Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 89, 16-7-2002

Πρόταση ζωῆς, ἤ πρόταση χλιδῆς;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἀδιευκρίνιστη μέσα μου ἡ ἀπορία. Αὐτό, πού παρακολουθοῦμε νά διαφημίζεται καί νά ἐμφανίζεται σάν σύγχρονη, προηγμένη πρόταση ζωῆς, εἶναι πραγματική εἰσφορά στήν πρόοδο; Γνήσια ἀνταπόκριση στήν ἐναγώνια ἀναζήτηση ὅλων μας, γιά βελτίωση τῆ ποιότητας τοῦ πολιτισμοῦ μας καί ἐμπλουτισμό τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας μέ ἐξευγενισμένα ὁράματα καί μέ ἀδιαμφισβήτητο ἦθος; ῎Η ἀποτελεῖ, ἁπλῶς, μιά πρόσθετη πρόταση χλιδῆς; ῾Υποταγή στίς ἀπαιτήσεις τῶν οἰκονομικῶν ὑπερκολοσσῶν καί συντονισμό στή διαλεκτική τῆς ὑπερκατανάλωσης; Εἶναι βηματισμός, ἀποφασιστικός καί ἀποδοτικός πρός τήν ἀνθοφορία τοῦ πνεύματος καί πρός τήν καρποφορία τῶν χαρισμάτων καί τῶν δυνατοτήτων, πού χάρισε ὁ Δημιουργός στόν ἄνθρωπο; ῎Η εἶναι συνταγή γιά καλλιέργεια τῆς ἀκόρεστης γεύσης καί ἐξωραϊσμένη προπαγάνδα, γιά ὑπέρμετρη κατασπατάληση τῶν ἀγαθῶν, πού ἐξαντλεῖ τό βαλάντιο τοῦ φτωχοῦ καί ὑπερφορτώνει τά ταμεῖα τῆς δυναστικῆς, οἰκονομικά, ὀλιγαρχίας;

Ἀποτελεῖ κοινό τόπο ἡ μονομέρεια καί ἡ ἀνεπάρκεια τῆς συνθηματολογίας. ῞Ολοι ὅσοι ἐμφανίζονται στή δημοσιά τῆς πληροφόρησης καί τῆς διαφήμισης, ἐπικεντρώνουν τίς ἐπαγγελίες τους στή βελτίωση τῶν οἰκονομικῶν συνθηκῶν καί στήν ἐξασφάλιση τοῦ δικαιώματος τῆς μετοχῆς στό παιχνίδι τῆς ἀέναης κατανάλωσης. Στό τρίπτυχο τῆς ἀγορᾶς, τῆς δοκιμῆς καί τῆς ἀχρήστευσης. ῾Η ὑπόσχεση εἶναι, πώς θά φτάσει στιγμή, πού, ὅλοι οἱ ἑταῖροι τῆς πολιτιστικῆς λέσχης, θά χαίρονται ὄχι τά ἴδια τά ὑλικά ἀγαθά, μέσα στή διαδικασία τῆς ἰσόρροπης χρήσης, ἀλλά τήν τεχνική τῆς ἀπόκτησης καί τῆς ἀπόρριψης.

Τό παράξενο εἶναι, πώς αὐτή ἡ διαδικασία, πού μεθοδεύεται καί διασφημίζεται ἀπό τά κέντρα ἀποφάσεων τῆς ἄψυχης καί ἀπάνθρωπης οἰκονομικῆς μηχανῆς, λανσάρεται μέ τή λεζάντα τῆς πολιτιστικῆς ἀνάπλασης καί ἀναβάθμισης. ῞Οταν καταναλώνουμε, γινόμαστε περισσότερο πολιτισμένοι!! ᾿Εξευγενισμένες προσωπικότητες!! ᾿Ανεβάζουμε τό δείκτη νοημοσύνης μας καί δημιουργικότητας καί πλάθουμε ἀθάνατα ἔργα ἔμπνευσης καί λεπτουργίας.

Ὡστόσο, παράλληλα μέ τήν ψευδαίσθηση τῆς βελτίωσης τῆς ζωῆς μέσα στόν πυρετό τῆς κατανάλωσης, βαραίνει τήν ψυχή μας καί ἡ ἀνία τοῦ κορεσμοῦ. ῞Ενα αἴσθημα κόρου, ὑπερφόρτωσης καί τοῦ στομαχιοῦ μας καί τῆς ὅρασης καί τῆς ἀκοῆς, μᾶς κάνουν νά ἀποστρέφουμε τό βλέμμα πρός τή διαφήμιση καί νά διπλωνόμαστε στόν προβληματισμό καί στήν κόπωση. Αὐτό εἶναι τό νόημα τῆς ζωῆς; ᾿Εκεῖ ἐξαντλεῖται ἡ εὐτυχία; ῾Η χλιδή εἶναι ὁ ἔσχατος στόχος; ῾Η πληρότητα καί ἡ καταξίωση; Δέν ὑπάρχει ἄλλο ὅραμα, πού νά γεμίζει τήν ψυχή καί νά ἐξασφαλίζει τήν ἱκανοποίηση τοῦ μέσα κόσμου; Δέν ὑπάρχει ἡ μεθυστική εὐτυχία τῆς κοινωνίας μέ τόν οὐρανό καί τό καταστάλαγμα τῆς χαρᾶς, πού ἀφήνει ἡ οἰκοδομή τῆς ἀνθρώπινης ἐπικοινωνίας στό κλίμα τοῦ σεβασμοῦ τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ καί τῆς θυσιαστικῆς καλλιέργειας τῆς ἀγάπης;

Ὅσο περιορίζουμε τό πεδίο ὁρατότητας καί ἔρευνας, ὅσο ἐγκλωβίζουμε τήν ψυχή καί τίς ἀνησυχίες της στό “φάγωμεν καί πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν” (Α΄ Κορινθ. ιε΄ 32), δέν ἀναβαθμίζουμε τή ζωή καί δέν καταξιώνουμε τήν προσωπικότητά μας. ῾Απλά, βελτιώνουμε τίς “βοσκηματώδεις” συνθῆκες καί, τελικά, ἀποχαυνώνουμε τόν ἑαυτό μας.