Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ
12 ΕΚΘΡΟΝΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ!
(6)
Δήθεν μη κανονικώς κενωθείσες μητροπόλεις όπου
εξελέγησαν κάποιοι από τους 12

(Φωτογραφία: Αττικής Νικόδημος, Λαρίσης Θεολόγος, Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνος)

Αρχιμ. Ειρηναίου Μπουσδέκη

Οι εκλογές του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου ήταν πέρα για πέρα κανονικές. Κανένας από τους 12 μητροπολίτες δεν είχε αντικανονική εκλογή.

Να αναφέρουμε και πάλι εδώ, για διευκόλυνση του αναγνωστη, τις δύο αιτίες πού επικαλούνται οι εγκαλούντες τους 12 για αντικανονική εκλογή. Ισχυρίζονται ως αντικανονικότητα:

α) την εκλογή τους από Αριστίνδην Σύνοδο.

β) την εκλογή τους σε δήθεν μη κανονικώς κενωθείσες μητροπόλεις.

Ήδη απαντήσαμε δι’ ολίγων στα δύο προηγούμενα άρθρα ότι δεν αποτελεί αντικανονικότητα η εκλογή από Αριστίνδην Σύνοδο. Έχουν συμβεί πολλές φορές πλείστες εκλογές επισκόπων από Αριστίνδην Συνόδους. Ποτέ δεν αμφισβητήθηκε η κανονικότητά τους.

Θα απαντήσουμε τώρα και στη δεύτερη αιτίαση:

Δήθεν η εκλογή κάποιων απ’  αυτούς (τους 12) σε μη κανονικώς κενωθείσες μητροπόλεις.

Το υπονοούμενο είναι σαφές. Έδιωξε ο Ιερώνυμος παλαιότερους μητροπολίτες και έβαλε στη θέση τους δικούς του. Μετά λοιπόν το ίδιο έκανε και ο Σεραφείμ. Έβγαλε τους μητροπολίτες του Ιερώνυμου και έβαλε τους δικούς του. Ισοπεδωτική τοποθέτηση που δεν εκφράζει ούτε στο παραμικρό τα πραγματικά γεγονότα.

Να δούμε όμως τις επί μέρους περιπτώσεις σε σχέση με την κανονική κένωση της μητροπόλεώς τους για τις περιπτώσεις των 12 μητροπολιτών:

1) Δύο (2) από αυτούς (Κιλκισίου Χαρίτων και Διδυμοτείχου Κωνσταντίνος) είχαν εκλεγεί το 1965, προ Ιερωνύμου, σε κανονικά κενές θέσεις.

2) Άλλοι δύο (2) μητροπολίτες (Ζακύνθου Απόστολος και Τρίκκης Σεραφείμ) εξελέγησαν σε μητροπόλεις που είχαν περιέλθει σε χηρεία μετά τό θάνατο του μητροπολίτου τους.

3) Τέσσερεις (4) από τούς 12 μητροπολίτες (Δημητριάδος Ηλίας, Λαρίσης Θεολόγος, Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνος και Παραμυθίας Παύλος) έλαβαν μητροπόλεις από τις οποίες είχαν παραιτηθεί οι επίσκοποί τους. Οι παραιτήσεις αυτών των αρχιερέων έγιναν δεκτές από την Σύνοδο και οι μητροπόλεις πλέον ήταν κανονικά κενές.

Το επιχείρημα ότι οι μητροπολίτες (Δημητριάδος Δαμασκηνός, Λαρίσης Ιάκωβος, Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος, Παραμυθίας Παύλος και Ελασσόνος Ιάκωβος) πιέστηκαν από τον Ιερώνυμο, ή ότι τους εξανάγκασε ο Ιερώνυμος σέ παραίτηση είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Υπήρξαν αρκετές επώνυμες καταγγελίες εις βάρος τους. Ο Αρχιεπίσκοπος τους διαμήνυσε ότι θα εξεταστούν με εκκλησιαστικά δικαστήρια. Η αντίδρασή τους ήταν να παραιτηθούν αμέσως. Είναι γνωστόν ότι όταν κάποιος τη στιγμή που εγκαλείται παραιτείται ουσιαστικά και κανονικά αποδέχεται την ενοχή του. Τα περί εξαναγκασμού λοιπόν σε παραίτηση είναι ένα μεγάλο ψεύδος.

Να πούμε δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος: Ο μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος παραιτήθηκε (φοβούμενος ευρεία δημοσίευση σκανδάλων ηθικών και οικονομικών που είχε διαπράξει). Η σύνοδος έκανε δεκτή την παραίτησή του. Και μετά στην κενή πλέον μητρόπολη εξελέγη ο Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνος.

Μητρόπολη Λαρίσης: Και σ’ αυτή τη μητρόπολη ο μητροπολίτης Ιάκωβος Σχίζας παραιτήθηκε φοβούμενος την καθαίρεση, μετά την ευρεία δημοσιοποίηση φωτογραφίας πού τον εξέθετε ηθικά. Η σύνοδος δέχθηκε την παραίτηση. Και στην κενή μητρόπολη Λαρίσης τοποθετήθηκε ο Λαρίσης Θεολόγος.

4) Οι περιπτώσεις των δύο (2) μητροπολιτών Αλεξανδρουπόλεως Κωνσταντίου και Χαλκίδος Νικολάου κατέλαβαν κενές μητροπόλεις λόγω ορίου ηλικίας. Στην μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως ο μητροπολίτης Ιωακείμ κατελείφθη από το όριο ηλικίας και αποχώρησε της ενεργού υπηρεσίας στις 24-1-1967 προ της εκλογής του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Ερχόμενος ο Ιερώνυμος στην Αρχιεπισκοπική καθέδρα βρήκε την μητρόπολη κενή. Στην περίπτωση του Χαλκίδος Νικολάου ο προκάτοχός του Γρηγόριος κατελείφθη από το όριο ηλικίας (30 χρόνια Αρχιερατείας) που όριζε η ΛΣΤ΄ Συντακτική Πράξη. Στην κενή πλέον μητρόπολη εξελέγη και χειροτονήθηκε ο Νικόλαος Σελέντης.

5) Δυο τελευταίες περιπτώσεις είναι η μητρόπολη Θεσσαλονίκης και η μητρόπολη Αττικής. Ας δούμε τις λεπτομέρειες πως κενώθηκαν οι δυο αυτές μητροπόλεις:

Μητρόπολη Θεσσαλονίκης: Μετά από Συνοδικό Εκκλησιαστικό Δικαστήριο που έγινε σε βάρος του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Παπαγεωργίου με βάσει τον Νόμο περί εκκλησιαστικών Δικαστηρίων 214/ 1967, κηρύχθηκε έκπτωτος του θρόνου. Στην κενή μητρόπολη Θεσσαλονίκης εξελέγη και χειροτονήθηκε ο Λεωνίδας.

Μητρόπολη Αττικής: Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι:

-ο μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Ιάκωβος Βαβανάτσος εξελέγη το 1962 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Μετά το Βασιλικό Διάταγμα που τόν τοποθετούσε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και την ενθρόνισή του ήταν πλέον «ο Αθηνών Ιάκωβος». Δεν είχε πλέον καμία σχέση με την μητρόπολη Αττικής και Μεγαρίδος.

-όταν ο Ιάκωβος Βαβανάτσος μέσα σε λίγες μέρες (εξ αιτίας αποκαλύψεων, διά του τύπου, ποικίλων σκανδάλων στο ηθικό επίπεδο) παραιτήθηκε από Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ήταν πλέον «τέως Αθηνών Ιάκωβος» και η μητρόπολη Αττικής και Μεγαρίδος σαφώς κενή.

-τοποθετήθηκε χωρίς εκλογή από την ιεραρχία ως Πρόεδρος (τοποτηρητής) Αττικής. Ποτέ δεν εξελέγη πάλι για την Αττική. Παρέμεινε μέχρι τό 1967 Πρόεδρος Αττικής.

-Δικάσθηκε από συνοδικό δικαστήριο για τα παλαιά σκάνδαλα και καταδικάσθηκε. Άσχετα όμως με την έκβαση του δικαστηρίου η μητρόπολη Αττικής ούτως ή άλλως ήταν κενή.

-Σ’ αυτήν την κενή με βάση τους Κανόνες μητρόπολη εξελέγη ο Αττικής Νικόδημος.

(Στο βιβλίο του Αττικής Νικοδήμου “Ειπέ τη Εκκλησία” υπάρχουν πλήθος επιστολών του Ιακώβου Βαβανάτσου που αγωνίζεται να αποδείξει με επίκληση πλήθους τεκμηρίων ότι την περίοδο εκείνη ήταν «ο πρώην Αθηνών»).

Από όλα τα παραπάνω οδηγούμαστε αβίαστα στο συμπέρασμα: Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αντικανονικότητα, οι μητροπόλεις που κατέλαβαν οι 12 είχαν κενωθεί κανονικά.