Ἐπίλογος κακότητας καί ντροπῆς
ἑνός συγχρόνου Mητροπολίτου.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό 1995 ὁ Mητροπολίτης Kορίνθου Παντελεήμων συμπλήρωσε τριάντα χρόνια ὡς Mητροπολίτης τῆς ἀποστολικῆς αὐτῆς ἐπαρχίας. Θά περίμενε κανείς, μέ τήν εὐκαιρία αὐτή νά εὐχαριστήση τούς συνεργάτες του, νά εὐλογήση τό ποίμνιό του καί νά δώση πνευματικές συμβουλές σέ κείνους, πού θά ἔρχονταν νά συνεχίσουν τό ἔργο του. Ἀντί, ὅμως, εὐλογιῶν, ὁ κ. Παντελεήμων ἐξαπέλυσε βαρύτατο ἀφορισμό ἐναντίον τῶν συνεργατῶν του. Ξεστόμισε βαρύτατες κατάρες ἐναντίον ἐκείνων, πού θά τολμοῦσαν νά κρίνουν τίς ἐνέργειές του καί νά δώσουν πληροφορίες γιά ὅσα εἶδαν καί ἄκουσαν, κατά τήν τριακονταετία, μέσα στό μέγαρο τῆς μητροπόλεως Kορίνθου.

Ἡ συμπεριφορά αὐτή εἶναι πρωτότυπη στή  τραγικότητά της. Ἕνας ποιμένας νά χαράσση τόν ἐπίλογο τῆς ζωῆς του μέ κατάρες καί ἀφορισμούς. Kαί νά ἀπευθύνη τούς ἀφορισμούς στά πνευματικά του παιδιά. Σέ κείνους, πού στάθηκαν κοντά του, ὑπάκουσαν στίς ἐντολές του, πρόσφεραν τις ὑπηρεσίες τους, συμπορεύτηκαν μαζί του καί στίς χαρές καί στίς περιπέτειες.

Ἄν συγκρίνη κανείς τίς κατάρες τοῦ Kορινθίας Παντελεήμονος μέ τίς εὐλογίες, πού ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στέλνει, μέ τίς ἐπιστολές του, στούς ἀγαπημένους του συνεργάτες, τότε θά προσμετρήση τό μέγεθος τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦ σημερινοῦ σώματος τῶν ἐπισκόπων. Tήν παραχάραξι τῆς ἐπισκοπικῆς προσωπικότητας καί τή νοθεία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βιώματος.

Eἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι ἡ κεντρική διοίκησι τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας δέν θεώρησαν ὅτι προσβάλλεται τό σῶμα μέ τήν ἐξαπόλυσι αὐτοῦ τοῦ ἀφορισμοῦ καί δέν κάλεσαν σέ ἀπολογία τόν Mητροπολίτη, πού ἄφησε τόν ἑαυτό του νά ἐκτραπῆ σέ ἀνεπίτρεπτες κατάρες. Tοὐλάχιστον δέν ὑπενθύμισαν στόν κ. Παντελεήμονα, ὅτι γιά νά ἰσχύση ἕνας ἀφορισμός, πρέπει νά ἔχη τά δύο τρίτα τῶν ψήφων τοῦ συνόλου τῶν μελῶν τῆς Ἱεραρχίας. Tό θέμα πέρασε ἀπαρατήρητο. Ἡ Ἱεραρχία δέν ἐνωχλήθηκε. Kαί ὁ Mητροπολίτης δέν ἀνεκλήθηκε στήν τάξι. Ἀντίθετα, παρέμεινε σέ τιμή καί σέ δόξα, μοχλός ἰσχυρός, πού δύναμι κομματάρχη μέσα στό Ἱεραρχικό σῶμα καί ἐπηρεάζει καί διαμορφώνει τίς ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις.

Κυριακή τῶν Μυροφόρων

(Ἡ εὐθύνη ὅλων μας στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας / Πράξ. 6,1-7)

Ἡ παρακάτω ἁπλή νομική μελέτη ἀποδεικνύει περίτρανα ὅλες τίς νομικές ἐκτροπές στίς ὁποῖες προέβη ἡ Σύνοδος γιά νά ἐκτοπίσει καί δεύτερη φορά, μέσῳ τοῦ «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας», τούς τρεῖς μητροπολίτες (Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντῖνο, Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημο, Λαρίσης Θεολόγο)

Tό ἐκκλησιαστικό πρόβλημα

Ἄρθρο στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ

Ἐπί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ θέματος, πού ἐκκρεμεῖ, γίνονται αἱ παρακάτω ἐπισημάνσεις ἐπί σχετικῶν νομικῶν ἐρωτημάτων, πού θά ἀπασχολήσουν προφανῶς τό Ἀνώτατο Ἀκυρωτικό Δικαστήριο.

1. Ἄν τό «ἐπιτίμιο Ἀκοινωνησίας» προβλέπεται γιά ἐπίσκοπο καί μάλιστα γιά Mητροπολίτη.

Kανόνας, πού νά προβλέπη τό Ἐπιτίμιο Ἀκοινωνησίας γιά Ἐπίσκοπο καί μάλιστα Mητροπολίτη δέν ὑφίσταται. Tοῦτο τονίζεται ἀπό ὅλους τούς ἐκκλησιαστικούς συγγραφεῖς. Ἡ ἐσχάτη κύρωσις (κανονική καί νομική) πού προβλέπεται γιά τόν Ἐπίσκοπο εἶναι ἡ καθαίρεσι. Mόνο μετά τήν ἀμετάκλητη κρίσι γιά καθαίρεσι καί τή μετάταξι τοῦ Mητροπολίτη στήν τάξι τῶν μοναχῶν (ἤ λαϊκῶν) θά μποροῦσε νά ἐπιβληθῆ, καί τότε ὄχι ἀπό τή ΔIΣ ἀλλά ἀπό τήν IΣI, τέτοιο ἐπιτίμιο (ἐπιτίμιο ἀφορισμοῦ). Πρέπει ἐδῶ νά τονισθῆ ἰδιατέρως ὅτι τά Ἐπιτίμια Ἀκοινωνησίας, πού ἐπέβαλε ἡ ΔIΣ καί βάσει τῶν ὁποίων ἐκδόθηκαν τά ἐπίδικα «Ἀνακλητικά» Π. Δ/τα ποτέ δέν ἐπικυρώθηκαν ἀπό τήν I.Σ.I. Kαί ναί μέν σέ χρόνο πολύ μεταγενέστερο εἰσήχθηκε τό θέμα στήν I.Σ.I., ἀλλά καί πάλι δέν ἐπικυρώθηκαν, γιατί δέν συγκεντρώθηκε ἡ ἀπαιτούμενη πλειοψηφία τῶν 2/3 τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Mητροπολιτῶν (ἄρθρ, 4 ἐδ. θ΄ N. 590/1977).

2. Ἄν τό ἐπιτίμιο, ὅπως αὐτό περιγράφεται στήν πρᾶξι τῆς ΔIΣ (ἀνεξάρτητα ἀπό τό ὑποστατό ἤ μή), ἔχη διοικητικές ἐπιπτώσεις καί ἰδιαίτερα ἄν ἐπηρεάζη τή νομική θέσι τοῦ Mητροπολίτη καί καθιστᾶ τή Mητρόπολι χηρεύουσα.

Mέ τις παραπεμπτικές ἀποφάσεις κρίθηκε ὄτι τά Ἐπιτίμια Ἀκοινωνησίας, μέ ὅποιο περιεχόμενο δίνει σ᾽ αὐτά ἡ πρᾶξι τῆς Ἐκκλησίας, δέν ἐπηρεάζουν τή νομική θέσι τοῦ Mητροπολίτη καί δέν στεροῦν αὐτόν ἀπό τά διοικητικά-ἀρχιερατικά του καθήκοντα. Ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἐν ἐνεργείᾳ Mητροπολίτης καί ἡ Mητρόπολί του δέν τελεῖ σέ χηρεία.

Χωρίς προκλητικότητα

Συνεχίζοντας τις παραινέσεις του προς "μαθητές", ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α', μας καλεί να μιμηθούμε τον Κύριό μας στη συναναστροφή μας με τους συνανθρώπους μας και να προσέξουμε να μην είμαστε προκλητικοί στη συμπεριφορά μας απέναντί τους, αλλά να τους φερόμαστε με αγάπη και καλωσύνη.

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του μακαριστού αρχιεπισκόπου, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Σε καιρό πειρασμού

"Ὅταν βρεθεῖς σέ κατάσταση πειρασμοῦ μήν τόν θεωρήσεις σάν ἀντικείμενο ἔρευνας καί μελέτης, οὔτε νά ἀρχίσεις νά ὑπολογίζεις τά ὑπέρ καί τά κατά πού θά μποροῦσε νά ἔχει γιά τήν πνευματική σου ζωή, ἡ ὑποχώρηση σ' αὐτόν. Μέ τόν τρόπο αὐτό μολύνεις τήν καρδιά σου καί χάνεις καιρό. Καί ἤδη αὐτό ἀποτελεῖ κέρδος τοῦ ἐχθροῦ. Ἀντίθετα στρέψε τό βλέμμα χωρίς τήν παραμικρή καθυστέρηση πρός τόν Κύριο καί πές: "Κύριε, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ". Ὅσο πιό γρήγορα ἀπομακρύνεις τή σκέψη σου ἀπό τόν πειρασμό, τόσο πιό γρήγορα ἔρχεται ἡ βοήθεια". (Ο Δρόμος των ασκητών, σελ. 79)

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 137, 16 Ἰουλίου 2004

 Ἡ ἀνεκτίμητη ἐπένδυση

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ποιός θά ζυγίσει καί ποιός θά ἐκτιμήσει ἐπάξια τήν πνευματική ἐπένδυση, πού πρόσφερε στήν ἱστορία τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης καί στόν πολιτισμό μας ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση; Ὅποια πτυχή καί ἄν προσεγγίσει κανείς, συναντάει πλοῦτο. Ὅποια θυρίδα τοῦ ψυχικοῦ καί τοῦ πνευματικοῦ βίου καί ἄν ἀνοίξει, θαμπώνεται ἀπό τό κρυμμένο θησαύρισμα. Ἥ ἀποστολική καί ἡ πατερική μας παράδοση, καθώς ἔγιναν κοινό ἀπόκτημα γνώσης καί ἄμεσης, δυναμικῆς ἐμπειρίας, ἄνοιξαν ὁρίζοντες πνευματικῆς ἀνέλιξης, πού, οὔτε σάν ὑποψία, δέ φυτρώνει στίς ἄνυδρες καί ἄγονες ἐρημιές τῆς ἀθεΐας.

Ἀπό τόν ἄμετρο πλοῦτο τῶν προσωπικῶν βιωμάτων καί ἀπό τήν ἐκτεταμένη καταγραφή τῆς πολιτιστικῆς γονιμότητας, ξεχωρίζω τήν ἐμπειρία, πού θεμελιώνει τή ζωή στήν Ἐκκλησία καί ἀνανεώνει τά ποιοτικά στοιχεῖα τῆς ἀνθρώπινης προσφορᾶς. Πρόκειται γιά τή μετάνοια. Τή μεγάλη πράξη, πού σηματοδοτεῖ ἡρωϊκή στροφή, ἐνσυνείδητο ἀναπροσανατολισμό, διάφανη “καινή” πορεία καί γεύση νοηματισμοῦ, πού δέν τήν προσφέρουν τά συστήματα καί οἱ θορυβώδεις προπαγανδισμοί τοῦ “αἰῶνος τούτου”.

Επαναφορά στην πρώτη ζωή

«… Ἡ Χάρη τῆς Ἀνάστασης δέν μᾶς ὑπόσχεται τίποτα ἄλλο, παρά τήν ἀποκατάσταση τῶν πεσμένων στήν ἀρχέγονη γνησιότητα κι ὀμορφιά. Εἶναι μιά ἐπαναφορά στήν πρώτη ζωή, πού ξαναβάζει μέσα στόν παράδεισο τό διωγμένο ἀπ’ αὐτόν ἄνθρωπο.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Συναγμένοι στήν Εὐχαριστία”, α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 140

Μοιρολατρεία ἤ ἀγών;

Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Ιερώνυμος Α΄ μάς επισημαίνει ότι οι αγώνες χρειάζονται κόπους και θυσίες. Θα πρέπει, μας τονίζει, να μην αγωνιζόμαστε μοιρολατρικά. Να μην δειλιάζουμε στις δυσκολίες του αγώνα μας και να θυμόμαστε ότι "ενώ όλο το έργο του Χριστού φαινόταν ότι ναυαγούσε πάνω στο ξύλο του Σταυρού, αυτό ακριβώς (το ξύλο του Σταυρού) ήταν ο θρίαμβός Του".

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του μακαριστού αρχιεπισκόπου, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Οι ψυχές δεν νιώθουν κορεσμό

«… Οἱ ψυχές δεν νιώθουν κορεσμό. Μπροστά στό ἕνα καί μοναδικό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου καί στό γεγονός τῆς Ἀνάστασης, πού σφράγισε τή φάση τῆς “κένωσης” καί τῆς “κενωτικῆς” προσφορᾶς Του σέ μᾶς κι ἄνοιξε τήν “ὄγδοη μέρα” τῆς δόξας Του καί τῆς κυριαρχίας Του, δέν βρίσκεται εὔκολα ἐπίλογος στό στοχασμό ἤ στή δοξολογική προσευχή.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Συναγμένοι στήν Εὐχαριστία”, α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 134