† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 279, 16-6-2010
Ποιός τελικά εἶναι ὁ ἀδικούμενος;
Ἐλευθερίου Οἰκονομάκου
Οἰ ἀναγνῶστες μας γνωρίζουν τό πρόβλημα, πού προέκυψε ἀπό τίς ἐκθρονίσεις 12 ἱεραρχῶν τό 1974, καί πού ταλανίζει μέχρι σήμερα τήν Ἐκκλησία μας. Σημειώνουμε ὅτι, τόν τελευταίο καιρό, ἀκούγονται ὅλο καί πιό συχνά φράσεις συμπαθείας πρός τά θύματα ἀπό πολλά στόματα, ἀκόμα καί ἀξιωματούχων τῆς Ἐκκλησίας. Πανθομολογεῖται πιά ὅτι ἡ ἀναίτια, ἄνευ δίκης, πραξικοπηματική καταδίκη τῶν 12 σέ ἔκπτωση ἦταν πράξη ἄδικη. Καί ὅτι ἡ ἐπιβολή τοῦ ἐπιτιμίου ἀκοινωνησίας τό 1993 σέ τρεῖς ἐξ αὐτῶν, τότε ἐπιζόντες, δέν εἶχε κανονικό ἤ νομικό ἔρεισμα· ἦταν τό πρόσχημα γιά νά μήν ἐπανέλθουν στίς θέσεις τους μετά τή δικαίωσή τους ἀπό τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας. Ἀκόμα πιό ἄδικη χαρακτηρίζεται ἡ διαιώνιση αὐτῆς τῆς ἀνωμαλίας μέχρι καί σήμερα.
Ὡς τόσο, παρά τίς ξεκάθαρες θέσεις κάποιων, ὅπου καί ὅταν ὑπάρχουν, διακρίνουμε γενικά σ’ αὐτές τίς ἐκφράσεις συμπάθειας πλεόνασμα στρουθοκαμηλισμοῦ ἐκ μέρους κάποιων «εὐσεβῶν» καί, τό χειρότερο, ὑποκρισίας τῶν ταγῶν. Ἡ τάση εἶναι νά θεωρεῖται τό πρόβλημα ὡς μιά συνήθης σ’ αὐτόν τόν κόσμο ὑπόθεση ἀδικίας σέ βάρος κάποιων προσώπων, τήν ὁποία, λένε, «πρέπει νά ὑπομείνουν μέ καρτερία καί ἐλπίδα στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ»! Ὄχι ὡς κρίση μέσα στήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία. Ὄχι ὡς ἐκκλησιολογικό πρόβλημα. Τό ἐρώτημα, πού ἐκ συστήματος παρακάμπτεται, εἶναι: ποιός, σέ τελευταία ἀνάλυση, εἶναι ὁ κατ᾿ ἐξοχήν ἀδικούμενος σ’ ὅλη αὐτήν τήν ὑπόθεση; Τέσσαρες εἶναι οἱ ἄξονες, πού, κατά τήν ἄποψή μας, προσδιορίζουν τήν κρίση ὡς βαθύτατη ἐκκλησιολογική ἐκτροπή.
Πρῶτον, οἱ ἀδικηθέντες ἦταν ποιμενάρχες καί ἡ ἀδικία πρός αὐτούς συνίστατο στήν ἀνακοπή τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου, πού τούς εἶχε ἀνατεθεῖ.
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων