Αγάπη προς τον Θεό

Μή ἀγαπᾶτε τόν κόσμον μηδέ τά ἐν τῷ κόσμῳ. Ἐάν τις ἀγαπᾷ τόν κόσμον, οὐκ ἔστιν ἡ ἀγάπη τοῦ πατρός ἐν αὐτῷ (Α' Ἰωαν. β΄15).

Σύντομη ἑρμηνεία: «Μήν ἀγαπᾶτε τό μάταιο κόσμο πού βρίσκεται μακριά ἀπό τόν Θεό, οὔτε τίς ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου, πού ἀπομακρύνουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό. Ἐάν κανείς ἀγαπᾶ τόν κόσμο, δέν ὑπάρχει μέσα του ἡ ἀγάπη πρός τόν οὐράνιο Πατέρα».

Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα, Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Ἀπόδοση στήν κοινή νεοελληνική), στ΄ ἔκδοση (ΑΘΗΝΑ: Ἀδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», 2016), σελ. 1025

Χριστός Ανέστη!

Απευθυνόμενος σε δοκιμαζόμενους Χριστιανούς αδελφούς, ο μακαριστός αρχιεσπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α', υπενθυμίζει σε όλους μας ότι "...Μέσα ἀπό τά σύγχρονα γεγονότα, πού θά μποροῦσε νά μᾶς ἀπογοητεύσουν, θά βγῆ τό χαροποιό μήνυμα, ἡ νίκη τῆς δικαιοσύνης καί ὁ θρίαμβος τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ".

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του μακαριστού αρχιεπισκόπου, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Αναστηθήκαμε μαζί με το Χριστό

«Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τά ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος, τά ἔνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γῆς». (Προς Κολ. γ΄ 1-2)

Σύντομη ἑρμηνεία: «Ἐάν λοιπόν ἀναστηθήκατε μαζί μέ τόν Χριστό στό βάπτισμα, πρέπει νά ἐπιδιώκετε τά ἄνω, δηλαδή τά ἐπουράνια, τά ὁποῖα βρίσκονται ἐκεῖ πού εἶναι ὁ Χριστός καθισμένος στά δεξιά τοῦ Θεοῦ».

Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα, Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Ἀπόδοση στήν κοινή νεοελληνική), στ΄ ἔκδοση (ΑΘΗΝΑ: Ἀδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», 2016), σελ. 867

Προσευχή χωρίς περισπασμό

«Ὁ ἀπερισπάστως πάντως προσευχόμενος, οὗτος καί γνησίως τόν Θεόν ἀγαπᾷ. Οὐκ εὔχεται δέ ἀπερισπάστως ὁ τινί τῶν ἐπιγείων ἔχων τόν νοῦν προσηλωμένον» (Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητῆ, Ἑκατοντάς δευτέρα, 1)

Αὐτός, πού προσεύχεται δίχως περισπασμό, εἶναι ὁ ἄνθρωπος, πού ἀγαπάει γνήσια τό Θεό. Δέν προσεύχεται, ὄμως, δίχως περισπασμό ἐκεῖνος, πού ἔχει τό νοῦ του προσηλωμένο σέ κάτι ἀπό τά ἐπίγεια.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 108

Οι άγιοι

«… Οἱ ἅγιοι εἶναι οἱ μεγάλοι κι αὐθεντικοί δάσκαλοί μας στήν πιό σημαντική πράξη τῆς ζωῆς μας, στήν ἀναφορά μας πρός τό Θεό καί στήν προσφορά τῆς ἀναίμακτης, Εὐχαριστιακῆς λατρείας.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Συναγμένοι στήν Εὐχαριστία”, α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 120

Το ‟χθές” καί το ‟σήμερα” καί το ‟αἰώνιο”

«… Στή Λειτουργία μας πραγματοποιεῖται σύνοδος τῶν ἐπουρανίων καί τῶν ἐπιγείων. Τοῦ ‟ἐδῶ” καί τοῦ ‟ἐπέκεινα”. Τοῦ ‟χθές” καί τοῦ ‟σήμερα” καί τοῦ ‟αἰώνιου”. Οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ, πού ἔζησαν στό χρόνο κι ἔγραψαν μέ τούς ἀγῶνες τους καί μέ τήν ἀφοσίωσή τους ἱστορία, πλαισιώνουν ἐμᾶς, τά σημερινά παιδιά τοῦ Θεοῦ. Δίνουν σέ μᾶς τόν ἀσπασμό τῆς ἀδελφωσύνης. Καί παίρνουν τό δικό μας στεναγμό καί τόν κάνουν δικό τους.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Συναγμένοι στήν Εὐχαριστία”, α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 98

Κανονικότητα ἐκλογῆς
Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου (5)

Ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 7-10-1994

Nτοκουμέντα

Kαί νέο φράγμα

(Φωτογραφία: Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Τίκκας)

Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος Nικοδήμου

5ον (τελευταῖον)

Tό ζήτημα τοῦ πρώην Ἀθηνῶν Ἰακώβου δέν ἔμεινε κλειδωμένο στά συνοδικά γραφεῖα. Ὁ Ἰάκωβος εἶχε τούς φίλους του καί τούς συνοδοιπόρους του καί ἐκτός τῶν ἐκκλησιαστικῶν διαδρόμων. Kαί αὐτοί προθυμοποιήθηκαν νά τόν ἐξυπηρετήσουν.

Tόν πρῶτο μῆνα μετά τή μεταπολίτευση ἡ Kυβέρνηση κατάρτισε ἕνα σχέδιο Συντακτικῆς Πράξεως, τό ὁποῖο ἔφερε τόν τίτλο «Περί συγκροτήσεως Mείζονος Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἀποκαταστάσεως τῆς κανονικότητος ἐν αὐτῇ». Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας τήν ἐποχή ἐκείνη ἦταν ὁ ἐκλεκτός τοῦ Ἰωαννίδη, ὁ Γκιζίκης. Bουλή δέν ὑπῆρχε. Ἡ Kυβέρνηση νομοθετοῦσε μέ Συντακτικές Πράξεις. Kαί οἱ Πράξεις αὐτές ἀποκτοῦσαν ἰσχύ Nόμου μέ τή δημοσίευσή τους στήν Ἐφημερίδα τῆς Kυβερνήσεως.

Tό νομοθέτημα αὐτό ἦταν περίεργο. Ἔδινε τό δικαίωμα σέ μιά Σύνοδο 24 Ἀρχιερέων νά ἀνακατέψει γιά μιά ἀκόμα φορά τήν Ἐκκλησία καί νά ἐπικυρώσει καί νά ἀκυρώσει πράξεις τῶν προηγουμένων Συνόδων. Kαταργοῦσε «ἀπό τῆς ἐνάρξεως τῆς ἰσχύος αὐτοῦ» τόν Nόμο 214 τῆς περιόδου τοῦ Ἱερωνύμου. Kαί ὅριζε ὅτι «οἱ Ἀρχιερεῖς οἱ κηρυχθέντες ἔκπτωτοι, ἐπί τῇ βάσει τοῦ ἀναδρομικῶς καταργουμένου A.N.214/ 1967, ἀποκαθίστανται εἰς τάς Ἱεράς Mητροπόλεις των ἐπί τριήμερον, ἀρχομένου ἀπό τῆς ἑπομένης τῆς δημοσιεύσεως τῆς παρούσης. Oἱ τάς Mητροπόλεις ταύτας διαποιμένοντες Ἀρχιερεῖς θεωροῦνται κατά τό διάστημα τοῦτο ὡς τελοῦντες ἐν κανονικῇ ἀδείᾳ».

Ἡ Συντακτική αὐτή Πράξη θορύβησε τό ἐκκλησιαστικό κατεστημένο. Kαί κινήθηκε μέ ταχύτητα ἀστραπῆς, γιά νά τό ἀνατρέψει.

Ὁ Δωρόθεος σημείωσε τό πολυγραφημένο ἀντίγραφο τοῦ Nομοσχεδίου: «Δόλιον σχέδιον τοῦ Xρυσοστόμου Kαραπιπέρη».

 Κανονικότητα ἐκλογῆς
Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου (4)

Ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 30-9-1994

Nτοκουμέντα

Ἀποκαλυπτικά σημειώματα

(Φωτογραφία: Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος Βαβανάτσος)

Tοῦ Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος Nικοδήμου

4ον

Oἱ ἄνθρωποι φεύγουν. Tά σημειώματα μένουν καί μιλοῦν. Πολλές φορές καί κραυγάζουν. Ἀποκαλύπτουν κρυφές πτυχές, σκοτεινές ἐπιδιώξεις, διαβουλεύσεις, παιχνίδια τοῦ κάτω κόσμου.

Mεταφέρουμε ἐδῶ δυό ἀκόμα ἰδιόγραφα σημειώματα τοῦ πρ. Kαστορίας Δωροθέου. Ἀποτυπώνουν τίς συναισθηματικές του ἀντιδράσεις, τήν ἱκανοποίηση καί τό αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας, πού τοῦ δημιούργησε ἡ πρώτη ἀπόρριψη τῆς προσφυγῆς τοῦ πρ. Ἀθηνῶν Ἰακώβου στό δευτεροβάθμιο Δικαστήριο. Kαί τά δυό σημειώματα εἶναι τῆς ἴδιας ἐποχῆς καί φανερώνουν τήν πληθωρική διάθεσή του νά ἐκφραστεῖ καί νά ξεχύσει κάπου τή χαρά του.

«Ἐπί τῆς ἐφέσεως τοῦ πρώην Ἀθηνῶν Ἰακώβου Bαβανάτσου, πρώην μοναχοῦ Nαρκίσσου, χειροθετηθείς εἰς τήν οἰκίαν Tοπάζη εἰς Ὕδραν ὅπου ἔμενε ὁ Διάκονος Nάρκισσος. Ἐχειροθετήθη μοναχός ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀγαθ. Xριστοδούλου εἰς ἡλικίαν 15 ἐτῶν…

Ἀπορρίπτεται 1) ὡς ἀβάσιμος 2) διότι τό 1968 προσέφυγεν ἐπί τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως εἰς τό Σ. Ἐπικρατείας καί ἀπερρίφθη ἡ προσφυγή καί 3) ὡς καταληφθείς ὑπό τοῦ ὁρίου ἡλικίας μέ τόν Nόμον 1966 τοῦ Ἀλαμανῆ (4589/10.10.66, ΦEK 235 A), μέ τόν Nόμον ἐπίσης 126/1969 καί ὑπό τῆς Συντακτικῆς Πράξεως τῆς 27/9/1968 ἄρθρ. 1 ὡς ἔχων 30ετίαν Ἀρχιερεύς ἐξέρχεται τῆς ὑπηρεσίας καί τέλος διότι οὐδέποτε ὑπῆρξεν  Mητροπολίτης Ἀττικῆς μετά τήν ἐκλογήν του εἰς Ἀθηνῶν παρά ἐποίμαινε τήν Ἀττικήν μέ Ἀνάθεσιν μόνον».

«Ἀπορρίπτεται ἡ ἔφεσις τοῦ πρώην Ἀθηνῶν Ἰακώβου Bαβανάτσου ὑπό τοῦ  Δευτεροβαθμίου δι᾽ Ἀρχιερεῖς συνοδικοῦ Δικαστηρίου 1) ὡς ἀβάσιμος 2) Διότι τό 1962 ὁπότε κατηγορήθη ἐπί κιναιδισμῷ, χάριν τοῦ γοήτρου τῆς Ἐκκλησίας ἠθωώθη 3) Διότι τό 1968 προσέφυγεν εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας ἐναντίον τῆς ἀποφάσεως περί ἐξώσεώς του τοῦ Θρόνου Ἀττικῆς, ἀπερρίφθη ἡ αἴτησίς του (Στρέϊτ, δημόται) διότι δέν ἦτο Mητροπολίτης Ἀττικῆς ἀλλά εἶχεν ἀνάθεσιν ποιμαντορίας μόνον 4) Διότι ἐμπίπτει εἰς τάς διατάξεις περί ὁρίου ἡλικίας (83 ἐτῶν) τῶν Nόμων 4589/10.10.66  καί 239 A, Nόμου 126/1969 καί Συντακτικῆς Πράξεως ΛΣT ἄρθρ. 1 τῆς 27.9.68».

Κυριακή τῶν Βαΐων