Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ,

Μη πυροβολείτε τους θεσμούς

 

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Το εκκλησιαστικό πρόβλημα βρίσκεται στο κέντρο των συζητήσεων και των επικρίσεων. Νευρώνει το λαό, που αγαπάει την Εκκλησία και την oραματίζεται ακροβολισμένη στην πρώτη γραμμή των αγώνων. Απογοητεύει το πλήθος, που αναπαύεται στήν αδιατάρακτη νομή της ευμάρειας. Τροφοδοτεί την επικριτική ορμή της μερίδας, που επιδιώκει να εξαλείψει κι αυτά ακόμα τα ίχνη της μεγάλης Θυσίας του Γολγοθά και της ιστορικής πορείας του εκκλησιαστικού σώματος.

Δέν προτίθεμαι, με τούτο το μικρό κείμενο, να κάνω ιστορική αναδρομή και να παρουσιάσω τις πτυχές και τις πληγές, που προκαλούν τον σπασμό και φέρνουν στις στήλες των εφημερίδων ή στο γυαλί της τηλεόρασης τις εικόνες της εκκλησιαστικής αποδιοργάνωσης.

Ούτε επιδιώκω να μεταθέσω προσωπικές ευθύνες. Ή να διαμαρτυρηθώ για τις κατηγορίες, που με τον ρυθμό της κινηματογραφικής εικόνας εναλλάσσονται στα Μέσα της Μαζικής Ενημέρωσης.

Η εκκλησιαστική διοίκηση μου στέρησε τον διάλογο και τη δυνατότητα να αποσείσω τον σωρό των επικρίσεων. Παρά ταύτα, έχω δηλώσει, ότι είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω το κατηγορητήριο σε ανοιχτή σύναξη. Με την αντιπαράθεση των κατηγόρων μου. Με την παράσταση του νομικού κόσμου της πατρίδας μας. Με την συμμετοχή των εκπροσώπων της δημοσιογραφίας. Με την παρουσία του λαού.

Δεν αποφεύγω την κρίση. Δεν αποστέργω τον έλεγχο. Δεν φοβάμαι το δικαστικό βήμα.

***

Όμως, τούτη τη στιγμή έχω κάτι να πω. Στους συλλειτουργούς μου. Στους ανθρώπους, που θεωρούν χρέος τους να υπηρετούν ή να στηρίζουν την κατεστημένη εξουσία. Στον υπουργό της Δημόσιας τάξης. Στα δημοσιογραφικά συγκροτήματα. Στους προγραμματιστές των ειδήσεων. Στους βιοπαλαιστές δημοσιογράφους.

Φίλοι μου, μή πυροβολείτε τους θεσμούς.

Μπορείτε να διατυπώσετε τη μομφή σας για τα εκκλησιαστικά πρόσωπα. Έχετε όλο το δικαίωμα να καταλογίσετε ευθύνες, σ' αυτούς, που θεωρείτε ένοχους για την οποιαδήποτε εκτροπή. Είσαστε ελεύθεροι να ελέγξετε την πολιτεία των επισκόπων σας. Και τη δική μου και του συνόλου της Ιεραρχίας. Να διερευνήσετε τη δραστηριότητα, που ανάπτυξαν ή την αδράνεια, που συνόδεψε το πέρασμά τους από τους αρχιερατικούς θρόνους. Είσαστε μέλη της Εκκλησίας. Ζωντανά και δυναμικά. Κι η κάθε πληγή της είναι δική σας πληγή. Προσωπική σας οδύνη. Πόνος και κλάμα της δικής σας ψυχής.

Στρέψτε τον πόνο σας και τα βέλη σας σε κείνους, που τους κρίνετε υπεύθυνους. Μη κατευθύνετε, όμως, τα πυροβόλα σας στους θεσμούς. Γιατί αυτοί συγκρατούν το κοινωνικό σώμα. Μας καταξιώνουν σαν προσωπικότητες. Δίνουν νόημα και βηματισμό στον πολιτισμό μας.

***

Χρωστώ μια εξήγηση.

Σαν επίσκοποι, βρεθήκαμε πληγωμένοι. Οι συνεπίσκοποί μας μάς καταδίκασαν, δίχως να μας απαγγείλουν κατηγορία, και δίχως να σεβαστούν τους δικονομικούς Κανόνες της Εκκλησίας και του Έθνους μας.

Υπομείναμε για χρόνια την άδικη καταδίκη. Ίσαμε τη μέρα, που, νόμιμα, προσφύγαμε στην Ανώτατη Δικαιοσύνη της Χώρας μας.

Δεν ζητήσαμε χάρη. Δεν πλησιάσαμε να συνάψουμε γνωριμίες. Δεν επιδιώξαμε να επηρεάσουμε τους δικαστές. Εμπιστευθήκαμε στην αδέκαστη κρίση των υπεύθυνων κριτών της νομιμότητας. Των λειτουργών της Δικαιοσύνης. Των στηλοβατών της Δημοκρατίας.

Ο ελληνικός λαός γνωρίζει ότι η δικαιοσύνη μας δικαίωσε. Ερεύνησε σε πλάτος και βάθος την υπόθεση. Και ακύρωσε τις καταδικαστικές αποφάσεις του συνοδικού σχήματος, που στηριζόταν στις Συντακτικές Πράξεις της Δικτατορίας. Μας έλυσε απ' τα πολυχρόνια δεσμά. Και μας αποκατάστησε στο λειτούργημά μας.

***

Από κει και πέρα άρχισε μια περίεργη εκστρατεία. Εναντίον του προσώπου μας. Και, προ παντός, εναντίον της Δικαιοσύνης και των κατακυρωμένων δημοκρατικών θεσμών.

Δυσαρεστημένοι εκκλησιαστικοί παράγοντες απείλησαν να αφορίσουν ανώτατους δικαστές.

Πληρωμένοι κοντυλοφόροι εκτραχειλίστηκαν σπιλώνοντας εκπροσώπους του Κοινοβουλίου και της πνευματικής ηγεσίας.

Λειτουργοί της Δημοκρατίας προώθησαν διατάγματα, που κατάλυσαν το Σύνταγμα κι άφησαν ακάλυπτους τους υπουργούς και τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Υπουργικά γραφεία ξαπόστειλαν και ξαποστέλλουν τά ΜΑΤ για να προασπίσουν και να στηρίξουν την παρανομία.

Χέρια Ελλήνων αστυνομικών υψώθηκαν για να χτυπήσουν και να αιματοκυλίσουν μάνες και παιδιά του λαού, που πρότειναν τα στήθη τους για να υπερασπιστούν το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία.

Δημοσιογραφικά συγκροτήματα φιλοξένησαν και φιλοξενούν άρθρα, που μειώνουν το κύρος της Δικαιοσύνης και συκοφαντούν ευσυνείδητους λειτουργούς της θέμιδος.

Συνοδοιπόροι της εκκλησιαστικής εξουσίας ζητούν νομοθετήματα, που θα ανατρέψουν τη δομή του πολιτεύματος και θα επαναφέρουν την ατμόσφαιρα και τη μεθοδολογία της δικτατορίας.

Και διερωτάται ο νηφάλιος Έλληνας. Γιατί γίνεται όλη αυτή η εκστρατεία εναντίον των θεσμών και των επισήμων εκπροσώπων τους;

Γιατί η λύση του εκκλησιαστικού γόρδιου δεσμού πρέπει να περάσει απ' τη διαπόμπευση και την ποδοπάτηση των θεσμών;

Και πώς μπορεί να ανεβεί το κύρος της Εκκλησίας αν ο οδοστρωτήρας της ιδιοτέλειας και της εμπάθειας σαρώσει ό,τι αποτελεί τον πυρήνα και την πεμπτουσία του πολιτισμού;

***

Απλά κι αδελφικά διατυπώνω την παράκληση. Μη πυροβολείτε τους θεσμούς.

Αν έχετε απόθεμα πικρίας για το πρόσωπο μου ή για τα πρόσωπα των αγαπητών συνεπισκόπων και συνεξορίστων μου, θέσετέ μας υπό κατηγορία. Δικάστε μας και καταδικάστε μας. Έχετε όλα τα μέσα για να αποδείξετε την ενοχή και για να επιβάλετε κυρώσεις.

Μή πολεμάτε τη Δικαιοσύνη. Μη νομοθετείτε την ανελευθερία. Μη θεσμοθετείτε την αυθαιρεσία και την εμπάθεια.

Χρέος μας έχουμε να χτίζουμε. Και να μην καταλύουμε τα στηλώματα των θε­σμών. Κι ευθύνη όλων μας είναι να κρατάμε τη στάθμη της ευπρέπειας και της συνταγματικής νομιμότητας.