Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 

Στοχασμοί και προβληματισμοί 

Σχέδιο διχασμού

 

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Η Ελλάδα μας έχει καταντήσει ένα σπίτι με ανοιχτές πόρτες και ξηλωμένα παράθυρα. Δεν είναι σε θέσι να ελέγξει τους ληστές. Δεν διαθέτει τον ηρωισμό ν’ αντιμετωπίσει εκείνους, που την αποχρωματίζουν και την αλλοτριώνουν.

Τούτη τη στιγμή η καρδιά της Ορθοδοξίας ξαναβρίσκει τον χτύπο της στην περιοχή των Βαλκανίων. Ο θησαυρός, που φυλάχτηκε μέσα στις θύελλες και τις καταιγίδες των ιδεολογικών αναμετρήσεων των δυο τελευταίων αιώνων, δίνει το στίγμα του. Λειτουργεί σαν πηγή ζωής. Σαν δύναμι, που νοηματίζει την ανθρώπινη πορεία κι ανοίγει τους ορίζοντες της συνάντησης και της συνένωσης στο κοινό Τραπέζι της Ευχαριστίας του Θεού και της ενσωμάτωσης στην οικογένεια της Εκκλησίας.

Ωστόσο, την ίδια στιγμή, που οι ελπίδες μας φωτίζονται κι οι προοπτικές αποκατάστασης της ολοκληρίας της Ορθόδοξης κοινότητας των Βαλκανίων κολπώνουν τα όνειρά μας και τους σχεδιασμούς μας, η εισβολή της προπαγάνδας, η διαφήμισι των ιδεολογιών και των θρησκειών εισαγωγής και η απατηλή καλλιέργεια της ασυδοσίας μεταβάλλουν τον ελληνικό χώρο σε αγορά ευτελών προϊόντων, υποβιβάζουν τους Έλληνες σε θύματα των καιροσκόπων και θρυμματίζουν την πνευματική ενότητά τους.

*  *  *

Μια στρατευμένη και μεθοδευμένη προσπάθεια πνευματικού αποχρωματισμού του λαού μας ήταν η σπορά του υλισμού και της αθεΐας, που απ’ τις αρχές του αιώνα μας πήρε τις διαστάσεις ανοικτού, εξοντωτικού πολέμου. Οι θεωρητικοί του υλισμού κι οι ταμπουρωμένοι στο άρμα του μαρξισμού αγωνίστηκαν με πείσμα και με οργανωμένη "διαφώτισι". Προσπάθησαν να εξαλείψουν απ’ την ελληνική ψυχή την πίστι και την αφοσίωσι στην Ορθόδοξη Εκκλησία και να σβήσουν τα πλούσια και δυναμικά βιώματα, που διαμόρφωναν το Ορθόδοξο ήθος.

Έστησαν τους τηλεβόες και φώναξαν, πως όλα αυτά είναι ξεπερασμένα. Πως η επιστήμη έχει προωθήσει τη γνώση κι έχει ανυψώσει τον άνθρωπο στο βάθρο της θεότητας. Ζωγράφισαν με έντονα χρώματα τα καινούρια σχήματα. Φόρτισαν με τους φτιαχτούς ιριδισμούς της προπαγάνδας και ειδωλοποίησαν τα δικά τους αναστήματα. Και προσπάθησαν να σημάνουν συναγερμό προσχώρησης στη θρησκεία της σάρκας, της ευμάρειας ή της κολεκτίβας.

Δεκαετίες κράτησε ο πόλεμος αυτός. Άλλοτε με την επιστράτευσι του προφορικού ή του γραπτού λόγου. Κι άλλοτε με την προβολή ή και τη χρήσι των πιο εξελιγμένων όπλων μαζικής καταστροφής. Οι θεωρητικοί του υλισμού μοίραζαν ανθοδέσμες πολύχρωμων ελπίδων. Κι οι στρατιώτες των αθεϊστικών συστημάτων ναρκοθετούσαν την πίστι προκαλώντας τρόμο.

Γενιές ολόκληρες έζησαν μέσα στην ατμόσφαιρα αυτού του πολέμου. Κι η ευρύτερη ελληνική οικογένεια έχει καταχωρήσει στον πίνακα των απωλειών της πολλά θύματα. Πατέρες μας κι αδέλφια μας πλανήθηκαν. Πίστεψαν τους κράχτες της αθεΐας. Και προσχώρησαν στην πτέρυγα, που εκπροσωπεί το "μηδέν", το "κενό", την παθιασμένη αντιπαλότητα.

Ίσαμε, που έφτασε η δεκαετία του ’80 και το σύστημα της αθεΐας γκρεμίστηκε από μόνο του. Δίχως κανένας να υποσκάψει, τα θέμελά του. Σαθρό, καθώς ήταν, σωριάστηκε σε ερείπιο. Θάβοντας μέσα στα χαλάσματά του και τα όνειρα και τις ελπίδες, που είχε μοιράσει αφειδώλευτα η αθεϊστική προπαγάνδα

*  *  *

Όταν σταμάτησαν να ηχούν οι κλαγγές της αθεΐας, η ελληνική μας πατρίδα ένοιωσε να την κυκλώνει ένας άλλος πειρασμός.

Απ’ όλα τα σημεία της ευλογημένης γης μας άρχισαν να μπαίνουν οι προπαγάνδες των διαφόρων θρησκευτικών κατασκευών. Υποπροϊόντα της Δύσης, νόθα συστήματα της Ανατολής, εμπειρίες ιστορικές ενός άσχετου με την Ορθοδοξία κόσμου ή και πλάσματα εμπορικού ωφελιμισμού, πέρασαν τα ελληνικά σύνορα κι άρχισαν να διαφημίζονται σαν τα καινούρια ανοίγματα της μεταχριστιανικής εποχής.

Κανένας δεν ζήτησε απ’ όλους αυτούς ταυτότητα. Δεν ερεύνησε από πού έρχονται και τί εκπροσωπούν. Και κανένας δεν σκέφτηκε να ανακόψει την πορεία τους στο ελληνικό έδαφος και στην ελληνική ψυχή. Εισόρμησαν, άρχισαν να διαφημίζουν τις πραμάτειες τους, τράβηξαν νέους στις ομάδες τους, δημιούργησαν ρήγματα στην ελληνική οικογένεια και στην Ορθόδοξη κοινωνία και κανένας δεν σκέφτηκε, πως η δράση τους αυτή κομματιάζει το ιερό Σώμα της Ορθοδοξίας και ανακατατάσσει τους Έλληνες σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Κι όχι μονάχα δεν προβληματίστηκαν οι υπεύθυνοι, αλλά καταχώρησαν την εισβολή στο τιμητικό δελτάριο του εκσυγχρονισμού του ελληνικού βίου.

Είπαν, πως ο σεβασμός της ελευθερίας του ατόμου και της ελευθερίας της συνείδησης επιβάλλουν το άνοιγμα των θυρών και των παραθύρων της ελληνικής πατρίδας και την παραχώρησι άνεσης σ’ όλους εκείνους, που επιθυμούν να ρίξουν στην ανοιχτή, σύγχρονη ιδεολογική υπεραγορά το δικό τους εμπόρευμα.

Ιδιαίτερα ύστερα απ την ένταξί μας στην Κοινή αγορά και στην Ευρωπαϊκή Ένωσι η χώρα μας κατάντησε πέρασμα των εμπόρων της δίψας των ανθρώπων για αλήθεια και για ανεύρεσι του νοήματος της ύπαρξης.

Στο όνομα της ελευθερίας όλοι τους στήνονται και κραυγάζουν. Δολώνουν ψυχές και αγρεύουν θύματα. Δημιουργούν θύλακες και μεθοδεύουν την καλλιέργεια και την ανάπτυξι ευρύτερων ομάδων.

Όλα αυτά με την ανοχή της νομοθεσίας. Με την ένοχη σιωπή της κρατικής και της πνευματικής ηγεσίας. Και με την πίεσι των ξένων παραγόντων, που υποτίθεται πως είναι φίλοι μας και συνεταίροι μας.

Οι φύλακες δεν φυλάγουν τον αιματόβρεχτο Ορθόδοξο περίβολο. Οι νομοθέτες δεν οριοθετούν την ελευθερία και τον εξανδραποδισμό. Οι διάδοχοι των Αποστόλων δεν κηρύττουν συναγερμό.

Κι οι ξενόφερτοι εμπρηστές του σπιτιού μας κι οι δυναμιτιστές της πνευματικής μας ενότητας δουλεύουν ανενόχλητοι.

*  *  *

Ποιό θα είναι το "αύριο;"

Υπογραμμίζουμε δυο στοιχεία της σύγχρονης ιστορικής πραγματικότητας.

Το πρώτο είναι η μεθόδευσι κατακερματισμού των αδύνατων λαών της Ευρώπης. Επίσημα διακηρύσσεται η πρόθεσι να ενοποιηθεί η γηραιά ήπειρος. Να αποτελέσει μια οικογένεια. Να μοιραστεί τα αγαθά και να κοινωνήσει στις πολιτιστικές παραδόσεις. Πίσω, όμως, απ' το παραπέτασμα των διακηρύξεων και των προγραμμάτων οικονομικής συνεργασίας, στα κρυφά και σκοτεινά κέντρα λήψης και προώθησης αποφάσεων, ξεχωρίζουν οι ισχυροί και κατακομματιάζουν τους ανίσχυρους.

Το δράμα της Γιουγκοσλαυίας είναι τυπικό παράδειγμα ανελέητης εκμετάλλευσης. Εκείνοι, που φωνάζουν, πως ενδιαφέρονται γιά τη δημιουργία και τη στερέωσι της Ευρωπαϊκής ενότητας, χωρίζουν σε μικρά μπακλαβαδάκια και μοιράζονται τα αποκόμματα , έτσι που να μπορούν να μεγαλώσουν τις περιοχές της δικής τους επιρροής.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η έντονη αντίδρασι παραγόντων της δυτικής Ευρώπης στο ενδεχόμενο της δημιουργίας του Ορθοδόξου τόξου στο Βαλκανικό υπογάστριο της Ευρώπης. Πριν ακόμα αναπτυχτεί η Ορθόδοξη επικοινωνία, πριν η Ορθόδοξη συνείδησι ξεπεράσει τα σύνδρομα του παρελθόντος και τις προκαταλήψεις, που σφήνωσε μέσα της η αθεϊστική προπαγάνδα, οι εκμεταλλευτές των διχασμών ξεσηκώθηκαν. Εκφράζουν με δημοσιεύματα τους φόβους των. Ναρκοθετούν τις ιστορικές εξελίξεις. Σπέρνουν καινά δαιμόνια. Προωθούν τις ιδεολογικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις. Ελευθερώνουν τους ασκούς του Αιόλου. Σπρώχνουν σε καινούριους διχασμούς και στη δημιουργία μικρών, αντιπάλων ομάδων.

Όταν κανείς λάβει υπ’ όψι του τα δυο αυτά στοιχεία, τότε ανακαλύπτει πως η σπορά των θρησκευτικών προπαγανδών δεν είναι καθόλου αθώα και ανεπίληπτη. Δεν είναι έκφρασι κι αντανάκλασι του φιλελευθέρου ευρωπαϊκού πνεύματος. Δεν μετουσιώνει τον σεβασμό προς την ανθρώπινη προσωπικότητα και την ατομική ελευθερία της. Αλλά αποτελεί προπαγανδιστικό προκάλυμμα πονηρών προθέσεων και μεθόδευσι πνευματικού και οικονομικού εξανδραποδισμού.

* * *

Η Ελλάδα μας τούτη την ώρα είναι ένα εκτεταμένο πεδίο μάχης. Τα σύνορά της ανοιχτά. Οι πύργοι της αφύλακτοι. Οι σάλπιγγες φέρνουν μηνύματα από μακρινούς κόσμους. Οι προπαγάνδες υπόσχονται ευημερία και ψυχική ανάπαυσι. Η μόνη υποχρέωση που επιβάλουν, είναι η άρνησι της Ορθοδοξίας μας, της μεγάλης κληρονομιάς, που έφτασε στην εποχή μας σαν πλούτος εμπειρίας και γεύσι της αλήθειας Ιησού Χριστού.

Όσοι Ελληνες έχουν επίγνωση αγωνίζονται να φυλάξουν τον θησαυρό. Και να κρατήσουν την πνευματική ενότητα σαν δύναμι προσωπικής ζωής και σαν κοινωνία, που απομακρύνει το ενδεχόμενο του κομματιάσματος και της εκμετάλλευσης από τα ξένα συμφέροντα

Οι υπόλοιποι, δίχως να το αντιλαμβάνονται πέφτουν στην ενέδρα. Δέχονται την προπαγάνδα. Κόβονται σαν κλαδιά, απ’ την κεντρική άμπελο. Απομονώνονται. Διαφοροποιούνται. Και προσφέρονται σαν όργανα του πνευματικού διχασμού.

Αν όλοι μας, με μια καρδιά δεν υπερασπιστούμε την Ορθοδοξία μας, την πηγή της ενότητάς μας, την κεντρική ένδειξι της ταυτότητάς μας, ίσως να βρεθούμε πολύ σύντομα οπλισμένοι σε αντίπαλα μετερίζια.