφείμ σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων προς τον Αρχιεπίσκοπο είπε:

«Ναι. Η ψήφος έχει την έννοια, ότι δεν θέλομεν να παραιτηθή και τον δεχόμεθα ως Προκαθήμενον. Η επάνοδός του επανηγυρίσθη».

δ) ο πιό βασικός λόγος πού αποδείκνυε την αποδοχή του Ιερώνυμου και των εκλεγέντων από την Αριστίνδην: στις 2-3-1969, Κυριακή της Ορθοδοξίας, το σύνολο των παλαιοτέρων επισκόπων (με εξαίρεση ίσως 3-4) συλλειτούργησαν με τον Ιερώνυμο και τούς εκλεγέντες από την υπ’ αυτόν Αριστίνδην Σύνοδο. Η συμμετοχή των επισκόπων στην θεία ευχαριστία είναι το κατ' εξοχήν δείγμα ενότητας μέσα στην Εκκλησία και είναι η πλέον επίσημη και de facto αναγνώριση της κανονικότητας των συμμετεχόντων.

Εφ' όσον η πρεσβυτέρα Ιεραρχία επικοινώνησε με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και με όλους τούς νεοεκλεγέντες , και μάλιστα επικοινωνία στην Θεία Ευχαριστία, όλα είχαν ήδη θεραπευτεί. Όλοι οι μητροπολίτες του Ιερώνυμου είχαν αναγνωρισθεί ως κανονικοί (ολοκληρωμένη τεκμηρίωση στη μελέτη τού μακαριστού κανονολόγου π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου πού εξαντλεί το θέμα: ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ «Ο ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ...» –ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΕΤΑΙ-ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ, ΤΟΜΟΣ Α΄, Έκδοσις 1981, σελ. 383-393)

ε) Ιδιαίτερη σημασία για την κανονικότητα του Ιερωνύμου ενέχει το γεγονός ότι ο Ιερώνυμος ανεγνωρίσθη ως κανονικός Αρχιεπίσκοπος και πάσης Ελλάδος από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.