Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 117, 16-9-2003

Ἐκκλησία

καί Εὐρωπαϊκός Πολιτισμός

Τοῦ Ἐλευθερίου Χ. Οἰκονομάκου

Ὁ ἀναβρασμός, πού προκλήθηκε σέ ἐκκλησιαστικούς κύκλους ἀπό τή μή ἀναφορά τοῦ χριστιανικοῦ παρελθόντος τῆς Εὐρώπης στό σχεδιαζόμενο εὐρωπαϊκό Σύνταγμα, δημιουργεῖ σέ πολλούς πιστούς ἔντονο προβληματισμό. Ποιοί πρέπει νά εἶναι οἱ στόχοι τῶν Χριστιανῶν τῆς Εὐρώπης καί τῶν ἡγεσιῶν τους κατά τήν παροῦσα φάση τῆς πορείας πρός τήν εὐρωπαϊκή ὁλοκλήρωση; Εἶναι ἀρκετό νά λάβει συνταγματική καθιέρωση ὁ Χριστιανισμός ὡς ἡ κυρίαρχη εὐρωπαϊκή θρησκεία, λόγῳ τῆς γνωστῆς πολιτισμικῆς σφραγίδας του στή ἱστορία τῆς Εὐρώπης, ὅπως ὁ Μωαμεθανισμός στούς ῎Αραβες, ὁ ᾿Ινδουϊσμός στούς ᾿Ινδούς, κ.ο.κ, ἤ τό ζητούμενο εἶναι νά διακηρύξουν οἱ Εὐρωπαῖοι στόν κόσμο τόν Χριστιανισμό ὡς βίωμα; Βεβαίως, ἄν τούς δεχθοῦμε ὑπόδειγμα Χριστιανῶν, τό ἐρώτημα περιττεύει. Μήπως, ὅμως, ὅλη ἡ ἀντιδικία ἔγκειται μόνο στό ἄν, ἀπό σεβασμό πρός τό παρελθόν, θά χαρακτηρισθεῖ ὁ Χριστιανισμός διατηρητέο εὐρωπαϊκό πολιτιστικό μνημεῖο, ἤ ὄχι;

῾Υπῆρξε, λοιπόν, ἡ Εὐρώπη ποτέ χριστιανική; Μπορεῖ νά σταθεῖ ὁ ἰσχυρισμός ὅτι ὁ εὐρωπαϊκός πολιτισμός ἀκτινοβολεῖ διαχρονικά τό φῶς τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο; ῞Οτι οἱ Εὐρωπαῖοι κινήθηκαν στήν παγκόσμια σκηνή καί πολιτεύτηκαν ὡς ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ; Φοβόμαστε ὅτι οἱ ἀπαντήσεις στά ἐρωτήματα αὐτά δέν εἶναι καί τόσο κολακευτικές γιά τό “χριστιανικό” πολιτισμό τῆς Εὐρώπης. Οἱ ἄθεοι χρησιμοποιοῦν ἀκριβῶς σκοτεινές σελίδες ἀπό τήν εὐρωπαϊκή ἱστορία, γιά νά διαβάλουν τό Χριστό καί τήν ᾿Εκκλησία Του ὅτι ἔβλαψαν τάχα, παρά ὠφέλησαν τούς λαούς. Καί δέν κάνουν λάθος στήν κριτική τους στάση ἀπέναντι στήν εὐρωπαϊκή ἱστορία. Θά ἦταν ἄστοχο νά προσπαθήσει κανείς νά τούς ἀντικρούσει προβάλλοντας τά μεγαλουργήματα τῆς Εὐρώπης, πού φέρουν σφαγίδα χριστιανική. ῞Οταν πρόκειται γιά ἰδεολογικές ἀποτιμήσεις καί συγκρούσεις πολιτισμῶν δέν ἔχει νόημα νά ἀναζητήσει κανείς μέτρο συγκρίσεως. ῞Ολα γίνονται σχετικά. Δέν μπορεῖς νά ἀρνηθεῖς ὅτι πολιτιστικά ἐπιτεύγματα ἔχουν νά ἐπιδείξουν καί ἄλλοι λαοί, μή χριστιανικοί, καί στήν ἀρχαιότητα καί στή σύγχρονη ἐποχή. Αὐτό, πού δέν μποροῦν νά δοῦν ἤ δέν θέλουν, κακόπιστα, νά ἀποδεχθοῦν οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ εἶναι, ὅτι ἄλλο Χριστιανισμός καί ᾿Εκκλησία Χριστοῦ καί ἄλλο Εὐρώπη μέ τήν ἱστορία καί τόν πολιτισμό της.

Ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῆς Συγγνώμης

Ανθοδέσμη εις τον τάφον του μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Ιερωνύμου Α' καταθέτει ο αρθρογράφος του μηνιαίου Ορθοδόξου Χριστιανικού Περιοδικού "ΛΥΔΙΑ" (τεύχος 194, έτος 1989).
Με δύο χαρακτηριστικά περιστατικά, αναφέρεται "...εἰς τό ἀνεξίκακον καί τήν συγχωρητικότητα τοῦ ἀνδρός".

Για να διαβάσετε τη νεκρολογία, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Ὁ δικαιωμένος ἀδικαίωτος

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ὁ σεπτός Mητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος παραμένει ἀδικαίωτος μέσα στήν αὐλή τῆς ἀρχιερατικῆς ἀνωμαλίας. Kαί τιμᾶται δικαιωμένος καί στεφανωμένος ἀπό τό πλήρωμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί ἀπό τήν ἀδέκαστη ἱστορία. Mέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐτήσιας ἐπιμνημόσυνης προσευχῆς ὁ λαός συνεγείρεται. Πορεύεται μέ διάθεσι προσκυνηματική στό ἁγιασμένο μνῆμα του. Γιά νά καταθέση τό δάκρυ τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐγνωμοσύνης. Kαί γιά νά ἀντλήση χαρίσματα πνευματικῶν καί σωματικῶν ἰαμάτων. Kαί, τήν ἴδια στιγμή, οἱ συνιερουργοί του Mητροπολῖτες, ἀνταγωνίζονται σέ σκληρότητα καί πράξεις αἰσχύνης. Kαλοῦν στό ἐδώλιο τοῦ κατηγορούμενου τούς συλλειτουργούς τους, πού ἀσπάστηκαν τό ἱερό σκῆνος τοῦ μακαριστοῦ ἱερομάρτυρα Θεολόγου, πρίν παραδοθῆ στη μητέρα γῆ καί σχημάτισαν ἱερό χορό, γιά νά ψάλουν τούς νεκρώσιμους ὕμνους καί νά συνοδέψουν μέ τίς προσευχές τους τό νεκρό ἀδελφό ἴσαμε τήν Πύλη τοῦ Παραδείσου.

Ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας Ἰησοῦ Xριστοῦ Θεολόγος, ὁ σιωπηλός ἅγιος καί μάρτυρας τοῦ αἰώνα μας, ἔγινε σημεῖο ἀντιλεγόμενο. Δέ συμβιβάστηκε μέ τή διαφθορά. Δέν ἔσκυψε νά προσκυνήση τήν αὐθαιρεσία. Δέν ἅπλωσε τά δάχτυλα νά προσυπογράψη τίς πράξεις τῆς βίας καί τῆς ντροπῆς. Στάθηκε ὄρθιος. Tό ἀσθενικό του κορμί δέ λύγισε κάτω ἀπό τό βάρος τῶν διωγμῶν. Ἡ εὐαίσθητη ψυχή του δέν ἀλλοτριώθηκε μέσα στόν τυφώνα τοῦ μίσους.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 208, 1 Ἰουλίου 2007

Γιατί;...

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Γνωστή ἡ ἀποστασιοποίησή μου ἀπό τό πλέγμα τῶν διδαχῶν καί ἀπό τό μηχανισμό προπαγάνδας τοῦ ἀθεϊστικοῦ μπλόκ. Βρίσκω ἀσπόνδυλη τή διαλεκτική τους. Καί ὁριστικά φθαρμένη τή “δῆθεν” ἐπιστημονική τους ἐπένδυση. Ὡστόσο, σέβομαι τό πρόσωπο τοῦ ἄθεου, συνοδοιπόρου μου στό μονοπάτι τῆς σύγχρονης, πολλαπλῆς ἀντιπαλότητας. Καί ὅταν μιλάω μαζί του ἤ ὅταν κοσκινίζω τά ἀθεϊστικά του μηνύματα, δέν ἐπιτρέπω στόν ἑαυτό μου τήν ὑπέρβαση τῆς ἀξιοπρέπειας καί τήν ἀκύρωση τῆς πεποίθησης, ὅτι μιλάω στήν ὕπαρξη, πού προικίστηκε ἀπό τό Δημιουργό μέ τό ἀτίμητο δῶρο τοῦ “λόγου” καί μέ τήν ἀδιαπραγμάτευτη ὑπευθυνότητα τῆς “ἐλευθερίας”.

Ἐκλογή Λαρίσης Θεολόγου
ὑπό τήν πνοή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ἀποσπάσματα ἀπό τό προσωπικόν Ἡμερολόγιον τοῦ μακαριστοῦ Mητροπολίτου Tρίκκης καί Σταγῶν Διονυσίου

Γράφει διά τήν ἐκλογήν καί τήν χειροτονίαν τοῦ Mητροπολίτου Λαρίσης Θεολόγου:

31-5-68 Aἰσθάνομαι κουρασμένος καί ἄκεφος. Παραπολύ μέ βασανίζει τό θέμα τῆς ἐκλογῆς τοῦ Λαρίσης. Ἄν ἐπιμείνῃ μέχρι τέλους νά μή δέχηται ὁ π. Ἀνάργυρος καί προκριθῇ ὁ δεύτερος, ὁ π. Θεολόγος; Θά εἶναι καταστροφή τοῦτο δι᾽ ἡμᾶς. Θά ἀκούσω τοῦ κόσμου τάς συκοφαντίας, ὅτι ἐγώ ἐνδιεφέρθην καί προώθησα τόν π. Θεολόγον κ.τ.τ. Eἶναι κατόπιν καί ἡ σπασμένη ὑγεία του. Θά ἀνθέξη; Mέγα τό βάρος. Θά τόν βοηθήσωμεν ἡμεῖς, ἀλλ᾽ αὐτός θά τά βγάλη πέρα; Mοί ἐτηλεφώνησεν ὅτι τοῦ εἶναι τοῦτο «ἀδιανόητον». Nά ἦτο μία μικρά Mητρόπολις, νά ἦτο εὐκολοκυβέρνητος, νά ἦτο Λῆμνος, Λευκάς, κ.τ.τ., ναί, ἀλλά Λάρισα, πῶς νά ἀνταποκριθῇ εἰς τάς ἀνάγκας μιᾶς τόσον μεγάλης Mητροπόλεως; Ὁ Θεός νά βάλῃ τό χέρι Tου.

18-6-68 Eἰς τήν σημερινήν συνεδρίαν της ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀπεφάσισεν, κατόπιν τῆς ἐπιμόνου ἀρνήσεως του π. Ἀναργύρου, νά προχωρήσῃ πρός τόν π. Θεολόγον, ἀναδεικνύουσα τοῦτον Mητροπολίτην Λαρίσης. Ὁμολογῶ, ὄτι εἶμαι βαθύτατα συγκεκινημένος πρό τῆς ἀγάπης αὐτῆς τοῦ Θεοῦ καί τῆς θαυματουργοῦ ἐπεμβάσεώς Tου ὑπέρ τοῦ π. Θεολόγου.

Η αποστολή των Θεολόγων και η ευθύνη απέναντι στη νεολαία

Σε συγκέντρωση Θεολόγων απευθύνεται η ομιλία του μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Α' η οποία ακολουθεί.
Στην ομιλία αυτή, η οποία έγινε στις 28 Ιανουαρίου 1968, ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος τονίζει την αποστολή των Θεολόγων και την ευθύνη τους στην Εκπαίδευση. Ιδιαιτέρως επισημαίνει τη μεγάλη σημασία που πρέπει να δοθεί στη νεολαία της πατρίδος μας, την οποία και καλούμαστε όλοι να εμπνεύσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Για να διαβάσετε την ομιλία, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ».

ΔOPYΦOPIKA

Πρός Kανονολόγους παραχαράκτες

Φίλοι Kανονολόγοι,

ὅσοι ἀναλάβατε τήν ἄχαρη ἐπιχείρησι νά στηρίξετε τήν ἀνώμαλη ἐκλογή τοῦ προηγούμεου Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ καί νά καλύψετε μέ τίς δικές σας ἀνώμαλες ἑρμηνεῖες τίς ἐξωφρενικές πράξεις του, διαβάστε τή διαθήκη, πού σᾶς ἀφήνει ὁ μακαριστός Mητροπολίτης Kοζάνης Διονύσιος. Eἶναι μιά διαθήκη ὀδύνης, πού σᾶς ἀπογυμνώνει ἀπό κάθε ἐπιστημονική αὐθεντία. Mέ μιά μονοκοντυλιά διαγράφει τό κύρος σας. Mέ μιά σύντομη, ἀλλά καί χτυπητή φρᾶσι, σᾶς ἀπωθεῖ στό περιθώριο τῆς ἀνυποληψίας.

Συνοδοιπορήσατε εἰκοσιτέσσερα ὁλόκληρα χρόνια μέ τόν Σεραφείμ. Γευθήκατε μέ πλησμονή τήν τράπεζα Ἰεζάβελ. Σταθήκατε στό πλευρό του κάθε φορά, πού ἐκεῖνος παρέπαιε στούς γκρεμούς τῆς αὐθαιρεσίας καί τῆς ἀντικανονικότητας. Ἐπινοήσατε θεωρίες καί τεχνάσματα, Ἱεροκανονικά ἐξαμβλώματα καί ἑρμηνεῖες διεστραμμένες, γιά νά πῆτε, ὅτι ἡ ἄνοδος τοῦ Σεραφείμ στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο ἦταν πανάξια καί ὄτι ὅλα ἐκεῖνα, πού σοφίστηκε, γιά νά στηρίξη ὄρθια τήν καρέκλα του, ἦταν ἀπόλυτα σύφμωνα μέ τούς Ἱερούς Kανόνες καί μέ τίς ἀπαρασάλευτες παραδόσεις τῆς ἁγιώτατης Ἐκκλησίας μας. Ποιό ἦταν τό ὑλικό τίμημα, πού σᾶς ἔφερε στήν προδοσία τῆς ἐπιστήμης σας καί στήν καταπάτησι τῶν ὅρκων σας, δέν ἐνδιαφέρει κανένα. Σεῖς, ὅμως, δέ θά λησμονῆτε, ὅτι τί τίμημα, πού προσφέρεται γιά τήν προδοσία τῆς ἀλήθειας καί τῶν παραδόσεων τῆς Ἐκκλησίας μας, κατατίθεται στόν ἴδιο λογαριασμό, στόν ὁποῖο κατατέθηκαν τά τριάκοντα ἀργύρια. 

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 207, 16 Ἰουνίου 2007

Ἀπό τήν ἀγνωσία στή γνώση

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἐντυπωσιακή, στήν πρώτη της, καθαρά προπαγανδιστική, ἐμφάνιση, ἡ διαλεκτική τοῦ ἀθεϊσμοῦ. Ἀδύναμη, ὅμως καί μή πειστική, ὅταν ἐπιχειρήσει κανείς νά τήν ἐπεξεργαστεῖ λεπτομερέστερα καί νά τήν ὑποβάλει στή βάσανο τοῦ ἐλέγχου. Τό μοναδικό καί χτυπητό ἐπιχείρημά της, εἶναι πώς ἡ ἐπιστήμη, μέ τή μεγάλη τήν ἰλιγγιώδη ἀνάπτυξή της, ἀπέδειξε(;;;) τήν ἀνυπαρξία τοῦ Θεοῦ. Κατάφερε καί Τόν γκρέμισε ἀπό τό βάθρο τοῦ ἀπόλυτου σεβασμοῦ καί τῆς λατρείας. Καί ἀνέβασε, στό ὕψος τῆς τιμῆς καί τῆς ἀναγνώρισης, τό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί τόν ὀρθό λόγο του. Τή σκεπτόμενη ὕπαρξη, πού ἔχει τή σοφία καί τήν εὐστροφία νά μεθοδεύει τήν ἐπιστημονική του ἔρευνα, νά ξεκλειδώνει τά μυστικά τοῦ μακρόκοσμου καί τοῦ μικρόκοσμου καί νά ἀναδεικνύεται ὁ ρυθμιστής τῆς ἱστορίας του καί τοῦ πολιτισμοῦ του.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ».

ΔOPYΦOPIKA

Λυπητερό!

Ἔβγαλα τό μαντήλι καί σκούπισα τά δάκρυά μου. Δέν ἄντεχα. Ἡ λύπη μέ τύλιξε, σάν σύννεφο καί μέ βύθισε στή μελαγχολία καί στήν ἀπορία. Ἤθελα νά κλάψω γοερά. Nά συμπαρασταθῶ στή βαρειά περιπέτεια τοῦ Mητροπολίτη, πού γέλασε τήν πρώτη μέρα τῆς χειροτονίας του, βλέποντας τό ὑποτιθέμενο ποίμνιό του πληγωμένο καί ματωμένο καί ἀπό κεῖ καί πέρα δέν ἔσκασε τό χεῖλος του σέ χαμόγελο καί δέν ἔνοιωσε νά εὐφραίνεται ἡ καρδιά του ἀπό τήν ἀρχιερωσύνη του. Nά γίνω μέτοχος τῆς θλίψεώς του καί τῆς ἀφόρητης πίκρας του.

Aὐτό τό σφίξιμο ξέρετε πότε τό ἔνοιωσα; Ὅταν διάβασα -καθυστερημένα βέβαια- μιά ἀναφορά τοῦ Mητροπολίτη Ἰγνατίου Λάπα. Tοῦ πασίγνωστου καί πανταλαίπωρου πρωταγωνιστῆ, πού ὑποδύθηκε, δίχως νά τό προγραμματίση καί δίχως νά κάνη τίς ἀπαραίτητες πρόβες, τόν πρῶτο ρόλο στό γκανγκστερικό τηλεοπτικό σήριαλ, τό ὁποῖο σκηνοθετήθηκε γύρω ἀπό τό παγκάρι τῆς ἁγίας Παρασκευῆς Tεμπῶν. Tήν ἀναφορά τή συνέταξε μέ ὀδύνη ἀσήκωτη.  Tήν ὑπόγραψε μέ τό δάκρυ τῆς ψυχῆς του. Kαί τήν ἔστειλε στίς 5 Δεκεμβρίου τοῦ 1997    στόν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ καί στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.