Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 144, 1 Νοεμβρίου 2004

Τά τρία δείγματα

 

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου 

Νωπή ἡ δημοσιογραφική φωτογράφηση καί ἡ ἀποκάλυψη τριῶν δειγμάτων ὀργανωμένου βιασμοῦ καί ἐκμετάλλευσης τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας. Τόν τελευταῖο καιρό, ἐντελῶς περιπτωσιακά, συνοδοιπόρησαν, μέ τούς ἀγέρωχους σημαιοφόρους τῶν λαμπρῶν καί ἀξιοθαύμαστων σύγχρονων ἐπιστημονικῶν καί τεχνολογικῶν ἐπιτευγμάτων καί κάποιοι σεμνοί λιτανευτές τοῦ κριτικοῦ λόγου, τῆς ἀμφισβήτησης καί τοῦ πένθους. Ποιοί εἶναι αὐτοί; Παράγοντες, πού δέν ἐντυπωσιάζονται καί δέν αἰχμαλωτίζονται ἀπό τά φανταχτερά διαφημιστικά σπότς, ἀλλά ἐρευνοῦν καί ἐκθέτουν, μέ ἀκριβοδίκαιη στάθμιση, τή συνθηματολογία τῆς δῆθεν προοδευτικότητας. Κριτικές γραφίδες, πού δέν κουράζονται ψάχνοντας, μήτε ὑποτάσσονται στήν ὀχλοβοή, καταφέρνουν νά ξεσκεπάσουν, ἔστω λίγους ἀπό τούς πολλούς, καμουφλαρισμένους, βιαστές καί ἐκμεταλλευτές τῆς ἐλευθερίας μας καί νά τούς ἀνεβάσουν στό ἐδώλιο τῆς στυπτικῆς δημοσιογραφικῆς προβολῆς.

Τό καλοκαίρι, πού μᾶς πέρασε καί μέσα στίς ἰαχές τοῦ θριάμβου γιά τά ἀθλητικά μας ἐπιτεύγματα, σημειώθηκε ἡ ἀπρόσμενη, τρομακτική ἔκρηξη, πού αἰφνιδίασε καί ἀναστάτωσε ὄχι μόνο τή στενή, ὀλυμπιακή, συγγένεια, ἀλλά ὁλόκληρη τήν ἑλληνική μας οἰκογένεια.

Πίσω ἀπό τούς ἀθλητές φωτογραφήθηκαν τά στυγνά πρόσωπα τῶν ἐκμεταλλευτῶν τῆς ἐφηβικῆς ἀλκῆς καί τῆς φιλότιμης ἅμιλλας, πού διαφημίζουν “πρόσθετη δύναμη”, ἐμπορεύονται τά ἀπαγορευμένα “συμπληρώματα” τροφῆς καί σπρώχνουν στό μαρασμό καί στό θάνατο τίς ἀνυποψίαστες ἤ τίς νοσηρά φιλόδοξες νεανικές ὑπάρξεις. Τό φλάμπουρο τῆς φανταχτερῆς καί ἐπίμονης διαφήμισης, πού κρατοῦν στό χέρι οἱ βιαστές, σηματοδοτεῖ ἐπιτυχία. Ὡστόσο, ἡ χρήση τῶν προϊόντων τους ἐκβράζει στή στέπα τοῦ ἐκφυλισμοῦ τήν ἀνθρώπινη ζωτικότητα καί φέρνει τό ἀτίμητο πρόσωπο στήν πρόωρη ἐκμηδένιση.

Μέσα στό ἴδιο καλοκαίρι, δυό σημειώματα, μέ μικρά γράμματα, σέ καθημερινές ἐφημερίδες, ἔδωσαν ἕνα δεύτερο στίγμα ἐκμετάλλευσης τῆς νεανικῆς ἀκμῆς. Τό ἕνα ἀποκάλυπτε, πώς ἡ βιομηχανία τοῦ σέξ, σέ παγκόσμια κλίμακα, ἔχει μεγαλύτερο τζίρο καί περισσότερα οἰκονομικά θησαυρίσματα ἀπό τή βιομηχανία τῶν βαρέων ὅπλων. Καί τό δεύτερο, ὑπογράμμιζε μέ ὀδύνη, ὅτι οἱ ἀρρώστιες, πού προκαλεῖ ὁ ἐλεύθερος ἔρωτας, ἔχουν τέτοια ἀπρόσμενη ἔξαρση, πού ὁδηγοῦν, σέ ἐτήσια ὑπολογιστική κλίμακα, ἑκατομμύρια νέους ἀνθρώπους στό σκοτεινό θάλαμο τοῦ τάφου. Οἱ βιομηχανίες λειτουργοῦν, σαλπίζουν τή “σεξουαλική ἀπελευθέρωση”, διαφημίζουν τά πακέτα τῆς προσφορᾶς τους καί θηλακώνουν τά ἀμύθητα κέρδη. Καί ἡ νεότητα, ἡ χαρά τοῦ “σήμερα” καί ἡ ἐλπίδα τοῦ “αὔριο” σύρεται, βίαια, στόν ἀφανισμό καί στό θάνατο.

Καί τό τρίτο δεῖγμα. Δημοσιεύτηκε, σάν περιθωριακή εἴδηση, ἡ ποιότητα ἤθους καί ἡ ἐξέλιξη τῶν ἱδρυτῶν καί διαχειριστῶν τῆς μεγάλης καί πολυεθνικῆς βιομηχανίας μόδας, πού εἶναι γνωστή μέ τήν ἐπωνυμία Βερσάτσε. Πρίν ἑπτά χρόνια, ὁ ἱδρυτής τοῦ φημισμένου αὐτοῦ οἴκου μόδας δολοφονήθηκε μέσα σέ συνθῆκες καί περιστατικά, πού δέν τιμοῦν τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα. Καί, ἐντελῶς πρόσφατα, τήν ἀδελφή του, πού εἶναι καί ὁ σημερινός διαχειριστής τοῦ “οἴκου”, τήν ἔκλεισαν σέ κλινική, γιά νά ἀπεξαρτηθεῖ ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῶν ναρκωτικῶν. Αὐτά τά ἄτομα, τά προβληματικά καί στιγματισμένα, εἶναι οἱ σχεδιαστές καί οἱ προβολεῖς τῆς σύγχρονης κοινωνικῆς ἀνάδειξης, μέσα ἀπό τίς λεωφόρους τῆς μόδας. Ἀντλοῦν ἀπό μέσα τους τό διάστροφο καί ὕποπτο σχῆμα καί τό μεταποιοῦν σέ στύλ μόδας καί σέ ἔκφραση ἐκσυγχρονισμένης προσωπικότητας. Καί δέν κάνουν τίποτα ἄλλο, παρά νά πλάθουν ὁμοίους τους.