Κυριακή ΙΒ' Ματθαίου (Πλούσιου νεανίσκου)

Θύμιση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου

Με αφορμή το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Α', το περιοδικό "Ὁ κόσμος τῆς Ἑλληνίδος" φιλοξένησε, τον Μάρτιο του 1989, σκέψεις αναγνώστριας για το πρόσωπό του: "...μέ τήν ζωή σου, μέ τήν ταπείνωσή σου, τά βιβλία σου καί τίς συμβουλές σου, μέ τήν γεμάτη ἄρωμα Χριστοῦ παρουσία σου ...μᾶς τραβοῦσες ἀπ' τό χέρι πάντα πρός Αὐτόν...".

Για να διαβάσετε τη νεκρολογία, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ

μοχλός τῆς δικτατορίας

Tί καταθέτει ὁ στρατηγός Φ. Γκιζίκης, πρόεδρος τῆς δημοκρατίας κατά τήν περίοδο τῆς δικτατορίας Ἰωαννίδη.

«Ὅταν ὁρκίστηκα ἐγώ, Mακαριώτατος ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος. Ἐπειδή ὁ Ἰωαννίδης δέν εἶχε πλέον ἐμπιστοσύνη στόν Ἱερώνυμο, ὅτι ἦταν δυνατόν νά ὁρκίσει ἐμένα, ἔφερε τόν Σεραφείμ, πού τότε ἦταν μητροπολίτης Ἰωαννίνων. Ἐπελέγη ὁ Σεραφείμ γιά νά ὁρκίσει ἐμένα. Ἰωαννίδης καί Σεραφείμ γνωριζόντουσαν καλά, ἦταν μάλιστα κι οἱ δύο ἀντάρτες τοῦ Zέρβα!!! Tήν ἡμέρα τῆς ὁρκωμοσίας μου εἶχε κατεβάσει τόν Σεραφείμ στά ἀνάκτορα χωρίς νά τοῦ ἔχει πεῖ τό λόγο πού τόν ἤθελε. Tόν κρατοῦσε σέ διπλανό γραφεῖο μέχρι τίς 10 τό βράδυ, πού μέ ὄρκισε!!!».

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 217, 16 Νοεμβρίου 2007 

Γιατί οἱ ἐκρήξεις;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου 

Φίλε ἄθεε, παρακολουθῶ, μέ ἐνδιαφέρον καί μέ κάποια περιέργεια, τά δημοσιεύματα τῶν φίλων σου καί τῶν ἐκπροσώπων τῆς ὑπαρξιακῆς τοποθέτησής σου, πού παρελαύνουν στά μέσα τῆς λαϊκῆς ἐνημέρωσης. Τά διαβάζω μέ πολλή προσοχή. Καί προσπαθῶ νά διακρίνω, ὅσο μοῦ εἶναι δυνατό, τό πνευματικό καί ψυχικό βάθος, πού εἶναι ἡ μήτρα τῶν ἀθεϊστικῶν πεποιθήσεων καί τῆς λογικῆς στήριξής τους.

Γιά τήν ἔντιμη ἤ τή μή ἔντιμη στράτευση τῆς λογικῆς ἀπό τούς ἐκπρόσωπους τοῦ ἀθεϊστικοῦ κινήματος, τό λέω και τό διακηρύττω ἀνοιχτά, ἔχω τίς ἐπιφυλάξεις μου. Καί τίς ἔχω ἀποτυπώσει σέ πολλά κείμενά μου. Δέν εἶναι δυνατό, μέ τήν ἐπίκληση τῆς λογικῆς, νά ἀποφαινόμαστε, πώς τό κάθε πολιτιστικό μας δημιούργημα, ἀπό μόνο του, μέ τήν προβολή τῆς ὀμορφιᾶς του ἤ τῆς κακογουστιᾶς του, παραπέμπει στή σοφία, στήν ἐπιδεξιότητα ἤ στήν ἀτζαμοσύνη τοῦ δημιουργοῦ του καί μέ τήν ἴδια διεργασία τῆς λογικῆς, νά ἰσχυριζόμαστε, ὅτι τό ἀπροσμέτρητο καί ἀπροσπέλαστο σύμπαν, ὁ κόσμος τῆς ἄπειρης δύναμης καί τῆς ἀνέκφραστης ὀμορφιᾶς, στήθηκε μόνος του, ἐντελῶς τυχαία καί δίχως τήν παραμικρή ἐπέμβαση τῆς ἄμετρης δύναμης καί τῆς ἄπειρης σοφίας.

Το "ενέχυρο"

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Θυσίαν αἰνέσεως», α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1998), σελ. 171

«... ὁ Θεός καταθέτει ἐνέχυρο, γιά νά βεβαιώσει τή φιλάνθρωπη διάθεσή Του καί γιά νά πείσει τόν ἄνθρωπο, πώς τόν ἔχει προορίσει γιά τήν αἰώνια Βασιλεία. Καί αὐτό τό “ἐνέχυρο” τῆς ὁριστικῆς σωτηρίας καί τῆς εἰσδοχῆς τοῦ ἀνθρώπου στή χαρά τοῦ Παραδείσου, εἶναι τό “προκείμενο” καθαγιασμένο Σῶμα καί τό Τίμιο Αἷμα.»

Τό πολίτευμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Μια κατατοπιστική και εμπεριστατωμένη ανάλυση για τις βασικές αρχές που διέπουν την οργάνωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προσφέρει σε όλους μας ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α'.
Θέματα όπως: Κανονικό Δίκαιο, Πατριαρχεία και Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, Σύνοδοι, κλήρος και λαός, πνευματική διοίκηση, εκκλησιαστική δικαιοσύνη, μοναχισμός κ.ά. αναπτύσσονται εν συντομία και μας βοηθούν να κατανοήσουμε τη διοργάνωση σε όλα τα επίπεδα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Για να διαβάσετε το πόνημα αυτό του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Α', πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Ἱκετήριον
(Ἔπη ἱστορικά: ΚΒ’, Migne XXXVII, 1281)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ὁ καιρός περνάει. Φτάνουμε στό 382 μέ 383. Ὁ πόνος του ὅμως ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ὀξύς. Τόν ξανακυττάει κατάματα, τόν συνειδητοποιεῖ καί καταφεύγει μέ πολλή ἐμπιστοσύνη στό Θεό, πού εἶναι ὁ πύρινος στύλος τῆς ζωῆς του, γιά νά ζητήσῃ ἤ νά τοῦ δώσῃ βοήθεια καί σωτηρία ἤ νά τοῦ ἀφανίσῃ τή μνήμη τῶν παθημάτων.

 Χριστέ, τό φῶς τῶν ἀνθρώπων,

            πύρινε στύλε τῆς ψυχῆς τοῦ Γρηγορίου,

πού πλανιέται

            στήν πικρή ἐρημιά τοῦ βίου,

κράτησέ με ἀπ’ τόν πανοῦργο Φαραώ

            κι’ ἀπ’ τούς ἀναίσχυντους ἐργοδιῶκτες·

καί λῦσε με ἀπ’ τά δεσμά τῆς πλιθιᾶς

κι’ ἀπ’ τήν πιεστική Αἴγυπτο

λύτρωσέ με,

            ἀφοῦ μέ ὑπερβολικές πληγές δαμάσῃς

τούς δύστροπους, καί δρόμο ὁμαλό δῶσε μου.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 216, 1 Νοεμβρίου 2007

Στήν παρυφή τοῦ παράλογου

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Φίλε ἄθεε, παρακολουθῶ, τοῦτο τόν τελευταῖο καιρό μιά μαχητική, ἀθεϊστική προέλαση, στά μέσα τῆς ἑλληνικῆς πληροφόρησης. Οἱ σημαιοφόροι τοῦ ἀγώνα δέν εἶναι πολλοί. Εἶναι, ὅμως, ἰδιαίτερα ἐπιθετικοί. Μέ σκληρό ὕφος, μέ γραφίδα βουτηγμένη στήν καυτή ἔξαψη, ἐνοχοποιοῦν κάθε ἄνθρωπο, γνωστό ἤ ἄγνωστο, πού ἀνοίγει τό νοῦ καί τήν καρδιά, σέ θαυμασμό τῆς παγκόσμιας ἁρμονίας καί σέ λατρευτικό προσκύνημα τοῦ πάνσοφου καί παντοδύναμου Δημιουργοῦ.

Κεντρικό μοτίβο τῆς διαλεκτικῆς τους καί τῆς συνθηματολογίας τους, εἶναι ἡ ὑπερέξαρση τοῦ ἀνθρώπινου λογικοῦ. Ὁ “ὀρθός λόγος” εἶναι ὁ κινητήριος μοχλός τῆς ἐπιστημονικῆς γνώσης, τῆς ἔρευνας καί τῆς σπουδῆς τῆς παγκόσμιας πραγματικότητας καί ὁ ὁδηγός κατά τήν ἐπεξεργασία τῶν εὑρημάτων καί τῶν συμπερασμάτων καί τή διατύπωση τῆς ἀλήθειας. Κάθε πληροφορία καί κάθε γνώση, πού δέν ἐκπορεύεται ἀπό τό ἐρευνητικό ἐργαστήριο καί δέν ἐπισημοποιεῖται ἀπό τήν καταξιωμένη, σύγχρονη ἐπιστημονική οἰκογένεια, ἀπορρίπτεται ὁριστικά καί πεισματικά.

Θεία Κοινωνία

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Θυσίαν αἰνέσεως», α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1998), σελ. 161-162

«... Ὁ καθαγιασμένος Ἄρτος καί τό καθαγιασμένο Ποτήριο δέν ἀποτελοῦν τύπο ἤ σύμβολο. Εἰκόνες ἤ ἁπλές ἀναμνήσεις τῶν γεγονότων, πού πραγματοποιήθηκαν στό ἀνώγαιο τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καί στό Γολγοθά. Δέν ἀναπαριστάνουν τά στάδια τῆς μεγάλης ἐκείνης Πράξης, τῆς σταυρικῆς Θυσίας τοῦ Κυρίου μας. Εἶναι “αὐτό τό τίμιο Σῶμα” καί αὐτό τό “τίμιο Αἷμα”. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Ἡ ὑπερούσια Τροφή, πού προσφέρθηκε στούς τότε μαθητές καί προσφέρεται ἀδιάκοπα γιά τή σωτηρία καί τήν πνευματική ἀνάπτυξη τοῦ κόσμου.»