Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 230, 1 Ἰουνίου 2008

Ὅραμα μέ ἀπόρρητη ταυτότητα

 

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τό ὅραμα τῆς προόδου τό βρίσκουμε διάχυτο στά ταμπλώ τῆς σύγχρονης ἐνημέρωσης. Καί τό εἰσπράττουμε, σάν παλμό διεγερτικό, πού ἀναμοχλεύει τά ἀπύθμενα βάθη τῶν καρδιῶν μας. Ἐκεῖνο, πού δέ βρίσκουμε, μήτε στή σπάταλη φλυαρία τῶν ἐπικοινωνιακῶν συστημάτων μας, μήτε στό προσωπικό, ἀνήσυχο, συνειδησιακό μας ἀρχεῖο, εἶναι ὁ κεντρικός ἐπεξεργαστής τῶν ὑπαρξιακῶν μας ταλαντεύσεων καί ὁ πομπός, πού ἐνεργοποιεῖται, γιά νά μεταφέρει στήν ἐπικαιρότητα, ὡς φιλτραρισμένη πρόταση, ἔντιμους καί σοφά ἐπιλεγμένους σχεδιασμούς. Εἶναι κάποιος φωτισμένος νοῦς ἤ κάποια πανίσχυρη ἀλλά καί παμπόνηρη θέληση, πού -στούς καιρούς μας- ἀνοίγει τά μονοπάτια τῆς προοδευτικῆς μας ἐξέλιξης;

Ὑπάρχουν, ἄραγε, πίσω ἀπό τά σχήματα καί τίς διαφημίσεις, κάποιες καθαρές, κρυστάλλινες συνειδήσεις, πού ἐμπνέονται καί, στή συνέχεια, ἐμπνέουν τίς “προοδευτικές” ἀλλαγές; Ἤ, μήπως, πίσω ἀπό τά σχεδιάσματα τῶν “προοδευτικῶν” ἀλλαγῶν δουλεύει ἡ σκοπιμότητα, ἡ ἀπάτη καί ὁ μηχανισμός τῆς ἐκμετάλλευσης; Εἶναι κάποιοι ἐργάτες τῆς ἀληθινῆς ἀνθρωπιᾶς, τῆς ἀκριβοζυγισμένης δικαιοσύνης, τῆς πηγαίας, ἀπονήρευτης ἀγάπης, πού μεταφέρουν τόν παλμό τῆς καρδιᾶς τους στό κοινωνικό σύνολο, καί ἐμπλουτίζουν -ἀληθινά καί ὄχι ἀγοραία- τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξή μας μέ φωτεινότερα ὁράματα καί -ἀθόρυβα, ἀλλά πειστικά- μᾶς χειραγωγοῦν στό ἀνηφορικό μονοπάτι τῆς ἀλάθητης προόδου; Ἤ, ὅλα τά ὀργανογράμματα, πού ἐπαγγέλλονται ἀναβάθμιση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ἀποτελοῦν ἐπένδυση γοητευτική καί ἀπατηλή, καί χρησιμοποιοῦνται σάν δόλωμα, γιά τήν ἄγρευση καί τήν καθυπόταξη τῆς πλατειᾶς μάζας;

Τά ἐρωτήματα, πού ἐπικεντρώνονται στήν ἀξία τῆς ὕπαρξής μας, στό νοηματισμό τῆς ἐπίγειας διαδρομῆς μας καί τῆς ἐκδημίας μας ἀπό τό γήπεδο τῆς βιοπάλης εἶναι πυκνά καί ἀπεριόριστα. Μᾶς κυκλώνουν καί μᾶς ταλανίζουν μέρα καί νύχτα. Καί οἱ ἀπαντήσεις, πού μᾶς προσφέρονται ἀπό τούς σύγχρονους διαχειριστές τῆς καθημερινότητας καί ὁδηγούς τῆς πολιτιστικῆς ἅμαξας, μέ τή ροή τοῦ χρόνου αὐτοπροδίδονται, ἀφερέγγυες. Ἄλλοτε ἀποδεικνύονται πενιχρές, ἀνίκανες νά γεμίσουν τό κενό τῆς ψυχῆς μας. Ἄλλοτε ἐλέγχονται, ὡς πλαστές ἀφίσες σκοτεινῆς προπαγάνδας, παγίδες τῶν ὀνείρων μας καί τῶν πνευματικῶν καί  ὑλικῶν ἀναγκῶν μας. Καί ἄλλοτε λειτουργοῦν ὡς πολύχρωμες παντιέρες στά πεδία τῆς κάθε μορφῆς μάχης, γιά τήν ἐξασφάλιση πολιτικῆς καί οἰκονομικῆς ἐπικράτησης. 

Ποιός, σημερινός, ὑπεροχικός διαχειριστής τῆς παγκόσμιας ἐμπειρίας, σκέφτεται, ἀδέσμευτος ἀπό κρυφούς σχεδιασμούς καί σκοπιμότητες; Ποιός, περπατώντας ἀγαπητικά στό πλευρό μας, ἐπεξεργάζεται, σέ πλάτος καί βάθος, τούς ἐναγώνιους προβληματισμούς μας; Ποιός ἐντοπίζει τίς προσωπικές ταλαντεύσεις μας καί τίς ἀστοχίες μας, πού μᾶς μπλοκάρουν καί μᾶς ἐκβράζουν στό κενό τῆς ἀμηχανίας καί στήν πνιγηρή καταχνιά τῆς κατάθλιψης; Ποιός διαμορφώνει προγραμματισμούς ἀνάνηψης καί πνευματικῆς ἀναβάθμισης; Ποιός ἐγκεντρίζει τή μονότονη, ἱστορική περιπλάνησή μας μέ πνεῦμα σοφίας καί δύναμης, μέ χάρη ψυχῆς καί μέ σθένος ἀδούλωτο, ὥστε ὁ κάθε βηματισμός μας νά ἀποτελεῖ ἀμάχητη προσωπική μας πρόοδο καί θησαύρισμα ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας;

Στήν τρέχουσα διαλεκτική μας ἔχουμε καθιερώσει εἰδικό ὅρο, πού τόν χρησιμοποιοῦμε, ὅταν στό τραπέζι τῶν συζητήσεών μας καί τῶν προγραμματισμῶν μας πέφτει τό πρόβλημα τῆς προώθησης τῶν ἐπιστημονικῶν ἐρευνῶν μας καί τῆς τελειοποίησης τῶν τεχνικῶν κατασκευῶν μας. Μιλᾶμε γιά τίς δεξαμενές τῆς σκέψης, γιά τά “think tank”, πού ἀνανεώνουν ἀκατάπαυστα τό ἐρευνητικό προσωπικό καί διαμορφώνουν τήν ἑπόμενη βάρδια στό ἐργαστήρι τῆς γνώσης μας καί τῶν ἐφαρμογῶν μας. Δέν ἔχουμε, ὅμως, κανένα δείκτη καί καμμιά ἠλεγμένη ἔνδειξη βάρδιας, πού νά μᾶς ἐνημερώνει ποιός εἶναι ὁ παράγοντας, ἤ οἱ παράγοντες, οἱ χαρισματικοί καί ἐξουσιοδοτημένοι νά μᾶς χειραγωγήσουν στόν ὑπαρξιακό ἀνήφορο τῆς προόδου. Ποιός εἶναι ἐκεῖνος, πού μέ ἀλάθητη κρίση καί κίνηση, θά μᾶς συμβουλέψει καί θά μᾶς παρακινήσει νά πετάξουμε τό χτεσινό ὅραμά μας καί τό χτεσινό μόχθο μας, ὡς ξεπερασμένα καί ἄχρηστα καί στή θέση τους νά φυτέψουμε τά σπέρματα μιᾶς φωτεινότερης καί  πλουσιότερης ἄνοιξης;

Ξέρουμε ποιοί μοχθοῦν καί ἐμπλουτίζουν τήν ἐπιστημονική γνώση μας. Ξέρουμε ποιοί τελειοποιοῦν τίς πολύπλοκες μηχανές μας. Ξέρουμε ποιοί πάτησαν πρῶτοι τό πόδι τους στό φεγγάρι καί ποιοί ἑτοιμάζονται νά ἁπλώσουν τήν ἐξερεύνησή τους σέ μακρινότερες καί γοητευτικότερες ἀστρικές μονάδες.  Ξέρουμε ποιοί στρατεύονται στήν κατάκτηση τῆς οἰκουμένης καί στό σφετερισμό τοῦ τίτλου τῆς “ὑπερδύναμης” ἤ τοῦ “πλανητάρχη”. Δέν ξέρουμε, ὅμως, ποιός μετράει, μέ ἀγάπη καί πόνο, τό καρδιοχτύπι μας καί ποιός φωτίζει, δίχως πονηρό ὑπολογισμό, τόν ἐπίγειο ὁρίζοντα τῆς ζωῆς μας καί τήν -μετά ταῦτα- πραγματικότητα.           

Καθώς ἀφήνω νά ἐκπέσουν ἀπό μέσα μου τά καυτά ἐρωτήματα, διακρίνω νά ὀρθώνονται μπροστά μου δυό ἐνδεχόμενα. Τό πρῶτο: Οἱ παράγοντες, πού σπρώχνουν τό ἅρμα τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς προσωπικῆς, ὑπαρξιακῆς ἀναβάθμισης, νά παραμένουν -διακριτικά- μυστικοί. Κρυμμένοι στή θεληματική ἤ στή σκόπιμη ἀφάνεια. Καί τό δεύτερο: Τά κέντρα, τά ἀναγνωρισμένα ἐπίσημα, ὡς κλιμάκια ἀνακύκλωσης τῆς πολιτικῆς ὑπεροχικῆς ἐπικυριαρχίας καί τῆς οἰκονομικῆς καταδυνάστευσης, νά ἐπιβάλλουν, ἄλλοτε φανερά καί ἄλλοτε παρασκηνιακά, τά δικά τους δυναστικά προγράμματα, στοχεύοντας, πάντοτε, στήν ἐξυπηρέτηση τῶν δικῶν τους ὁραμάτων, ἀνεξάρτητα ἄν οἱ καταστάσεις, πού διαμορφώνουν, πνίγουν τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη καί ἀκυρώνουν τήν πρόοδο.

Ἄν τά ἐνδεχόμενα αὐτά δέν εἶναι ἁπλές ὑποψίες, ἀλλά προγράμματα, πού τά φορτωνόμαστε καί τά σηκώνουμε σάν ἐπάχθεια βάρη, τότε ἡ προοδευτική συναλλαγματική, πού μᾶς προσφέρεται, δέν εἶναι τίποτα ἄλλο, παρά ὄπιο, πού ναρκώνει τίς συνειδήσεις μας καί ἀνακόπτει τίς ἐξεγέρσεις μας. Αὐτό εἶναι τό “ὄπιο τοῦ λαοῦ”, πού μαντρώνει τίς ἐλεύθερες προσωπικότητες, στά πολιτικά καί οἰκονομικά συμφέροντα τῶν δυναστῶν τῆς σύγχρονης ἀνθρωπότητας.