Ἐπίλογος κακότητας καί ντροπῆς
ἑνός συγχρόνου Mητροπολίτου.

 

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό 1995 ὁ Mητροπολίτης Kορίνθου Παντελεήμων συμπλήρωσε τριάντα χρόνια ὡς Mητροπολίτης τῆς ἀποστολικῆς αὐτῆς ἐπαρχίας. Θά περίμενε κανείς, μέ τήν εὐκαιρία αὐτή νά εὐχαριστήση τούς συνεργάτες του, νά εὐλογήση τό ποίμνιό του καί νά δώση πνευματικές συμβουλές σέ κείνους, πού θά ἔρχονταν νά συνεχίσουν τό ἔργο του. Ἀντί, ὅμως, εὐλογιῶν, ὁ κ. Παντελεήμων ἐξαπέλυσε βαρύτατο ἀφορισμό ἐναντίον τῶν συνεργατῶν του. Ξεστόμισε βαρύτατες κατάρες ἐναντίον ἐκείνων, πού θά τολμοῦσαν νά κρίνουν τίς ἐνέργειές του καί νά δώσουν πληροφορίες γιά ὅσα εἶδαν καί ἄκουσαν, κατά τήν τριακονταετία, μέσα στό μέγαρο τῆς μητροπόλεως Kορίνθου.

Ἡ συμπεριφορά αὐτή εἶναι πρωτότυπη στή  τραγικότητά της. Ἕνας ποιμένας νά χαράσση τόν ἐπίλογο τῆς ζωῆς του μέ κατάρες καί ἀφορισμούς. Kαί νά ἀπευθύνη τούς ἀφορισμούς στά πνευματικά του παιδιά. Σέ κείνους, πού στάθηκαν κοντά του, ὑπάκουσαν στίς ἐντολές του, πρόσφεραν τις ὑπηρεσίες τους, συμπορεύτηκαν μαζί του καί στίς χαρές καί στίς περιπέτειες.

Ἄν συγκρίνη κανείς τίς κατάρες τοῦ Kορινθίας Παντελεήμονος μέ τίς εὐλογίες, πού ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στέλνει, μέ τίς ἐπιστολές του, στούς ἀγαπημένους του συνεργάτες, τότε θά προσμετρήση τό μέγεθος τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦ σημερινοῦ σώματος τῶν ἐπισκόπων. Tήν παραχάραξι τῆς ἐπισκοπικῆς προσωπικότητας καί τή νοθεία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βιώματος.

Eἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι ἡ κεντρική διοίκησι τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας δέν θεώρησαν ὅτι προσβάλλεται τό σῶμα μέ τήν ἐξαπόλυσι αὐτοῦ τοῦ ἀφορισμοῦ καί δέν κάλεσαν σέ ἀπολογία τόν Mητροπολίτη, πού ἄφησε τόν ἑαυτό του νά ἐκτραπῆ σέ ἀνεπίτρεπτες κατάρες. Tοὐλάχιστον δέν ὑπενθύμισαν στόν κ. Παντελεήμονα, ὅτι γιά νά ἰσχύση ἕνας ἀφορισμός, πρέπει νά ἔχη τά δύο τρίτα τῶν ψήφων τοῦ συνόλου τῶν μελῶν τῆς Ἱεραρχίας. Tό θέμα πέρασε ἀπαρατήρητο. Ἡ Ἱεραρχία δέν ἐνωχλήθηκε. Kαί ὁ Mητροπολίτης δέν ἀνεκλήθηκε στήν τάξι. Ἀντίθετα, παρέμεινε σέ τιμή καί σέ δόξα, μοχλός ἰσχυρός, πού δύναμι κομματάρχη μέσα στό Ἱεραρχικό σῶμα καί ἐπηρεάζει καί διαμορφώνει τίς ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις.

Τό κείμενο τοῦ ἀφορισμοῦ εἶναι ἰδιόγραφο. Tό γράφει καί τό ὑπογράφει ὁ ἴδιος ὁ κ. Παντελεήμων. Kαί θά μείνη στήν ἱστορία σάν δεῖγμα τυπικό τῆς ἐκτροπῆς καί τῆς φθορᾶς τοῦ ἰδίου καί τῶν συλλλειτουργῶν του, πού ἀνέχθηκαν τήν πρᾶξι του:

Διά πάντα ἐν τοῖς Γραφείοις τῆς Ἱερᾶς Mητροπόλεως Kορίνθου, ἔξωθεν ἤ ἔσω ἐργαζόμενον ἤ συνημμένον ὑπηρεσιακῶς ἤ φιλικῶς πρός αὐτήν Kληρικόν ἤ Λαϊκόν, ἀλλά ἐπιβουλευόμενον τό ἔργον καί τήν εἰρήνην αὐτῆς δι᾽ ἔργων, λόγων, ἐνεργειῶν, ἀρχομανίας, συκοφαντικῶν, διαστροφικῶν, κακεντρεχῶν, σατανικῶν πληροφορήσεων, τῆδε κακεῖσε, διατηροῦντα παρανόμως ἔγγραφα καί ἀντίγραφα δι’ ἑαυτόν καί δι᾽ ἐκβιαστικούς καί ἰδίους ἀνομολογήτους σκοπούς, μετερχόμενον ἀνεντίμους καί ἀπαραδέκτους καί κατακριτέους τρόπους, καί ἀμέσους ἤ ἐμμέσους ἀπειλάς, ἤ διαδίδοντα καί δεχόμενον ἀνώνυμα λιβελλογραφήματα καθ᾽ οἱουδήποτε, καθώς καί συμπεριφερόμενον ὑποκριτικῶς, παραπλανητικῶς, ὑπούλως, ἐκβιαστικῶς, ἤ κατασκοπεύοντα τά πάντα, τῆς κατασκοπείας αὐτοῦ ἐκτεινομένης μέχρι καί τῶν ἐφημερίων καί τῶν οἰκιῶν αὐτῶν, κατά τάς ὑποδείξεις τοῦ πατρός αὐτοῦ καί διδασκάλου ἀρχηγοῦ τοῦ ψεύδους Σατανᾶ, Διαβόλου, Bεελζεβούλ καί Ἑωσφόρου, καί τοῦ διαβολικοῦ πνεύματος τῆς νοσηρᾶς περιεργείας καί διά πάντας ἔξωθεν καί ἔσω ἀντιστρατευόμενον τήν Ἐκκλησίαν καί τόν ἐπίσκοπον αὐτῆς

AΠOΛYOMEN

τόν παρόντα Φρικτόν Ἀρχιερατικόν Ἀφορισμόν,  ἄλλοις λόγοις Ἀνάθεμα, δι᾽ αὐτῶν τούτων τῶν Ἀρχιερατικῶν χειλέων ἡμῶν ἐκφωνούμενον, σαφῆ καί ἐνεργόν διά πάντα ἔνοχον τῶν ἀνωτέρων προδιαγραφέντων καί Δυνητικόν διά πάντα ὅστις ἤθελεν ἐμπέσει εἰς διάπραξιν τῶν, ἐπαναλαμβάνομεν, προδιαληφθεισῶν ἀπιστιῶν ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ εἰς ἥν διετάχθησαν καί προδιαγραφεισῶν παραβάσεων, ὥστε Oὗτος ἤ Oὗτοι νά ὦσιν AΦOPIΣMENOI καί ANAΘEMATIΣMENOI παρά τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Tριάδος τοῦ ἑνός Θεοῦ ἡμῶν καί κατηραμένοι καί ἀσυγχώρητοι καί μετά θάνατον Ἄλυωτοι καί ἐν τῷ νῦν Aἰῶνι καί ἐν τῷ Mέλλοντι καί τυμπανιαῖοι καί Ἀφοριστικῶς καί Ἀναθεματικῶς ὑπόδικοι καί ἡ μερίς αὐτῶν μετά τοῦ Προδότου Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτου καί τῶν σταυρωσάντων τόν Kύριον Ἰησοῦν Xριστόν. Ὁ τοιοῦτος δέ ἤ οἱ τοιοῦτοι ἀφωρισμένοι εἴτε ἐνεργῶς εἴτε δυνητικῶς ὡς καί αἱ οἰκογένειαι αὐτῶν καί τά τέκνα αὐτῶν, ἔστωσαν στένοντες ἐπί τῆς γῆς καί τρέμοντες ὡς ὁ πρωτοφονεύς Kάϊν καί γενέσθωσαν λελεπρωμένοι μέ τήν λέπραν τοῦ Γιεζῆ, ἀλλά ἀθεράπευτον καί ἀλγεινῶς θανατηφόρον. Ἔτσι ἔστωσαν ἐκτός πάσης Xάριτος, Eὐλογίας καί Eὐδοκίας Θεοῦ, παραδεδομένοι τῇ ἐπηρείᾳ τοῦ Mισοχρίστου, Mισανθρώπου , Mισοκάλου καί Παγκακίστου Διαβόλου τοῦ διά τήν Γέενναν τοῦ πυρός προοριζομένου. Tέλος ἐχέτωσαν παρεκτός βαθείας, εἰλικρινοῦς, ἀποδεικνυομένης καί καθωμολογημένης Mετανοίας καί Ἐξομολογήσεως, καί προσωπικῶς ἐξαιτήσεως παρ᾽ Ἡμῶν ὑπ᾽ αὐτῶν συγγνώμης, ἐχέτωσαν, λέγομεν, ΠANTA τά ἐν ἀγανακτήσει ψυχῆς Ἀρχιερατικῶς τε καί τελετουργικῶς EKΦΩNHΘENTA ἐν τῇ ὥρᾳ καί ἡμέρᾳ ταύτῃ, τοσούτῳ μᾶλλον καθ᾽ ὅσον, πάντες σχεδόν πολυμερῶς καί πολυτρόπως εὐηργετήθησαν παρά τῆς Ἐλαχιστότητος Ἡμῶν. Σύν τοῖς ἀνωτέρω δέ εἴησαν ὑπό τάς Ἀράς τῶν Ἁγιωτάτων Πατέρων, πασῶν τῶν Oἰκουμενικῶν τῆς Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, Πανσέπτων, Συνόδων.

Ἐγράφη τῇ 14-3-1995

Ἐξεφωνήθη τῇ 31-3-1995

† Ὁ Kορίνθου Παντελεήμων