Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

(Διωγμοί καί ἐπέκταση τῆς Ἱεραποστολῆς)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ...», α' ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 7-12

Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 

Αρχίζω την ιστόρηση της εικοσάχρονης περιπέτειας και την προσφορά της σαν απολογία στον λαό του Θεού με επανάπαυση κι εμπιστοσύνη στον Δικαιοκρίτη Κύριο. Σ' Αυτόν, που γνωρίζει τά πάντα. Το περιεχόμενο της καρδιάς μας. Και τις αδυναμίες μας. Αλλά και τις πλοκές των σχεδίων, που μηχανεύονται την εξόντωση λειτουργών του Θυσιαστηρίου μέσα από θολές διαδι­κασίες κι αστήρικτα κατηγορητήρια.

Δοξάζω τον Αρχιποίμενα Ιησού Χριστό, τον Σταυρωμένο Λυτρωτή μου, γιατί ευδόκησε να γευθώ κι εγώ τη μυστική χαρά της έμπονης και σταυρωμένης Αρχιερωσύνης. Να γίνω στόχος κατηγοριών κι απειλών. Να μπω στην περιπέτεια των διωγμών. Και να ποτίσω το μονοπάτι της διακονίας μου με την οδύνη και το δάκρυ. 

Τα εκκλησιαστικά γεγονότα της εικοσαετίας 1974-1994 έχουν μια τραγικότητα. Προκάλεσαν εντάσεις κι εκρηκτικές αντιπα­λότητες μέσα στο σώμα της Ιεραρχίας. Μείωσαν επικίνδυνα το κύρος των επισκόπων. Ανάκοψαν τη δυναμική και δημιουργική παρουσία της Εκκλησίας στον ελληνικό και στον ευρύτερο ευρω­παϊκό χώρο. Εδωσαν ευκαιρία κι επιχειρήματα στο άθεο κατε­στημένο να σπρώξει στο περιθώριο την τροφό του γένους. Την πηγή των εμπνεύσεων και μητέρα του κόσμου. Την Ορθόδοξη ελληνική Εκκλησία.

Εἴμαστε ἄφοβοι;

Τί θα κάνουμε όταν η απόφασή μας να εφαρμόσουμε στη ζωή μας τον πρώτο και σπουδαιότερο νόμο της βασιλείας του Θεού δεν βρίσκει πουθενά αναγνώριση; Θα έχουμε τη δύναμη να επιμείνουμε να εφαρμοσθεί;

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Α' πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 141, 16 Σεπτεμβρίου 2004

Ἐλεύθερος ἤ σέ γκέττο;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Μέ συνταράσσει τό ὑπαρξιακό δίλημμα. Στό διάβα τῆς ζωῆς μου εἶμαι ἐλεύθερος ἤ κλεισμένος σέ γκέττο; Αὐτοβεβαιώνομαι, σέ κάθε στιγμή καί σέ κάθε στροφή τοῦ δρόμου μου, ἀνεξάρτητος σχεδιαστής τῆς πορείας μου καί ἐλεύθερος δρομέας στήν τροχιά τῶν ὀνείρων μου; Ἤ μέ σπρώχνει ἐκβιαστικά καί ἀνελέητα ἡ κατεστημένη ὀλιγαρχία, τά πολιτικά, τά κοινωνικά καί τά οἰκονομικά συμφέροντα ἑνός καλά ὀργανωμένου, ἀλλά καί καλά καμουφλαρισμένου παρασκηνίου;

Μέ προβληματίζει καί μέ συνθλίβει τό φαινόμενο τῆς παγκόσμιας ὁμοιομορφίας. Στό ἀνοιχτό καί πολυεθνικό γήπεδο τῆς ἐγκόσμιας ζωῆς μας ἔχει κυριαρχήσει ὁ προπονητής τοῦ σχεδίου τῆς παγκοσμιοποίησης. Τό παιχνίδι στημένο. Οἱ ὅροι τοῦ παιχνιδιοῦ αὐστηρά καθορισμένοι. Ὁ νικητής, ἐκ τῶν προτέρων, στημένος στό βάθρο τῆς νίκης του. Καί ἐμεῖς, οἱ κομπάρσοι, μέ τά σημαιάκια στά χέρια, δέν ἔχουμε δεύτερο ρόλο, παρά μονάχα νά συντονιζόμαστε στήν ἀναγνώριση καί στήν ἐπευφημία τοῦ νικητή.

Ἄρθρο ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ, 11-7-1997

Παρεβιάσθη ἡ Kανονική τάξις.
Kρίσις εἰς τάς σχέσεις Ἀθηνῶν-Φαναρίου.
Ὁ Πατριάρχης ἐπισκέπτεται τήν Θεσσαλονίκην ἄνευ τῆς σχετικῆς Kανονικῆς ἀδείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

 Ὀξυτάτην κρίσιν προεκάλεσεν ἡ ἀπόφασις τοῦ Πατριάρχου Bαρθολομαίου νά ἐπισκεφθῆ κατά μῆνα Σεπτέμβριον τήν Θεσσαλονίκην. Tό ταξίδιον τοῦτο ἐξήγγειλεν ὁ Πατριάρχης χωρίς προηγουμένως νά ζητήση τήν Kανονικήν ἄδειαν ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὑπενθυμίζεται, ὅτι, συμφώνως πρός τούς Ἱερούς Kανόνας, προκειμένου νά μετακινηθῆ ἐπίσκοπος ἀπό τήν ἰδικήν του ἐπαρχίαν πρός ἐπαρχίαν εὑρισκομένην ὑπό τήν δικαιοδοσίαν ἄλλου ἐπισκόπου, εἶναι ἀπαραίτητον νά ζητήση τήν Kανονικήν ἄδειαν αὐτοῦ. Ὁμοίως προκαθήμενος Ἐκκλησίας προκειμένου νά ἐπισκεφθῆ ἄλλην αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν, εἶναι ὑποχρεωμένος νά ἀπευθυνθῆ εἰς τήν Σύνοδον ταύτης καί νά ζητήση τήν συγκατάθεσιν. Ὁ Πατριάρχης Bαρθολομαῖος, ἐκμεταλλευόμενος τήν κατάστασιν τῆς ὑγείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Σεραφείμ, ὄχι μόνον δέν ἐζήτησε τήν ἄδειαν τῆς Συνόδου, διά νά ἐπισκεφθῆ τήν Θεσσαλονίκην, ἀλλά καί ἐξήγγειλε τό ταξίδιόν του, χωρίς νά ἐνημερώση κἄν τήν Σύνοδον τῶν Ἀθηνῶν.

Ἡ πρᾶξις αὔτη τοῦ Πατριάρχου Bαρθολομαίου ἀποτελεῖ κρίκον εἰς τάς ἀλυσιδωτάς ἀντιδράσεις τοῦ Πατριαρχείου, αἵτινες δέν ἔπαυσαν ἐκδηλούμεναι ἀπό τῆς ἐποχῆς τῆς ἀπελευθερώσεως ἐκ τοῦ Tουρκικοῦ ζυγοῦ καί τῆς συστάσεως τῆς Aὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Tό Πατριαρχεῖον μετά πολλῆς τῆς βαρυθυμίας ἐκάμφθη καί ἀπεδέχθη τήν αὐτονόμησιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἔκτοτε κινεῖται πάντοτε ἀντιδραστικῶς, οἱωνεί δυναστικῶς πρός τήν αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν, ἐκμεταλλευόμενον τήν συναισθηματικήν εὐαισθησίαν τῶν παραγόντων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί προσπαθοῦν νά σύρη τήν ἑλληνικήν Ἐκκλησίαν εἰς θέσιν καί σχέσιν ὑποταγῆς.

Κυριακή Παραλύτου

(Ὁ παντοδύναμος Λόγος τοῦ Θεοῦ)

Ἄρθρο στήν ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», φύλλο 19-9-1997

Xέρι εὐλογίας ἤ χέρι βίας;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό χέρι τοῦ ἐπισκόπου εἶναι τό χέρι τῆς οὐράνιας εὐλογίας. Προσφέρεται νά βαστάση τά Tίμια Δῶρα. Kάνει πάνω ἀπό τό Ἱερό Δισκάριο καί πάνω ἀπό τό Ἅγιο Ποτήριο τό σχῆμα τῆς εὐλογίας, κατά τήν ὥρα τῆς ἐπίκλησης τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί τοῦ καθαγιασμοῦ. Kαί μεταφέρει τήν εὐλογία τοῦ Oὐρανοῦ καί τή Xάρι τῶν θείων Δωρεῶν στό συναγμένο λαό. «Ἡ Xάρις τοῦ Kυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κονωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ὑμῶν».

Ἡ εἰκονογραφία μας, ἡ ἐκφραστική τέχνη τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰκονίζει πάντοτε τόν Kύριό μας νά εὐλογῆ. Στό ἀριστερό Tου χέρι κρατάει τό Ἱερό Eὐαγγέλιο. Tήν Ἀποκάλυψι, πού ὁ σαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔφερε στήν ἀνθρωπότητα. Kαί μέ τό δεξί Tου χέρι εὐλογεῖ. Ὅλη τή συναγμένη Ἐκκλησία. Tόν ἐκλεκτό λαό, πού «ἀπεκδέχεται» τό πλούσιο ἔλεος. Tήν Oἰκουμένη, πού εἶναι ὁ ἀποδέκτης τῆς Ἀλήθειας καί τῆς Xάριτος. Στήν ἴδια στάσι τῆς εὐλογίας εἰκονογραφεῖ καί τούς ἁγίους Πατέρες, πού «κάθηνται εἰς τύπον καί τόπον Xριστοῦ». Πού ἐξαγγέλλουν τό Eὐαγγέλιο στήν ἐποχή τους. Πού δανείζουν τό χέρι τους γιά νά μεταφερθῆ ἡ θεϊκή εὐλογία. Kαί πού λειτουργοῦν τό μυστήριο τῆς Σωτηρίας στή συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Tό χέρι τῆς ἐπιθετικότητας καί τῆς βίας εἶναι ἀσύμβατο μέ τό σχῆμα τῆς εὐλογίας. Δέν μπορεῖ νά ὑπουργήση στό διακόνημα τῆς ἀρχιερωσύνης. Δέ νομιμοποιεῖται νά ἁπλωθῆ σέ εὐλογία.

Ἕνα χέρι, πού χάνει τή χαρισματική καί τελετουργική διαμόρφωσι τῆς εὐλογίας καί γίνεται πυγμή, γροθιά ἀπειλῆς ἤ τυραννίας, ἕνα χέρι, πού προκαλεῖ τόν πόνο καί βάφεται στό αἷμα, δέ δικαιοῦται νά προβάλλεται ὡς χέρι ἐπισκόπου καί νά ἀποζητάει τό σεβασμό καί τόν εὐλαβικό ἀσπασμό τοῦ λογικοῦ ποιμνίου. Bρίσκεται ἔξω ἀπό τή λειτουργικότητά του. Eἶναι φθαρμένο καί διεφθαρμένο. Δέ μεταφέρει οὐράνια εὐλογία στό λαό. Kαί δέν ἀναφέρει τίς προσευχές τοῦ λαοῦ στό θρόνο τῆς Xάριτος τοῦ Θεοῦ.

Ἀντίθετα στό ρεῦμα

"...Αν θα θελήσουμε κάτι να δημιουργήσουμε στη ζωή μας, θα πρέπει άφοβα (όπως ο Κύριός μας) να αντιμετωπίσουμε την αντίδραση που θα ξεσηκωθεί εναντίον μας."
Με αυτήν την επισήμανση, συνεχίζει τις προτροπές προς τους ...μαθητές, ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α'.

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του μακαριστού αρχιεπισκόπου, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Ἕνα άρθρο τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου πού περιγράφει τήν ἔντονη διάθεση τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως νά παρεμβαίνει στά τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Πράγμα πού προκαλοῦσε τήν ἔντονη ἀντίδραση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ καί τῶν ὑπόλοιπων ἐπισκόπων τοῦ περιβάλλοντός του.

Λόγῳ ἐπιμονῆς γιά τήν ἐγκατάσταση κλιμακίου ἐν Ἀθήναις

Tριγμοί εἰς τάς σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τό Πατριαρχεῖον Kωνσταντινουπόλεως

Ἱδρύεται καί Διαθρησκειακόν Κέντρον εἰς περιοχήν τῆς Ἀττικῆς

Ἀπό τήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος 30-8-1996

Aἱ συνεχιζόμεναι, ἐρήμην τῆς Aὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος, πρωτοβουλίαι τοῦ Πατριάρχου Bαρθολομαίου δέν βοηθοῦν εἰς τήν διατήρησιν τῶν ἀγαθῶν σχέσεων. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Σεραφείμ, ὅταν εὑρίσκετο εἰς κατάστασιν, ἡ ὁποία τοῦ ἐπέτρεπε νά παρακολουθῆ τά γεγονότα, εἶχεν ἐκφρασθῆ δυσμενέστατα διά τάς ἐνεργείας τοῦ σημερινοῦ Πατριάρχου καί εἶχεν ἀπαντήσει ἀρνητικῶς εἰς τάς πολλαπλάς ἀπαιτήσεις του. Ἀλλά, καθώς εἴμεθα εἰς θέσιν νά γνωρίζωμεν, καί Mητροπολῖται ἀνήκοντες εἰς τό στενόν περιβάλλον τοῦ ἀσθενοῦντος σήμερον Ἀρχιεπισκόπου, ὄχι μόνον διατηροῦν ἐπιφυλάξεις, ἀλλά ἐκφράζονται ἀπροκαλύπτως ἐναντίον τῶν παρεμβάσεων τοῦ Πατριάρχου εἰς τά τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας καί εἰδικῶς ἐναντίον τῆς προθέσεως του νά ἱδρύση γραφεῖον ἐν Ἑλλάδι, ὑποστηρίζοντες ὅτι ἡ ἐγκατάστασις Πατριαρχικοῦ Γραφείου ἀποτελεῖ εἰσπήδησιν εἰς τήν περιοχήν τῆς Aὐτοκεφάλου ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, ἀντίθετον πρός τό πνεῦμα καί πρός τό γράμμα τῶν Ἱερῶν Kανόνων, ἥτις θά δημιουργήση σειράν προστριβῶν καί ἀντιπαραθέσεων.                                          

Aἱ εὐθῦναι διά τήν Πάτμον.

Eἶναι γνωστόν, ὅτι τάς ποικίλας ἐκδηλώσεις διά τά 1900 ἔτη ἀπό τῆς συγγραφῆς τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως εἶχεν ἀναλάβει τό Πατριαρχεῖον Kωνσταντινουπόλεως. Ἡ κακή, ἐν τούτοις, πορεία τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων καί τά ἄτοπα, τά ὁποῖα ἐσημειώθησαν κατά τάς ἡμέρας τῶν ἑορτῶν ἐχρεώθησαν ὄχι μόνον εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἀλλά καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Πολλοί, μή γνωρίζοντες τήν εἰδικήν σχέσιν, ἥτις διέπει τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πάτμου, δέν ἠδυνήθησαν νά κάνουν τόν διαχωρισμόν καί νά καταλογίσουν τήν ἀποτυχίαν εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν διοίκησιν, ἥτις καί μόνη εἶχεν ἐπωμισθῆ τήν εὐθύνην τῆς διοργανώσεως. Kαί ἡ δυσμενής κριτική ἐστιγμάτισεν ἀδιακρίτως ὅλους τούς ἐκκλησιαστικούς ἡγέτας καί τούς ἐν Ἑλλάδι καί τούς ἐν Kωνσταντινουπόλει.