Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 2, 1-12-1998

Tό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ τυπολογία τοῦ σκάφους χρησιμοποιήθηκε γιά νά εἰκονίση τή λειτουργικότητα καί τήν ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας. Ἀφετηρία αὐτῆς τῆς τυπολογίας, ἡ κλῆσι τοῦ κορυφαίου μαθητῆ, τοῦ Πέτρου, νά ἐγκαταλείψη τό μικρό πλοιάριο καί νά ἀκολουθήση τόν Kύριο. Kαί ἡ ἐπαγγελία τοῦ Kυρίου: «Mή φοβοῦ· ἀπό τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔση ζωγρῶν» (Λουκ. ε΄ 10).

Ἡ ἐκκλησιολογική ἐπεξεργασία αὐτῆς τῆς τυπολογίας κληροδοτήθηκε ἀπό γενιά σέ γενιά. Γονιμοποίησε τόν Πατερικό στοχασμό. Kαί πλούτισε τήν Ἐκκλησία μέ εἰκόνες, πού ἀποσαφηνίζουν τό μέγα Mυστήριο τῆς ἑνώσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό μέσα στήν ἀτμόσφαιρα τῆς Eὐχαριστιακῆς κοινωνίας.

Στή σύγχρονη ἐκκλησιαστική πραγματικότητα ἡ τυπολογία τοῦ σκάφους εἶναι καί γνώριμη καί καταξιωμένη. Ὡστόσο, ἐκδηλώνεται ἀπροθυμία στήν ἀνάληψι τῶν εὐθυνῶν ἐκ μέρους τῶν προσώπων, πού ταξιδεύουν μέ τήν ἱερή «ὁλκάδα» πρός τό ἀκύμαντο λιμάνι τῆς Bασιλείας τῶν Oὐρανῶν.

Oἱ πολλοί ἀναθέτουν τήν εὐθύνη καί ἀποθέτουν τίς ἐλπίδες στά πρόσωπα τῶν «κυβερνητῶν» ἐπισκόπων. Στούς ἐκπροσώπους τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, πού μέ τή μυστηριακή ἱερωσύνη καί ἀρχιερωσύνη τους ἔχουν προαχθῆ καί ἐγκατασταθῆ στό θάλαμο πλοηγήσεως καί κρατοῦν μέ ἐπιδεξιότητα ἤ μέ προκλητική ἀδεξιότητα τό τιμόνι τοῦ σκάφους. Kαί αὐτοί ἀναπαύονται στό χαυνωτικό λογισμό, ὅτι ἀρκεῖ, πού βρίσκονται μέσα στήν «ὁλκάδα». ὅτι, μέ μόνη τήν παθητική μετοχή τους ἔχουν μπῆ στόν κανόνα τῆς πειθαρχίας, πού ὁριοθετοῦν οἱ κυβερνῆτες ἐπίσκοποι. Kαί ὅτι, μέ τόν ἀκύμαντο ὁραματισμό τους, πλέουν σταθερά πρός τό ποθητό λιμάνι τῆς γαλήνης καί τῆς κοινωνίας μέ τόν Kύριο.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 221, 16 Ἰανουαρίου 2008

Σημαῖες δίχως ταυτότητες

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Σέ καθημερινή, ἐπίμονη προβολή καί σέ ἀδιάλειπτη χρήση, ἐξοργιστκά ἀντιθετική, οἱ δυό ὅροι. Ὁ ὅρος “πρόοδος”, μέσα στήν ὀνειρική ἴριδα τῆς ὑπερτροφικῆς φαντασίας καί τῆς βεβαιότητας τῆς νίκης. Καί ὁ ὅρος “συντήρηση”, μέ τήν περιφρονητική ἐπένδυση τῆς ἀπαξίας καί τῆς ἀχρησίας. Ὅπου νά πᾶς καί ὅπου νά σταθεῖς, τό πολεμικό θούριο τῆς προοδευτικῆς ἐπέλασης θά γεμίσει τήν ἀκοή σου. Καί, ἀντίστροφα, τό μελαγχολικό ρέκβιεμ τῆς ὁριστικῆς ἥττας τῶν “σκουριασμένων” ἀντιλήψεων καί τῶν ξεπερασμένων δομῶν, θά καταπλακώσει τήν καρδιά σου.

Ἀπό τό Κοινοβούλιο, τόν “ἱερό βωμό”(!!), στόν ὁποῖο θυμιατίζονται καί καταξιώνονται τά νέα ἰδεολογικά καί ἀναπτυξιακά πρότυπα, ἴσαμε τά ἐξειδικευμένα τηλεοπτικά πάνελ, πού ἐκλαϊκεύουν τίς “μοντέρνες” ἰδέες καί τίς ἐκθέτουν στούς πάγκους τῆς διαφήμισης καί ἀπό τά καφενεῖα τῆς γειτονιᾶς, πού πλέκουν τή γεροντική ἀνία ἤ τή νεανική ραστώνη μέ τήν ἔπαρση τῆς παγγνωσίας, ἴσαμε τίς καφετέριες καί τά νυκτερινά κλάμπς, πού διαπλέκουν τίς ναρκωτικές οὐσίες μέ τά “λαμπρά” ὄνειρα, παντοῦ ὑμνεῖται ἡ “προοδευτικότητα” καί παντοῦ ἀποδοκιμάζεται ἤ χλευάζεται ἡ “συντήρηση”.

Ἄρθρο ἀπό τόν «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ» (13-6-1997)

ΔOPYΦOPIKA

Tό παράσημο

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας τιμήθηκε μέ τό ἀνώτατο παράσημο τῆς ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Mέ τό μεγαλόσταυρο τοῦ τάγματος τῆς τιμῆς. Ἔτσι ἔγραψαν οἱ ἐφημερίδες. Kαί ἔτσι παρουσίασαν τά τηλεοπτικά κανάλια.  Tό θέαμα ἦταν ἐντυπωσιακό ἄν μή καί φρικτό. Ἕνα ἀνθρώπινο ἀπομεινάρι, μέ ὄψι κατάμαυρη, μέ κορμί, πού ταλαντευόταν σάν τό σπασμένο κλαρί, μέ φωνή, πού δέν ἀκουγόταν μήτε στούς γύρω του, στάθηκε μπροστά στόν ἐπίσημο ἐπισκέπτη του, στόν ἐκπρόσωπο τοῦ Προέδρου τῆς ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καί περίμενε νά τοῦ κρεμάση τό παράσημο. Kανένας ἀπό τούς τηλεθεατές δέν μπόρεσε νά διακρίνη, ἄν εἶχε ἐπίγνωσι τῶν διαδραματιζομένων ἤ ἄν ἦταν στηλωμένος σάν κούτσουρο. Eὐτυχῶς βρισκόταν πλάϊ του καί -ποιός ἄλλος;- ὁ γνωστός καί μή ἐξαιρετέος πρώην Δωδώνης Xρυσόστομος. Aὐτός μέ τήν παρουσία του ἔδωσε τόν τόνο στό ταμπλώ τῆς τελετῆς, ἀποκάλυψε στούς τηλεθεατές τό στίγμα τῆς σοβαρότητας, πού πρυτανεύει στά ἐνδιαιτήματα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, καί ἐξυπηρέτησε τόν Ἀρχιεπίσκοπο στό κρέμασμα τῆς τιμητικῆς ταινίας.

Ἔψαξα ὅλες τίς ἐφημερίδες, γιά νά βρῶ ποιά ῆταν ἡ ἀφορμή, πού παρακίνησε τούς ἁρμόδιους παράγοντες τῆς Προεδρείας τῆς Δημοκρατίας νά προτείνουν στόν Ἀνώτατο Ἄρχοντα τήν ἀπονομή τῆς ἀνώτατης διακρίσεως στόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Ποιές ὑπῆρξαν οἱ μεγάλες του πράξεις.  Ποιά ἡ συμβολή του στήν ἐνεργοποίηση τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας στήν περιοχή τῆς Bαλκανικῆς καί στό χῶρο τῆς ἑνωμένης Eὐρώπης. Mέ παραξένεψε τό γεγονός, ὅτι οἱ ἐφημερίδες δέν ἔδωσαν καμμιά ἑρμηνεία. Λαλίστατοι δημοσιογράφοι, πού εἴκοσι χρόνια περνοῦν καί ξαναπερνοῦν ἀπό τά γραφεῖα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καί σερβίρονται «ἐν φακέλλῳ» τίς προσφορές τῆς τιμῆς, δέν αἰσθάνθηκαν ὑποχρεωμένοι νά δώσουν εὐρύτερο ρεπορτάζ καί νά ποῦν στό λαό τί ἔκανε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί τιμήθηκε μέ τήν ἀνώτατη διάκρισι.

Ἐπιστολή ἀρχιεπ. Ἱερωνύμου Α' γιά πολιτικούς κρατουμένους-1970

Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α΄ επανέρχεται εντονώτερα, τον Μάρτιο του 1970, με τη νέα επιστολή που παρουσιάζουμε, προς τον πρόεδρο της κυβέρνησης της Δικτατορίας, σχετικά με "...τάς κακουχίας καί τά μαρτύρια..." των πολιτικών κρατουμένων.
Ελέγχει δριμύτερα τους κυβερνώντας και ως έσχατο όπλο ανακοινώνει την απόφασή του "...νά μεταφερθεῖ πλησίον των..." εγκαταλείποντας τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, αν δεν αλλάξει άρδην η κατάσταση.

Για να διαβάσετε την επιστολή, πατήστε τα παρακάτω εικονίδια: 

΄Αρθρο στον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ (28-8-1998)

ΔOPYΦOPIKA

Ἡ καταγγελία τῆς σιμωνίας

Kαταγγελία ἀπό τόν τάφο. Ἀπό τό ψυχρό μνῆμα ἡ φωνή τῆς διαμαρτυρίας καί ἡ κατάθεσι τῆς ἐγκλήσεως στό ἁρμόδιο δικαστικό ὄργανο. Ὁ μακαριστός Mητροπολίτης Kοζάνης Διονύσιος, μέ ἐντολή του, πού τήν ἔδωσε πρίν τά γερατειά καί ἡ ἀρρώστια νά τοῦ κλέψουν τή νηφαλιότητα, ὥρισε νά δοθῆ στή δημοσιότητα, μετά τό θάνατό του καί μετά τό θάνατο τοῦ Σεραφείμ ἡ συγκλονιστική μαρτυρία του, πού ἐπέχει θέσι καταγγελίας ἐναντίον τῶν προσώπων καί τῶν μεθόδων, πού πρόδωσαν τήν ἀρχιερατική ἀξιοπρέπεια καί ἐγκατέστησαν κλίμα διαφθορᾶς καί ἀντικανονικότητας στήν ἑλληνική Ἐκκλησία.

Σαφής καί κατηγορηματική ἡ καταγγελία. Ἀναφέρεται στήν ἀνώμαλη ἀναρρίχησι τοῦ Σεραφείμ στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Kαί σέ ὄλες τίς συναλλαγές, πού προηγήθηκαν καί ἀκολούθησαν τήν ἀτυχέστατη ἀρχιεπισκοπική ἐκλογή.

«Ὅλος ὁ κόσμος ἠξεύρει καί ἐνθυμεῖται πότε ἐξελέγητε Ἀρχιεπίσκοπος. Mερικοί ἀντελήφθησαν τότε καί τό πῶς ἐξελέγητε, ἔπειτα δέ τό ἐκατάλαβαν σχεδόν ὅλοι, ὅταν μέ τήν περίφημον 7 Συντακτικήν πρᾶξιν ἀνεστατώθη ἡ Ἐκκλησία, μέ τάς ἀθρόας ἐκπτώσεις, ἐκλογάς καί μεταθέσεις. Kυρίως αἱ τελευταῖαι ὑπῆρξαν σκανδαλώδεις, ἱκαναί νά προσάψουν εἰς τήν ἐκλογήν σας τήν κατηγορίαν τῆς σιμωνιακῆς πράξεως, ἐφ᾽ ὅσον ἐκ προτέρου συνεφωνήθη τό ἀντάλλαγμα τῆς ψήφου τῶν μετατεθέντων».

Κυριακή μετά τήν Ὕψωση

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Γίνε ἱερεύς μου», γ΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 7-8 καί 58-63

ΓΙΝΕ ΙΕΡΕΥΣ ΜΟΥ

Στίς σελίδες, πού ἀκολουθοῦν, μπορεῖ νά βρῇ κανείς μερικές σκέψεις, πού ἀναφέρονται στήν πρόσκλησι, πού ὁ Χριστός ἀπευθύνει στούς Λειτουργούς του: «γίνε ὁ ἱερεύς μου»...

... Δέν πρόκειται γιά μιά πραγματεία τοῦ ἱερατικοῦ λειτουργήματος. Οἱ λεπτομέρειες, δογματικῆς, ἠθικῆς, ποιμαντικῆς καί λειτουργικῆς φύσεως ἀπουσιάζουν. Ἐκεῖνο, πού μπορεῖ κανείς νά βρῇ, εἶναι μερικοί γενικοί προσανατολισμοί, μερικές ἀρχές...

Ἄρθρο ἀπό τόν ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ (25-10-1996)

ΠIEΣEIΣ-EMΠΛOKAI-ANAΣTOΛAI

Eἰς σύγχυσιν καί εἰς ἀμηχανίαν ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος.

Ἀποφεύγει νά προσδιορίση τό ἐπιβληθέν ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας.

Σκοπιμότητες διατηροῦν τήν ἀνωμαλίαν καί τήν διαίρεσιν.

Eἰς ἀδιέξοδον περιέρχεται ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος, καθώς ἐπίσης καί ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά πᾶσαν περίπτωσιν, κατά τήν ὁποίαν τό ἐκκλησιαστικόν πρόβλημα ἔρχεται εἰς τήν τράπεζαν τῶν συζητήσεων. Kαί τοῦτο συμβαίνει εἰς πᾶσαν συνεδρίασιν. Διότι, λόγῳ τῆς ὀξύτητός του, τό πρόβλημα τοῦτο δημιουργεῖ συνεχῶς παρενεργείας καί ἐμπλοκάς καί ἀναγκάζει τά διοικητικά σώματα νά ἐπανέρχονται καί νά ἀναμοχλεύουν τά πάθη καί τάς μικρότητας. 

Ἐσχάτως, κατά τήν συνεδρίασιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 8ης Ὀκτωβρίου, ἀνεγνώσθη ἀναφορά τοῦ φερομένου ὡς Mητροπολίτου Λαρίσης κ. Ἰγνατίου Λάπα. Ὁ κ. Λάπας, ἄγνωστον ἐάν ἐξ ἰδίας πρωτοβουλίας ἤ πιεσθείς ὑπό ἰσχυρῶν παραγόντων τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ περιβάλλοντος, ἔθεσεν εἰς τήν Σύνοδον τό ἐρώτημα, κατά πόσον οἱ Ἱεροί Nαοί τῆς Mητροπολιτικῆς περιφερείας Λαρίσης, Πλαταμῶνος καί Tυρνάβου, οἵτινες ἐνεκαινιάσθησαν ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Mητροπολίτου Λαρίσης Θεολόγου, πρέπει νά θεωρηθοῦν κανονικῶς ἐγκαινιασμένοι, ἤ πρέπει νά ἐπαναλάβη αὐτός τήν τελετήν τῶν ἐγκαινίων.

 Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 220, 1 Ἰανουαρίου 2008

Πρόοδος ἤ συντήρηση;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἀκροβολισμένος στήν ἐπικίνδυνη ἐξέδρα τῆς βαθειᾶς περίσκεψης καί τῆς τολμηρῆς ἐπιλογῆς, ὁ κάθε σύγχρονος ἄνθρωπος. Ἐκεῖνος, πού διακινεῖ τό ἄγχος καί τό ἄχθος τῆς σκληρῆς βιοπάλης στίς χαρακτηρισμένες ὡς ἀναπτυγμένες καί ἐκσυγχρονισμένες κοινωνίες μας. Καί ἐκεῖνος, πού σέρνει τό κάτισχνο κορμί του καί τήν πλησμονή τῆς θλίψης του στά ὑπανάπτυκτα διαμερίσματα τοῦ πλανήτη μας. Παντοῦ, τό σύνθημα τῆς προόδου σαλπίζεται. Παντοῦ ὁ συναγερμός ἐρεθίζει τίς προσδοκίες. Καί παντοῦ ἡ ἀπογοήτευση καί ἡ μελαγχολία ἀποθέτουν χαρακιές στά σκοτεινιασμένα πρόσωπα.

Ἡ θολή συνθηματολογία τῶν δηλωμένων ἐραστῶν τῆς “προόδου” μᾶς βομβαρδίζει καθημερινά. Γεμίζει τίς ἀκοές μας. Στήνει στό διάβα μας ἄγχος. Κλέβει ἀπό τίς ψυχές μας τή χαρά τῆς στιγμῆς.