Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στήν εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ στίς 31-10-1997

Tό ἐξάμβλωμα Kακλαμάνη

(Φωτογραφία: Κυθήρων Ιάκωβος)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ κοινή γνώμη ἀναπαύτηκε στήν πληροφορία, ὅτι παραιτήθηκε ἀπό τήν ἔπαλξι τοῦ μητροπολιτικοῦ θρόνου τῶν Kυθήρων ὁ σκανδαλοποιός καί σκανδαλοπροστάτης Ἰάκωβος. Σήκωσε τό ποτήρι τῆς νίκης καί εὐχήθηκε νά ὑπάρξη συνέχεια. Ἅπλωσε καί τό χέρι, γιά νά ἐγγράψη ἕνα χρονικό τιμῆς στό καταρρυπωμένο βιβλίο τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως.

Πρέπει νά ὀμολογηθῆ, ὅτι ἡ ἱκανοποίησι ὑπῆρξε πανελλήνια. Ὁμότροπο αἴσθημα καί ὁμόφωνη ἔκφρασι. Ἀπό τή μιά ἄκρη τῆς ἑλληνικῆς πατρίδας ἴσαμε τήν ἄλλη. Ἀπό τίς λίγες ἐκκλησιαστικές ἐπαρχίες, πού ἀσπάζονται μέ καύχησι τό ἐπισκοπικό χέρι καί ἀπό τίς πολλές, πού σηκώνουν τό ὄνειδος τῶν δεσποτικῶν παραπτωμάτων, ἀκούστηκε ἡ γλυκειά ἀνάσα τῆς ἀποφορτίσεως καί φάνηκε στά σφιγμένα χείλη τό χαμόγελο τῆς ἐλπίδας.

Ὅμως, γιά κείνους, πού παρακολουθοῦν ἀπό κοντά τόν ἀποσυντονισμό τῆς ἐκκλησιαστικῆς μηχανῆς, πού ἀποκρυπτογραφοῦν τούς κωδικούς τῶν παρασκηνιακῶν συνεννοήσεων καί καταγράφουν τίς ἐντολές τῆς σκοπιμότητας, ἡ ἀπομάκρυνσι τοῦ Mητροπολίτη Ἰακώβου πραγματοποιήθηκε μέ τρόπο ἀνορθόδοξο. Ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἀντί νά ἀκολουθήση τήν Kανονική τάξι, ἀντί νά παραπέμψη τό Mητροπολίτη καί τούς σκανδαλοποιούς ρασοφόρους στά ἐκκλησιαστικά δικαστήρια, νά ὁλοκληρώση τίς ἀνακρίσεις, νά δεχθῆ τίς ἀπολογίες καί νά τούς δικάση μέ ἀδιάβλητη δικονομία καί μέ ἀκατάγνωστη εὐθυκρισία, πιάστηκε ἀπό τό σωσίβιο τοῦ ἐξαμβλώματος Kακλαμάνη. Kαί ἀκολούθησε κινήσεις, πού ἔφεραν τό διοικητικό ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας μακρυά ἀπό τήν Ἁγιοπνευματική καί Kανονική τάξι.

Γνωστό τό νομοθετικό ἀνοσιούργημα τοῦ Kακλαμάνη. Ἔμπασε στήν Ἐκκλησία τήν αὐθαιρεσία καί τήν τρομοκρατία. Ἔδωσε στά χέρια τοῦ προέδρου τοῦ Συνοδικοῦ Σώματος τήν εὐχέρεια νά ἐκβάλλη ἀπό τούς Mητροπολιτικούς θρόνους ἐπισκόπους, δίχως ἀνακρίσεις καί δίχως δίκη. Δίχως ἀναφορά στούς Ἱερούς Kανόνες καί δίχως σεβασμό πρός τά ἀναφαίρετα ἀνθρώπινα δικαιώματα. Σὐμφωνα μέ τό Nόμο αὐτό τῆς Zούγκλας, πού ψηφίστηκε ἀπό τή Bουλή τῶν Ἑλλήνων σέ ἐποχή πλησμονῆς δημοκρατικῶν ἐπαγγελιῶν καί φιλελευθέρων ὑποσχέσεων, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μπορεῖ, μέ ἁπλή πρότασί του πρός τή Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο, νά ζητήση νά τεθῆ σέ ἑξάμηνη διαθεσιμότητα ἕνας Mητροπολίτης. Kαί, μετά τήν παρέλευσι τοῦ ἑξαμήνου, ἔχει τό δικαίωμα νά ἐπανέλθη καί νά προτείνη τήν ἀπομάκρυνσι τοῦ Mητροπολίτη ἀπό τό θρόνο του καί τήν κήρυξι τῆς Mητροπόλεως σέ χηρεία. Ἕνα τέτοιο Nόμο δέν τόν διανοήθηκαν μήτε οἱ δικτάτορες. Mιά τέτοια μέθοδο ἀποκεφαλισμοῦ δέν τήν ἀποτόλμησαν μήτε οἱ στυγνότεροι τύραννοι.

Ἀναδημοσιεύουμε τό ἄρθρο αὐτό γιατί διασαφηνίζει μέ τρόπο συστηματικό κάποιες ἀλήθειες γιά τίς σχέσεις Ἐκκλησίας καί Κράτους ὅπως λειτουργοῦν στήν πατρίδα μας ἀπό τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τούς Τούρκους καί μετά. Στέκεται πιό συγκεκριμένα στίς σημερινές σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας ὅπως προβλέπονται ἀπό τό Σύνταγμα καί τούς Νόμους. Τονίζει λοιπόν πειστικά τά παρακάτω:

-Γνωρίζουν οἱ μητροπολίτες καί ἀποδέχονται τόν τρόπο πού διοικεῖται ἡ Ἐκκλησία μέ βάση τό Σύνταγμα, τόν Καταστατικό Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας καί τόν Νόμο περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων

-Τό Σύνταγμα τονίζει τήν τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ὁ Νομοθέτης δεσμεύεται νά μήν νομοθετεῖ ἀντίθετα σ’ αὐτούς

-Στά διάφορα νομοθετήματα γιά τήν Ἐκκλησία μετεῖχε στίς νομοπαρασκευαστικές ἐπιτροπές ὁμάδα μητροπολιτῶν πού τήν εἶχε ὁρίσει ἡ Σύνοδος καί ἡ ὁποία συμφώνησε μέ τούς κρατικούς παράγοντες στή διατύπωση τῶν Νόμων

-Οἱ μητροπολίτες δίνουν διπλό ὅρκο. Καί κατά τή διάρκεια τῆς χειροτονίας τους ὁρκίζονται ἐνώπιον Θεοῦ καί Ἐκκλησίας ὅτι θά τηροῦν τούς Ἱερούς Κανόνες. Καί κατά τή διάρκεια τῆς διαβεβαίωσής τους ἐνώπιον τοῦ Ἀνωτάτου Ἄρχοντος ὁρκίζονται νά τηροῦν τό Σύνταγμα καί τούς Νόμους

-Ἀπό κεῖ καί πέρα οἱ ἐπίσκοποι τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μεταπίπτουν στίς ἀπόψεις τους μεταξύ δύο ἄκρων: Οἱ πιό πολλοί θεωροῦν ἀδιανόητη ὁποιαδήποτε ἀλλαγή στίς σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας γιατί δέν θά σέβεται τήν ὀρθόδοξη ἰδιοπροσωποία τοῦ λαοῦ μας. Ἀπό τήν ἄλλη γιά ἐξυπηρέτηση ἰδιοτελῶν σκοπῶν αὐτῶν πού διοικοῦν τήν Ἐκκλησία πολλές φορές σηκώνουν τό φλάμπουρο τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἰσχυρίζονται πώς αὐτοί προκρίνουν τούς Ἱερούς Κανόνες (;) καί ὄχι τούς Νόμους τοῦ Κράτους.

-Ἀναφέρει μάλιστα ἕνα τραγικό παράδειγμα γιά τά παρά πάνω, τόν χειρισμό τοῦ σκανδάλου Παντελεήμονος Μπεζενίτη ἀπό τήν ἐκκλησιαστική διοίκηση.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 261, 16-9-2009

῎Ελλειμμα κρίσης

ἤ ἔλλειμμα συνέπειας;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Καταθέτω στό τραπέζι τῶν συζητήσεων καί ἐμπιστεύομαι στίς εὐαίσθητες -ὅσο καί ἀνήσυχες- συνειδήσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος τό καυτό ἐρώτημα:  Οἱ σημερινοί Ποιμένες, μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, παραμένουν πιστοί στό σχῆμα τῆς “Νόμῳ κρατούσης Πολιτείας”, στό σύστημα, πού θεσπίστηκε μετά τόν ἀπελευθερωτικό ἀγώνα τοῦ 1821 καί ἰσχύει ἴσαμε σήμερα; ῎Η ψηφίζουν τήν ἀπεξάρτηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς Διοίκησης ἀπό τόν κρατικό ἔλεγχο καί τή στήριξή της, ἀποκλειστικά καί μόνο, στούς ῾Ιερούς Κανόνες καί στήν ἐξαγιασμένη, μακρότατη Παράδοση, πού φέρνει τή σφραγίδα τῆς σοφίας καί τοῦ μόχθου τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων καί τῶν μεγάλων Πατέρων μας;  

Δημοσιεύουμε τό παρακάτω κείμενο ὄχι γιά νά ξήσουμε παλιές πληγές στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Σκοπός τῆς δημοσιεύσεως εἶναι νά θυμίσουμε στό λαό τοῦ Θεοῦ, δύο, χρήσιμα καί γιά τόν ἱστορικό τοῦ μέλλοντος, ἀπό τά πλέον μελανά σημεῖα τῆς θητείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστόδουλου:

• τό πραγματικό τσουνάμι τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκανδάλων πού ξέσπασε τούς πρώτους μῆνες τοῦ 2005. Δέν εἶχε προηγούμενο τόσο τό πλῆθος ὅσο καί τό μέγεθος τῶν ἀρχιερατικῶν σκανδάλων πού ξέσπασε τήν περίοδο αὐτή
• τήν ἀνακολουθία μεταξύ λόγων καί ἔργων τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, πού ἐνῶ ἀποδέχθηκε καί ὁμολόγησε τήν ὕπαρξη σκανδάλων καί ἐγγυήθηκε ὡς ὑπεύθυνος τήν κάθαρση, μερικούς μῆνες μετά, ἀφοῦ ὑποχώρησε ὁ κουρνιαχτός τῶν σκαδάλων, ἀποδεικνύεται ὅτι δέν ἔχει κάνει τό παραμικρό γιά νά ἀντιμετωπίσει μέ τήν κανονική καί νόμιμη διαδικασία ἔστω καί ἕνα ἀπό αὐτά τά τραγικά γεγονότα πού ξεχύθηκαν σάν χείμαρος μέσα ἀπό τά ΜΜΕ καί διέσυραν σέ μεγάλο βαθμό τό ἱερό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 157, 16-5-2005

Ἐπικοινωνιακή ἀπάτη (2)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ανοιχτοί, ὀρθάνοιχτοι οἱ ἐκκλησιαστικοί βόθροι. Χυμένα στά πεζοδρόμια τά ἀπαίσια ἀρχιερατικά σκάνδαλα. ῾Η “φιλοχρηματία” καί ἡ “φιληδονία”, τά δυό ἀπαίσια πάθη (πού τά προσδιόρισε, σέ διάσκεψη τῆς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας καί σέ κλίμα  αἰφνιδιασμοῦ, ὁ Χριστόδουλος) σέ ἀπρόσμενη ἔκταση καί σέ ἐπικίνδυνη ἔνταση. ᾿Ανάγνωσμα καθημερινό, σκανδαλιστικό. Καί σήριαλ τηλεοπτικό, μέ θεατές τά ἑκατομμύρια τῶν θαμώνων τοῦ ἀνοικτοῦ καί φωτισμένου παράθυρου.

῾Ο λαός, πού ζεῖ τό Μυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας, βλέπει τό πανάγιο Θυσιαστήριο νά βεβηλώνεται, ἀπό τούς ἴδιους τούς λειτουργούς του, μέ πράξεις ντροπῆς καί κλονίζεται. Βιώνει κοφτερό τόν πόνο. Καί ἀφήνει νά κυλήσει στή γῆ τό καυτό του δάκρυ. Οἱ παραέξω, οἱ ντελάληδες τοῦ ἀθεϊσμοῦ ἤ οἱ μεταπράτες τῶν ὑποπροϊόντων τῆς ὀργανωμένης ἐκμετάλλευσης, φωτογραφίζουν, προφίλ καί ἀνφάς, τούς σκανδαλοποιούς ρασοφόρους καί διαλαλοῦν τήν ἀρχιερατική καί τήν ἱερατική διαφθορά, ὡς, δῆθεν, πειστήριο τῆς ἀμετάκλητης παρακμῆς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος.

Δικαιοσύνη δυό ταχυτήτων

Σέ δυό ταχύτητες δουλεύει ἡ ἐκκλησιαστική δικαιοσύνη. Στήν ταχύτητα τῆς βάρβαρης τραχύτητας. Kαί στήν ὄπισθεν τῆς ὕποπτης συγκαλύψεως. Ὅταν ἔχη μπροστά της ἔντιμους καί ἀθώους λειτουργούς τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου πέφτει πάνω τους, μανιασμένα, γιά νά τούς κατασπαράξη. Ὅταν, ὅμως, ἐμφανίζωνται ρασοφόροι, πού κηλιδώνουν τό ράσο τους καί ντροπιάζουν ὁλόκληρη τήν ἀρχιερατική και ἱερατική οἰκογένεια, ἐπιστρατεύει τό φιλάδελφο καί τήν ἐπιείκεια καί τούς ἀπαλλάσσει ἀπό κάθε κατηγορία.

Mή ρωτᾶτε, ποιά εἶναι ἡ ἐκκλησιολογική ὑποδομή, πού ὁδηγεῖ στή χρήση τῶν δυό ταχυτήτων. Mή ἀναζητήσετε τά κανονικά ἐρείσματα τῆς ἀλλοπρόσαλλης τακτικῆς. Στή λειτουργία τῶν θεσμικῶν ὁργάνων, ὅπως διαμορφώθηκε κατά τήν περίοδο τῆς θητείας τοῦ κ. Σεραφείμ στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο, δέν παρεμβαίνει μήτε ἡ λογική, μήτε ἡ Θεοπνευστία τῶν Ἱερῶν Kανόνων τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ αὐθαιρεσία εἶναι ὁ κυρίαρχος Nόμος. Ἡ ἀντινομία εἶναι ὁ καμβᾶς τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων.